Onderschatte gitaar merken

Ik heb afgelopen week een uurtje doorgebracht in een winkel om wat versterkers te testen. Ik had geen gitaar bij me en vroeg om een gitaar met 2 single coils en een humbucker bij de brug.

Ik heb vervolgens een uur zitten pielen met een Cort gitaar van 500 euro, afgeprijsd tot 450. Verkoper zei dat hij hem niet "de deur kon uitkijken", winkeldochter dus. Strat achtig ding, geschroefde maple nek met Ibanez achtige hals/body verbinding, je kan dus makkelijk bij de hoogste posities. Dikke 2 punts tremolo, stond geen merk op maar stevig ding met messing blok, veel sustain. Echte Seymour Duncan elementen, nee geen Duncan Designed. Sperzel locking mechanieken! Kwaliteit spatte er vanaf, goed bespeelbaar, veelzijdig, goed geluid, bleef op stemming.

Het is dat ik al teveel planken heb maar anders had ik zo 400 euri op de toonbank gelegd. Op MP zie ik regelmatig gitaren langs komen van merken als Yamaha, Samick, Cort die eigenlijk veel te goedkoop zijn voor de kwaliteit. Op 1 of andere manier spreekt het blijkbaar niet aan.

Men biedt wel als gekken op vage Jap kopie gitaartjes uit de 70s die uit bepaalde fabrieken kwamen en vooral "lawsuit" zijn. Ik heb ooit een Ibanez LP Goldtop gehad, vreselijk ding met een holle body die uit allerlei plankjes hout bestond aan elkaar gelijmd. Of op met opzet kapot gemaakte strats en tele's.

Zitten inderdaad goede gitaren bij zo af en toe. Je hebt die signature van Cort, blank hout, beetje aangebrande look, weet alleen niet meer hoe de beste man heet, hij is pas dood, fusionneger van een jaar of 55. Hiram Bullock??? zoiets in ieder geval. Echt prima gitaar.
Ik vind dat je altijd erg goed terecht kan bij een merk als Yamaha wanneer je bang for bucks wil hebben...

Gibson. Je zou het niet zeggen, maar ze maken goeie gitaren! Maarja dat geloven jullie natuurlijk weer niet. Stelletje snobs hier. Willen alleen maar Stagg..

Gibson heeft als voordeel dat het een Merk is dus het verkoopt altijd weer. Ik heb ooit een ES335 Studio gehad, met Seymour Duncans erop dus al met betere elementen. Later heb ik een Yamaha AS2200 gehad, was een goedkopere en veel betere gitaar dan die Gibson, in alle opzichten.

Cort is mega !!! :-) Hier hun website waar alle modellen opstaan: http://www.cortguitar.com/

Kijk hier even voor mijn nieuwe aanwinst: http://www.gitaarnet.nl/forum/showthread.php?t=123498
Geweldige kwaliteit voor een verbazend lage prijs. Je moet de reviews van de MGM of andere Corts maar eens opzoeken.
En ik vind die MGM-1 nog mooi ook...

london city gitaren zijn naar mijn mening echt onderschat voor de prijs/kwaliteit.

Ik zag destijds in Parijs een Cort met actieve EMG pickups en floyd rose (ik weet niet of het licensed of original was) voor 600 euro geloof ik? Was te mooi om waar te zijn, maarja stel nou dat ik achteraf niet tevreden was, weer helemaal terug naar Parijs. >< Oftewel toch maar niet gedaan.
Maar ik vind het vreemd dat ze zulke lage prijzen hebben die Corts, er moet ERGENS iets mis mee zijn.

Er zijn zoveel onderschatte merken en nog steeds.

Dat komt omdat we in een merkenmaatschappij leven, over een jaar of twintig betalen we ons waarschijnlijk het schompes voor een gave LC.

Het is jammer, maar echt zo, ik merk het wel om mij heen als er gniffelend over mijn oude Jappaners wordt gedaan en ze niet "cool" zijn.

Nou ik kots van het woord cool, maar zo zit het nu eenmaal in elkaar

Ik denk dat de voorkeur voor bepaalde merken niet ongegrond is.
Anderzijds je hebt ook Japans of Koreaans gemaakte gitaren die meer dan prima zijn. Bijvoorbeeld mijn Koreaanse LTD ec 1000 is in veel opzichten perfect. Maarja, LTD/ESP is ook wel een bekend merk. Mij gaat het dan niet om waar het gemaakt is, maar van welk merk dan toch. Ik zal bvb daarentegen niet zo snel een BC Rich kopen (al was het om de kinderachtige puntige vormen) omdat de kwaliteit vaak toch minder is als je let op details. Jackson vind ik ook niet altijd even goed. (Uiteraard ik ben metalgitarist, dat kon je wel raden).

