Maar dan weet je ook dat je op een echt goede strat hebt gespeeld. Wil is er al zo lang mee bezig en heeft altijd goede gitaren gehad/geselecteerd.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Little Jay
Maar dan weet je ook dat je op een echt goede strat hebt gespeeld. Wil is er al zo lang mee bezig en heeft altijd goede gitaren gehad/geselecteerd.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Little Jay
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door guitarkid
Voor die prijs wil ik ook wel 5 stuks
Will weet zeker wel goede gitaren te selecteren! Deze gitaar was overigens niet van hem zelf, maar ik meen van Ted Oberg (of een andere aan Living Blues gerelateerde persoon).Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door peter_heijnen
Ja, ik chargeer natuurlijk een beetje: die Strat was echt klasse en had mojo, dat voelde je meteen toen je 'm oppakte. Waar dat dan precies aan ligt weet ik niet. Oud uitgedroogd hout? Ik heb wel eens iets gelezen over hars in jong hout dat langzaam droogt en dan gaat breken onder invloed van resonanties en dat dat bepaalt hoe het stuk hout uiteindelijk resoneert. En dan zou de hars dus anders breken bij een 'slechte' gitarist dan bij een 'goede' gitarist (of bij een andere muziekstijl). Kijk, dat vind ik dan wel mooi om te geloven, dan gaat er echte een beetje van de 'geest' van wie er op heeft gespeeld in de gitaar zitten.
Maar over het algemeen sluit ik me wel aan bij de strekking van het topic: Leo bouwde zo goedkoop mogelijk, maar wat destijds als goedkoop en snel geproduceerd kwalificeerde, is niet hetzelfde als volgens de huidige maatstaven: hout was toen beter en vooral goedkoper verkrijgbaar, waardoor de algehele kwaliteit beter kon zijn, dus ook goedkoop productiehout voor gitaren. En ik neig ernaar te stellen dat vakmanschap en arbeidsethiek onder de gemiddelde fabrieksarbeider destijds ook op een hoger plan stonden, maar dat kan ik nergens staven, dus dat is misschien wel onzin.
Of dat alles de hogere prijs van oude instrumenten rechtvaardigt moet iedereen maar voor zichzelf beoordelen (ik vond 1100 euro voor m'n Gibson al erg veel geld voor een gebruiksvoorwerp waar misschien 250 euro aan materiaal in zit). Verzamelwoede en de economie van vraag en aanbod zit in ieder geval tussen de oren van mensen, dat weet ik wel. En dat heeft er wel voor gezorgd dat er een ontkoppeling tussen de prijs en de kwaliteit is ontstaan: ook voor een maandagmorgen strat met noesten in het hout uit '57 worden door de verzamelaar hoge bedragen betaald als 'ie er maagdelijk uitziet (want nauwelijks bespeeld, want het ding klonk en speelde gewoon niet lekker ;-).
En goede instrumenten vind je ook onder de goedkope Aziatische fabrieksklonen, dus als je dan die oude Strat wilt kopen, geef dan in godsnaam toe dat je dat uiteindelijk doet omdat je gewoon het geld hebt en je gewoon gevoelig bent voor de tussen de oren zittende mojo en je zoiets gewoon wilt hebben om de heb. Mag toch? Niks mis mee hoor!
OT: Heb je ook het optreden gezien?Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door barno
Ik had geen zin om er alleen naar toe te trekken, maar ik heb ze vorig jaar gezien in Evergem :
http://www.youtube.com/watch?v=2VYNEPN61U4
I am with Barno. Bouwen kunnen ze nu ook, in ieder geval nauwkeuriger en consequenter. Maar goed gedroogd oud hout, dat is een ander verhaal. Je hoort het hout droger worden naarmate je oudere gitaren bespeelt, de bassen worden strakker, het midden egaliseert en het scherpe verdwijnt uit het hoog.. het wordt gewoon muzikaler en transparanter. Niet alleen bij dure gitaren, het geldt net zo hard voor een masonite Danelectro.
Eigenlijk de enige reden waarom ik toch liever een oude gitaar heb dan een Customshop, visueel kunnen ze alles perfect namaken maar zolang ze van de grote stapel hout selecteren, ook al hebben ze eerste keus....
