true, maar ik kom er totaal niet aan toe om dit soort dingen te tacklen nu. ik MOET gitaren afmaken, voor NAMM. (ik denk dat je een 59/custom moet hebben met een alnico8 by the way, of als t wat strakker moet, de jb/fullshred alnico8).
Hey Orph, ik had jou nog niet gehoord over het verschil tussen de Custom 5 (SH-14) en 59/Custom Hybrid (SH-16) in de brugpositie van een Les Paul Custom (mét maple cap).
Enneh... NAMM is voorbij... wink wink. ;-)
namm is misschien voor jou voorbij, maar ik zit met de gebakken peren. heb het nog steeds druk (en zit nog steeds in de US! ;) )
custom 5 heeft een middip, de 59custom heeft dat minder. de 59/custom is dynamischer, iets meer sprankel in het hoog, iets minder bijtend strak (wil niet zeggen dat de 59/custom niet strak is, want dat is ie wel, de custom5 is alleen wat stugger). pinch harmonics vliegen er ook makkelijker uit (uit de 59custom). Ik pak nooit de custom5. altijd de 59/custom. ietsjes minder output, maar de boost in de mids lijken dat te compenseren. Ik heb 2 weken geleden een leuk prototype pickup getest: een 46k pickup met 2 ceramic bars. Heel woody en organisch, maar mijn fullshred/jb hybrid vonden ze toffer, omdat die veel 'puurder' klinkt, veel agressiever en als klap op de vuurpijl, bijna even hot.
Nou, ik heb ze dus beide (de SH-14 Custom 5 en de SH-16 Custom/59 Hybrid) in m'n Burny RR Les Paul Custom getest;
Mijn bevindingen sluiten aardig aan bij wat Renin en Orpheo al zeiden;
Custom 5: strak, maar groots, 'bold' zonder het zagerige van ceramische magneten. Ik kon niet zozeer een mid-dip bemerken (then again, ik test op een Engl Invader en Ironball, dus mids aplenty), maar wel een vette, maar strakke bak laag waar je U tegen zegt. Redelijk hoog qua output, maar niet overdreven. Best goede pinch harmonics ook (DiMarzio Norton doet dat wel net nog iets beter).
Custom/59 Hybrid: Vandaag ontvangen uit de US and A, zelf een originele Duncan gold cover op gegooid (was een eitje; dubbelzijdige tape over de slug poles, onderkant (bottom plate) op 2 plekjes beetje opschuren, cover aandrukken en op de opgeschuurde plekjes vast solderen); Idd een stuk meer mids, verhoudingsgewijs daardoor ietsje minder laag dan de Custom 5, maar het is zeker geen dun/iel klinkend element. Hij schreeuwt goed; veel (pinch) harmonics; output is ietsje lager dan de Custom 5.
Morgen op repetitie-sterkte testen...momenteel dus nog te kort kunnen testen, maar absoluut niet verkeerd.
Gisteren gerepeteerd met de C59/Hybrid...
Goeie strakke sound hoor, maar er gebeurt wel heul veul in de mids! Zeker punchy, zonder steriel te worden, maar ik moet ze nog wat meer vergelijken.
ik was niet 100% verkocht, maar misschien te voorbarig, en ik had m'n Ironball (20W, EL84) bij, ipv Invader (100W, EL34).
Na wat lezen op het Duncan forum heb ik wel een verklaring gevonden waarom ik mogelijk de Custom 5 in 1 keer raak vond; flinke mahonie/maple Les Paul in een EL34 amp! Diverse mensen haalden aan dat degene die de Custom 5 iets minder vonden, of te mid-scooped, gebruikten hem in Strats en/of op 6L6 amps. Ik weet van Orph dat ie een Engl SE had/heeft en een Mesa Mark IV had/heeft, dus wie weet zit daar z'n lauwe gevoel jegens de Custom 5.
Ik weet i.i.g. wel dat ik de Custom 5 niet snel wegdoe; of hij komt terug in deze gitaar, of hij gaat in iets anders (ook mahonie, set neck, maar 25,5" scale, string-through body)
Ik denk dat t bij jou zo raak is omdat je amp zo mid heavy is ;) Ik wil juist amps met relatief weinig mids zoals de JCM800. die amp is gewoon veel meer scooped in het lage mids (wat engls over t algemeen plenty hebben) en heeft juist heel veel 'upper mids'. En juist die upper mids maken het dat die amp zo open klinkt. In mijn optiek...
