Na uren vliegen, inclusief overstap in Atlanta, kwamen we dan eindelijk aan in Florida. Dat zonnige viel enigszins tegen. Toch maar even met de raampjes open, voor het idee, rondrijden in de gehuurde Crysler T4, op zoek naar een motel. Dat is nog knap lastig als het begint te schemeren. Je denkt dan iets te hebben gevonden, wat er dan de volgende dag toch een beetje anders uitziet...maar goed, we zijn hier tenslotte om te WERKEN!

Orlando International Guitar Expo

We konden ons nog herinneren dat de show in 2002 in het "Tupperware Convention Centre" werd gehouden. Dit plastic bewaartrommeltjes gebouw ligt een eindje buiten Orlando, tussen rijke villa wijken en een krokodillen pretpark. Deze keer was de show verhuisd naar de "Centroplex Expo Centre", in downtown Orlando. Boven dit gebied bevind zich "Winter Park", de duurste villa wijk van de stad. Ten westen van het Expo Centre, ligt als schril contrast een vreselijk arme wijk. Mensen op veranda's die voor zich uit staren en wachten op iets wat nooit zal gebeuren. We hebben deze reis duidelijk een ander beeld van Orlando gekregen.

Naast ons motel staat een filiaal van ontbijt-keten Danny's. De uitdaging bij deze zaak is om zo min mogelijk te bestellen, dan is het vaak nog te veel. Tot de verbazing van onze serveerster willen we geen toast, hash-browns en andere aanvullingen, en waarom eten we de hele schaal met jam en maple stroop niet op? Are you guys sick?

Downtown Orlando

De eerste dag van zo'n show is altijd een komen en gaan van handelaren. Iedereen bouwt zijn boeltje op en kijkt al vast achterdochtig wat de buren te bieden hebben... Rienk heeft gelukkig al jaren lang ervaring met handelen op gitaar shows. Hij loopt direct rondjes en groet diverse collega's. Ondertussen koopt hij de eerste leuke gitaren, die gunstig geprijst lijken. Hieronder een geweldige Gretsch 6120 in de bekende oranje kleur. Ondertussen 'tipt' hij mij diverse malen: kijk hier maar even naar.Dit levert onder andere een leuke Fender Coronado II en een prima Kalamazoo steelguitar op.

Rienk komt dan onder andere nog met een Gibson ES-175 aan zetten, en zo verzamelen de eerste gitaren zich onder onze tafel. Veel mensen kijken toch even of wij niet stiekem ook iets verkopen. Tot mijn verbazing weet ik daardoor een eerder aangeschafte Les Paul Deluxe te verkopen aan een andere handelaar, die het wel ziet zitten om de pick-ups te repareren.

Dan is het nog even rennen naar een pizza-puntje en de eerste dag zit er op. We laden de auto vol (daar is hij trouwens heel handig voor) met onze eerste aankopen. Bij het gezellige motel pakken we de laatste minuten zon bij het zwembad onder het genot van een welverdiend drankje; soms worden we wat vreemd aangekeken door andere 'gasten' want het is voor Hollandse begrippen misschien warm maar voor orlanders uiterst koel; je bent een 'bikkel' of je bent het niet!

In de Denny's vraagt onze lieve serveerster hoe we heten. Ferdinand en Rienk is toch wel ingewikkeld en we worden omgedoopt tot gitaarkopend duo Fern & Rink (door ons vrij vertaald in'grasspriet en schaatsbaan'). You guys are cool!

De tweede dag verwerken we ons ontbijt op de show door rondjes te lopen en vooral te kijken. Iedereen is nu goed en wel opgebouwd en we zien al snel dat de prijzen wederom flink omhoog zijn geschoten. Het wordt toch steeds moeilijker om voor redelijke prijzen mooie gitaren te kopen. Kon je een jaar of twee terug nog voor een redelijk bedrag een Gibson ES125 kopen, nu zijn ze onbetaalbaar. Wel komen we een aantal leuke lapsteel gitaren tegen. Lapsteel is een instrument waar in de winkel steeds meer vraag naar is. Als het ene instrument onbetaalbaar wordt, zul je moeten zoeken naar andere dingen. Vreemd is wel dat er bijna niemand steel-bars voor het bespelen van een lapsteel verkoopt. Iedereen heeft ze thuis gelaten. Aan het einde van de dag heb ik geen bars, maar wel een zak vol visite kaartjes. We besluiten na wat rekenen om een Gibson ES-330 uit '65 te kopen. Het blijft vreemd om dan heel veel geld uit te geven. Maar ja, er wordt aan de andere kant toch gehoopt door klanten dat je er wel stiekem eentje hebt meegenomen.

