Nieuw album van Muse

:mad:
wat een kutalbum zeg!!!
En dan bedoel ik niet qua muziek of lyrics, dat zit echt helemaal goed...
maar die mastering, 1 grote hoop stront!!! Rustige stukken klinken net zo hard als de drukke stukken en drums en bas klinken daardoor dan ook helemaal nergens naar.

Toch maar de vinyl nemen dan :(
Loudness war, the fight goes on.

oke?



....

Wie zegt dat de vinyl beter is? Die kunnen ook stront gemasterd zijn :D

De Vynil is idd waarschijnlijk net zo stront gemastered :P
Doodzonde, en nergens voor nodig.

Vind het album in z'n geheel gezien ook niet het niveau halen wat ik van Muse gewent ben. Er zitten een paar pracht nummers op, maar toch ook zeker 3 matige songs. En dat is voor mij te veel voor een Muse album.

Ik noem het zeker geen slecht album (voor de duidelijkheid), maar voor Muse begrippen vind ik dit album toch wel een beetje tegen vallen.

Misschien probeer ik binnenkort nog wel even per nummer mijn mening te geven. Er zit bij de special edition wel een hele toffe dvd bij, waar je kunt zien hoe ze in de studio bezig zijn met vrijwel alle nummers!

check dat nr ''united states of eurasia''

echt wat een bagger

Ik had mijn ervaringen in het Muse 14 november Ahoy topic (Gigs/concerten) gepost, maar is hier beter op zijn plaats denk ik :)

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Bl44t44p

Nou, here we go! Ik gebruik geen spoiler tags of iets omdat het album vandaag ook (gestreamd) via officiele kanalen is te beluisteren.

1. Uprising
Deze opener is 100% single proof, simpel maar zo effectief. De Starlight en Time is Running Out van deze cd. In de eerste instantie vond ik hem veel te straightforward en poppy, maar ik kan er toch echt niet omheen dat het gewoon een heel erg fijn nummer is. Zal live ook een fijne meezinger/meeklapper worden, en daar is eigenlijk ook helemaal niets mis mee. Gaaf ook dat die refreintjes steeds heftiger en breder worden. Geen epische opener als Take a Bow of Apocalypse Please, maar wel een prima binnenkomer.

2. Resistance
Dat is weer Muse zoals ik het ken :) Spacey achtergrondsfeertje met synthesizers en schiterende zang in de coupletten, een fantastisch Queen-achtig prechorus en een waanzinnig refrein dat voor eeuwig blijft hangen. Vooralsnog voor mij de topper van dit album. Sicke outro ook waar die gitaarmelodie met de zanglijn gecombineerd wordt tot een muzikaal gezien briljante mengelmoes.

3. Undisclosed Desires
You either love it or hate it: de stijl van dit nummer. Veel Depeche Mode en beetje poppy R&B-achtig. Ik vind het echter nog steeds zo Muse klinken dat ik er simpelweg enorm van kan genieten. Veel beter dan Supermassive Black Hole destijds (als uitschieter van Black Holes & Revelations). Catchy zanglijnen en een breed instrumentarium, topper!

4. United States of Eurasia (+Collateral Damage)
Het eerste nieuwe materiaal wat de wereld te horen kreeg, en ik begin het nu nog steeds meer te waarderen. Het Queen - We Are The Champions stukje en de "Eur-asia" outro trek ik nog steeds waanzinnig slecht, maar de rest: wauw :P De klassieke invloeden zijn beter uitgewerkt dan in welk ander Muse nummer dan ook. De Chopin cover (Collateral Damage) aan het einde brengt de rust weer wat terug, ondanks de tegenstrijdige oorlogsgeluiden van straaljagers en raketten (lijkt me?).

5. Guiding Light
Met een straaljager woosh Guiding Light in, een langzamere stadion ballad zoals Invincible. Dat nummer kon me nooit echt boeien en voor deze geldt hetzelfde eigenlijk. Weinig nieuws onder de zon, op die epische gitaarsolo na dan.

