Ik ben vooral blij dat ik jouw ME-5 niet heb.
:-)
Printable View
Ik ben vooral blij dat ik jouw ME-5 niet heb.
:-)
Dit geluid heeft zeker zijn plek en is een prima sound. Fender drive kanalen hebben vaak aardig wat headroom dus om deze 'over the top' te laten oversturen met de nodige dosis buizencompressie betekent volume vol open en dan zijn toch de meeste mensen inmiddels de ruimte ontvlucht :-) Daarnaast zijn de meeste speakers in Fender versterkers ook meer gericht op het clean en lichte drive/crunch geluid en oversturen ook niet snel. Het drive kanaal icm een ander drive-achtig pedaal zou een goede optie zijn voor meer oversturing. Maar ook dit gaat allemaal over smaak en dat is geen discussie waard wat mij betreft, eerder het delen van ervaringen en toepassingen...
niet eg boeie allemaal......
maar brad ga je hier nog een liedje van maken en krijgen wij forrrrumleden het ook te horen ,als het af is ?
Als het wat koeler is wil ik wel een korte demosong maken. Ik heb al een goed thema bedacht die zich uitstekend leent voor een demo met dat geluid.
Jouw gehoor (en ook het mijne) werkt anders op een laag versus hoog volume. De lage tonen worden op laag volume minder goed gehoord en daardoor draai je ze dan een beetje bij. Ga je veel luider spelen, speelt die eigenschap niet en ga je vaak de bassen lager zetten. Dat gegeven is iets wat voor ieder mens geldt, dus ook voor jou.
Het gaat me trouwens niet om hoe jouw ME5 over een versterker klinkt, maar in het algemeen dus. Das een kwestie van smaak en ook afstelling.
Ik heb op best een aantal verschillende buizenamps gespeeld de afgelopen 24 jaar (want daarvoor speelde ik akoestisch, ik ben nu 37) maar als er iets vetter wordt bij buizenamps op hoger volume is dat juist natuurlijke compressie en het zingen van lead/ crunchklanken. Je statement doet me een klein beetje afvragen of je dat zelf ook vindt? Fijn dat Andy Latimer dat vond bij die ene Boogie, maar als er iets gaaf was aan mijn Boogies dat ze op hoger volume pas goed klonken.
Nuno Bettencourt had een ME-5 in zijn live rig tijdens de meest succesvolle periode in Extreme.Gozer heeft een goede sound.
http://images.equipboard.com/uploads...g?v=1440320378
Die speakers die Fender er doorgaans in gooit, ja.. goed punt. Ken je die video van Brian Wampler?
Ik hoor gelijk terug waarom ik andere speakers in mijn Fenders heb gezet en niet dol ben op wat Vox nu maakt.
Ik gebruik een Princeton of Deluxe naargelang de setting. Wanneer alles onder stand 4 blijft gebruik ik een booster en een overdrive, bij stand 6 skip ik de overdrive en krijgt de booster die functie en daarboven heb je helemaal niks meer nodig, dan regel je alles met je gitaar volume. En dat klinkt fantastisch. Nadeel is dat je te zacht gaat voor een echt clean signaal maar ik hoor nooit iemand klagen.
Dat is hoe ik booster en overdrives gebruik. Maar ik ben geen shredder natuurlijk, dan zou ik de boel anders aanvliegen.
Een jaar of wat geleden is er een blinde test geweest v.w.b. een stuk of 10 verschillende TS-achtige pedalen, waar veel forumers aanwezig waren (ik niet helaas).
De conclusie was volgens mij dat de Ibanez Metal Screamer(?) er als beste uitkwam, maar ook dat er maar verdomd weinig verschil te horen was tussen de verschillende TS-en. Ik heb er ook een aantal (gehad), maar ik hoor geen/weinig verschil tussen een TS10 of een Maxon OD808. Wellicht wordt het verschil groter als je ze op een cleane amp test, maar op mijn Marshall en Mesa Stiletto hoor ik zeer weinig verschil.
Wat voor Marshall hebben we het dan over? Er zit nl. erg veel verschil tussen de verschillende Marshalls.
Alleen al in de JCM800 serie zijn er al iets van 16 verschillende types, waarvan sommige top-uitvoeringen ook in een combo (1 of 2x12) te krijgen zijn (2e hands).
Ik heb de JCM 800 2205 en 4210 (50W split channel) gehad, en daarmee was het, met name met humbuckers, inderdaad lastig om een lekker crunchy soundje te krijgen. Het smeert nogal dicht, ook als je met je volumeknop van je gitaar werkte. Ik kan me voorstellen dat je dat bedoelt met "gruizig".
Met een Strat met single coils was dat al een stuk beter.
ach nununo
https://www.youtube.com/watch?v=1duw7XVnOMU
rond 5.05 wijze woorden imo
Ik bedenk me ineens dat ik wel een mening heb, maar helemaal geen ervaring heb met de Boss ME-5. Ik heb de ME-50 gehad en dat zou een ander beestje geweest kunnen zijn.
