Printable View
Idd. Het is leuk, maar meestal niet (meer) echt nodig en er zitten gewoon ook onhandige kanten aan.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Rinze
Ik zie dat besef ook indalen bij een jonger bandlid dat een paar jaar geleden, ongeacht podium, nog per se 100W buizen + 4x12 MOEST hebben om volgens zijn eigen idee lekker te klinken. Helemaal kut in de meeste situaties... maar zo lang hij het zelfs sleepte en ik mijn oordoppen bij me had, ging ik niet te moeilijk doen :D.
Ik zie dat veel mensen voorbijgaan aan de trend dat veel buizenversterkers kleiner worden, minder vermogen hebben en veel veelzijdiger zijn (vermogensbegrenzer bv) dan die 100 watt bakken van vroeger. Ook die enorme kasten zijn niet echt meer nodig. Want wat wel vaak goed gaat tegenwoordig zijn die speakersimulators, al dan niet ingebouwd in moderne versterkers of via een extern kassie.
Dat grote vermogen is nooit nodig geweest.
Zolang ik me kan heugen waren gitaristen bezig om dat enorme vermogen te temmen,
schermen, power soaks, master volumes, pedaaltjes, 19" racks... enz enz
Ik gebruikte halverwege de 90's een Fender pro junior of een Dynacord twen
in kroegjes was dat voldoende, bij grotere gigs kreeg je een mic voor je speaker
snap ook wel dat het niet enkel om volume gaat, de klankkleur en optiek van een 4x12 is anders dan een 1x 10,
bovendien ben ik lui, ik sleep niet graag,
zie bijvoorbeeld bij het pedalentopic een foto van mijn gear voor Paradiso: 4 pedaaltjes en een Fender Princeton,
wereldgeluid/zero hassle, niks meer aan doen
maar wel buizen :crazyhappy:
dat grommende geluid van een Gretsch en een em akkoord klinkt toch anders met een digitaal ding
Hoe het klinkt is één ding, hoe het "werkt" of "speelt" is weer iets anders. Ik denk dat de vraag of het "nodig" is nogal subjectief is, het is allemaal heel persoonlijk, iedereen heeft zijn/haar eigen systeem. Dat geldt voor wel meer dingen: de één houdt van heel veel pedalen en een ingewikkelde set-up, de ander houdt het 't liefst zo simpel mogelijk. De één houdt van bebop, de ander vindt er niets aan en zou het nooit willen spelen, sommige mensen willen een bandje waarin veel ruimte is voor improvisatie, anderen willen iedere noot vastleggen. Iedereen moet zelf maar een beetje uitzoeken wat het beste voor hem/haar werkt, zeker als het gaat om je ampje.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door pimmetje
Grote vermogen was nodig toen er nog geen PA's waren. PA was oorspronkelijk het plaatselijke omroep/toespraak systeem (public address). Toen The Beatles in het Shea stdion niet te horen waren moest alles harder (meer vermogen). Marshall en Hiwatt maakten ook PA versterkers (Kossoff speelde erop). Hiet idee was dat je als bandje je eigen PA moest meenemen. Ik geloof dat Pink Floyd de eerste band was die een groot PA meenam (Grateful Dead had Wall of Sound niet lang daarna, was ook gaaf maar wel veel sjouwen). Ik heb wel eens een folder gezien van Hiwatt waarin stond welke versterker voor welke zaal was ( in de geest van 50 watt voor 1000 man, 100 wat voor zaal van 3000 man, 200 watt voor alles aan zalen met een capaciteit boven de 5000 toeschouwers etc., aantallen weet ik niet meer precies).
De trend vanaf de eerste gitaarversterkers eind jaren veertig was: ze moesten harder, efficiënter (dus meer vermogen ook daadwerkelijk omzetten in geluid ipv warmte) en cleaner. Later kreeg je precies het omgekeerde: het geluid van een 100 watt Marshall maar dan op lager volume (geldt natuurlijk niet voor de efficiëntie van de amp).
