Het grote Edward L. van Halen waarderingstopic omdat je er niet onderuit kunt topic

[Erik de Perik]

Ik denk dat EvH net voor mijn tijd was, en ik te laat een gitaar heb gekocht. Dat Van Halen een enorm goeie gitarist was, was me wel duidelijk, en zijn visie om te soleren vanuit akkoorden spreekt me heel erg aan, maar zijn genialiteit is blijkbaar een beetje langs me heen gegaan. Niettemin heb ik wel een lp van Van Halen. Morgen maar eens op de pickup leggen.

Ik speelde ook geen gitaar toen ik VH1 aanschafte. Dat kwam pas na mijn verhuizing naar de Achterhoek, waar ik mij in het begin de tering verveelde. Kocht op aanraden van vriend Ronnie Knoessie een nagelneue Gibson RD en ben niet meer opgehouden met spelen.

[Erik de Perik]

Ik vond in tegenstelling tot de meesten de periode met Sammy Hagar de sterkste periode van Van Halen.
Die Balance Tour was echt heel sterk live en de mannen in absolute topvorm:

https://youtu.be/JwDcyYQpg6g

En Eddie speelde op die Music Man, had hem begin deze eeuw bijna gekocht maar knapte af op die Floyd. Speelde en klonk wel zalig dat ding ��

Wat is er nu weer mis met een Floyd.....??

[Kim Wilson]

Ik speelde ook geen gitaar toen ik VH1 aanschafte. Dat kwam pas na mijn verhuizing naar de Achterhoek, waar ik mij in het begin de tering verveelde. Kocht op aanraden van vriend Ronnie Knoessie een nagelneue Gibson RD en ben niet meer opgehouden met spelen.

Normaal en Status Quo waren mijn inspiratoren. Verschil moet er zijn.

[arjanb01]

Wat is er nu weer mis met een Floyd.....??

Die rompslomp met snaren erop zetten hield me tegen die gitaar aan te schaffen.
Ging destijds toch voor een Luke met een eenvoudige brug met locking mechanieken.
Noem het lui, ik noem het praktisch.

[Erik de Perik]

Amper meer werk, maar je moet er even aan wennen. Voordeel is dat wanneer je een snaar breekt, je 'm opnieuw gebruiken kunt.

[Brum]

Die Music Man Axis was/is er ook met vaste brug en normale tremelo. Ik moet zeggen dat ik de Peavey Wolfgang mooier vond. Mooiere kop.

Die hele Hagar periode, ik vond dat zulke inspiratieloze bagger, niet te zuinig. Die eerste albums waren veel rauwer en daar stonden eigenlijk ook alle grote hits op. Ook qua sound, ik kan echt niet naar die Hagar albums luisteren. Zo gelikt, ook het gitaargeluid en die Hagar die daar als een soort ideale schoonzoon overheen stond te zingen. Het was nog net geen gospel band. Niet mijn ding. Die plexi paste zo goed bij Eddie z'n stijl. Die dingen zijn wat stijver en moeilijker te bespelen, omdat ze veel minder compressie hebben dan moderne versterkers (a la een 5150). En Van Halen was nou juist zo'n gitarist die zo'n verdomd goed gevoel had voor hard/zacht, dat ie zo'n plexi ingetogen kon laten klinken als het moest en kon laten gillen wanneer hij wilde. Dat was echt zijn speelstijl en daarom was hij ook zo'n verdomd goeie slaggitarist. Daarin hoorde je echt zijn techniek en beheersing. Fenomenaal. De brown sound plexi periode vind ik nog steeds één van de beste sounds dat ik ken. Maar dat komt niet door die brown sound op zich, maar door Eddie. Het klopte, het geluid en Eddie z'n manier van spelen.

Las door het overlijden van Eddie eigenlijk per toeval dat de eerste bassist van Van Halen, Mark Stone, ook dit jaar overleden is, ergens eind september.

[Erik de Perik]

Het bijzondere van EvH's vroegere gitaargeluid was juist dat het geen high gain was, zoals vaak ten onrechte beweerd wordt. Overigens ook dik respect voor Ted Templeman en Donn Landee voor de sound van de eerste LP.

Triest:

[Rinze]

Ik heb destijds VH wel bewust meegemaakt, moet zeggen dat ik alleen de eerste plaat integraal draai. Daar staat geen slecht nummer op. Ik weet nog goed dat Running With the Devil een hit was. Dat was dan zo nu en dan een lichtpuntje in de wekelijkse duisternis die Toppop heette. Verder kwam dit soort muziek alleen bij het Beton uur en Stampij voorbij..

Later werd het mij veelal te poppy en Van Hagar trek ik echt niet. Ideale schoonzoon idd.

Naast AC/DC, Quo en Deep Purple mk2 is Van Halen toch wel de muziek uit mijn jeugd die gebleven is. In mijn studietijd een poos minder naar geluisterd omdat ik into punk, hardcore en metal raakte maar op een gegeven moment zette ik die oude platen weer op en ben er nog steeds gek op.

Als je VH nummers uit zoekt en er goed naar luistert merk je hoe goed het in elkaar zit. Alles grijpt in elkaar, elke noot heeft een functie, het is heavy maar er zit genoeg ruimte in. Samenspel is geweldig, het swingt als een tiet en het spelplezier spat eraf. Knap hoor.

[Plant]

Sammy Hagar in VH vind ik ook minder. Maar ja dat vind ik ook van Brian Johnson in AC/DC, daar hoor ik ook veel liever Bon Scott. Van Sammy Hagar heb ik nog wel een oud solo album.

Dat Gary Cherone (Extreme) in VH heeft gezeten heb ik weleens gelezen, maar ik heb hem er nooit in gehoord. Eens luisteren hoe dat klinkt.

[Erik de Perik]

Gary Cherone in VH klinkt als Brian Johnson in AC/DC: verschrikkelijk