Oke, it's been a while, maar ik wilde, omdat ik dit topic toch gestart ben met die reden, toch even laten weten welke pickup ik uiteindelijk gekocht heb om mijn JB te vervangen in mijn LP custom.
Het is de Bare Knuckle Abraxas geworden. Leek me op papier wel aardig en kon ik toevallig tweedehands overnemen.
Grootste verschillen met de JB: wat minder output, iets meer definitie (minder compressie, meer string separation), maar lijkt daardoor wel ietsje dunner te klinken, speelt wat stugger, nog steeds redelijk veel mid, maar wel wat neutralere EQ dan de JB.
Best een goede pickup. Anders, maar weet niet niet of ik hem echt beter vind dan de JB. De JB (staat JBJ, met extra J dus achterop) is overigens een oude. Die schijnen weer beter te klinken dan de nieuwere. Weet niet wat daarvan waar is.
Heb de Abraxas nu een paar maanden geprobeerd, dus kan me een redelijk objectief beeld vormen. Ik weet niet of het een blijver is. Ik mis een beetje de stuwing/punch en het wat vloeiendere van de JB. Die speelde iets makkelijker. Misschien omdat die wat meer output heeft. Leek ook wat voller te klinken.
Er is nu ook een redelijk verschil (niet in volume, maar sound) tussen mijn neck pickup (SD 59) die ik echt wel lekker vind klinken: dik, maar toch duidelijk en de Abraxas: die klinkt dan toch wat dunner, minder authoriteit zeg maar. Het is natuurlijk ook het verschil tussen bridge en neck, maar met de JB viel me dat toch minder op. Bij de Abraxas heb ik de neiging om de gain wat meer open te draaien, maar eigenlijk wil ik dat niet: dan gaat mijn neck pu minder lekker klinken en vanaf gain op 7 wordt de JCM ook wat te los vind ik.
Ik ben dus weer een beetje aan het rondkijken en misschien wel geïnteresseerd in een Holy Diver of Nailbomb van BKP, alhoewel er wel wordt gezegd dat de Holy Diver te dik kan klinken in een LP. Ik zoek een pu met veel stuwing, mag redelijk dik klinken (het moet wel een Les Paul sound blijven) en mag ook redelijk wat output hebben, maar niet modderig worden. Misschien ook wel een BKP Crawler of Rebel Yell, who knows?
Waarschijnlijk gaat de JB voorlopig weer terug om eens te kijken of dat weer even bevalt.
Ohja, amp is een JCM800 2203. Speel voornamelijk harde rock, geen zware metal, maar dus met flink wat drive. Denk JCM800 met preamp op 6 a 7 en soms een tubescreamer of OCD ervoor als extra boost. Maar ook zeker uitstapjes naar wat cleaner werk (niet te clean..dat doet de JCM ook niet echt).
Any thoughts of ik het in de goede richting zoek??
God...I hate swapping pickups :-)
@Marc, ik zou op zich de Custom 5 niet afschrijven, als ik je zo hoor. Stuwt goed, niet overdreven harde output (vergelijkbaar met JB), meer laag dan JB, wordt niet modderig.
In bijna al mijn planken zitten Bare Knuckles. Ze klinken tov van veel Duncans en Dimarzio's opener, gedefinieerder en complexer, met een prima nootseparatie. Het lijkt alsof ze iets gain opvreten, omdat ze ook bij bakken gain niet modderig worden. Daar moet je aan wennen. Ook zijn ze erg gevoelig voor de hoogteafstelling, waardoor het even zoeken is om de sweet spot te vinden. Heb je die, dan klinken ze erg mooi, vind ik. Misschien nog eens tweaken met de Abraxas. Het kan ook zijn dat de gitaar om een ander type pickup vraagt. Soms werkt het een wel en het andere niet. The Abraxas heeft trouwens een andere voicing dan de JB en ook wat minder output. Vaak wordt de JB vervangen door de Holy Diver, een hardrock/metalpickup, waar de Abraxas een dikkere PAF59 is.
Oke, als de Custom 5 inderdaad die eigenschappen heeft, dan zal hij het wellicht ook goed doen in mijn Heritage LP custom.
Ik heb natuurlijk wel een andere amp: JCM800 en geen Engl. Heel anders qua mid dus.
Ik ben ook nog steeds wel benieuwd naar andere Bareknuckles. Vooral de Holy Diver en in wat mindere mate de Redel Yell of de Cold Sweat.