Dear lord ...Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Little Jay
Monkey sandwich...
mijn celloleerkracht zei iets dergerlijks over mijn cello. iets in de trant van: je mag blij zijn dat de cello al ingespeeld is geweest door een goede muzikant, misvorm die klank niet.
bij een ander cellootje merk ik ook dat die beter gaat klinken naarmate ik die langer heb (weg uit de tergende handen).
Ik weet niet hoe het komt, maar ook mijn akoestische gitaren, echt budget modellen (daytone en een goedkope hohner), vind ik beter klinken dan veel huidige budgetmodelletjes.
Hou op met die onzin, zo verkoop ik nooit weer wat!!!Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door pueblo
Geloof het of niet, maar ik heb dus enkele jaren terug bij een filiaal van de Marskramer voor €10 een gitaar meegenomen. Zat flinke korting op (1 of 2 keer voor de helft van de prijs, weet niet meer) en aangezien er maar 5 snaren op zaten ging er nog eens de helft af. Ik kocht haar omdat ik voor €20 een gitaar niet kon laten liggen - laat staan voor €10 - maar ik ging er eigenlijk niet van uit dat het iets fatsoenlijks was.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door pueblo
Eigenlijk was ze nauwelijks bespeelbaar (vervelende hals), verschillende noten sloegen meteen dood, klonk nergens naar. Daardoor vond ik het ook niet waard om er een fatsoenlijk setje snaren op te leggen. Echter, onder het mom van 'deze gitaar is toch niets waard', heb ik haar verschillende malen meegenomen op tripjes enzo. Ik begon me steeds meer te verbazen over dat er best een fatsoenlijk geluid uit komt. Sterker nog, het is gewoon een mooi geluid. Zal deels liggen aan het feit dat er nu 'echte' snaren op zitten (toegegeven, zelfs als je ze uit Amerika bestelt zijn Elixirs ongeveer even duur als de gitaar zelf), maar ik geloof best dat ze ingespeeld is, en daardoor gewoon echt goed klinkt. Niet te vergelijken met gitaren van > €1000, maar wel degelijk een erg fijne gitaar.
Ik heb een hele goede gitaar, maar omdat ik die al had toen ik nog niet zo goed kon spelen is de hars door verkeerde resonanties scheef ingedroogd en nu klinkt mijn gitaar minder goed dan eigenlijk zou moeten kunnen :crazyhappy:
Ik geloof best dat goed hout op een bepaalde manier droogt en daardoor beter kan gaan klinken, maar dat het komt door de juiste vibraties van een goede muzikant lijkt me onzin. Wat ik me wel goed kan voorstellen is dat een goed muzikant een goed instrument uitzoekt, simpelweg omdat bij de eerste keuze van een nieuw instrument bepaalde goede exemplaren voor zo iemand er gewoon uitspringen. Dus een goed instrument wat van een goede muzikant is geweest zal misschien wel wat vaker voorkomen, kwestie van simpele statistiek....
Verder leer je een instrument beter kennen naar mate je er vaker op speelt en dus zul je de goede eigenschappen beter kunnen benutten en de slechte makkelijker kunnen omzeilen, maar dat heeft niets te maken met het beter gaan klinken van het instrument zelf...
Haha! Dat is de juiste reactie denk ik... ik zei ook dat ik het wel wilde geloven hè! Net zoals je in de Dear Lord moet doen.... da's ook een sterk verhaal zonder wetenschappelijke onderbouwing ;)Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door DemolitionColorScheme
ik ben zelf nogal van de theorie: oud is goed zoals ik eerder schreef. Anderzijds las ik onlangs dit in de krant: ....
Een oude viool, zoals een 18e-eeuwse Stradivarius of een Guarnieri, klinkt niet beter dan een modern instrument. Als violisten niet kunnen zien op welk instrument zij spelen, kunnen zij aan de hand van de klank geen onderscheid maken tussen oude en nieuwe violen.
Dat heeft een groep wetenschappers rond Claudia Fritz van de Universiteit van Parijs vastgesteld.