Nou ik lees op pagina 73 wel weer even bij dames ;)
Ligt ook wel aan de situatie. Als jij met een 1x12 combo'tje naast hem staat in dat kroegje is het wel een kunst om (in de hele ruimte) tot de juiste balans te komen. En dat zou voor mij toch wel een dingetje zijn want uiteindelijk moet je als band een goed totaalgeluid neerzetten en het kan zomaar zijn dat dat botst met de persoonlijke wens van één van bandleden.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door pimmetje
Nou, het waren gelukkig geen kroegJES. Eerder podia waar wel vaker bands met dat soort geweld staan; waar het wel opgelost werd.
Anders zou ik er idd wat minder relaxed instaan :D.
Maar zelfs als de ruimte ervoor is... nog steeds fijn als zo'n zelf gecreëerd probleem niet meer opgelost hoeft te worden natuurlijk.
Veel valt of staat ook met het kroegje waar je speelt.
Ik heb laatste ook weer in een cafe gespeeld waar enkel een klein PA systeem staat voor het uitversterken van de zang en de overige instrumenten gaan gewoon rechtstreeks met eigen amps. Dan moet je dus al een modeling geval hebben met eindversterking er in en een eigen speaker, want in zo een kroegje komt je dus met enkel een helix of line6 pedaal niet ver.
Uiteraard staat dit los van de discussie tussen buizen of digitaal, maar draagt wel bij aan de gemakzucht van sommige gitaristen tegenwoordig die aankomen met enkel hun pedalenbakkie. Ze zullen dan op zn minst al de moeite moeten nemen zo een leuk compact seymour duncan klasse D versterkertje op hun pedalenbord te knopen en een speaker moeten kopen.
Los van het zaalgeluid staat ook nog de monitoring in diverse cafeetjes. Het met de hele band delen van 2 monitor speakers, of een totaal verneukte monitormix omdat er een onbekwame geluidsman staat die toevallig ook barman blijkt te zijn. Met een eigen speaker/amp op het podium kun je hem altijd wel zo positioneren dat je in ieder geval jezelf wel goed hoort en de drummer hoor je altijd, voldoende om in ieder geval niet compleet van het padje af te gaan.
Maar goed, dit zijn voordelen van een amp (los van het feit of het buizen, transistor of digitaal is) ten opzichte van multifx, modeling pedalen waarmee je rechtstreeks naar de tafel gaat.
Hughes & Kettner heeft tegenwoordig volwaardige 50W versterkers in pedaalvorm hè? Is dat niet handig voor de giggende gitarist die geen zware versterker wil sjouwen? Speakercab moet ie nog wel meenemen.
Klopt. Ik speelde een tijdje met een POD 500 en een actieve monitor maar dat haalt in zulke gevallen niet veel uit. Je mist echt een hoop oompf die ik toch wel lekker vind. En met een gitarist met buizenversterker naast je wordt je volledig weggedrukt dan.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Thiez
In mijn toenmalige band speelde ik met mijn powered Kemper over een Engl 212 en dat is (voor mij) echt een best of both worlds opstelling want modeling maar tóch een hoop sjouwen ;)
Je krijgt er veel meer de karakteristiek en feel van een traditionele versterker voor terug. Voordeel is dat je in zo'n kroegje ook makkelijk even een lijntje legt naar de PA die, als die het toelaat, voor wat extra spreiding kan zorgen. Of in mijn geval in mijn gelegenheids-rockbandje een lijntje naar mijn eigen mixer waar onze drummer en onze IEM mixen op regelen.