De Holy Diver lijkt precies wat ik zoek, maar sommigen zeggen dat het allemaal te dik wordt in een Les Paul.
De Rebel Yell is geloof ik speciaal voor Les Pauls gemaakt, maar heeft weer relatief hoog en die heeft de JCM800 al genoeg.
Cold Sweat weet ik niet zoveel over.
Meer mensen met ervaringen/opinies over de genoemde Bareknuckles of Custom 5 in een Les Paul Custom???
The Diver wordt vaak gebruikt als replacement voor een JB. Is wel een middy pickup en dat moet passen bij je gitaar/amp-combo. The Rebel Yell heeft het accent meer in het mid/midhoog, dus iets minder bas, wat voor een Les Paul juist een prima pickups kan zijn omdat het niet modderig wordt in het laag. Ik vind de RY een hele mooie pickup in de juiste gitaar. Vaak is dat een Les Paul. Ook de juiste hoogte maakt nogal wat uit bij scatterwound pickups. The Cold Sweat is ceramisch en behoorlijk scooped. Dat werkt bijvoorbeeld mooi op een Rectifier, maar ik denk minder fijn op een JCM800. In jouw geval zou ik mijn centen zetten op de Diver.
Thanks.
Ja, ik dacht inderdaad ook aan de Holy Diver. De pickup mag best een beetje vol(laag) mid hebben. De JCM heeft van zichzelf al behoorlijk wat hoogmid. Ook genoeg bas overigens. Dus ik zoek vooral een pickup met redelijk wat output die de amp mooi aanvult in het lage middengebied, maar die evengoed voldoende definitie behoudt. Ik hoop dat de Holy Diver die eigenschappen heeft.
Als je toch in die prijsklasse kijkt, kijk ook 's naar Motor City pickups en dan met name de Afwayu. M'n bandmaatje heeft er eentje in een Burney Les Paul zitten en dat klinkt zonder meer hartstikke goed. Vet en gearticuleerd, gewoon hartstikke goed. Schijnen ook een variant op SD JB humbuckers te zijn, voor zover ik heb gelezen op het almachtige internet. Jerry Cantrell is een bekend gitarist die ze ook gebruikt, toch ook geen slechte referentie en ook een gitarist die is overgestapt van SD JB's.
Inderdaad: die naam heb ik ook meerdere keren op het net zien langskomen in deze context. Ik ken ze verder helemaal niet en nam eigenlijk aan dat ze in Nederland eigenlijk niet te krijgen zijn.
Die bandmaat van mij heeft ze rechtstreeks van hun site besteld geloof ik. Ging nog redelijk snel dat ie ze binnen kreeg dacht ik.
Ja, er is tegenwoordig heel veel boutique-spul te koop. Ook Amber (steenduur) schijnt heel erg goed te zijn. Motor City lees ik ook goede reviews over.
Heb dit gestruikel, over allerlei verschillende opvattingen die vrijuit geboerd zijn op het H internet, met plezier en verbazing van dit draadje gevolgd.
Mag ik een helemaal andere mening ten beste geven?
In plaats van steeds meer tegen elkaar opbieden, en in allemaal tegen elkaar opbiedende boutique setjes.
Steek je licht eens op bij de betere pick up opbouwers, zoals daar zijn:
- oigun, van GN kunne, get. iT while you can voordat de wachtlijsten oplopen en nationale faam ..... Etc
- The Creamery, leertijd 14 tot 21 dagen, zeg het maar en ze maken het voor je
Van beide clubs heb ik zulke mooie pick ups gehoord..., het moest gewoon worden verboden.
Maar hé, leve de economie, als je een twee keer zo duur fabriekssetje uit verre oorden wil bestellen, be my guest.
Mijn mening maar. Maar allang niet meer alleen maar mijn mening.
Jij kiest!
Vriendelijke groet, Gus
Bare Knuckles zijn nog redeljk geprijsd, vind ik. Amber is al lichtelijk OTT.