6. Unnatural Selection
Lekker ouderwetse (Showbiz/OoS) Muse "raggen" riff met zware gitaar en bas, en na een rustiger stuk weer op prachtige wijze terug naar het refrein. Bevat wat leuke elemten en verrassingen, eigenlijk gewoon "Muse zoals het hoort". Typisch ook om een bescheiden orgel-intro met zo'n zware riff te combineren, beetje zoals New Born.

7. MK Ultra
Spacey, bijna onnavolgbare synthmelodie in de intro gevolgd door een couplet en refrein dat naar een geweldige climax toewerkt, die echter pas de tweede keer komt. Wederom een bekend Muse truukje om het eerste "net niet" refrein te laten volgen door een rustigere bridge en daarna weer vol gas verder te gaan. Werkelijk geniaal refrein (let ook eens op de zang), voor mij ook een van de toppers.

8. I Belong to You (+Mon Cœur S'ouvre à ta Voix)
Oeps, even wennen. Piano boogie met een "wiew" in de intro die me even mijn wenkbrauwen deed fronsen. Doet me denken aan soort van combinatie van Dark Shines en Instant Messenger/Jimmy Kane. Middenstuk met een stukje in het Frans, origineel en gewaagd is het in ieder geval. Vooral met dat sprookjes/klassiek-achtige stuk erna vind ik het nummer gaandeweg wel beter worden, maar of het nou echt zo goed op dit album past, ik weet het niet. De grootste verrassing zit wat mij betreft in de solo: een onwijs duffe maar o zo leuk klinkende basklarinet! Geniaal :D, hoe komen ze er toch op?!

9. Exogenesis: Symphony Part 1 (Overture)
En dan zijn we aanbeland bij de symfonie, waar Matt al een paar jaar aan zou hebben gewerkt. Na een opbouw komt er een zware, slepende melodie van strijkers en zang in waarbij ik het gevoel krijg alsof de wereld vergaat. Zoals Blackout maar dan een factor 10 zwaarder. Kippenvel. Matt lijkt ook weer een gooi te doen naar zijn hoogste noten ooit, het klinkt in ieder geval als het maximale van zijn kopstem. Dat Muse in staat was om zoiets te doen wist ik wel, maar dat ze het ook echt durven... wauw :)

10. Exogenesis: Symphony Part 2 (Cross Pollination)
Dan deel twee. Pianomelodie met een herkenbare melodie zanglijn, klinkt wat meer als een "song". De referenties aan Space Dementia zijn niet mis, en misschien is dit nog wel beter dan dat... vind deze alleen wat minder in de hele symfonie passen, enkel door de intro en outro van piano is er een soort van verband, de rest klinkt eigenlijk gewoon als een opzichzelfstaand liedje.

11. Exogenesis: Symphony Part 3 (Redemption)
Klassieke piano intro met een opbouw naar een verlichtend gedeelte met zang, wat me een ontzettend "we zijn er"-gevoel geeft. Niet zo gek ook gezien de titel "Redemption". Toch vind ik het niet echt een hele goede afsluiter, ik had meer op een knaller als Knights of Cydonia gehoopt. In die zin valt de symfonie me ook wel enigzins tegen, het is natuurlijk wel heel erg knap om zoiets als een 'band' te maken, maar ik mis iets groots en bombastisch erin.

