Post je collectie

[telerocker]

Psies... twee totaal andere amps. Ik heb een '63 Showman en die heeft dat warm klaterende geluid ook. Reageert ook erg op verschillende speakers.


Volgens mij werden die Legends destijds bij Gerritsen in Den Haag verkocht en maakte Peter Bootsman (New Adventures) er reclame voor. Zag er leuk uit en klonk best ok. Buizen pre en solid state eind toch?

Volgens mij was het idd een hybrid, maar Pepe weet dat vast te vertellen.

[Erik de Perik]

De mannen van de Adventures vertelden dat ze op de Messe naar een waanzinnig geluid liepen, bleken de Legend amps te zijn en werden ter plekke importeur.
Deze amp komt van Gerritsen (op het groene stickertjes op de HH speaker staat "Gerritsen 2100 gulden"
Legend gebruikte Celestion maar misschien waren de Celestions op of had Gerritsen een deal dat ze zonder speaker verscheept werden en dat ie daar zelf... geen idee
Onder de speaker zie je die xlr uitgang, daar zat een heuse shure sm58 aan vast die voor de speaker gemonteerd was die ik er uitgehaald heb want niemand gebruikte dat, ze zetten er toch een eigen mike voor.

Ja klopt en helemaal gaaf. Die gasten van Music Maker lekten er helemaal op destijds terwijl er eigenlijk niet veel loos was. Erg passend voor hen. Gerritsen had toen allerlei deals... Gerrinez gitaren bijv. besteld bij dezelfde fabriek als waar Hoshino (Ibanez) haar gitaren bestelden.

[Pepe]

Volgens mij was het idd een hybrid, maar Pepe weet dat vast te vertellen.

klopt helemaal, buisje in de pre amp en tranny eindpit.
Begin 80's had je een aantal van dat soort hybrids, ik zelf vind een lampen eindtrap (zoals de Roland en Ibanez IBZ) meer hout snijden dan een buisje ergens in de pre amp proppen ook al omdat ik denk dat een transformator een rol speelt in het geluid.

[Erik de Perik]

klopt helemaal, buisje in de pre amp en tranny eindpit.
Begin 80's had je een aantal van dat soort hybrids, ik zelf vind een lampen eindtrap (zoals de Roland en Ibanez IBZ) meer hout snijden dan een buisje ergens in de pre amp proppen ook al omdat ik denk dat een transformator een rol speelt in het geluid.

Die IBZ heb ik ook gehad, gekocht bij Nico Servaas. Het zou een Boogie copy moeten zijn. Hij was wel erg zwaar en moeilijk instelbaar maar kwam qua sound niet in de buurt.
Music Man was ook hybride.

[Pepe]

ALLES moest op boogie lijken in die tijd

Music Man heeft volgens mij verschillende versies, met 1 of 2 buizen in de pre amp en ook een versie met buizen eindtrap (die vrij zeldzaam waren)
MM is zo'n typische amp waarvan iedereen zegt, die zijn best wel goed maar die vervolgens niemand wil hebben.

[Erik de Perik]

Ach ja hetzelfde verhaal met Kitty Hawk. Dat zouden ook Boogies en Dumbles zijn. Er zijn een paar Dumbles onder hun handen geglipt maar dat waren niet de Kitty Hawks die in grote hoeveelheden op de markt kwamen.

[telerocker]

ALLES moest op boogie lijken in die tijd

Ik heb jarenlang een Acoustic G100T gehad. Dat was optisch een regelrechte Boogie MK2-kopie, met 4 x 6L6, een graphic equalizer en een 60/100-schakeling. De combo woog mede door de EV-speaker meer dan Paleis Noordeinde. En je kon ermee door de geluidsbarrière vliegen.

[vulvasonic]

Ik weet nog dat Kitty Hawk volgens de 'kenners' en de winkeliers gelijk stond aan Mesa Boogie en Patrick Eggle stond gelijk aan Paul reed Smith. Ik weet niet waar het fout is gegaan, maar het is best gek om te zien dat het ene bedrijf volledig afglijdt naar vergetelheid en het andere bedrijf een plek heeft weten te krijgen tussen de paar grote gitaar- en versterkermerken. Want laten we eerlijk wezen, in die tijd had je maar een handvol grote spelers met echt goed spul (veelal Amerikaans, zowel voor gitaren als voor versterkers, en Brits, in het geval van versterkers), je had een handvol spelers met goedkoop spul en kopietjes, gericht op de beginnende gitarist met de kleine beurs (veelal Japans), maar boutique spul, zoals we dat nu kennen, bestond eigenlijk nog niet. Niet echt tenminste. D.w.z., het was de tijd (een spannende tijd) dat de eerste boutique gasten langzaam hun handen op durfden te steken.

[D3nnis]

Ik ben maar beperkt bekend met Kitty Hawk, maar bij dat wat ik ervan ken snap ik wel dat het geen rijzende ster is geworden. Beetje "leuk voor weinig" of zo, al weet ik niet of dat spul bijvoorbeeld uit een goede en een slechte/goedkope lijn bestaat.
Ik heb een paar jaar een 19" kitty hawk eindversterker gehad. Geinig spul, maar mijn Ernst Fliek eindtrap maakt gehakt van die kitty hawk.
Een collega gitarist had een kitty hawk top, met veel knopjes, maar het type weet ik niet, en veel verder dan "och, hij doet 't" ben ik nooit gekomen.

Patrick james eggle is toch wel leuke gitaren aan het bouwen op het moment.
Het probleem met die lui zal wel zijn dat ze niet gehaaid genoeg zijn (of geen interesse) voor het zakelijke stukje.

[Brad]

De eerste Kitty Hawk Junior werd in de jaren 80 gezien als een beduidend goedkoper alternatief voor een Boogie. Zeg maar een Boogie met een wat minder goed scheurgeluid maar wel met een beter clean geluid.

Zijn opvolger, de Junior pro is een heel andere versterker met EL34 eindbuizen. Dat deden ze onder meer om van dat Boogie image af te komen.

Dit is een filmpje waarbij de gitarist het cleane geluid van een Junior gebruikt. Klinkt te gek.

https://www.youtube.com/watch?v=Ad-yEXu7ri8