Zij schrijven over de resultaten van hun experiment in de Proceedings van de Amerikaanse Nationale Academie van Wetenschappen. Veel musici zeggen dat zij aan de klank van het instrument direct kunnen horen of het om een oude of moderne viool gaat.
Donkere hotelkamer
Fritz en haar medewerkers lieten 21 ervaren violisten in een verduisterde hotelkamer en met lasbrillen op zes violen spelen. Het betrof twee Stradivariussen, één Guarneri en drie moderne instrumenten.
De musici moesten de kwaliteit van de violen beoordelen naar onder meer toonkleur en bespeelbaarheid. Zij moesten ook aangeven welke viool zij het eerst en welke zij het laatst mee naar huis zouden nemen om erop te spelen. Slechts 8 van de 23 violisten gaven aan een oude viool de voorkeur. Een van de twee violen van Stradivari kwam zelfs als slechtste uit de bus.
Instrument waarderen
In plaats van naar het 'geheim' van de Italiaanse vioolbouwers Antonio Stradivari en Giuseppe Antonio Guarneri te zoeken, zouden deskundigen in de toekomst beter kunnen onderzoeken hoe musici hun instrument waarderen, menen de onderzoekers. Er moet worden gekeken aan welke kenmerken zij een bijzondere waarde hechten en hoe die met meetbare eigenschappen van het instrument samenhangen. (mvdb)
02/01/12 14u01
Zelfde artikel werd eerder in het topic al naar gelinked ;-)
Interessant is dan ook de vraag naar vergelijkingen die wel eens worden gedaan zonder blindfold: zoals een '58 ES-335 vergelijken met de CS re-issue o.i.d. (stond laatst in Gitarre&Bass door Udo Pfeifer).
In hoeverre denk je dan te horen dat de oude gitaar beter klinkt omdat je ook verwacht dat die beter klinkt? Zouden onze hersenen ons bedotten? Als je dat krantenartikel mag geloven wel dus!
op dit moment heb ik enkel oude en oudere gitaren, en de enige recente heb ik zelfs onlangs verkocht
ik kan met zekerheid vaststellen dat mijn fascinatie/interesse meer is dan enkel toon en geluid: ik ben daar eerlijk gezegd niet goed genoeg voor om nu het verschil te horen tussen oud en nieuw hout. Mijn avri 52 klonk enorm goed, als ook mijn fender tele custom
mijn interesse in "vintage" gitaren heft meer te maken met
- interesse in gschiedenis van het merk en de gitaar zelf
- nostalgie
- gevoel: een hals die al duizend keer is vastgepakt voelt lekkerder dan een splinternieuwe
- materialen die gebruikt zijn zijn toch nog altijd iets fijner/echter dan die in nieuwe gitaren
- ook al bestond er inde jaren zestig bandwerk, het zal toch niet zijn zoals het vreoger was
- een "uniek" iets willen hebben
- en als je goed koopt verlies je weinig geld
voila :)
Helemaal mee eens!Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door kapepper
Op een ander forum werd volgende 'test' gedaan, de ' deelnemers' waren allen ervaren jazz gitaristen :
http://www.youtube.com/watch?v=OMaoRbfpb4E
IIRC had ééntje het goed....
Helemaal mee eens.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door kapepper
Ik heb een Gibson lp uit 57, het is bijna m'n minst favoriete gitaar. Daarom speel ik er bijna nooit op en ligt ie in de opslag. Ik speel wel veel op m'n haar en nash strats, niet oud maar wel oude feeling met goede bespeelbaarheid.
Als we dan toch al off topic zijn :D
Mijn oudste gitaar ('68..) heeft zonder meer de meest bijzondere klank. Maar ja, het is ook een apart beestje, hol met pittige pickups. En dat goed uitgedroogde gelamineerde hout, of dat nou zo bijzonder is... :???:
Ik heb ook al wel een '73 Ibanez gehad, kwaliteitje nada. Dat ding bleef een irritant schel hoog houden, ondanks zijn leeftijd. Zelfde merk '83, iets betere bouwkwaliteit: nog steeds irritant hoog en dat ding was goed bespeeld.
