Les Paul model ligt me niet

[tom1984]

misschien inderdaad gewoon een SD in de bridge proberen. Kost hooguit 80€ en wat soldeerwerk. Daarna kan ik altijd nog uitkijken voor wat anders indien nodig.

Stratjes voor watjes? Ik ken er anders maar een paar die een strat echt tot zen recht hebben laten komen hoor!

Maar ik ben het eens met de stelling dat een LP gewoon een ongewillige teef is.

Verstuurd vanaf mijn Nexus 6P met Tapatalk

[Tabula Rasa]

Probeer eens een DC. Ideale toegang tot de hoogste frets.

Status is ook een prikkel. Zo is de bullshit geboren .

[Erik de Perik]

Ik speel door elkaar (ook live) op Strat, Tele en LP. Iedere gitaar heeft zo zijn eigen charme. M'n allereerste gitaar, een Gibson RD heb ik trouwens wel weggedaan vanwege z'n ongemakkelijke, brede en platte hals. En de pups piepten.

[Mr.Fingers]

Gibson SG?

[Pepe]

Het klinkt als een probleem maar het omgekeerde is het geval, je komt er langzaam achter wat je ligt en wat je tone of voice is en dat is ook min of meer het hele idee van zoveel verschillende modellen.

[postbus31]

Klinkt als de hoogste tijd voor een Tele-Paul
http://www.gitaarnet.nl/showthread.php?t=171396



Verstuurd vanaf mijn SM-T530 met Tapatalk

[Duhsjaak]

Inderdaad. Er achter komen wat je ligt.
Persoonlijk heb ik schoenmaat 43. Een behoorlijk veel voorkomende maat en eindelijk eens iets waarmee ik aan de middelmaat voldoe.
Als iedereen nou maar hard roept dat schoenmaat 40 het hoogst haalbare is en max aan Mojo biedt, kan ik wel een stuk van de voorkant afzagen, maar een charmante peeptoe wordt het nooit.

Dus doe wat Pepe zegt. Ga na wat jouw ideale maat is. En als je dat weet, weet je ook tamelijk snel wat je fijne gitaargeluiden zijn.
En trek je van de papegaaienkooi niet te veel aan. Het mag dan aantrekkelijk lijken als je mooi vindt wat iedereen zegt dat mooi is, maar het werkt echt het beste als je een gitaar hebt die je met een debiele grijns op je hoofd uit het rek pakt.

Al het andere zijn foefjes en 'men vindt dat ik dit mooi moet vinden'. Met voeten van maat 43 zul je nooit met plezier de tango dansen in schoenen maat 40. Ook niet als ze om het hardst 'kijk sexy' roepen.

De lekkerste meiden zijn meiden die jij mooi vindt, en er is geen enkele reden waarom dat voor een gitaar anders zou moeten zijn.

Je bent goed bezig, er is nog genoeg anders dan de gevestigde namen.
Vriendelijke groet, Gus

[cat's eyes]

Het klinkt als een probleem maar het omgekeerde is het geval, je komt er langzaam achter wat je ligt en wat je tone of voice is en dat is ook min of meer het hele idee van zoveel verschillende modellen.

Wat mij betreft is hier alles mee gezegd.

[Hotpepper01]

Aan een gitaar die je niet goed ligt, heb je niets. En dat heeft niets te maken of er miljoenen anderen zijn die jouw gitaar fantastisch vinden. Het gaat er om dat JIJ een gitaar hebt waar je de speelbaarheid geweldig van vind. De sound, daar valt veel makkelijker wat aan de doen. Singlecoils in humbuckerformaat en humbuckers in singlecoilformaat, het kan allemaal. Legio amps en pedalen om mee te spelen. Maar de gitaar moet je echt liggen. Zo niet, wegdoen !! Ik heb het omgekeerde. Diverse strats en tele gehad. De tele, daar kon ik nog minder mee overweg dan de strat, En hoe gaaf ik ze ook vond en vond klinken, ik heb ze allemaal weggedaan. Amerikaans, Japans, Mexicaans whatever, ik kon er gewoon niet mee overweg.

[JVGM-music]

Tik een Ibanez S op de kop....is volgens mij Mahonie...doe er een nette humbucker inzeten bij brug en nek en voila! Klinkt als een klok en weegt nog eens niks ook.

Zit wel zo,n rare Floyd rose (of zoiets) op maar ook dat went..