Metal Forever - Michael Romeo

Michael Romeo © Karen ter Balkt

Huidige band(s): Symphony X
Vorige bands/projects: solo
Meer informatie: http://www.symphonyx.com

In het begin…
Zoals in de inleiding aangegeven zijn klassieke elementen deel van Symphony X en daarmee deel van Michael Romeo. Zijn solo's en riffs staan bol van de "diminished scales". "Ik ben eigenlijk begonnen met piano spelen dus daarom was ik al bekend met klassieke muziek. Op gitaar begon ik vooral met nummers van Priest en toen ik Randy Rhoads ontdekte kwam ik helemaal in de neo-klassieke rockhoek terecht."Hmm, dus hij begon meteen met nummers spelen??"Helemaal in het begin heb ik wel een stuk of 6 lessen gehad om de basisakkoorden en dergelijke te leren. De theorie en technieken heb ik mezelf allemaal aangeleerd. Daarnaast heb ik gebruik gemaakt van instructievideo's van bijvoorbeeld Paul Gilbert en Frank Gambale."

Natuurlijk kom je als gitarist nooit meteen in "de goede band" terecht, dat wil zeggen: de band waarmee je later groot wordt. Romeo vertelt dat er echter geen serieuze band voor Symphony X was. "Ik ben ook niet vanaf het begin zo technisch bezig. Eerst vooral Sabbath en Priest. En via Rhoads kwam ik veel meer met de technische kant in aanraking."Rhoads is dus duidelijk de aanleiding geweest voor Michael om technische metal te gaan spelen. "Ja, ik vond Led Zeppelin ook wel okay, maar de manier van spelen en songwriting van Rhoads sprak mij heel erg aan."

Symphony X
In het neo-klassieke genre moet Symphony X wel één van de bekendste bands zijn. Ook in de progressieve wereld staat de band aan de top.Ik vraag me dan vaak af hoe zo'n band daar is gekomen, en of er wel eens tegenslagen zijn. "Echte tegenslagen hebben we met Symphony X eigenlijk nooit gehad. Je had natuurlijk in het begin wel dat je niet won met muziekwedstrijden enzo." Maar dat heeft Symphony X dus niet tegengehouden een wereldberoemde band te worden. "Inderdaad, ik moet zeggen dat we over het algemeen erg veel geluk hebben gehad."

Elk album is eigenlijk al een klassieker en geen enkel album heeft echt slechte kritieken gehad. "Ik denk dat ik zelf "The Odyssey" het beste vind. Dat is echt ons ding. Muzikaal gezien, maar ook gezien de "performance" van iedereen is het echt heel erg goed."En als je dat album vergelijkt met jullie eerste album? "Tegenover "The Odyssey" is ons eerste album als een demo. Alles is anders. Voor mijzelf is het niet dat ik sneller speel ofzo maar meer dat ik weet wanneer ik snel moet spelen, en wanneer niet. Ik mix de technieken beter. Verder hebben wij altijd geweten waar we heen wilden met een album. Behalve misschien het eerste album, toen waren we nog zoekende en elkaar aan het uittesten.", aldus de grootmeester.Hoe ziet de toekomst er dan uit voor Symphony X? Naar verluidt zit er een nieuw album aan te komen... "We liggen een beetje achter op schema maar niet veel. We hebben wat riffs en ik denk dat er aan het einde van dit jaar een nieuw album is."

Naast Symphony X heeft deze Axeburner ook een soloalbum uitgebracht, in 1994 onder de naam "The Dark Chapter". Dit was zelfs nog vóór Symphony X. Michael zat destijds nog in een andere band: Phantom's Opera. "We deden eigenlijk niet veel en ik zat met allerlei riffs in mijn hoofd. Dus ik nam dat album op, dat trouwens ouder is dan de meeste mensen denken. Het is in '91 opgenomen met een 8-track recorder. Het was leuk om te doen: ik programmeerde de drums zelf en produceerde het zelf. Daarna heb ik het naar Mike Varney gestuurd. Een of ander Japans label kreeg de rechten en bracht het uit."De vraag is nu of wij kunnen uitkijken naar een eventuele tweede soloplaat van Michael Romeo. "Ja, ik denk van wel. Ik zou in ieder geval heel graag willen. Maar het gaat nu heel erg goed dus wanneer dat wordt zien we dan wel."