Ltd is volgens mij ook opzich wel een goed merk, maar ik heb altijd het gevoel dat je bij esp/ltd toch net iets te veel betaald voor sommige gitaren.

Onderschatte merken: ze zijn er zeker. maar: een gitaar is meer dan een stuk hout met wat hardware. een gitaar is vooral image en looks. En op hier en daar een kluizenaar na, zijn we daar allemaal zeer gevoelig voor.
Wat de grote merken voor hebben op de kleintjes: geschiedenis, pionierswerk, patenten, associaties met sterren enz... soit, een hele rits niet quantificeerbare eigenschappen die het merk een bepaalde uitstraling geven.

Zo weet ik bv best dat er heel goede fendercopieën zijn voor een fractie van de prijs van een echte. For all I care zijn ze soms zelfs beter. Maar het zijn wel copieën, waarbij men, niet gehinderd door een gebrek aan ideeën, schaamteloos maar minutieus tracht iets na te maken dat door anderen werd "uitgevonden". Noem mij een zagevent, maar ik ben daar gevoelig voor :)

Blueridge, London City, Ibanez, Eastwood en tutti quanti: allemaal good stuff, maar niet voor mij

London City etc kan ik begrijpen, maar Eastwood? Vrij unieke gitaren, ook al zijn ze gebaseerd op oude modellen (die overigens nauwelijks te vinden zijn) :dontgeti:

Wat betreft Cort, het zijn echt prima gitaren maar het is toch het smaak-gehalte wat je moet aanspreken. Ik vind ze net wat te 'metal', maar ze zijn kwalitatief gewoon prima. En dan ook de akoestische gitaren, had er eentje uitgekozen voor iemand die wou beginnen met gitaar spelen. Hij wou iets voor onder de €200, de Cort was er met een prijs van €180 echt prima voor en speelde zelfs veel malen fijner dan de gitaren van boven de €200 die er hingen.

Wat het probleem denk ik is met zulke merken, is dat ze geen USP (uique selling point) hebben. Ze hebben niet echt iets om zich te onderscheiden van de rest. Zouden ze echt iets speciaals in hun vormgeving of aanpak doen...

Volgens mij kan je London City niet (meer) beschouwen als een onderschat merk. Hoe vaak wordt er niet LC geroepen als er weer eens een beginner een gitaar zoekt?
Onderschatte merken zijn volgens mij : Blade, Yamaha, Washburn, Aria Pro II en tweedehands dingen als Fenix en Chevy zijn ook de moeite waard om naar te kijken vind ik.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door barno

Onderschatte merken: ze zijn er zeker. maar: een gitaar is meer dan een stuk hout met wat hardware. een gitaar is vooral image en looks. En op hier en daar een kluizenaar na, zijn we daar allemaal zeer gevoelig voor.
Wat de grote merken voor hebben op de kleintjes: geschiedenis, pionierswerk, patenten, associaties met sterren enz... soit, een hele rits niet quantificeerbare eigenschappen die het merk een bepaalde uitstraling geven.

Zo weet ik bv best dat er heel goede fendercopieën zijn voor een fractie van de prijs van een echte. For all I care zijn ze soms zelfs beter. Maar het zijn wel copieën, waarbij men, niet gehinderd door een gebrek aan ideeën, schaamteloos maar minutieus tracht iets na te maken dat door anderen werd "uitgevonden". Noem mij een zagevent, maar ik ben daar gevoelig voor :)

Blueridge, London City, Ibanez, Eastwood en tutti quanti: allemaal good stuff, maar niet voor mij

---

Hier ben ik het volledig mee eens! Ik merk aan mezelf dat vooral de associaties met sterren en de geschiedenis van een merk een zeer grote invloed hebben op mijn (droom-)gear...
Alleen is het spijtig dat mijn persoonlijk kapitaal mij zwaar hindert. :(

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door marc_odijk

Zitten inderdaad goede gitaren bij zo af en toe. Je hebt die signature van Cort, blank hout, beetje aangebrande look, weet alleen niet meer hoe de beste man heet, hij is pas dood, fusionneger van een jaar of 55. Hiram Bullock??? zoiets in ieder geval. Echt prima gitaar.
Ik vind dat je altijd erg goed terecht kan bij een merk als Yamaha wanneer je bang for bucks wil hebben...

