Welkom op het GitaarNet.
  • Zoeken op producten


  • GitaarNet Specials

  • Julian Sas

     ARTIKELEN


    Julian Sas
    Ragin' River
    door Ton van Wessel Oktober 2002
    Julian Sas

    In een tijd dat de muziekwereld steeds oppervlakkiger en commerciëler wordt, blijven er gelukkig nog steeds mensen opstaan die voor mijn gevoel echte muziek maken. In Nederland is er gelukkig ook een gitarist waar je hart sneller van gaat kloppen en waar we trots op zijn. Zijn nieuwst studio CD "Ragin' River" is inmiddels uitgebracht en goed ontvangen door de pers. Op 21 september 2002 komt hij uit met een geweldige nieuwe live dubbel CD met DVD. De opname is van een optreden die hij eerder dit jaar in de Patronaat in Haarlem had gegeven. Via zijn Manager Ed Bos had ik het voorrecht gekregen een afspraak te mogen maken voor een interview, en heb Julian geïnterviewed op 15 april 2002 in Café De Shuffel in Nijmegen waar een droom voor mij uitkwam.

    Julian Sas

    Wanneer ben je gitaar gaan spelen en hoe ben je in aanraking gekomen met de blues?
    Het begon thuis allemaal op een speelgoed gitaar met nylon snaren en een cassetterecorder erin. Bij mijn tante stond een echte akoestische gitaar en elke keer als ik bij haar kwam, begon ik er een beetje op te rammelen. Op mijn elfde kreeg ik van mijn vader met Sinterklaas de eerste gitaar die van een neef kwam die ging trouwen. Later heb ik nog 6 weken klassiek gitaarles gehad, maar ben ermee gestopt, omdat het voor mijn gevoel niets met muziek te maken had. Ik leerde veel meer van de platen waar ik naar luisterde.

    Ik had op mijn tiende Jimi Hendrix gezien in de film over Woodstock en mijn moeder dacht toen al van "o mijn god" wat gaat er gebeuren.Op mijn dertiende kreeg ik "Are you Experienced?" van Jimi Hendrix en raakte toen direct verknocht aan de blues. De eerste plaat die ik zelf kocht was "Muddie Waters Live". Waarbij ik er later pas achterkwam dat Jonny Winters erop mee speelde. Ik ben toen zo'n 5 jaar mee gaan spelen met die muziek. Het waren in het begin meer valse dan goede noten, maar ik had wel altijd het gevoel dat er meer in mij zat. Iedereen heeft van die periodes van stilstand, waarin het lijkt alsof je niet vooruit komt, maar als het dan weer lukt om over zo'n periode heen te komen, gaat het allemaal weer een stuk beter en ga je steeds beter spelen.

    Via een vriend van mijn vader die een enorme blues collectie had, maakte ik al vroeg kennis met andere gitaristen zoals Rory Gallagher, Ten Years After, Freddy King, Elmore James en Peter Green. Ik was er zo onder de indruk van dat ik al heel snel mijn eerste elektrische gitaar kocht en na drie maanden mijn eerste band. Ik kende nog maar 9 akkoorden maar dat was genoeg om als slaggitarist te beginnen. Ons eerste nummer was van Status Quo en die periode heeft me veel geholpen om strak te kunnen spelen. De solo's waren toen nog voor de andere gitaristen die meer ervaring hadden. In die tijd wilde ik nog slaggitarist worden omdat die veel gevraagd werden.


    Ton in gesprek met Julian

    Gitaar spelen en de blues werden echt een verrijking van mijn leven en ik kon hierdoor eindelijk mijn gevoelens uiten. Ik kreeg het al zo druk met gitaarspelen dat ik de opleiding geschiedenisleraar niet meer heb afgemaakt. Ik ben toen om in mijn levensonderhoud te kunnen voorzien bij een meubelbedrijf in de buurt gaan werken.

    Door welke gitaristen ben je geïnspireerd?
    Eric Clapton is een goede gitarist maar niet iemand die mij beïnvloed heeft. Hij heeft hele mooie nummers geschreven en sterke blues nummers gespeeld, maar als ik naar hem luister dan ga ik een kopje thee drinken met mijn vrouw of ga ik wat in het huis doen. Maar als ik bijvoorbeeld Jeff Beck hoor dan heb ik geen zin meer in thee en begint alles te kriebelen en vraag me dan af hoe hij dat doet. Jeff Beck speelt met zo'n eenvoud en aan de ander kant met zo'n fanatisme. Hij is ongelooflijk en van absolute klasse. Ik denk dat hij de beste van zijn generatie is.