50 watt aan 4 ohm ja, bij 8 ohm is het 25 watt. Las laatst wel dat de gitarist van GBH tegenwoordig over een Vox MV50 Rock speelt en daar heel tevreden mee is. Die had dus ook geen zin meer in gesjouw.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Remork1970
Verstuurd vanaf mijn ANE-LX1 met Tapatalk
Heb Pepe’s bijdrage gebruikt & geredigeerd tot wat voor mij de essentie van buizen is - waarvoor dank, Pepe.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pepe
Sommigen missen de oempf en de druk begrijp ik. Maar dat zal het publiek een rotzorg zijn want die ervaren dat niet en daar doe je het voor he. En thuis zal je zwz geen oempf ervaren met een 0,5 watt buizenbakkie. Die discussie kan dus ook wel gesloten worden.
U got the gistCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Fobo
Maar, een Celestion G12 heeft een rendement van meer dan 100dBA bij 1 hele watt en de formule is heel simpel: 10 Log P + eff.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Rinze
Ik heb in de studio wel eens gemeten voor een 4*12 met de dB meter en die gaat tot 126 en de naald ging in de hoek.
Of er voor kiezen om niet over dat systeem van die kroeg te spelen.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Thiez
In sommige genres zal dat dan "niet spelen" betekenen, maar over dat soort systemen spelen is 9vd10 keer toch niet echt een visitekaartje voor je band.
Zo redenerend misschien is dan lekker met een eigen versterker blazen inderdaad toch wel de minst slechte optie :)
Dit dus.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Napoje
(plus nog wat tekens.)
Ik doe het in de eerste plaats voor mezelf,Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door edje kadetje
als ik een kutgeluid heb heb ik een kutavond,
of het publie het hoort? de een wel, de ander niet, boeien,
maar iedereen ziet het als ik op dat podium loop te balen
mijn mening maar zou Gus zeggen
Wat de "oempf" bij een 0.5 amp betreft, dat heeft een andere functie,
dan gaat, bij mij, 't vooral om wat je speelt, niet hoe je klinkt,
gegeven de context,
daarnaast kan ik uit bijna elke buis & transistor wel iets halen wat werkbaar is,
digitaal ook wel maar dan ben ik weer vooral bezig met de klank en dat is juist niet de bedoeling in die context
Precies dit!!! En andersom ook. Als je een vette sound hebt speel je heerlijk.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pepe
Het hele gitaarspelen, in een band spelen en optreden doe ik voor mezelf. Wij hebben er regelmatig een showtje tussen zitten voor 3 man en een paardenkop, dus voor het publiek hoef je het dan ook niet te doen.
Over oempf en druk hoef je hier niet te gaan discussieren denk ik. Dat heeft vooral te maken met volume ipv met buizen/digitaal/transistor.
En ja, een zeker volume heb ik ook nodig live om lekker in de vibe te komen. Dezelfde reden als dat je thuis of in de auto de radio harder zet bij een lekker nummer. En dezelfde reden waarom live concerten nog steeds niet op huiskamervolume zijn, omdat het vullen van die ruimte met sound deel is van de beleving.
Dat volume en die 'oomph en druk' die je live hebt van een speakerkast op het podium is voor mij nu het meeste wennen aan in ear spelen (waar ik sinds kort aan ben begonnen). Je mist wat ambiance.