---

Is inderdaad Hiram Bullock. Maar ze hebben wel meer goeie modellen, ook PRS-achtigen. En er zijn inderdaad meer van die merken, zowle uit Azië als uit bijvoorbeeld Europa.

Mijn (Franse) Lag en (Duitse) Framus waren niet duur en toch errug goed. Het zijn inderdaad geen Gibsons, maar dat boeit mij niet. Voor ik de Framus kocht was ik op zoek naar een SG, na een exemplaar of 10 geprobeerd te hebben kwam ik tot de conclusie dat de prijs/kwaliteitsvehouding bar slecht was. Vooral de afwerking van de frets liet erg veel te wensen over.

De meeste mensen hollen achter de meute aan. Ze zijn ook niet op zoek naar hun eigen geluid maar naar een standaard geluid. Op die manier komen ze bij de standaard modellen uit. Is verder niks mis mee denk ik. Maar als je puur op prijs/kwaliteit zoekt doe je er goed aan naar andere merken dan de grote traditiemerken te kijken. Ook omdat ze bij die merken niet los komen van hun verleden, kijk maar naar Gibson: alles wat ze proberen voorbij de succesformules van vijftig jaar terug wordt afgeschoten voordat het de fabriek uit is.

Yamaha had een paar jaar geleden ook een modelreeks, semi-akoestisch met een Gibsonachtige constructie en goeie elementen, die dingen zie je nu in de winkels voor 300 tot 400 euro. Terwijl het echt erg goede gitaren zijn.

Ik weet niet wat onderschat wordt, Cort in ieder geval niet als ik dit topic lees en LC neigt naar overschatting als ik andere topics lees.

Die vergelijking van een LC met een Fender gaat pas op als je voor beiden 1200 zou moeten neerleggen. Hoeveel posters hier zouden de Fender laten liggen?

G+L, Heritage en Hamer worden wel gewaardeerd door de gitarist maar only lipservice. Uiteindelijk zie je op de podia toch weer de Gibsons en Fenders.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Pepe

G+L, Heritage en Hamer worden wel gewaardeerd door de gitarist maar only lipservice. Uiteindelijk zie je op de podia toch weer de Gibsons en Fenders.

---

Ik denk dat deze stelling zeker niet op gaat voor alle bands. Ik heb de laatste tijd de indruk dat als een band zich als "alternatief" wil profileren (wat precies toch een trend is) dat het juist de andere kant op gaat. Ze spelen minder op de bekende merken en grijpen veelal terug naar (obscure) vintage gear.
Dit zou natuurlijk ook kunnen omdat die "alternatieve" bands het zonder sponsoring moeten stellen en zich dus minder poepchique gear kunnen veroorloven... :p

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door thomas_lc

Ltd is volgens mij ook opzich wel een goed merk, maar ik heb altijd het gevoel dat je bij esp/ltd toch net iets te veel betaald voor sommige gitaren.

---

Ik vind van niet, je betaald ook vaak voor de kwaliteit van afwerking en vaak zonder dat je het opmerkt kunnen dingen het zelfde er uit zien maar dan is het materiaal van betere kwaliteit.
Ik vind de 999,- euro die ik voor mijn ltd heb betaald dubbel en dwars waard.

Als je vindt dat cort geweldige prijs kwaliteit is en de prijs van €600,00 laag vindt, dan stel ik mij daar toch mijn vragen bij.

€600 vind ik veel geld om te geven voor een gitaar, zeker voor een die zijn waarde niet houdt en geen 'gewild' merk heeft. Ik heb een linkshandige gibby moeten bestellen voor een goeie €1000,00, prachtige gitaar, maar mocht ik 'm ooit willen verkopen, zal ik er mijn broek niet aan scheuren. Een Cort die je koopt voor €600,00 en twee maand later verkoopt omdat je een wil die beter klinkt, krijg je met moeite nog €200,00 voor.

In Fenders is er ook een groot verschil. Ik heb een tijd geleden een paar strats getest die bij Piens stonden (enige winkel die echt een deftige lefties corner heeft, maar is normaal gezien veel te duur om iets te kopen), twee waren MIA, een was MIM en een was MIJ. De MIJ schoot er echt in alles bovenuit, en die was maar €319,00. Had ik het geld toen gehad, ik had m meegenomen. Daar stond trouwens ook een Danelectro voor 180 euro.

Het voornaamste is niet te veel naar de merken te kijken, maar vooral naar de prijs. Speel een paar dure, en als je er een vindt die beter speelt EN klinkt (heel belangrijk) dan die dure, bag it and tag it. Ik heb ondertussen genoeg foute aankopen gedaan om dat geleerd te hebben. Als je er een wil die z'n waarde niet houdt, wees zeker dat 'ie zo goed en zo goedkoop is dat je'm nooit onder de prijs gaat willen verkopen.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door de_stoffel

Ik denk dat deze stelling zeker niet op gaat voor alle bands. Ik heb de laatste tijd de indruk dat als een band zich als "alternatief" wil profileren (wat precies toch een trend is) dat het juist de andere kant op gaat. Ze spelen minder op de bekende merken en grijpen veelal terug naar (obscure) vintage gear.
Dit zou natuurlijk ook kunnen omdat die "alternatieve" bands het zonder sponsoring moeten stellen en zich dus minder poepchique gear kunnen veroorloven... :p

---

\

Er is geen enkele stelling die opgaat voor alle bands behalve dat het een band is.
De drie merken die ik noem zijn geen obscuur vintage althans... ik geloof niet dat zij zich zo zouden kwalificeren...

Maar mijn punt is, als je onderschat wil afzetten tegen een andere gitaar moet je dat doen tegen gitaren in dezelfde stijl en prijssegment. Op de een of andere manier lijkt me dat obvious....

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door DeadHerring

Als je vindt dat cort geweldige prijs kwaliteit is en de prijs van €600,00 laag vindt, dan stel ik mij daar toch mijn vragen bij.

€600 vind ik veel geld om te geven voor een gitaar, zeker voor een die zijn waarde niet houdt en geen 'gewild' merk heeft. Ik heb een linkshandige gibby moeten bestellen voor een goeie €1000,00, prachtige gitaar, maar mocht ik 'm ooit willen verkopen, zal ik er mijn broek niet aan scheuren. Een Cort die je koopt voor €600,00 en twee maand later verkoopt omdat je een wil die beter klinkt, krijg je met moeite nog €200,00 voor.

In Fenders is er ook een groot verschil. Ik heb een tijd geleden een paar strats getest die bij Piens stonden (enige winkel die echt een deftige lefties corner heeft, maar is normaal gezien veel te duur om iets te kopen), twee waren MIA, een was MIM en een was MIJ. De MIJ schoot er echt in alles bovenuit, en die was maar €319,00. Had ik het geld toen gehad, ik had m meegenomen. Daar stond trouwens ook een Danelectro voor 180 euro.

Het voornaamste is niet te veel naar de merken te kijken, maar vooral naar de prijs. Speel een paar dure, en als je er een vindt die beter speelt EN klinkt (heel belangrijk) dan die dure, bag it and tag it. Ik heb ondertussen genoeg foute aankopen gedaan om dat geleerd te hebben. Als je er een wil die z'n waarde niet houdt, wees zeker dat 'ie zo goed en zo goedkoop is dat je'm nooit onder de prijs gaat willen verkopen.

---

Tip : Lefty Guitars. Het is wel een eindje rijden, maar je hebt er wel een redelijk aanbod.

Verder vind ik het altijd een beetje raar als mensen een - in hun ogen - uitstekende gitaar laten staan en vervolgens voor een mindere, maar van beter gekend merk gaan, gewoon op basis van de doorverkoopwaarde. Maar soit, ik geloof dat ik hierin een rariteit ben ;)

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door DeadHerring

Een Cort die je koopt voor €600,00 en twee maand later verkoopt omdat je een wil die beter klinkt, krijg je met moeite nog €200,00 voor.

---

Ik vind 2dehands marktwaarde losstaan van het feit of je nu prijs/kwaliteit een goeie koop doet.
Ik koop een gitaar om te houden, en wissel niet om de paar maanden af.
Doorverkoopwaarde kan een sterk argument zijn, maar niet in alle gevallen...

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Kakihara

Volgens mij kan je London City niet (meer) beschouwen als een onderschat merk. Hoe vaak wordt er niet LC geroepen als er weer eens een beginner een gitaar zoekt?
Onderschatte merken zijn volgens mij : Blade, Yamaha, Washburn, Aria Pro II en tweedehands dingen als Fenix en Chevy zijn ook de moeite waard om naar te kijken vind ik.

---

Nja, dat het nog geroepen wordt toont naar mijn idee wel aan dat het toch nog niet echt aanslaat. Ik zie meer beginners of casual spelers met een Squier/Ibanez weglopen dan een LC.

Ik zeg Swing , heerlijke kopietjes en ook wat eigen modellen/ uitvoeringen , anders Blade , G&L of Dick Smith :)

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Pepe

...G+L, Heritage en Hamer worden wel gewaardeerd door de gitarist maar only lipservice. Uiteindelijk zie je op de podia toch weer de Gibsons en Fenders.

---

en

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Pepe

\

Er is geen enkele stelling die opgaat voor alle bands behalve dat het een band is.
De drie merken die ik noem zijn geen obscuur vintage althans... ik geloof niet dat zij zich zo zouden kwalificeren...

Maar mijn punt is, als je onderschat wil afzetten tegen een andere gitaar moet je dat doen tegen gitaren in dezelfde stijl en prijssegment. Op de een of andere manier lijkt me dat obvious....

---

Wat betreft stijl/prijssegment ben ik het met je eens. Maar toch blijft het wazig.. Mijn stelling: gitaristen zijn erg conservatief, en dat versterkt de onderschatting van nieuwe, minder bewezen merken. Daar zie je natuurlijk ook het voordeel voor met name Gibson/Fender/Martin. Die instrumenten zijn voor veel stijlen nu eenmaal bepalend geweest (rock, blues, country etc.) Op zich niet geheel onverdiend, omdat ze vroeger wel innoverend zijn geweest. Nu is dat toch minder (hoeveel nieuwe LP's, strats en tele's heeft de wereld nog nodig?!).

Omdat iedere gitarist afkijkt bij hun grote voorbeelden zie je dit fenomeen bij nieuwere/afgeleide stijlen ook weer terugkomen, waardoor de oude merken dus het populairst blijven... iedereen droomt er kennelijk toch van om uiteindelijk die 50's LP/strat/tele te kunnen kopen. Bij nieuwere stijlen heb je gelukkig iets meer afwijkingen, vooral bij harde metal zie je dat andere merken meer kans maken (denk aan Jackson, ESP, Ibanez).

Het grote nadeel van andere goede merken blijft natuurlijk die eeuwige vergelijking:
-G&L is een betere Fender
-Hamer/Heritage een betere Gibson

Een truc die wel aardig werkt (en inmiddels tot het absurde wordt uitgemolken) zijn de signature modellen: Ibanez is er in de jaren 80 groot mee geworden, en ook PRS scoort hier inmiddels vrij aardig mee. Maar dit is dus wederom marketing in plaats van scoren op basis van prijs-kwaliteit, helaas..

Toch is het de vraag of er altijd sprake is van onderschatting. Een voorbeeld: ik ben zelf een beetje allergisch voor Gibson/Fender. Niet omdat de gitaren me zozeer tegenstaan, wel omdat ik de prijs/kwaliteit verhouding scheef vind (en ik ook liever met iets anders gezien wil worden, geef ik eerlijk toe..). Zodoende sta ik open voor alle merken, zo lang ze maar goed spul maken. Ik heb al enkele jaren een Hamer die eigenlijk geweldig is (beter dan iedere Gibson die ik tot nu toe in mijn handen heb gehad), maar het toch "net niet" is voor mij... oorzaak: uiterlijk bevalt me niet helemaal (lelijke kop) en hij is te zwaar (net als een LP, waar deze van afgeleid is). Speelt wel goed en klinkt nog beter.

Ik ben inmiddels helemaal over naar PRS (doublecut model is gewoon mooier IMO, is niet te zwaar en is net zo goed). Kortom, PRS is voor mij beter dan Hamer. Toch zal ik Hamer blijven noemen als onderschat merk: de bouwkwaliteit doet niet/nauwelijks onder voor PRS. Maar ik koop dus geen Hamer meer (terwijl 2e hands Hamers maar de helft kosten van een vergelijkbare PRS). Ik sluit niet uit dat zoiets voor meer mensen geldt: iets bevalt niet aan een merk (vooral gevoelsmatig), terwijl het rationeel gezien prima spul is. Uiteindelijk laat je dan toch links liggen...

- Vintage
- Jack & Danny

Serieus onderschat, wel in het achterhoofd gehouden dat deze gitaren niet boven de 200-300 euro komen ;)

Gordon-Smith

Godin krijgt volgens mij niet de waardering die het verdient vind ik. God, wat kunnen die leuke/goede planken maken voor het geld.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Jiboom

Toch zal ik Hamer blijven noemen als onderschat merk: de bouwkwaliteit doet niet/nauwelijks onder voor PRS.

---

In de Guitarplayer stond een aantal jaren geleden een guitarshootout van 30 gitaren highend gitaren.
Hamer was de enige producent die de extra mile maakte onder de hood, dat wat 99% van de consument normaal gesproken niet ziet. Ze hebben geen customshop, ze zijn een customshop zeggen ze zelf. Ik vind het een symphatiek merkje.

Ik heb laatst een paar moderne high-end electrische Yamaha gitaren geprobeerd (SA-2200; ES-335 model en SG-2000) en dat zijn echt supergitaren. Zeker die SA-2200 was echt te gek. En die kost maar 1329 euro en dan heb je een gitaar met een ebben toets, flamed maple top enz. enz. Qua specs dus beter dan een gemiddelde Gibson ES-335 die een stuk duurder is. Het merk heeft alleen niet de Sex appeal van een Gibson en dat is iets wat veel gitaristen erg aanspreekt. Ik vind dat eigenlijk wel jammer. Ook de gitaren van Blade en Godin (bv Kingpin) zijn over het algemeen erg goed voor wat je er voor betaald. Toch is dat niet bekend genoeg voor de gemiddelde gitarist. Die gaan liever met een Mexicaanse Fender naar huis.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Mr_Moustache

Godin krijgt volgens mij niet de waardering die het verdient vind ik. God, wat kunnen die leuke/goede planken maken voor het geld.

---

Je bedoelt:godin, wat kunnen die leuke/goede planken maken voor het geld?
zeker :P ohh die is zo stom dat ie eigenlijk best leuk is :P

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Bernd Veenema

Ik heb laatst een paar moderne high-end electrische Yamaha gitaren geprobeerd (SA-2200; ES-335 model en SG-2000) en dat zijn echt supergitaren. Zeker die SA-2200 was echt te gek. En die kost maar 1329 euro en dan heb je een gitaar met een ebben toets, flamed maple top enz. enz. Qua specs dus beter dan een gemiddelde Gibson ES-335 die een stuk duurder is. Het merk heeft alleen niet de Sex appeal van een Gibson en dat is iets wat veel gitaristen erg aanspreekt. Ik vind dat eigenlijk wel jammer. Ook de gitaren van Blade en Godin (bv Kingpin) zijn over het algemeen erg goed voor wat je er voor betaald. Toch is dat niet bekend genoeg voor de gemiddelde gitarist. Die gaan liever met een Mexicaanse Fender naar huis.

---

IK krijg geen blade of godin voor 300 euro mee naar huis hoor??
Tenminste niet de gene die ik wil. :P

Ik denk dat het, in het geval van de meeste (reeds genoemde) merken, nogal meevalt met 'onderschatting'.

Om het voorbeeld van Pepe erbij te halen; ik denk dat het bij de meeste gitaristen wel bekend is dat Hamer een meer dan uitstekend merk is. Alleen, als ik een gemiddelde muziekzaak binnen loop, zie IK ze doorgaans niet hangen, tussen alle Fenders, Gibsons, Ibanezzen en al die andere 'grotere' jongens. Ligt het probleem dan bij de consument, hanteert Hamer een beroerde bedrijfsstrategie, of zijn de importeurs wellicht te terughoudend?

Carvin, ook een heel goed merk, prees zichzelf uit de markt door de tussenhandel uit te schakelen. Hierdoor konden ze goedkoper leveren, maar tegelijkertijd werd je als gitarist gedwongen om een heel eind te reizen naar die ene winkel waar ze werden verkocht.

Het blijkt gewoon heel moeilijk om de concurentie aan te kunnen met het handjevol merken (met al hun submerken) die samen de markt in handen hebben.

Echte onderschatting zie je hooguit bij beginnende gitaristen, die kwaliteit koppelen aan bekendheid. En dat kun je ze niet eens kwalijk nemen.

Probleem is dat de meeste zaken zich focussen op het handjevol grote merken (Gibson, Fender etc.), wat ook heel logisch aangezien het gros natuurlijk op de grote namen afgaat. Je ziet dus weinig van die onbekende gitaren in de winkel, en je kan dus niet zo snel even eentje oppakken om hem uit te proberen. En als ze al wat van een onbekend merk hebben dan is de keuze vaak erg gering.
De meeste van die "onbekende" gitaarmerken die ze wel hebben zijn metal gitaren, en tja daar ben ik nu eenmaal niet naar opzoek. Weet zelf zo 1,2,3 niet een onbekend, niet metal merk gitaren die je nog redelijk vaak in de winkel tegenkomt. (Wat een zin)
Denk dat het dus een beetje een opstapeling van factoren is. Ze verkopen minder makkelijk, en je krijgt er hoogstwaarschijnlijk minder voor terug. Je zal ze minder snel tegenkomen dus ook minder snel kopen, en als je al eentje op het oog hebt zal je er eerst een best eind voor moeten rijden om hem daadwerkelijk op te halen. Nee, je dwingt als merk niet zo snel een plekje af tussen de grote jongens.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Thundermane

Ik zag destijds in Parijs een Cort met actieve EMG pickups en floyd rose (ik weet niet of het licensed of original was) voor 600 euro geloof ik? Was te mooi om waar te zijn, maarja stel nou dat ik achteraf niet tevreden was, weer helemaal terug naar Parijs. >< Oftewel toch maar niet gedaan.
Maar ik vind het vreemd dat ze zulke lage prijzen hebben die Corts, er moet ERGENS iets mis mee zijn.

---

Misschien betaal je hier niet voor een merk?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Mukkez

Misschien betaal je hier niet voor een merk?

---

Of dat het is? Ik zou het niet weten, denk je dat Cort ineens in prijs zou stijgen als ze meer naam krijgen? Het lijkt me sterk dat met de onderdelen die op het ding zaten zo'n prijs hebben. Is dat dan puur omdat ze met groot inkopen dit soort prijzen kunnen vragen? Ik zweer het je, er moet iets mis mee zijn. :p

Cort is het eigen merk van de Cort Factory in Korea, meer bedoeld als staalkaart voor merken die daar gitaren laten produceren en ze doen dan ook niet echt hun best om die dingen te verkopen.

Dat betekent de ze high-end series hebben (naar hun maatstaven dan) en de low budgets die -ook als voorbeeld- uit de chinese Cort factory komen.

Het is een simpel gegeven, hoe beter de specs, hoe duurder de gitaar, de essentie van OEM produkten.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door vulvasonic

Ik denk dat het, in het geval van de meeste (reeds genoemde) merken, nogal meevalt met 'onderschatting'.

Om het voorbeeld van Pepe erbij te halen; ik denk dat het bij de meeste gitaristen wel bekend is dat Hamer een meer dan uitstekend merk is. Alleen, als ik een gemiddelde muziekzaak binnen loop, zie IK ze doorgaans niet hangen, tussen alle Fenders, Gibsons, Ibanezzen en al die andere 'grotere' jongens. Ligt het probleem dan bij de consument, hanteert Hamer een beroerde bedrijfsstrategie, of zijn de importeurs wellicht te terughoudend?

---

Ha, het gaat over mijn " merk"...

Hamer usa is helemaal niet gëinteresseerd in de Europese markt. Kan ook moeilijk als je maar 3 gitaren per dag produceert.
Dat het merk onder de radar blijft, heb ik helemaal geen probleem mee.
Dan dan ik die "oudjes" voor goeie prijzen op de kop blijven tikken....

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door ccc

Ha, het gaat over mijn " merk"...

Hamer usa is helemaal niet gëinteresseerd in de Europese markt. Kan ook moeilijk als je maar 3 gitaren per dag produceert.
Dat het merk onder de radar blijft, heb ik helemaal geen probleem mee.
Dan dan ik die "oudjes" voor goeie prijzen op de kop blijven tikken....

---

Ik loop sinds eind zeventig, toen een collega gitarist een sunburst kocht, met een scheef oog naar die krengen te loeren.
Af en toe duikt er eentje 2e hands op voor prijzen rond de 1000 waarvan ik dan denk.. huu? is daar iets mis mee dan? Maar altijd al weg als ik reageer.

Er lopen een aantal Hamer snatchers rond, ik zweer je...http://www.gitaarnet.nl/forum/images/icons/icon10.gif

"Zeker die SA-2200 was echt te gek. En die kost maar 1329 euro "

Waar dan? In NL?