Michael Romeo © Diana Snabilié

Leren shredden
Je moet ergens beginnen. Naar mijn idee is het voornamelijk de toewijding die de echte virtuoos boven de "anderen" stelt. Wat vond de Symphony X gitarist nou moeilijk om te leren? "Pff, weet ik niet. Sommige zeggen dat sweepen moeilijk is, maar toen ik nog Rhoads speelde was het bijna allemaal slagen naar beneden met mijn rechterhand, dus ik sweepte al de hele tijd. Alternate picking [op en neer plectrumslagen] is juist datgene waarmee ik vanaf niets moest beginnen. Via Frank Gambale en Al DiMeoala kwam ik met alternate picking in aanraking."

En tegenwoordig? Gaan virtuozen ook nog wel eens zitten en oefeningetjes doen met de metronoom? "Jazeker, soms zit ik er gewoon even niet in, dan ga ik oefeningen doen om mijn technieken weer op orde te krijgen."

Als je zelf de kunst van shred onder de knie hebt, kun je ervoor kiezen anderen te laten delen in je kennis. Oftewel, zoals veel virtuozen, neem je een instructievideo op. Michael heeft dit ook gedaan en wel in 2000 onder de naam "The Guitar Chapter". Het is altijd leuk om te vragen wat de gitaristen er achteraf van vonden, de meningen zijn vaak verschillend. "Ik was best zenuwachtig. Ik dacht dat er maar één kerel met een camera zou zijn maar opeens waren er meerdere camera's enzo dus toen werd ik wel een beetje zenuwachtig. Wat ik ervan vond? Hoewel ik mezelf niet als leraar zie, was het erg leuk om te doen. Als ik er ooit nog eens een zou doen zou ik echter wel meer in de theorie willen duiken, iets meer diepte aan de video geven."

Geen gearfreak
Michael is geen gearfreak. Zoals veel gitaristen houdt hij de live-setup graag simpel. "Ik neem 2 gitaren mee, ESP's. Één om op te spelen en de andere als backup. Daarnaast heb ik een Line6 Vetta versterker. Mijn gitaar gaat daar rechtstreeks in en dat klinkt verdomd goed!! In de studio gebruik ik meerdere versterkers, ik had bijvoorbeeld een Mesa Boogie en een Engl, die klonken ook erg goed. In de studio heb je daar de kans voor: meerdere versterkers en effecten proberen. Als ik live speel voldoet de Line6 Vetta uitstekend!!"

De volgende dag was ondergetekende getuige van het optreden van Symphony X en de sound van Romeo is inderdaad erg goed en ook wel typerend voor hem vind ik. Het was mijn vuurdoop, maar de band stond al lang op mijn lijstje. Het was een fantastisch optreden. Romeo heeft zo'n belachelijk goede beheersing dat hij de meest technische solo's weggeeft terwijl zanger "Sir" Russel Allen zijn handen voor de ogen van Romeo houdt. Ook complimenten aan de rest van de band. Hoewel het vroeg in de middag was wist Symphony X de zaal op de kop te zetten!

Michael Romeo © Karen ter Balkt

Toekomst
Zoals gezegd zit er dus een nieuw album aan te komen voor Symphony X. En zoals we gezien hebben heeft Romeo ook nog wel interesse in een solo album en wellicht een instructievideo. Dus wie weet! Wat nog wel door mijn hoofd spookt: eigenlijk speelt Axemeister Michael alleen maar metal. Heeft hij niet zoiets van: laat ik eens iets compleet anders gaan doen, fusion spelen ofzo? Of misschien '80s rock? "Ik hou van verschillende stijlen muziek. Maar met metal ben ik opgegroeid. Dat vind ik het gaafste. Als ik de kans zou krijgen om met wat anderen fusion of wat anders te spelen, lijkt me dat leuk! Ik hou er echter van om metal te spelen omdat ik ermee opgegroeid ben."

Dat is duidelijk. Zijn er dan wellicht nog artiesten die de beste man ons aan wil raden te gaan beluisteren? "Pffff, er zijn zoveel goede gitaristen die weer verschillende dingen doen. Kijk maar naar wat Rhoads, Malmsteen en Al DiMeola gedaan hebben. Misschien hou je niet eens van die muziek, maar wat ze gedaan hebben is gewoon fantastisch."En hoe zit dat dan met de gitaristen van begin '90er jaren? Zoals MacAlpine en Vinnie Moore? "Ja, daar luisterde ik ook zeker naar. Maar de Shrapnel [het shred label bij uitstek!] band die ik het gaafst vond was Cacophony, met Jason Becker en Marty Friedman. Zij waren dissonant, wat ik geweldig vind, en daarnaast waren zo ook gewoon heel erg "heavy"!"

Tot slot laat Michael nog even weten dat hij het cool vond even gepraat te hebben en dat is natuurlijk wederzijds. Ik kon merken dat hij graag praat over wat hij doet, waarom en hoe hij het doet.

 Relevante links:

top