    Ook ben ik een echte Jimi Hendrix fan. Hij is echt top, top, top en dan nog eens 5 keer over de top. Stevie Ray Vaughan vind ik ook een beestachtig goede gitarist, maar het verschil tussen hem en Jimi is dat als je hem iedere avond hoort je maar kleine verschillen waarneemt in zijn spel, terwijl als je Jimi hoort hoe hij dan de ene avond struikelt over zijn snaren en de andere avond zo goed speelt dat je denkt om alles maar te verkopen, omdat je dat toch nooit redt. Jimi is altijd echt grensverleggend geweest. Toen hij met het nummer 'Hey Joe' bezig was, had hij al hele ander dingen in zijn hoofd om te gaan doen. Wat hij met Miles Davis wilde gaan doen is ook heel interessant. Ik ben ook echt een fan van Miles Davis. Hij is echt de Jimi van de Jazz.

    Jan Akkerman vind ik ook werelds en met Focus is Jan echt grensverleggend geweest. Nederlands symfonisch rock ten top. Het is niet echt mijn muziekstijl, maar kan er echt van genieten als iemand erg goed is. Ik vind hem de beste gitarist van Nederland. De beste bluesgitarist van Nederland vind ik Eelco Gelling die o.a. speelde in Cuby + Blizzards. Hij kent het schema maar speelt daarna helemaal op het gevoel. Ik ben dan uiteindelijk toch meer Eelco fan dan van Jan Akkerman.

    Hoe is je huidige band ontstaan?

    Ik werd een keer gevraagd om met Pierre een Amerikaanse zangeres te begeleiden. Zij was Maxine Dupree, die doordeweeks als buschaffeuse werkte in Chicago en in het weekend de blues zong. De band bleek een stevige driemansformatie te vormen waarmee we verder konden. Later zat Ed Bos onze manager een keer in de Shuffel waar Pierre werkt als barman. Pierre had een demo van ons opgezet en Ed dacht dat het een bandje van Rory Gallagher was. Pierre vertelde dat het een band was waar hij in speelde en vroeg hoe hij het vond. Ed vroeg of hij het bandje mee mocht nemen om het nog eens te beluisteren. Hij vond het interessant klinken. Ed belde later Pierre op om direct een afspraak met ons maken. Ze zijn toen naar ons komen kijken toen wij op een kleine festival in Dreunen speelden. Ze waren meteen verkocht en vonden dat het lang geleden was dat ze een band hadden gezien die met zoveel passie en plezier speelde.


    Weer later had Ed in Duitsland een cd opgenomen en had nog 2 studiodagen openstaan. Hij belde toen op of wij een cd wilden opnemen. Hij vroeg of we 11 nummers hadden om op te nemen. Ik vertelde hem dat wij nog niks hadden en alleen nog maar covers speelden. Ik ben toen als een gek nummers gaan schrijven en heb toen mijn vrouw laten horen wat ze er van vond. Zij vond het goed, en ben toen naar de andere leden van de band gegaan om ze te vragen wat zij ervan vonden. Ze vonden het goed klinken en vroegen zelfs of ik al meer nummer hiervoor had geschreven. We zijn toen direct gaan repeteren en hadden uiteindelijk 7 nummers en 3 covers om op te nemen.

    We zijn toen het zover was 's morgens vroeg naar Frankfurt gereden. We begonnen om halfeen er hadden om half zeven alles op tape staan. In de studio heb ik uiteindelijk nog 2 nummers geschreven. Onze eerste cd was een feit! We werden al heel snel bekend als de nieuwe bluesrock sensatie in Nederland en na een jaar belden ze weer op om te vragen of we weer een nieuwe cd wilden maken. En zo is alles in een sneltreinvaart gegaan en heb ik inmiddels mijn 6e cd gemaakt.

    Wat ik vernieuwend aan je vind is, dat je de blues heel dynamisch speelt en toch met veel gevoel.
    Toen ik 16 was en naar Buddy Guy ging, stond hij in een tent voor maar 30 man te spelen waar wel 1000 man in konden. Wat veel indruk op mij maakte was dat hij wel 4,5 uur lang voor ons speelde. Hij speelde de nummers met een geweldige dynamiek, en de solo's waren voor mij het hoogtepunt van de avond. Dynamiek vind ik ook een van de belangrijkste dingen in muzieknummers: rustige nummers met sterke bruggen of harde nummers met hele rustige brug.