Al met al vind ik het weer een erg goede plaat. Niet alles is even geslaagd, maar er zitten voor mij genoeg zowel vernieuwende als vertrouwde Muse-elementen in om er heel veel naar te gaan luisteren en 14 november in Ahoy weer volop te gaan genieten :)

---

vanavond staan ze live bij jools

waarschijnlijk zijn ze hier de dupe van:

http://en.wikipedia.org/wiki/Loudness_war

Ik ben het eigenlijk niet met je eens hoor... Ik heb hem nu een paar keer geluisterd over goede luidsprekers en er zit zeker weten dynamiek in,hoewel het misschien wat meer had mogen zijn. Het is in ieder geval geen mix faal zoals Death Magnetic...
Ik vind het een geweldige plaat, het is een keer wat anders zo'n enorme symfonie, in plaats van alleen maar eentonige gitaar-rag nummers (wat op zich ook wel wat heeft).

Het enige jammere is dat er zo ontzettend veel gejatte stukken in zitten. Ze zullen wel gedacht hebben: liever goed gejat dan slecht bedacht...

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door bastiaanvanbeek

waarschijnlijk zijn ze hier de dupe van:

http://en.wikipedia.org/wiki/Loudness_war

---

Jup, Black holes and revelations was al 1 grote berg van clipping, had gehoopt dat ze er iets van geleerd hadden. Dan maar een jaar of 10 wachten op de remaster ;)

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door darkrazer

Ik ben het eigenlijk niet met je eens hoor... Ik heb hem nu een paar keer geluisterd over goede luidsprekers en er zit zeker weten dynamiek in,hoewel het misschien wat meer had mogen zijn. Het is in ieder geval geen mix faal zoals Death Magnetic...
Ik vind het een geweldige plaat, het is een keer wat anders zo'n enorme symfonie, in plaats van alleen maar eentonige gitaar-rag nummers (wat op zich ook wel wat heeft).

Het enige jammere is dat er zo ontzettend veel gejatte stukken in zitten. Ze zullen wel gedacht hebben: liever goed gejat dan slecht bedacht...

---

Dat vind ik knap over die dynamiek, over mijn speakers (goed in mn studentenkamertje heb ik dan niet creme de la creme staan) heb ik alleen standje stil naar standje voluit. Als ik dan een Zeppelin album erbij pak dan klinkt het allemaal weer een stuk duidelijker. Bij muse heb ik echt een grote wall of sound waar ik maar moeilijk de dingen kan onderscheiden van elkaar.

in 1 van de nrs wordt er door de bassist geslapt maar dat klinkt dan ook gelijk heel lafjes..

die wall of sound zou het resultaat kunnen zijn van een combinatie van manier van mixen, afstellingen van apparatuur en bespeling van de instrumenten. muse heeft nogal de neiging om veel volgebouwde lagen over elkaar te zetten.

Wall of sound of niet, gevoel voor humor blijven ze hebben:
http://www.youtube.com/watch?v=Ju9xB...eature=related

Echt geniaal :D

Heb de cd 1x geluisterd nu. Mijn eerste indruk is dat het een erg onsamenhangend geheel is. Veel verscheidenheid in de nummers. Op zich is dat mooi, maar bij een album verwacht ik persoonijk een beetje een soort stijl. Een geheel, een verhaal zeg maar.

Ook is de cd net als zijn voorgangers zo'n beetje dynamiekloos. Erg vervelend en onprettig om naar te luisteren.

Het symphonie gebeuren kan ik ook niet lang naar luisteren, en valt me eerlijk gezegd een beetje tegen. Kan het niet goed omschrijven, maar ik had er simpelweg meer van verwacht.

Maar...

Er staan wel een paar juweeltjes op.
Resistance is inderdaad een erg goed nummer. Die "Queen " achtige harmonieen zijn erg mooi, en iets subtieler dan op de vorige plaat.

Ik ga hem zeker nog vaker luisteren en verwacht dat ik de plaat dan ook meer ga waarderen,

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door darkrazer

Wall of sound of niet, gevoel voor humor blijven ze hebben:
http://www.youtube.com/watch?v=Ju9xB...eature=related

Echt geniaal :D

---

wow, die drummer zingt net echt als Matthew. klinkt trouwens n beetje als White Wedding van billy idol:dance:

Prima album juist. Erg vette nummers, behalve undisclosed desires. Snap echt wat dat nummer er tussen doet. Stom hip hop achtige beat. Echt lelijk!

