Michael de Jong

Michael de Jong woont in het bolwerk van calvinisme, de stad Dordrecht. Iedere zondag tijgen enkele keren per dag de 'hoedjes' hier naar de kerk. Michael heeft niet echt veel op met dit instituut, ook niet met zijn thuisstad trouwens. Over het feit dat hij weinig in die stad speelt, zegt Michael: 'You don't shit where you eat.' De singer/songwriter hangt overal zijn vuile was buiten, behalve in de stad waar hij woont. 'Ik vind het heerlijk om in een doorsnee wijk te wonen. Daar ben ik gewoon Michael. Waar ga je toe met die gitaar vragen ze wel eens. "Naar gitaarles", zeg ik dan.'

Beschuitjes
Voorafgaand aan het gesprek in Nighttown spreek ik hem diverse malen over de telefoon. Gesprekken waarin Michael strooit met one-liners en stellig zijn mening geeft. 'Een interview is okay, als het maar niet over drugs, gevangenissen of inrichtingen gaat. Dat weet iedereen nu wel.'

Michael de Jong foto: ©

'Michael woont alweer zo'n vijftien jaar in Nederland. Speelde in de jaren zeventig met Jerry Garcia, Steve Miller, Roy Buchanan en blueslegende Jimmy Reed. Nu hebben de jaren zijn gezicht getekend en lijkt hij zijn wilde haren te hebben verloren. De Jong leeft van dag tot dag en is gelukkig met wat hij heeft. Speelt overal en nergens. Over de telefoon geeft Michael een ontnuchterende kijk op het leven van een bluesmuzikant. 'Ik ben net terug van een optreden in Gent. Even geen interview. Ik ben doodop. Ik moet ook nog de boekhouding doen voor het vierde kwartaal. Nu wil ik lekker thuis zitten, beschuitjes eten en melk drinken. I'll get back to you.'

Een week later gaat de telefoon. We spreken af om elkaar in Nighttown te ontmoeten. Michael is support act voor Johhny Dowd. De Jong speelt in onder andere 013 en Tivoli. Nighttown komt hem prima uit. Een uur voorafgaand aan het optreden zitten we tegenover elkaar in de kleine kleedkamer volgekalkt met melige muzikantengraffiti. Michael steekt een sigaret op, Peter Stuyvesant. Er zullen er nog veel volgen in het aankomende uur.

Simpsons
'Hoe mijn songs tot stand komen? Michael zucht diep. 'Ik wou dat ik het wist, ik heb geen idee waar het vandaan komt. Zou ik het weten dan was ik een rijk man. Het is er gewoon opeens. Het komt door alledaagse dingen, gesprekken of door filosofische tv-programma's zoals Al Bundy of The Simpsons.' Met een ondeugende blik kijkt hij me aan. 'Ik meen het.' Hij pakt zijn gehavende Martin-gitaar en speelt een country-thema. Hij zingt dat de Heer overal een antwoord op heeft. Met een enkele gezongen regel weet De Jong emotie op te roepen. 'Mooi hè. Die tekst komt van The Simpsons, advies van Homer aan zijn dochter Lisa, geloof ik.'

Michael heeft een broertje dood aan succes. 'Morgen zijn ze je vergeten.' zegt hij. 'Het succes van Immaculate Deception is leuk. Maar het is belangrijker om dicht bij mijn vrienden te blijven staan. De mensen die er vanaf het begin bij zijn geweest. Succes helpt je wel. Ik kan daardoor de activiteiten van goede vrienden onder de aandacht brengen bij anderen, zoals Willem.'

Michael wijst naar bluesgitarist Willem van Dullemen die ook bij het gesprek aanwezig is. 'Willem heeft een geweldige gitaartechniek. Daar ben ik een kleine jongen bij. Ik ben zenuwachtiger dat Willem erbij is vanavond, dan dat ik moet optreden. Ik kan hem niets leren, alleen dat hij zichzelf in het spel moet leggen. Vergeet die techniek, niet bang zijn. Ik zeg weleens: Je vrouw moet je verlaten, je gaat een jaar aan de heroine en je leeft een paar jaar op straat. Dan word je een grote.' Willem lacht en steekt zorgvuldig zijn pijp aan.

Snel opnemen
Binnenkort gaat Michael naar Amerika om zijn nieuwe album op te nemen. 'Als het vliegtuig het tenminste haalt,' zegt hij lachend. 'Waarschijnlijk nemen we weer op in de Sonic Arts Studio in Austin Texas. Of ik al weet met wie ik opneem? Dat laat ik aan de platenmaatschappij over. Ik heb geen idee. Dat is ook niet belangrijk. Die gasten worden ingehuurd om hun ding te doen. Ik heb de songs geschreven en ik speel, maar ik kan moeilijk gaan vertellen hoe die gasten moeten spelen.'

'Waarom juist in Texas? Het is een lekkere kleine studio. Ik geloof niet zo in van die studio's waar je eerst je schoenen moet vegen, voordat je binnen mag komen. In de studio waar we Immaculate Deception opnamen, stond de geluidstechnicus tegen een of andere machine te trappen. Snel opnemen was het advies. Beter dan zo'n studio met 36 sporen, waarvan je ze toch allemaal wilt gebruiken. We hebben sporen over? Dan doen we een How How of een clap erbij. Het wordt steeds voller. Na Immaculate Deception vroegen ze aan me: "Wat een geweldige delay op je stem, hoe is dat in godsnaam gedaan?" Nou gewoon, we hebben een microfoon in de kelder gehangen. Dat was onze echo-room.'

Michael de Jong foto: ©

Michael pakt zijn Martin nog eens op en zingt een paar coupletten van "Silent drinker" Dit nummer komt ook op zijn nieuwe album Park Bench Serenade komt. 'Een heavy song', meent Michael. Daarna zingt hij: "I'm waiting for my therapy." 'Dat heb ik geschreven in de inrichting,' licht hij toe. 'Muziek is er altijd geweest en zal er altijd zijn.' Er wordt op de deur geklopt. 'Ben je er klaar voor?' Michael pakt zijn pakje sigaretten en neemt zijn gitaar mee. 'If this guitar could only speak!' De betekenisvolle blik van De Jong in mijn richting is overbodig. Hij daalt de diverse trappen af en komt in de kleine rumoerige zaal van Nighttown terecht. Hij gaat rustig zitten en begint te spelen. Even later brengt hij de zaal tot stilte met een gedragen versie van Neutral Ground. 'I'm caught up behind the curse of this old six string guitar.' Een man alleen op een podium ergens in Rotterdam. Het publiek hangt aan zijn lippen. Geen twijfel mogelijk: Michael's guitar can speak...

top