    Wat ik erg goed aan je vind is de prachtige interactie met je drummer.
    Ja, dat is echt ouderwets maar juist nu weer zo vernieuwend. Oorspronkelijk maar met veel dynamiek. Mijn drummer Pierre heb ik 7 jaar geleden ontmoet. Hij was een van mijn favoriete drummers. Hij komt uit de symfonische muziek, maar de blues zit hem in zijn hart.

    Hoe bevalt je nieuwe bassist?
    Onze nieuwe bassist Tenny maakt de band compleet. Hij komt uit de Jazz/funk wereld. Later werd hij pas gefascineerd door de blues. Samen zijn we altijd bezig om naar muziek te zoeken om nieuw inspiraties in onze nieuwe stukken te verwerken.

    Hoe zit het met je sound?
    Tegenwoordig hebben veel gitaristen 60 meter effecten nodig, maar ik vindt dat je gewoon moet kunnen spelen door je gitaar in de versterker te doen en te spelen. Ik heb het voorrecht gehad om al 3 keer met de band van Rory Gallagher mogen spelen waardoor ik met de bassist over de set-up van Rory heb kunnen hebben. Hierdoor kwam ik er achter hoe hij aan zijn sound kwam. Het bleek dat hij over een oude Marshall top speelde via een tubescreamer aan een Vox AC 30. Ik wilde niet dezelfde sound als Rory hebben, maar heb door deze informatie wel mijn Ibanez tubescreamer TS-9 via een effectlus achterin de Marshall JCM 900 serie doorgekoppeld. Hierdoor gaat het effect van de tubescreamer door de versterker wat toch een ander effect geeft dan als je hem tussen je gitaar en versterker zet. Ook heb ik de EL34 buizen van mijn JCM 9000 top verwisseld voor de Groove Tube 6L6C.


    Hoe zit het met je nieuwste cd Ragin' River?
    Ik wilde met mijn laatste cd proberen de mogelijkheden van de studio zo veel mogelijk te benutten om zo de gitaren breder te laten klinken en een mooie warme sound te krijgen. Mijn geluidsman stelde voor om het in gedeeltes op te nemen. Eerst de basis met drum, bas en slaggitaar en later de zang en solopartijen. Omdat dat in de blues niet gebruikelijk is, heb ik er toch wel 2 weken over na moeten denken. Maar ik ben toen toch uiteindelijk overstag gegaan.
    We hebben in twee weken tijd eerst met de band alle basispartijen in de studio opgenomen, waarna ik later ben teruggegaan met mijn geluidsman om er de zang en solopartijen op te nemen. Hier zijn we nog eens 8 dagen mee bezig geweest. Ik vind dat de sound geweldig is geworden en ben er erg tevreden over. Ik wil in de toekomst zeker vaker zo gaan werken. Vanuit de hele wereld krijg ik nu al aanvragen binnen via internet dat men onze nieuwste cd wil recenseren, wat denk ik ook te maken heeft met de sound.

    Heeft je nieuwe nummer "Searching" betrekking op je broer?
    Ja, Wij hebben samen een hele goede band en zijn allebei super gevoelsmensen. We denken vaak hetzelfde over veel dingen. Mijn broer wilde iets met film gaan doen terwijl ik voor de muziek koos. We kunnen allebei heel goed tekenen en schilderen. Mijn broer zit nu over de hele wereld te filmen en te fotograferen. Wij zijn altijd aan het zoeken naar nieuwe dingen, zodoende ontstond het idee voor het nummer "Searching". We weten niet waar we naar toe gaan, maar altijd klaar om te gaan. Ik heb het nummer in 2 minuten geschreven inclusief de bruggen en al. Tja, soms gaat het gewoon vanzelf.


    Wat is het verhaal achter je gitaren?
    Voordat ik op Patrick Koopmans gitaren speelde, heb ik altijd op een Fender Stratocaster gespeeld. Ik heb 15 jaar op mijn eerste Fender Strat gespeeld, en die heb ik echt helemaal dood gespeeld. Ik vond het echt een wereldgitaar. Patrick belde mij op een gegeven moment op of hij een gitaar voor me kon bouwen. Ik vond het prima mits het een Stratocaster model was met een omgedraaide kop. Ik wilde dit niet omdat Jimi dit al had (omdat hij linkshandig was), maar vindt dat je hierdoor meer sustain krijg, doordat de dikke snaren nu langer zijn dan de dunne snaren. Voor de brug hebben we gekozen voor Fixed brigde ABM, een systeem uit Duitsland. Het is een combinatie van een Telecaster en Stratocaster techniek. De snaren lopen door de body en het is een vaste brug. Dus er kan er dan ook geen tremelo arm gebruikt worden. Toen mijn eerste gitaar klaar was belde Patrick 's avonds om 11 uur nog op. Ik ben toen meteen 's avonds nog naar hem toegegaan. Het was geweldig en heb met tranen in de ogen voor het eerst gespeeld.
    Mijn nieuwe Patrick Koopmans gitaar hebben we van "Van Zandt" Blues elementen voorzien waarover ik ook erg enthousiast ben. Mijn laatste gitaaraanwinst is een Les Paul Gold Top van Gibson. Ik heb alleen direct de frets door Patrick Koopmans moeten laten herfretten. Het fretten is iets wat bij Gibson niet altijd goed gaat.