Wat ik me vooral herinner is dat ie de eerste weken lekker klonk, maar dat ik daarna altijd maar bleef kloten met instellingen. Dat ding was altijd heel erg aanwezig, ook wanneer het subtiel moest zijn. (Ik weet het. Het klinkt heel dom, want dat ding moet effecten toevoegen, maar op de een of andere manier had ik er altijd veel last van).
Absolute onzin. Weinig verschil te vernemen.
Vertel 's Brad, over welke Marshall heb je het? En hoe weet jij nou hoe Andy Summers zijn Marshall instelt, als het al een Marshall was?Citaat:
Een Marshall is voor het echte heavy werk met powerakkoorden zeer geschikt. Voor subtielere vormen van crunch vind ik een Marshall minder geschikt. Dan klinkt de rauwe rand al gauw als een storen bijgeluid. Om nog even op Summers te komen. Ik weet niet of hij bij de Synchronicity tour nog een Marshall gebruikte maar zijn geluid bij Roxanne is vreselijk. Dat rauwe randje klinkt vreselijk dof en gruizig en lijkt er met vertraging achteraan te rochelen.
En zo komt het, door al die ongefundeerde reacties, niet bepaald over dat je zo enorm veel ervaring hebt. Verreweg de meeste bandjes die ik ken zijn rammelbandjes overigens en heb ook in legio rammelbandjes gespeeld, met bijbehorende apparatuur. Zegt helemaal niets.
Rammelbandjes zijn leuk.
Té gelikte bandjes met ego zijn stom.
Tenzij muzikaal echt heel goed, maar die zijn er niet zo veel.
Absoluut mee eens!
Dan snap ik niet, dat je bij Boss bent blijven hangen, Brad. Zelfs lui met een endorsement doen dat niet, want er is altijd meer op de wereld dan één merk kan bieden.
En die geluidsfragmenten van jou......... tja.
Ik heb trouwens ooit eens een ME-5 geleend voor een optreden en ik was redelijk geschokt van het gebrek aan kwaliteit, omdat de eigenaar (die ik hoog had zitten als gitarist) 'm aanprees als de 'oplossing voor alles.'
Dit was toen de ME-5 net op de markt was trouwens.
Summers gebruikte tijd lang Marshalls (naast Roland JC geloof ik). Het hangt er inderdaad erg veel vanaf welke Marshall. Ik vind ze (de oudere non master volumes) vooral goed voor de subtiele crunch/overdrive. Geloof dat Summers hier jcm 800's gebruikt?
https://www.youtube.com/watch?v=YFWj8JIPLI8
Het is dat ik grote problemen heb met wat er in bypass gebeurt met mijn sound met veel boss pedalen, maar (beetje OT, want geen overdrive pedalen) zo'n CE-5, of bv een PS-6, daar kan ik echt wel wat mee.
Trouwens wel geinig wat die PS-6 betreft, het is dat die niet met mijn fx loop levels overweg kan (kon), anders had ik m waarschijnlijk nog wel gehad. De tracking van dat ding vond ik eigenlijk beter dan van de eventide pitchfactor.
Technisch weet ik er verder niet veel van, en sound is ook smaak, maar volgens mij doet Boss het helemaal niet zó slecht, toch?
Ik moet hier zo om lachen dat generd... ga toch spelen lui.
Allemaal goed en wel, en pedalen vs buizen levert gegarandeerd veel animo en replies op, maar door een verkeerde/onvolledige titel is het merendeel van de reacties eigenlijk toch een beetje naast de kwestie.
Het ging heel specifiek over:
De ME5 afkraken en vervolgens de meest amp-like pedalen voorstellen heeft dan ook weinig zin lijkt me in dit geval, want dan heeft ie opnieuw hetzelfde probleem als bij zijn versterker.Citaat:
complexe akkoorden( maj7, min7b5, min7 en dim) met een behoorlijke mate van oversturing.
[...] overdrive van de ME5 voldoende strak en gaaf blijft klinken terwijl het geluid van de buizen versterker gruizig en rommelig klinkt.
Concreet gaat de vraag dus eigenlijk over het feit of een bepaald pedaal beter overweg kan met intermodulation distortion dan een buizenversterker. De overmatige intermodulation distortion komt in dit geval door die 'complexe' akkoorden.
De geijkte oplossingen zijn:
-Simpelere akkoorden spelen
-Minder gain gebruiken
-Het frequentie gebied beperken
En net dat laatste doet die ME5, of althans het effectje dat hij daaruit kiest.
Pepe slaat, denk ik, de nagel op de kop:
Veel laag verwijderen onder de 500Hz en veel hoog verwijderen boven de 1200Hz levert je een lo-fi, middig telefoongeluidje op. Klinkt misschien niet lekker thuis in in je eentje, maar kan mogelijk wel goed in een mix zitten en door het beperkte frequentie gebied kan het beter overweg met die intermodulation distortion.Citaat:
De eerste klinkt alsof je door een telefoon speelt, dat is signature Boss.
De twee is buizen, je hoort gelijk de helderheid en bassen er in.