Ik heb ook genoeg prachtige gitaren gehoord van 25+ jaar oud, maar even zo goed van een jaar of 5. Ik snap de vage nonsens term "mojo" maar al te goed, maar leeftijd an sich zegt me helemaal niets.
Ik weet het wel zeker! Rond 1987/88 kwam ik de gitarist Teye Wijnterp (inderdaad, van Teye's Guitars http://teye-guitars.com/ ) regelmatig tegen en jamden we in of buiten achter een al lang niet meer bestaande muziekzaak in Groningen. Hij had een merkloze Strat, waar hij zelf een Fender decal op gemaakt had. Hoe weet ik niet precies, maar het leek erg overtuigend en ik heb menig gitarist in vervoering op dat ding zien spelen en er naar staan luisteren. En dat hadden ze niet gedaan als het originele logo erop had gezeten. Ik drum ook en speelde op een oud, maar leuk kitje dat we geheel op dezelfde wijze hadden voorzien van een toen al vintage Premier-logo. En ja hoor... Ergo.... ;)Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Little Jay
Al die oude strats, allemaal emotie is het. Tegenwoordig worden er betere gitaren gemaakt die beter klinken. Er zijn meer fake vintage strats in omloop dan er gemaakt zijn en als belegging zijn ze alleen interessant als ze uit een bepaald jaar komen (1954, 62, 65 of 69-er) en volledig maar dan ook volledig origineel zijn. Dus geen geouwehoer met hardware, refrets, refinishes en nieuwe potmeters of erger nog potmeters uit een ander jaar.
Geef mij maar een mooie handbouw strat met de specs uit die tijd en ik ben tevreden. Voor 10% van het bedrag van een vintage strat koop je een haar, rebelrelic of de nieuwste rage: Smitty Guitars, die misschien allemaal over 50 jaar het tienvoudige gaan opbrengen, who knows. De haar strat van mij heeft geen serienummer, dus uniek dus zal over 50 jaar misschien 10K gaan opbrengen, future will tell..... Tot die tijd vermaak ik me wel.
Ik weet me nog een interview met Gary Moore te herinneren, nog uit de tijd dat hij veel op een Strat speelde, dat hij (ik denk jaren '80) een nog zo goed als onbespeelde Strat - jaren '60 - in handen kreeg, Tags en de hele rimram hingen nog aan de Strat... Hij vond het een afschuwelijke gitaar... dramatisch... Dat geheel tegenstrijdig met de Hype die er al decennia heerst over Vintage gitaren...
Maar de Mojo van die dingen is onwijs...
Ik heb zelf een 30 jaar ouwe Les Paul... The Heritage Elite (zeer geprezen Gibson Reissue) heel gave gitaar... en Mojo!
Mijn The Heritage H150 -Les Paul model - , doet zeker niet onder...
Dus je betaald voornamelijk voor de zeldzaamheid en de Mojo!!!
Je betaald voor een illusie, no offense. Het zijn uitstekende gitaren. Is dat zo omdat ze 30 jaar of ouder zijn? Nee, dat niet. Het zijn gewoon goede gitaren.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door groovieguitarguus
Mojo is iets wat je jezelf aanprijst, kortom, je creeërt er meer emotionele waarde door.
Jammer dat je niet zomaar overal wat hele oude strats kan testen. Zou weleens een clubje willen zien die echt blind spelen op en luisteren naar hele oude en nieuwere. Vraag me af of je het echt hoort.
Als je het verschil alleen maar zou kunnen meten, dan is er geen verschil.
Ook weer waar.
Toch mag je ook de feel van een oud en compleet 'ingespeeld' instrument niet vergeten. Vaak liggen die dingen echt als boter in je handen!
Leuk om te zien dat dit zoveel discussie en ook emotie bij mensen opwekt. Ik heb helaas nog geen update over het verhaal, erg druk gehad. Zodra ik meer weet kom ik weer bij jullie terug. Ik wil eigenlijk wat foto's scoren.