    Heb je ooit zangles gehad?
    Nee, in het begin was het echt een drama. De studio moest eerst helemaal afgesloten worden voordat ik durfde te zingen. Maar tegenwoordig voel ik me veel meer zanger geworden. In de blues is zang ook een belangrijk deel om je emoties over te brengen.
    Tegenwoordig besteden we met opnames veel meer aandacht hieraan en wordt de zang ook echt apart ingezongen. Achteraf heb ik, denk ik veel gehad aan mijn lerarenopleiding waarbij wij het vak drama hadden. Als er een vliegtuig landde, schroefde de lerares langzaam het geluid op. Je moest dan leren om door de geluidsbarrières heen te spreken en niet er overheen. Dat was erg leerzaam en heb dat nooit meer vergeten. John Lee Hooker is voor mij het grootste voorbeeld voor de blueszang. Maar ook Albert King en Eric Clapton vind ik erg goed.

    Hoe sta je tegenover de wereld van seks, drugs en alcohol?
    Ik ben absoluut tegen het overmatig gebruik van alcohol en drugs en heb er geen behoefte aan vreemd gaan. Ik heb bijna al mijn grote gitaarhelden hieraan onder zien gaan en wil niet dat dit mijzelf ooit overkomt.
    In het verleden ben ik ooit een keer dronken thuis gekomen en probeerde iets op te nemen. Ik dacht dat het nog mooi klonk
    ok, maar toen ik het later terug hoorde, klonk het gewoon helemaal nergens naar. Ik wil er niks mee te maken hebben en mijn verslaving is de sound van mijn gitaar en natuurlijk mijn Marshall waar ik helmaal gek van ben.
    Ik heb al 14 jaar dezelfde vriendin die mijn levensstijl van bluesmuzikant respecteert en ik respecteer haar leven. Als ik binnenkort weer voor 5 dagen 'on the root' in Duitsland toer, dan is dat een bepaalde vrijheid. Maar voor mij is het belangrijk dat als ik thuis kom er iemand voor mij is en dat ik er voor haar kan zijn. Als man heb je dat nodig. Je doet zoveel emotie op en dat wil je met iemand delen die heel dichtbij je staat. Als je altijd maar alleen thuis komt, en er is niemand, dat zou je naar de drank kunnen gaan grijpen omdat je al je emoties niet kwijt kan.
    Muziek maken is een emotionele ontlading. Ik wil graag mensen meenemen op 'de trip waar ik zelf in zit' zonder dat ik daar voor alcohol of drugs nodig heb. Muziek is volgens mij de beste en gezondste drugs die er is!

    Patrick KoopmanJ. Sas signature:


    Serienr: PK 98 JS 2
    Body: 1 piece Swamp ash
    Neck: Canadian Maple
    Fingerboard: Rosewood
    Machine Heads: van Gent
    Bridge: Fixed bridge ABM
    Pick-ups:
    Bridge: van Zandt Blues
    Neck and Middle:
    Van Zandt Blues
    Color: Old White
    Serienr.: PK 98 JS 1
    Body: Alder (aged by abuse)
    Neck: Canadian Maple
    Fingerboard: Rosewood
    Machine Heads: van Gent
    Bridge: Ficed bridge ABM
    Pick-ups:
    Bridge:Seymou Duncan
    ANT Texas Hot
    Neck and middle: Seymour Duncan Alnico Flat
    Color: Sunburst

    Interview: ©Ton van Wessel
    Fotografie: ©Johan van den Anker, VDA-vakfotografie Heijen
    Fotografie kleurenfoto Julian Sas: © Christiaan Wuijts (Website)
    Eindredaktie: Monika van Wessel

    top


     Relevante links:

    Ton van Wessles GuitarPlayersWorld
    Website Julian Sas
    Patrick Koopman Guitars


Back to top