Uprising, Resistance, United states of eurasia, guiding the light en unnatural selection zijn echt super vet. Ken voor de rest niet veel van muse, maar best sterk album imo.

Om heel eerlijk te zijn vind ik het, op het klassieke stuk na, allemaal drama! Pure popmuziek, te veel gericht op commercie, te veel Queen!

Productie is zoals je die tegenwoordig van bekendere bands gewend bent.
Een enorm dichtgesmeerd geluid, waarin verschillende instrumenten niet afzonderlijk van elkaar klinken. Luister maar naar het eerste album Showbiz, dan begrijp je exact wat ik bedoel.

Daarnaast hebben ze bassist Chris Wolstenholme totaal naar de achtergrond verplaatst, nergens meer lekkere, doordringende bassriffs te horen! De band begint wat mij betreft te veel een Matt Bellamy & Friends-band te worden. Ik denk met heimwee terug aan de tijd van Showbiz en Origin of Symmetry!

Hmm ik ben enorm fan van queen dus misschien komt het daardoor dat ik me niet zo stoor aan de queen invloeden.

Productie vind ik ook niet slecht. Luister het album thuis en op mn mp3. Heb redelijke oortjes en pc boxen. Enige waar ik me een beetje aan stoor is dat de gitaar vaan teveel links is gemixed. Dat vind ik wel een minpunt.
Misschien komt het ook doordat ik slechtere kwaliteit gewend ben, maar ik vind de productie van deze plaat niet dramatisch. Hoor alle instrumenten prima eigenlijk...
Erger me altijd meer aan die perfecte productie platen zoals die van nickelback ofzo. Of die de laatste plaat van extreme. Die klinkt pas dicht gesmeerd.

Ik zal Showbiz en Origin of Symmetry ook eens goed gaan beluisteren!


@bastiaanvanbeek je weet dat het geplaybacked is?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Riky

@bastiaanvanbeek je weet dat het geplaybacked is?

---

ohw, nee dat had ik niet eens in de gaten, ik dacht dat de drummer matthew gewoon heel goed kon imiteren :P

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door bastiaanvanbeek

ohw, nee dat had ik niet eens in de gaten, ik dacht dat de drummer matthew gewoon heel goed kon imiteren :P

---

Gast.......

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Bl44t44p

Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Bl44t44p
Nou, here we go! Ik gebruik geen spoiler tags of iets omdat het album vandaag ook (gestreamd) via officiele kanalen is te beluisteren.

1. Uprising
Deze opener is 100% single proof, simpel maar zo effectief. De Starlight en Time is Running Out van deze cd. In de eerste instantie vond ik hem veel te straightforward en poppy, maar ik kan er toch echt niet omheen dat het gewoon een heel erg fijn nummer is. Zal live ook een fijne meezinger/meeklapper worden, en daar is eigenlijk ook helemaal niets mis mee. Gaaf ook dat die refreintjes steeds heftiger en breder worden. Geen epische opener als Take a Bow of Apocalypse Please, maar wel een prima binnenkomer.

2. Resistance
Dat is weer Muse zoals ik het ken Spacey achtergrondsfeertje met synthesizers en schiterende zang in de coupletten, een fantastisch Queen-achtig prechorus en een waanzinnig refrein dat voor eeuwig blijft hangen. Vooralsnog voor mij de topper van dit album. Sicke outro ook waar die gitaarmelodie met de zanglijn gecombineerd wordt tot een muzikaal gezien briljante mengelmoes.

3. Undisclosed Desires
You either love it or hate it: de stijl van dit nummer. Veel Depeche Mode en beetje poppy R&B-achtig. Ik vind het echter nog steeds zo Muse klinken dat ik er simpelweg enorm van kan genieten. Veel beter dan Supermassive Black Hole destijds (als uitschieter van Black Holes & Revelations). Catchy zanglijnen en een breed instrumentarium, topper!