Rienk met de Les Paul van Keith Richards

'Rink' komt nog een mooie Guild X150 tegen. Eén van de gitaren uit de categorie kijken maar niet kopen, is een Les Paul die onze buurman verkoopt. Het gaat om een '68 'convertible' (naar '5 die in het bezit is geweest van Keith Richards. Hij zou zelfs op 1 van de platenhoezen van de Stones staan. Voor slechts $40.000,- voor de trotse eigenaar. Iets heel anders verkoopt onze andere buurman. Een paars/groene 'The Joker' gitaar van de New Yorkse bouwer Bolin. De gitaar is speciaal voor de Batman film gemaakt, en begint manisch te lachen als je op een knopje drukt...

The Joker van Bolin, gemaakt voor de Batman film

Weer een ander weet me te vertellen dat hij oude condensators na bouwt en voor $25,- per stuk aanbied. Ach, ieder zijn hobby.Verder kijk je naar gitaren met ongeloofwaardige prijzen, zoals een Guild Jumbo western voor $250,- Er was dan ook geen spaan meer van heel. Zelfs Ritch, de gitarendokter van de winkel zou er wanhopig van worden!Na deze dag pakken we wederom de gitaren in en rijden naar het motel.

Aan het ontbijt, de volgende dag, worden we vrolijk verwelkomt door onze lieftallige serveerster. We bespreken wat zaken, tot ze onze bestelling komt opnemen. Ze wacht even en kijkt ons aan en maakt de onschuldigste opmerking van het jaar: Do you guys speak another language?

De derde dag is de allerdrukste. Ook particulieren komen binnen om een instrument te kopen, en/of te verkopen. Tot mijn schrik is een Gibson Harpguitar uit 1910 net verkocht aan een ander! Het leven van gitaarkoper gaat niet altijd over rozen... 'Rink' vraagt ondertussen wat de prijs is van een stokoude Gibson F(scroll) mandoline. 'Five.' Na enige discussie tussen 'Rink' & 'Fern' besluiten we dat hij vast $5000,- bedoelt en helaas geen $500,-. Wel heeft hij nog twee beschadigde 'Teardrop' A-type mando's. We besluiten ze te kopen, omdat er tegenwoordig ook in Nederland steeds meer vraag is naar meer bluegrass instrumenten. Omdat op de laatste dag de Superbowl wordt gehouden, besluiten veel handelaren vroeg te vertrekken. Dit is voor 'Rink' het moment om op jacht te gaan naar Fender Champ versterkers. Hij vind er diverse. We kopen onder andere nog een Taylor 410, Guild D-25 en Gibson Gospel western. Deze laatste koopt 'Rink' van een bezoeker die met een koffer rondloopt. Zo'n dag als deze op een gitaarshow is als een zonnige dag op het strand. Alle mannen kijken naar gitaarkoffers als ware het schaars geklede dames. Kijk, daar komt die Marshall set weer langsgereden! Die koffer ken ik al. Hé, wat zou er in die zitten? We kopen nog een laatste Oahu acoustic lapsteel (vreselijk mooie slide gitaar) en ik besluit nog een prachtig klein Danelectro buizenampje te kopen, en dan zit het er weer op. We laden de auto voor de derde maal vol, en rijden weer naar ons motel, door de arme straten van Orlando. In het motel nog even de veelbesproken borst van Janet bekeken en alle gitaren ingepakt. Dit inpakken is een klusje appart, maar 'Rink' adviseerde me om het vooral op mijn eigen manier te doen, dat doet hij zelf ook liever. Sommige reisgenoten willen nog wel eens hun eigen inpak tactiek opdringen, leer ik. Na al het harde werken moet je natuurlijk nog wel even bijkomen met een verkwikkend drankje.

Rienk tussen de dozen

Na slechts enkele dagen blijken de instrumenten al reeds aangekomen te zijn in Amsterdam waar blijkt dat ook zij de reis overleefd hebben! Het uitpakken en (aan-)prijzen van de gitaren kan beginnen, en hopelijk komt alles weer bij een tevreden klant terecht zodat we een volgende keer weer richting Florida kunnen vertrekken.

Some beauties:

Barney Kessel '63	Gretsch 6120 '67	Fender Vibro's '70

top

 Relevante links: