Onderschatte gitaar merken

[barno]

Onderschatte merken: ze zijn er zeker. maar: een gitaar is meer dan een stuk hout met wat hardware. een gitaar is vooral image en looks. En op hier en daar een kluizenaar na, zijn we daar allemaal zeer gevoelig voor.
Wat de grote merken voor hebben op de kleintjes: geschiedenis, pionierswerk, patenten, associaties met sterren enz... soit, een hele rits niet quantificeerbare eigenschappen die het merk een bepaalde uitstraling geven.

Zo weet ik bv best dat er heel goede fendercopieën zijn voor een fractie van de prijs van een echte. For all I care zijn ze soms zelfs beter. Maar het zijn wel copieën, waarbij men, niet gehinderd door een gebrek aan ideeën, schaamteloos maar minutieus tracht iets na te maken dat door anderen werd "uitgevonden". Noem mij een zagevent, maar ik ben daar gevoelig voor

Blueridge, London City, Ibanez, Eastwood en tutti quanti: allemaal good stuff, maar niet voor mij

[hezz]

London City etc kan ik begrijpen, maar Eastwood? Vrij unieke gitaren, ook al zijn ze gebaseerd op oude modellen (die overigens nauwelijks te vinden zijn)

Wat betreft Cort, het zijn echt prima gitaren maar het is toch het smaak-gehalte wat je moet aanspreken. Ik vind ze net wat te 'metal', maar ze zijn kwalitatief gewoon prima. En dan ook de akoestische gitaren, had er eentje uitgekozen voor iemand die wou beginnen met gitaar spelen. Hij wou iets voor onder de €200, de Cort was er met een prijs van €180 echt prima voor en speelde zelfs veel malen fijner dan de gitaren van boven de €200 die er hingen.

Wat het probleem denk ik is met zulke merken, is dat ze geen USP (uique selling point) hebben. Ze hebben niet echt iets om zich te onderscheiden van de rest. Zouden ze echt iets speciaals in hun vormgeving of aanpak doen...

[Kakihara]

Volgens mij kan je London City niet (meer) beschouwen als een onderschat merk. Hoe vaak wordt er niet LC geroepen als er weer eens een beginner een gitaar zoekt?
Onderschatte merken zijn volgens mij : Blade, Yamaha, Washburn, Aria Pro II en tweedehands dingen als Fenix en Chevy zijn ook de moeite waard om naar te kijken vind ik.

[de_stoffel]

Onderschatte merken: ze zijn er zeker. maar: een gitaar is meer dan een stuk hout met wat hardware. een gitaar is vooral image en looks. En op hier en daar een kluizenaar na, zijn we daar allemaal zeer gevoelig voor.
Wat de grote merken voor hebben op de kleintjes: geschiedenis, pionierswerk, patenten, associaties met sterren enz... soit, een hele rits niet quantificeerbare eigenschappen die het merk een bepaalde uitstraling geven.

Zo weet ik bv best dat er heel goede fendercopieën zijn voor een fractie van de prijs van een echte. For all I care zijn ze soms zelfs beter. Maar het zijn wel copieën, waarbij men, niet gehinderd door een gebrek aan ideeën, schaamteloos maar minutieus tracht iets na te maken dat door anderen werd "uitgevonden". Noem mij een zagevent, maar ik ben daar gevoelig voor

Blueridge, London City, Ibanez, Eastwood en tutti quanti: allemaal good stuff, maar niet voor mij

Hier ben ik het volledig mee eens! Ik merk aan mezelf dat vooral de associaties met sterren en de geschiedenis van een merk een zeer grote invloed hebben op mijn (droom-)gear...
Alleen is het spijtig dat mijn persoonlijk kapitaal mij zwaar hindert.

[Rinze]

Zitten inderdaad goede gitaren bij zo af en toe. Je hebt die signature van Cort, blank hout, beetje aangebrande look, weet alleen niet meer hoe de beste man heet, hij is pas dood, fusionneger van een jaar of 55. Hiram Bullock??? zoiets in ieder geval. Echt prima gitaar.
Ik vind dat je altijd erg goed terecht kan bij een merk als Yamaha wanneer je bang for bucks wil hebben...

Is inderdaad Hiram Bullock. Maar ze hebben wel meer goeie modellen, ook PRS-achtigen. En er zijn inderdaad meer van die merken, zowle uit Azië als uit bijvoorbeeld Europa.

Mijn (Franse) Lag en (Duitse) Framus waren niet duur en toch errug goed. Het zijn inderdaad geen Gibsons, maar dat boeit mij niet. Voor ik de Framus kocht was ik op zoek naar een SG, na een exemplaar of 10 geprobeerd te hebben kwam ik tot de conclusie dat de prijs/kwaliteitsvehouding bar slecht was. Vooral de afwerking van de frets liet erg veel te wensen over.