4. United States of Eurasia (+Collateral Damage)
Het eerste nieuwe materiaal wat de wereld te horen kreeg, en ik begin het nu nog steeds meer te waarderen. Het Queen - We Are The Champions stukje en de "Eur-asia" outro trek ik nog steeds waanzinnig slecht, maar de rest: wauw :P De klassieke invloeden zijn beter uitgewerkt dan in welk ander Muse nummer dan ook. De Chopin cover (Collateral Damage) aan het einde brengt de rust weer wat terug, ondanks de tegenstrijdige oorlogsgeluiden van straaljagers en raketten (lijkt me?).

5. Guiding Light
Met een straaljager woosh Guiding Light in, een langzamere stadion ballad zoals Invincible. Dat nummer kon me nooit echt boeien en voor deze geldt hetzelfde eigenlijk. Weinig nieuws onder de zon, op die epische gitaarsolo na dan.

6. Unnatural Selection
Lekker ouderwetse (Showbiz/OoS) Muse "raggen" riff met zware gitaar en bas, en na een rustiger stuk weer op prachtige wijze terug naar het refrein. Bevat wat leuke elemten en verrassingen, eigenlijk gewoon "Muse zoals het hoort". Typisch ook om een bescheiden orgel-intro met zo'n zware riff te combineren, beetje zoals New Born.

7. MK Ultra
Spacey, bijna onnavolgbare synthmelodie in de intro gevolgd door een couplet en refrein dat naar een geweldige climax toewerkt, die echter pas de tweede keer komt. Wederom een bekend Muse truukje om het eerste "net niet" refrein te laten volgen door een rustigere bridge en daarna weer vol gas verder te gaan. Werkelijk geniaal refrein (let ook eens op de zang), voor mij ook een van de toppers.

8. I Belong to You (+Mon Cœur S'ouvre à ta Voix)
Oeps, even wennen. Piano boogie met een "wiew" in de intro die me even mijn wenkbrauwen deed fronsen. Doet me denken aan soort van combinatie van Dark Shines en Instant Messenger/Jimmy Kane. Middenstuk met een stukje in het Frans, origineel en gewaagd is het in ieder geval. Vooral met dat sprookjes/klassiek-achtige stuk erna vind ik het nummer gaandeweg wel beter worden, maar of het nou echt zo goed op dit album past, ik weet het niet. De grootste verrassing zit wat mij betreft in de solo: een onwijs duffe maar o zo leuk klinkende basklarinet! Geniaal , hoe komen ze er toch op?!

9. Exogenesis: Symphony Part 1 (Overture)
En dan zijn we aanbeland bij de symfonie, waar Matt al een paar jaar aan zou hebben gewerkt. Na een opbouw komt er een zware, slepende melodie van strijkers en zang in waarbij ik het gevoel krijg alsof de wereld vergaat. Zoals Blackout maar dan een factor 10 zwaarder. Kippenvel. Matt lijkt ook weer een gooi te doen naar zijn hoogste noten ooit, het klinkt in ieder geval als het maximale van zijn kopstem. Dat Muse in staat was om zoiets te doen wist ik wel, maar dat ze het ook echt durven... wauw

10. Exogenesis: Symphony Part 2 (Cross Pollination)
Dan deel twee. Pianomelodie met een herkenbare melodie zanglijn, klinkt wat meer als een "song". De referenties aan Space Dementia zijn niet mis, en misschien is dit nog wel beter dan dat... vind deze alleen wat minder in de hele symfonie passen, enkel door de intro en outro van piano is er een soort van verband, de rest klinkt eigenlijk gewoon als een opzichzelfstaand liedje.