Het is toch niet toevallig de deze?
http://www.2dehands.be/muziek/muziek...ster&start=164
edit: ik zie net dat de aanbieder ook een Guttlin in de verkoop heeft staan :)
nope, wel goed referentie materiaal!Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door humbucker
Ik heb toch sterk de indruk dat een berg mensen hier niet weten, waarom nou precies oude Fenders en Gibson`s geld waard zijn.
Het heeft niets te maken met hoe een oud instrument klinkt of speelt, maar het heeft alles te doen met het feit dat het om vroeg Amerikaanse "kunst" gaat.
Of het nu gaat om een gitaar, een oud reclame bord, een oude oude auto uit begin `20ste eeuw, die Amerikanen zijn gek op hun geschiedenis.
Fender , Gibson, en Martin maken daar deel van uit. In de USA is ook de vintage markt ontstaan
Waarde wordt dan vervolgens bepaald aan de hand van zeldzaamheid, en staat waarin het verkeert .
En daarna wordt de vintage waarde onderhouden aan de hand van de "the 42 Index". Dit zijn 42 Fenders, Martins en Gibsons. Elk jaar worden de veilngopbrensten, handelaarprijzen, enz bekeken, en worden er nieuwe vintage waardes vastgesteld.
Dat is ook de reden waarom een Haar Strat nooit zoveel geld waard zal worden als een oude Fender Strat.
Het zelfde geld voor alle andere merken Stratocasters, puur en alleen opdat het copieeen zijn.
En uiteraard kunnen Jappaner en europeanen vervolgens ook meedoen aan de vintagemarkt, die markt blijft werken totdat de Amerikanen iets anders verzinnen of er geen belangstelling meer voor hebben.
Het eigenlijk precies het zelfde als de handel in oude schilderijen. alleen de originelen zijn geld waard.
Al kan je nog zo goed misschien zelfs wel beter een van Gogh naschilderen, nooit zal die net zoveel waard worden als een origineel
Amen. Het orakel heeft gesproken.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door benwave
Die Greenwood index, de naam zegt het al, is een indexactie van prijsfluctuaties. Die zetten geen trend, ze volgen een trend. De indexatie is wel een soort van handleiding voor dealers maar die refereren daarbij naar The Blue Book en dat gaat over meer dan 42 gitaren.
Maar het zegt helemaal niks. Als er morgen een Japanse industrieel een recordbedrag neertelt voor een dozijn Fenders ga je dat terugzien in die index maar voor de Nederlandse markt betekent dat nul komma nul.
Het bedrag, en dus de waarde, wordt bepaald door de koper, niet de verkoper, hoe hard je ook met zo'n index loopt te zwaaien.
Dan moet die japanner wel gitaren uit de lijst van 42 kiezen, anders heeft dat geen invloed, dacht ikCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pepe
Maar goed dat zei ik dus ook, vast gesteld aan de hand van oa veilingen ( kopers) Gevolg van de index is wel dat nadien veel vintage handelaren en ook particulieren kijken naar de waardes in de priceguides.
Er zijn zelfs muziek winkels die hun inruil waarde bepalen aan de hand van de priceguides.
Ik denk zelfs heel veel winkels!Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door benwave
In Amsterdam hanteert men gewoon Nederlandse prijzen maar ik kan me voorstellen dat in de provincie het handboek er bij gepakt wordt om te kijken met wat we van doen hebben... :D
Dat klopt, want hier lopen we achter. Dit bericht verschijnt ook pas morgen bij jullie :D
Verdomd, dat is ook zo, Amsterdam ligt niet in een provincie.....Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pepe
Pepe, jij komt vast niet op de Noorder Gitaardag! ;)
(Zou overigens wel leuk zijn, btw!) :crazyhappy:
Pfffffff, moet nu stoppen, want ik houdt het niet langer vol om te fietsen voor de stroomvoorziening en m'n Atari 1040ST kan dit niet verwerken. Te emotioneel!!! En mijn vrouw heeft net twee emmertjes water bij de pomp gehaald dus dat wordt weer zuipen!!!!!! :seriousf:
you're funny dude :crazyhappy:
Satire he, sommige van mijn beste vrienden wonen in...
:ok: ..........Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pepe