Dat lijkt mij ookCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Thiez
Weet je wat ik als enige mis bij de overstap van monitor naar in-ear? De heerlijke feedback aan t eind van een solo als je naar de monitor toestapt, nog even laten uitfeedbacken (met de solo patch met dikke delay nog aan uiteraard) en dan met de whammybar omlaag en wegstappen. Mjammie. Helaas. BEhalve dat vind ik in-ears echt heerlijk spelenCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Thiez
Wederom als had ik het zelf bedacht.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pepe
Ik speelde vorig jaar een paar keer samen met een andere gitarist die een H&K Grandmeister Deluxe had. 40 watt buizen, maar met DI en speakersim aan boord. Eigenlijk een modeller, maar dan met buizen. Hij gebruikte vaak twee losse 12” kastjes voor zichzelf, en via DI naar de tafel. Dat ging idd hard zat, want FOH. Ik vraag me af, is dan dat hele buizencircuit überhaupt wel nodig?Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Thiez
Ja, maar dat is vals spelen he? Wij kunnen daar hier natuurlijk niet tegenop met onze verhalen over buizenamps enzo.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Fusion
Exact. Het idee dat het publiek het niet merkt waarover je speelt is een beetje vertekenend: dat veronderstelt dat het voor jou blijkbaar ook niet uitmaakt welke gitaar je in je handen hebt, welke amp of simulator, welke speakers of in ears, welke pedalen, welke delay, jij speelt gewoon hetzelfde. Dat klopt natuurlijk niet. Maar enige flexibiliteit mag er wel zijn denk ik. Zelf vind ik een 4x12 (bijna) altijd vetter voor rock dan een 2x12 hoewel er heel veel 2x12's zijn die ik echt te gek vind (en 1x12 ook, geldt ook voor 1x10 in de juiste context). Wat betreft sjouwen vind ik de 2x12 weer leuker. Tsja ... Het is ook een beetje genre afhankelijk denk ik. En waar je speelt. Thuis is 1x10 bijvoorbeeld fijner dan alles wat groter is. Misschien is het wel vooral de kunst om wat je ook in je handen hebt te laten klinken, om overal een geluid uit te kunnen toveren?Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan Buurman
Kortom. Buizenversterkers blijven in ieder geval tot alle gitaarnetters dood zijn.
Wat op zich niet zo heel lang meer duurt.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Napoje
Verstuurd vanaf mijn ANE-LX1 met Tapatalk
Nou vind ik de karakteristiek van mijn loodzware slanted Engl 212 met V30's echt wel anders dan van mijn kunststof monitor en dat los je niet alleen op met volume.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Fusion
En er is natuurlijk een reden dat veel artiesten die met IEM spelen live toch gitaarspeakers op het podium hebben staan ;)
Wat mij aan modelling nogal tegenstaat is dat zo’n apparaat 1000 amps en pedalen nadoet maar er zelf geen nieuw geluid aan toevoegt. En stilstand is niet zo goed voor muziek die het vaak voor ern groot deel moet hebben van technische veranderingen.
Hoewel ik van alle kampen de beredeneringen begrijp vind ik dit met afstand het grootse kulargument dat ik in de 20 jaar dat ik deze discussies voorbij zie komen gehoord heb. De hele marketing rondom zo'n beetje alles wat op gitaristen gericht is staat bol van termen als vintage, reissue, VOS, NOS, handbuild, hand wirered, point to point, paper in oil, PAF en weet ik wat ons er al een halve eeuw van moet overtuigen dat geluid van vroeger te kunnen benaderen.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Napoje
Dat iets dat niet bijdraagt aan het creëren van wat nieuws is voor het gros van de overpriced shit in gitaarland niet van toepassing en een Gibson gaat rustig 4 keer over de kop als en ingevlogen Mexicaan onder toeziend oog van Tom Murphy op de zelfde plek een kras heeft gezet als op de gitaar van iemand met wat aanzien.
Daarnaast zou je evengoed het tegenovergestelde zou kunnen beweren. Juist doordat modelling al die bestaande effecten en modellen in één apparaat van een paar honderd euro en ter grote van een schoenendoos beschikbaar maakt kan iedere 16 jarige met een bijbaantje experimenteren met het splitsen van z'n signaal, diverse versterkermodellen naast elkaar laten lopen en meerdere synths, reverb, delay's, phazers, flagners stapelen, er een whammy overeen gooien, opnemen en de wereld in slingeren. Juist door deze technische verandering zijn de mogelijkheden praktisch eindeloos.