11. Exogenesis: Symphony Part 3 (Redemption)
Klassieke piano intro met een opbouw naar een verlichtend gedeelte met zang, wat me een ontzettend "we zijn er"-gevoel geeft. Niet zo gek ook gezien de titel "Redemption". Toch vind ik het niet echt een hele goede afsluiter, ik had meer op een knaller als Knights of Cydonia gehoopt. In die zin valt de symfonie me ook wel enigzins tegen, het is natuurlijk wel heel erg knap om zoiets als een 'band' te maken, maar ik mis iets groots en bombastisch erin.

Al met al vind ik het weer een erg goede plaat. Niet alles is even geslaagd, maar er zitten voor mij genoeg zowel vernieuwende als vertrouwde Muse-elementen in om er heel veel naar te gaan luisteren en 14 november in Ahoy weer volop te gaan genieten

---

Met jou kan ik praten, ben vrijwel hetzelfde van mening!:D

Maar ik vind "I belong to you" echt een absolute topper!! Die piano akkoorden gaven me METEEN het gevoel wat ik ook kreeg van origin of symnetry, prachtig.. En idd, hoe fucking lomp is die solo, geniaal!!!

Prachtalbum..

Super album!
Heb alleen exogenesis nog niet geluisterd, luister veel te graag naar de andere nummers. De Queen-achtige stukjes waren even wennen, vooral dat "you could be wrong" gedoe in Resistance, maar voor de rest, geweldig!

En over Undisclosed Desires, de eerste keer dat ik het hoorde had ik zo mijn bedenkingen, maar nadat ik het 2 keer had geluisterd vond ik het helemaal geweldig :ok:

Ben al sinds 2000 - 2001 dikke Muse fan en zeg hierbij officiëel:
Deze plaat is meesterlijk.
100x beter dan Black holes en 20 x beter dan Absolution.

Echt een super plaat, niks geen gezeur over te hard gemastered of loudness war je moet gewoon die € 5 koptelefoon weg gooien en een beter gebruiken.

Einde post,

Mendel

:D :D

10 tekens

Ik had meer negatieve reacties op het album verwacht eigenlijk. Ik moet zeggen dat ik het album ook steeds beter begin te vinden, ook de nummers waar ik eerst niet zo zeker van was. Het is nog steeds geen Origin of Simitry (qua niveau) maar ik vind het toch zeker wel een vette plaat (aan het worden).

Daarnaast, live kan dit niet mis gaan!

Helemaal niet met Biffy Clyro als voorprogramma! :D

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Bloodline

...
Echt een super plaat, niks geen gezeur over te hard gemastered of loudness war je moet gewoon die € 5 koptelefoon weg gooien en een beter gebruiken.
...

---

+1

ik heb inderdaad nergens last van

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Bloodline

Ben al sinds 2000 - 2001 dikke Muse fan en zeg hierbij officiëel:
Deze plaat is meesterlijk.
100x beter dan Black holes en 20 x beter dan Absolution.

Echt een super plaat, niks geen gezeur over te hard gemastered of loudness war je moet gewoon die € 5 koptelefoon weg gooien en een beter gebruiken.

Einde post,

Mendel

---

:D Juist!!

Er staan weer een paar klappers op, maar ook wat mindere songs.
Net als op Black Holes eigenlijk, maar daar staan nog genoeg (net als op deze) instant classics op
zodat de plaat alsnog van een adembenemend niveau is.

Het oudere werk ken ik nog niet zo goed, maar daar ga ik ook eens goed naar luisteren.
Dit is iig weer een goeie plaat.
DE plaat van 2009?

btw, ik vind Muse op een koptelefoon sowieso heel slecht werken.

DROOG!!:

http://www.youtube.com/watch?v=Ju9xBDEPzcg

Matt op drums, die KOP!

Krijg je dr van als ze moeten coveren.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door sjoerd5

Er staan weer een paar klappers op, maar ook wat mindere songs.
Net als op Black Holes eigenlijk, maar daar staan nog genoeg (net als op deze) instant classics op
zodat de plaat alsnog van een adembenemend niveau is.