Verre oorden... Eh... 2014? Duur? Waar maak je uit op dat genoemde alternatieven duurder zijn dan bijvoorbeeld The Creamery, Duhsjaak. Er bestaan geen verre oorden meer. Je doet een bestelling per internet en in aanzienlijke tijd ligt het op je deurmat, of staat er een vervoerder voor je deur. Om maar een vergelijk te maken, Seymour Duncan komt net zo uit Amerika als Motor City Pickups en Bare Knuckle net zo uit Engeland als The Creamery. Duhsjaak, ik zit hier vanuit Breda met o.a. jou uit Amsterdam te forummen, dat had je wat jaartjes terug niet gedacht hey. Welkom in 2014! Een andere klank laten horen is altijd goed natuurlijk, maar wel een beetje de realiteit bewaren svp.;)
Alleen moet je tegenwoordig met een deel van die niet zo verre oorden wel rekening houden met een fikse extra rekening van onze vrienden van de douane, waarbij dan ook nog regelmatig fouten gemaakt worden in de berekening. Probeer al drie weken zoiets recht te zetten maar het schiet ondanks telefonische beloftes voor geen meter op. Ik bestel in ieder geval niet snel weer iets in de VS.
Ik heb geen ervaring met bestellen in de States. Wel in Engeland met BKP. Ook in Cornwall bestaan pakketdiensten en postkantoren. Had een HSS-set besteld, maar na installatie bleek the middlecoil niet rwrp (was wel zo besteld). Boel terug en twee dagen later wel de goede set in huis.
Je moet inderdaad soms een beetje geluk hebben. Net een gitaar uit Japan binnen gekregen. Zondagavond besteld en vandaag al binnen. Ik moest iets van €33,- douanekosten extra betalen. Over ver iets bestellen kan echt lonen en de tijd van leveren is, mits de douane een beetje meewerkt, geen belemmering meer.
Voor $60 (+verzendingskosten) heb je ook een Wilde L90. Klinkt als een opgevoerde PAF, maar kan net zo goed snappy, singlecoil-achtig klinken met het volume wat teruggedraaid. Denk midden tot eind jaren 70 Aerosmith (Bill Lawrence was destijds hun guitar tech) en Buck Dharma van BOC:
http://www.youtube.com/watch?v=6pzhm_tKG-I
(Wel opletten als je gaat youtuben op die L90: de kans is groot dat je iets van ene Arjun Kaul tegenkomt. En dat is verschrikkelijk om aan te horen. Al is zijn sound op zich wel in orde... Kijk dan liever naar GearTalk.vn)
Thanks man, maar is niet helemaal wat ik zoek: ik zie een strat met een P90, maar ik zoek een humbucker voor een Les Paul custom :-)
Wel degelijk L-90 en laat je niet misleiden door die '90', is gewoon een railhumbucker:
http://i55.tinypic.com/2n19c8h.jpg
Maar hey, als het je niets zegt, ook geen probleem hoor ;)
Via de sound...
Lijkt me een railhumbucker.
Lijkt idd meer op een Joe Barden dan op een p90. Hij oogt ook niet als een big singlecoil.
Ik speel nu een kleine periode op een Les Paul, met het welbekende JB/59' setje, ook op een JCM800 o.a. en ik moet zeggen, het is een behoorlijk veelzijdig element in een Les Paul eigenlijk. Qua output vind ik 'm redelijk meevallen en juist het redelijk aanwezige mid-hoog doet 'm vrij makkelijk '70ties/'80ties klinken, juist niet metal (ik denk bij metal juist meer aan gescoopt mid). Ik heb hier ook al wat suggesties qua elementen gegeven, maar met wat ik de afgelopen anderhalf week heb ondervonden, is het misschien niet gewoon een kwestie van afstelling? En dan bedoel ik niet alleen je eq, maar bijvoorbeeld ook de hoogte van je element en snaren. Ik speel over een 2210 (toch wat meer gain dan een 2203), met V30's en een tubescreamer er voor en ik heb echt niet een metal sound. De treble, presence en mid heb ik redelijk ver open staan, wat sowieso al niet echt des metal klinkt, terwijl ik de gain gewoon volle bak heb. Nou heb ik m'n actie van m'n snaren vrij hoog staan en m'n elementen juist niet zo hoog, ook dat maakt veel verschil. Je hebt wat minder output, maar je wint wel aan dynamiek en sustain. Het gaat wat meer 3d klinken, wat ook zeker je clean ten goede komt. Eventueel kun je nog je polepieces wat omhoog draaien, maar met jouw wensen wellicht niet eens noodzakelijk. Hoewel je daarmee wel wat meer balans naar eigen smaak kunt krijgen. Dat soort dingen maakt echt nogal verschil en is bovendien leuk om mee te experimenteren.
Dat gezegd hebbende, euh... een JCM800 en mooi clean, ik zou dat niet echt aan een element wijten.;)
Je kan een mooi, dik randje krijgen met je 2210. heb het gisteren zelf gezien. Was verbaasd hoe goed het clean was van mijn 2210. maar misschien was de gitarist zelf gewoon waanzinnig, waanzinnig, waanzinnig goed.