Verder is t ook onzin daar er nieuwe model-only 'amps' worden gemaakt. Zo is bijv voor de Line6 Helix één van de meest gebruikte amp modellen (if not de meest gebruikte) voor metal de Line6 Badoonk! Niet op een bestaande amp gebaseerd en desalniettemin echt te gek. Het is een afleiding van een oud Line6 model dat weer een combinatie is van een model dat min of meer lijkt op een Mesa triple rectifier in combinatie met een Rivera Los LoBottomos speaker. Dus totaal niet meer een kopie van één amp maar een soort eigen ding. Er zijn volgens mij ook amp models die helemaal niet (ooit, in vroegere versies) van afgeleid zijn en juist helemaal hun eigen sound willen neerzetten
Bull shit; er is geen muzikant die conservatiever is dan de buizen-versterker gebruikende gitarist.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Napoje
Afgelopen weken heeft de NAMM weer plaatsgevonden en die stond ongetwijfeld vol met tientallen buizenversterkers die net uit zijn of op korte termijn uitkomen. Er zal ongetwijfeld een markt voor zijn voor degene die net ff een beetje meer van dit of juist wat minder van dat zoekt, maar laten we nou ook niet doen alsof we nu echt aan de vooravond van een wezenlijke verandering in gitaargeluid staan. Net zoals die honderden versterkers die de afgelopen jaren het levenslicht hebben gezien dat ook niet gedaan hebben.
Of heb ik iets gemist?
De techniek vd buizenam is na de cascading en channel switching kwa signaalpad wel uitontwikkeld lijkt me
digitaal staat nog in de kinderschoenen, tis wachten tot ze me AI op de proppen komen,
wat ik wel fijn vond was de blik van Steve Howe die met zijn 1958 es 175 over een macbook gebogen stond om zijn gitaar aan de praat te krijgen,
zo'n goeie gitarist... nou nog zijn programmeer skills een beetje bijscholen :crazyhappy:
We kunnen het wel breder trekken. Ipv buizen-amps, wat te denken van zo'n Bluguitar Amp1?
Geen loadzwaar ding, pedaalvorm, 100W amp aan board, dus direct op een cab aan te sluiten en een volledig analoog signaalpad. Scheelt je weer wat mogelijk lelijke AD/DA conversie. :satisfie:
(FYI, op een RE-20 van Boss en TC Harmonizer na in de fx-loop, zijn al mijn live gebruikte effectpedalen analoog...ik moet de eerste analoge harmonizer met dergelijke tracking speeds nog tegenkomen en een analoge Space Echo is teveel gesjouw, kwetsbaar en te duur).
Ik heb er zelf geen, maar de samples die ik tot nu toe gehoord heb, klinken overtuigend.
In m'n home-studio heb ik nog een Pod X3 'for funsies' liggen, maar vaker prik ik een buizenamp in een Two Notes Torpedo Live; kan ik zonder de buren te storen toch m'n eigen sound beter krijgen.
En live, tja, als het podium het toestaat (Zwarte Cross was een mooie :supercool:), dan gaat de 100W top met 4x12 mee. Maar meestal houd ik het op een 50W buizentop met vertical 2x12. Voldoende oomph en wel prima sjouwbaar.
Ik heb een Amp1 Iridium. Vind hem erg fijn, de reverb is wel digitaal btw. Heb er thuis een Cab M achter hangen. Heb ook een Tonex en een IR-X maar de amp1 is mijn favoriet. En als het moet gaat ie keihard.
Verstuurd vanaf mijn ANE-LX1 met Tapatalk
Yes, and we are proud of it :crazyhappy:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Fobo
Maar zonder gekheid: pak gewoon iets om op te spelen en kijk of het werkt. Als het niet werkt of niet bij je past doe je het weg. Er zijn talloze schitterende (nieuwe) dingen mogelijk met alle nieuwe apparatuur. Maar ik vind persoonlijk vooral het stemapparaat de beste uitvinding van de afgelopen veertig jaar.
Zelfs de Volkskrant vindt er iets van.