JV's onder de €1000 worden zeldzaam en ik zie ook gerust rond de €1500. Zelf heb ik er ook een ('52) en die gaat voor het 10-voudige nog niet weg. Gewoon omdat het al 2/3 van mijn leven de enige gitaar is waarmee ik mij volledig verbonden voel en die is dus gewoon niet te koop.
Dit is een domestic Squire met het Fender logo, alleen verkocht in Japan, dus later naar hier gehaald. Ik heb er ook zo eentje geimporteerd, dat was een 65 model met black bottom pickups, nog over uit begin zeventig (die toen al over waren uit mid sixties, bent u daar nog?) Enniewee, die heb ik verkocht voor 800 wat me redelijk leek. Mag je zelf uitrekenen wat de meerwaarde is van een nitro lak.
De export Squiers waren in feite 65 modellen maar dan met Squire op de headstock. Het zijn goed gemaakte gitaren met een mooie neck maar het geluid, geen fan van dat dunne Knopfler soundje wat ze hebben.
Ik heb ook nog een 52 tele uit '83. Dat is inderdaad een hele goed tele maar voor 1500 gaat ie wel weg hoor. Niet voor veel minder trouwens.
Seventies Fenders werden ook in nitro gelakt hoor... De kleurlaag (en de lak op de headstockvoorkant, omdat polyesterlak de decals wegvrat) was nitro, de transparante aflaklaag was polyester... In de jaren '60 was het omgekeerd: de metaallakken waren dan van polyester-gedragen lak, met een transparante nitrocelluloselak.
Geen idee hoe dat voor stratocasters geldt, heb mezelf er nooit in verdiept, maar wanneer ik naar '74 & '75, en zelfs '76 Mustangs kijk, dan is daar weinig eenduidigs over te zeggen (al zijn er altijd mensen die de overeenkomsten opsommen, bundelen, en als veilinggids gebruiken ofzo).
Er zijn wel elementen die je kunt noemen, zo van hee die is origineel of niet, feit is dat ze er plastic knoppen tuners op duwden, of niet, een tweede string tree, of niet, witte knopjes, of zwarte, en qua pups begin ik ook steeds meer te geloven dat ze maar net gebruikten wat ze voorradig hadden, onder de werkbank.
Favorieten/bladwijzers