Het oudere werk ken ik nog niet zo goed, maar daar ga ik ook eens goed naar luisteren.
Dit is iig weer een goeie plaat.
DE plaat van 2009?

btw, ik vind Muse op een koptelefoon sowieso heel slecht werken.

---

Idd heel irritant op een koptelefoon... werkt heel slecht hoe je exact het orkest kunt horen en verschillende gitaar en bas partijen in stereo.

tjonge jonge toch, luisteren jullie op een behringer koptelefoon met een waarde van -500 euro of zo.

Snap dr niks meer van.

Kvind het allemaal toch wat te soft en orchestraal.
Er staan een paar juweeltjes op (Undisclosed desires, Resistance, Unnatural selection) maar ik mis verder echt de dikke riffs en de 'raarheid' als het ware.
Doe mij maar Origin en Absolution.

(Overigens vind ik de plaat voor een muse plaat middelmatig, maar in vergelijking met andere bands is het alsnog geweldig)

Exact met hierboven. Op zich vind ik het een goed album waar ik graag naar luister, maar ik mis toch wel de rauwheid van bijv. Origin of Symmetry en Absolution. Guiding Light vind ik bijvoorbeeld echt te soft...

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Steeff

Guiding Light vind ik bijvoorbeeld echt te soft...

---

Maar zulke nummers stonden op voorgaande albums toch net zo goed? Invincible/Soldier's Poem op BHAR, Falling Away With You/Endlessly/Ruled by Secrecy op Absolution, Screenager/Megalomania op OoS en Falling Down/Unintended op Showbiz...

Invincible en Soldier's Poem: waren niet mijn favo nummers ook :p vond ik de zwakste van Black Holes.

Maar ik had ook orchestraal moeten toevoegen. Daarnaast: al de nummers die je verder noemt zijn een rustige afwisseling / intermezzo tussen -over het algemeen- ruigere nummers. Doordat de rest van de cd rauwer was, is dat een fijne afwisseling. Op Resistance staan over het algemeen rustigere, minder rauwe nummers, waardoor Guiding Light 'te' soft wordt voor mij.

Tevens moet ik zeggen dat een aantal van de nummers die je noemt weliswaar rustig/langzaam zijn, maar dan hoeft het nog niet 'soft' te zijn. Bijvoorbeeld Ruled by Secrecy (wat ik echt een geweldig nummer vind) vind ik toch echt niet soft.. het draagt juist een hele zwaarmoedige sfeer. Ook bijv. megalomania heeft een wat trager ritme, maar het valt niet onder wat ik 'soft' noem met zn rauwe gehalte (ik noem er maar wat hoor).

Maar verder heb je gelijk: er zijn inderdaad op elk album wel rustigere en/of softere nummers geweest. Toch bevalt Guiding Light mij minder dan de rest. Ook The Resistance heeft wel enkele ruigere nummers, met name Natural Selection en MK Ultra.

(De cd staat gewoon in mn kast hoor en nogmaals: ik luister met veel plezier ernaar; daar gaat het verder niet om. Het gaat meer om de discussie zegmaar)

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Steeff

Maar ik had ook orchestraal moeten toevoegen. Daarnaast: al de nummers die je verder noemt zijn een rustige afwisseling / intermezzo tussen -over het algemeen- ruigere nummers. Doordat de rest van de cd rauwer was, is dat een fijne afwisseling. Op Resistance staan over het algemeen rustigere, minder rauwe nummers, waardoor Guiding Light 'te' soft wordt voor mij.

---

Daar ben ik het ook helemaal met je eens hoor :) De hele feeling van de plaat is inderdaad wat softer, maar ik vind dat eigenlijk helemaal niet zo heel erg, voor mij blijft het even geniaal en lekker Muse :D