Het is niet het allermooiste clean wat er uit de 2210 komt, maar absoluut bruikbaar en reageert goed op je aanslag. Ik krijg er ook wel een bruikbaar clean geluidje uit, maar eerlijk is eerlijk, daar ligt z'n kracht niet.:) Maar de topicstarter heeft een 2203 en dan wordt het wel een ander verhaal, er vanuit gaande dat ie in de high sensitivity inplugt.
Hey, thanks voor de suggesties.
Ja, ik moet zeggen dat je JB in mijn Les Paul ook gewoon goed klinkt.
Hij heeft er niet voor niets een jaar of 10 in gezeten :-)
Wat ik merkte toen ik de BKP Abrxas erin zette is dat ik wat meer definitie hoorde...meer de afzonderlijke snaren dus.
Nou moet ik ook eerlijk bekennen dat ik de JB vrij dicht op de snaren had staan en die heeft ook meer output, dus als ik hem wat lager zou zetten, zou ik waarschijnlijk ook wat meer definitie hebben. De afstelling van de polepieces bij de JB schijnt ook nog redelijk wat verschil uit te maken inderdaad. zal daar ook eens mee experimenteren.
De JB heeft denk ik wel sowieso wat meer laag dan de Abraxas en speelde wat vloeiender, klonk iets minder hifi dan de Abraxas.
Ik heb de afgelopen dagen wat aan de afstelling van de Abraxas gedaan en moet zeggen dat het nou redelijk in de buurt klinkt van wat ik graag wil horen.
Heb wel een heel andere speaker: de G12K-100. Dat vind ik echt een lekkere speaker. Veel neutraler dan de meeste Celestions en erg duidelijk zonder hifi te klinken. Duidelijk en warm dus. Ook in bandverband geen problemen om door de mix te prikken.
Snaren zijn overigens skinny top heavy bottom van Erbie Ball.
Ik denk dat ik komend weekend de Abraxas toch weer even omwissel voor de JB. Al was het maar om nog eens te vergelijken.
Verder zit ik de laatste tijd wat op het net te kijken naar de Custom (SH-5) of gewoon een 59 voor in de brugpositie. Al ben ik wel bang dat de 59 wat te weinig output heeft (maar in de neckpositie bevalt hij erg goed). De Custom heeft wel een keramische magneet...misschien dat dat niet helemaal mijn kopje thee is. Het enige element dat ik tot nu toe heb gehad met een keramische magneet is de Superdistortion en dat was niet helemaal mijn ding. Toch hoor ik goede verhalen over de Custom in de brugpositie van een Les Paul.
Overigens krijg in mijn 2203 redelijk clean hoor mbv de volumeregeling op mijn gitaar (heb momenteel mijn gain rond de 5 staan, dus niet zo hoog). Maar ik hou ook wel van clean met een randje: clean met een beetje de push van drive erachter zeg maar. Door zachter aan te slaan kan je dan redelijk wat verschillende "clean"geluiden krijgen. Maar inderdaad: een Fender Twin wordt het nooit :-)
Ergo: Custom 5 (SH-14)! Custom, maar met een Alnico 5 magneet!
Je zegt dat je de Super Distortion niet je-van-het vond. Had je die in een Les Paul geprobeerd?
Ik heb dat heel lang uitgesteld zelf, en was bang dat het een donkere modderbende zou worden. Integendeel. Hij matcht heerlijk (in een full mahogany Les Paul Custom). Maar goed, niet het meest subtiele en sprankelende element, dat dan wel.
Ja, die heb ik ook gezien, maar die schijnt behoorlijk bassheavy te zijn en heeft een flinke middip. Ik ben bang dat dat een beetje een modderbrij wordt. Dat lijkt ook een beetje bevestigd worden op verschillende fora. Maar goed, dat is slechts horen zeggen. De gewone custom lijkt mij wat evenwichtiger en strakker, zonder over the top te worden. Alleen die magneet...hoop dat het niet te klinisch wordt ofzo.
De Superdistortion zat in mijn Dean V (ook mahonie met maple top en ebony fretboard, net als mijn Les Paul). Daar heb ik later ook een JB in gezet en die vond ik beter.
Lastig hoor. Aan de andere kant: het klinkt nu al best goed met de BKP, maar je wilt eruit halen wat erin zit he :-)