En bij de tweede, de buizenamp, heb je het tegenovergestelde: veel bas, veel hoog, minder mids, dus in verhouding een veel breder frequentie bereik en daardoor ook minder geschikt voor die intermodulation distortion.
En dat gruizige, rasperige, korrelige lijkt mij vooral ook voor te komen bij:
-teveel oversturing bij amps die oorspronkelijk niet ontworpen zijn voor distortion
-te weinig oversturing bij amps die ontworpen zijn voor veel distortion
Brad houdt nu eenmaal van zeer gecompliceerde akkoorden.
Leuk filmpje, echt heel leuk, maar ik beschouw Summers niet als iemand met een geweldige tone. Hij staat vooral bekend om z'n modulatie-effecten-gebruik, vernieuwend, en technisch gezien, zeker voor die tijd, een hele goede gitarist.
Ik vind het geen slechte sound, integendeel, voor die muziek perfect, maar in de meeste gevallen kies ik voor een andere sound, heeft ook met muziekstijl te maken...
Dit lijkt me wel een soort van mooie conclusie voor dit topic!
Je hebt het in ieder geval goed begrepen. :)
Dan heb je vast niet de moeite genomen om hemzelf te programmeren. Ik heb de ME-5 overigens helaas zelf pas relatief laat ontdekt en dus alleen tweede hands gekocht. En ook ik was geschokt over de meeste geluiden die de vorige eigenaar erin had gezet.
Ik ben overigens niet bij Boss blijven hangen, Ik ben begonnen bij Pearl en Ibanez op effectgebied. Ik vond Ibanez te metaalachtig en Pearl hoewel mooi te modderig.
Sorry, maar als je het verschil niet hoort tussen een TS-10 en een TS-5.:???:
Een TS-5 klinkt veel meer donker en reageert wat minder direct dan een TS-10. Het geluid van een TS-10 is veel meer crisp en helder en de respons is veel directer.
@Jan7: Ik kan mij grotendeels in jouw verhaal vinden Jan. Goed dat je nog even hebt aangestipt waar het in eerste instantie om ging. Inderdaad een oplossing is het akkoord vereenvoudigen maar ik heb nou eenmaal graag de vrijheid ook akkoorden te spelen met intervallen anders dan een reine kwint en grote terts(power akkoorden). De ME5 biedt mij die mogelijkheid.
Dit. Overigens halen meestal goede gitaristen uit bijna alles wel een acceptabel tot zeer goed geluid. Ik dacht een miskoop te hebben met de Roland VG88 qua metalsound, tot de gitarist van Exivious / Cynic mij zijn patches gaf. En ik heb vroeger jarenlang een voor die tijd goede sound (metal) gehad met diverse Boss multifx
Nog even ter aanvulling: Het is bij een discussie als deze inderdaad wel goed te weten waar we het over hebben. De ME-5 en de ME-50, het scheelt maar een cijfer maar de apparaten verschillen als dag en nacht. De ME-5 is de eerste multi fx floorprocessor van Boss en is rond 1989 uitgebracht. De ME-50 is pas jaren later uitgekomen.
Nog belangrijker: de ME-5 bevat op de delay/galm sectie na allemaal analoge effecten terwijl de ME-50 volgens mij geheel digitaal is en gebaseerd is op moddeling.
Oh, je leest dus mijn posts wel,alleen reageert dus nooit inhoudelijk. Dat verklaart een hoop. Thanx
Voor degenen die dit topic interessant vinden waaronder The Silent majority club, post ik hier een fragment uit een nummer van mij waarbij ik het bewuste behoorlijk overstuurde overdrive geluid uit de ME-5 gebruik. Ik speel hier eerst slaggitaar met volle open akkoorden en daarna tokkel ik en gebruik wederom volle open akkoorden waarbij ik de snaren uit laat rinkelen.
Ik persoonlijk vind het rijk, vol en strak genoeg klinken zonder lelijke rochel.
https://soundcloud.com/brad-524926423/analog-overdrive
Dit klinkt dan weer totaal anders en vele malen beter. Meer helderheid (da's smaak) maar ook veel meer definitie naar mijn mening.
Dit is volgens mij ook compleet anders opgenomen.
Edit: nog een keer beide bestanden beluisterd. Bestand 1 is veel meer dichtgesmeerd. Wat een verschil. Bestand 2, niet mijn geluid, maar verder prima.
NLF is gonna rock ya! All aboard, all aboard, whohoooo, hoohooooo, hoohooo, come on boy join me for a riiiiiiide....
Enige amp waar ik echt spijt van heb dat ik hem ooit weggedaan heb.
Een JMP mkII 50 watter uit, als ik het me goed herinner, 1978. Rond 1994 gekocht bij feedback in den haag. 900 gulden. Rechtop in een plunjezak met de trein opgehaald. Deel van het logo was afgebroken en het was dus een "Marsh" geworden. Geniale versterker waarvan ik de crunch heel erg mooi vond (was wel pre-internet, dus niet heel veel vergelijkingen)