De meeste mensen hollen achter de meute aan. Ze zijn ook niet op zoek naar hun eigen geluid maar naar een standaard geluid. Op die manier komen ze bij de standaard modellen uit. Is verder niks mis mee denk ik. Maar als je puur op prijs/kwaliteit zoekt doe je er goed aan naar andere merken dan de grote traditiemerken te kijken. Ook omdat ze bij die merken niet los komen van hun verleden, kijk maar naar Gibson: alles wat ze proberen voorbij de succesformules van vijftig jaar terug wordt afgeschoten voordat het de fabriek uit is.

Yamaha had een paar jaar geleden ook een modelreeks, semi-akoestisch met een Gibsonachtige constructie en goeie elementen, die dingen zie je nu in de winkels voor 300 tot 400 euro. Terwijl het echt erg goede gitaren zijn.

[Pepe]

Ik weet niet wat onderschat wordt, Cort in ieder geval niet als ik dit topic lees en LC neigt naar overschatting als ik andere topics lees.

Die vergelijking van een LC met een Fender gaat pas op als je voor beiden 1200 zou moeten neerleggen. Hoeveel posters hier zouden de Fender laten liggen?

G+L, Heritage en Hamer worden wel gewaardeerd door de gitarist maar only lipservice. Uiteindelijk zie je op de podia toch weer de Gibsons en Fenders.

[de_stoffel]

G+L, Heritage en Hamer worden wel gewaardeerd door de gitarist maar only lipservice. Uiteindelijk zie je op de podia toch weer de Gibsons en Fenders.

Ik denk dat deze stelling zeker niet op gaat voor alle bands. Ik heb de laatste tijd de indruk dat als een band zich als "alternatief" wil profileren (wat precies toch een trend is) dat het juist de andere kant op gaat. Ze spelen minder op de bekende merken en grijpen veelal terug naar (obscure) vintage gear.
Dit zou natuurlijk ook kunnen omdat die "alternatieve" bands het zonder sponsoring moeten stellen en zich dus minder poepchique gear kunnen veroorloven...

[Thundermane]

Ltd is volgens mij ook opzich wel een goed merk, maar ik heb altijd het gevoel dat je bij esp/ltd toch net iets te veel betaald voor sommige gitaren.

Ik vind van niet, je betaald ook vaak voor de kwaliteit van afwerking en vaak zonder dat je het opmerkt kunnen dingen het zelfde er uit zien maar dan is het materiaal van betere kwaliteit.
Ik vind de 999,- euro die ik voor mijn ltd heb betaald dubbel en dwars waard.

[DeadHerring]

Als je vindt dat cort geweldige prijs kwaliteit is en de prijs van €600,00 laag vindt, dan stel ik mij daar toch mijn vragen bij.

€600 vind ik veel geld om te geven voor een gitaar, zeker voor een die zijn waarde niet houdt en geen 'gewild' merk heeft. Ik heb een linkshandige gibby moeten bestellen voor een goeie €1000,00, prachtige gitaar, maar mocht ik 'm ooit willen verkopen, zal ik er mijn broek niet aan scheuren. Een Cort die je koopt voor €600,00 en twee maand later verkoopt omdat je een wil die beter klinkt, krijg je met moeite nog €200,00 voor.

In Fenders is er ook een groot verschil. Ik heb een tijd geleden een paar strats getest die bij Piens stonden (enige winkel die echt een deftige lefties corner heeft, maar is normaal gezien veel te duur om iets te kopen), twee waren MIA, een was MIM en een was MIJ. De MIJ schoot er echt in alles bovenuit, en die was maar €319,00. Had ik het geld toen gehad, ik had m meegenomen. Daar stond trouwens ook een Danelectro voor 180 euro.

Het voornaamste is niet te veel naar de merken te kijken, maar vooral naar de prijs. Speel een paar dure, en als je er een vindt die beter speelt EN klinkt (heel belangrijk) dan die dure, bag it and tag it. Ik heb ondertussen genoeg foute aankopen gedaan om dat geleerd te hebben. Als je er een wil die z'n waarde niet houdt, wees zeker dat 'ie zo goed en zo goedkoop is dat je'm nooit onder de prijs gaat willen verkopen.

[Pepe]

Ik denk dat deze stelling zeker niet op gaat voor alle bands. Ik heb de laatste tijd de indruk dat als een band zich als "alternatief" wil profileren (wat precies toch een trend is) dat het juist de andere kant op gaat. Ze spelen minder op de bekende merken en grijpen veelal terug naar (obscure) vintage gear.
Dit zou natuurlijk ook kunnen omdat die "alternatieve" bands het zonder sponsoring moeten stellen en zich dus minder poepchique gear kunnen veroorloven...

\

Er is geen enkele stelling die opgaat voor alle bands behalve dat het een band is.
De drie merken die ik noem zijn geen obscuur vintage althans... ik geloof niet dat zij zich zo zouden kwalificeren...

Maar mijn punt is, als je onderschat wil afzetten tegen een andere gitaar moet je dat doen tegen gitaren in dezelfde stijl en prijssegment. Op de een of andere manier lijkt me dat obvious....