NGD Fender Stratocaster Classic Player '50 SG

[Kim Wilson]

Wauw, die kleur! Mooi ding man!

[pasqual]

Wauw, die kleur! Mooi ding man!

Ja, met deze kleur heeft ie al een streepje voor

[vulvasonic]

Tsja, een stratocaster. Weet je, voor mij is dat zoiets als thuiskomen in je warme stulpje na een lange, zware fietstocht onder barre omstandigheden met hagel, sneeuw en een storm-achtige wind in je smoel. Elke strat voelt als een comfortabele joggingbroek dat zit alsof je lekker in je blote reet loopt in een wereld zonder schaamte. De strat is als de verse herinnering aan de bevrijding van een helse oorlog en het gevoel van dankbaarheid voor de vrijheid en vrede waarin je nu alweer enkele decennia leeft. De wetenschap dat die vrijheid niet is komen aanwaaien. Niets aan de strat is vanzelfsprekend, zoals de vrijheid niet vanzelfsprekend is. Over werkelijk ieder detail is heel goed nagedacht. En dan is er de schoonheid van de stratocaster. Smaken verschillen, maar ondanks het feit dat mijn droomgitaren geen stratocasters (meer) zijn, bestaat er i.m.o. geen twijfel over dat de strat absoluut de allermooiste gitaar is die ooit is gemaakt.
Mijn liefde voor de stratocaster is nooit opgehouden te bestaan. En, vreemd genoeg, een strat blijft altijd mooi, of er nu een slagplaat op zit of niet, slechts één humbucker of drie single coils, met een monsterlijk grote Floyd Rose, of voorzien van een vaste brug...., extra schakelaartjes en knopjes, ik kan me zelfs geen lelijke kleur bedenken.
En IEDERE KEER, ook nu weer, als ik een stratocaster zie, ongeacht haar hoedanigheid (de strat is ook de enige gitaar die niet geslachtsloos is - een stratocaster is overduidelijk vrouwelijk) word ik weer even smoorverliefd. Alsof je je weer even realiseert waarom de vrouw die naast je zit en met wie je twee kinderen hebt en met wie je een bestaan hebt opgebouwd, waarin voor beiden een enorme sleur is ontstaan - en alletwee staan jullie op het randje van een burn out - maar....... dan weet je ineens weer waarom juist ZIJ de vrouw moest zijn met wie je je leven wilde delen en waarmee je stokoud en zielsgelukkig moest worden. In de hectiek van het bestaan is het geluk van de prille liefde naar de achtergrond verwezen, maar soms.... soms voel je de warmte van het zonlicht en lijkt al dat door jezelf opgedrongen gehaast als een deken van rust over je heen te vallen en in dat zonlicht zie je haar gezicht veranderen in die ongedwongen jonge, maar bloedmooie verschijning. En dat is het gezicht van de liefde. Voor mij is elke stratocaster weer een andere mooie herinnering aan de tijd dat liefde nog puur en echt was. Zo waanzinnig veel mooie herinneringen.....

En DÁT is wat de stratocaster doet met mij. Het liefst zou ik ze in iedere kleur bezitten (en meer). Een tortoise slagplaat zou óók bloedmooi staan op dat goud.
Het is een prachtige strat en stiekem ben ik een beetje jaloers. Maar goed, ik denk dat 5 stratocasters genoeg zijn. Gefeliciteerd met je aanschaf en heel veel plezier ermee!!!

[pasqual]

Bedankt Vulv, prachtig verwoordt (as usual)!
Alleen jammer van die opmerking over die tortoise slagplaat op goud! Dat kan echt niet

[Braml]

Tsja, een stratocaster. Weet je, voor mij is dat zoiets als thuiskomen in je warme stulpje na een lange, zware fietstocht onder barre omstandigheden met hagel, sneeuw en een storm-achtige wind in je smoel. Elke strat voelt als een comfortabele joggingbroek dat zit alsof je lekker in je blote reet loopt in een wereld zonder schaamte. De strat is als de verse herinnering aan de bevrijding van een helse oorlog en het gevoel van dankbaarheid voor de vrijheid en vrede waarin je nu alweer enkele decennia leeft. De wetenschap dat die vrijheid niet is komen aanwaaien. Niets aan de strat is vanzelfsprekend, zoals de vrijheid niet vanzelfsprekend is. Over werkelijk ieder detail is heel goed nagedacht. En dan is er de schoonheid van de stratocaster. Smaken verschillen, maar ondanks het feit dat mijn droomgitaren geen stratocasters (meer) zijn, bestaat er i.m.o. geen twijfel over dat de strat absoluut de allermooiste gitaar is die ooit is gemaakt.
Mijn liefde voor de stratocaster is nooit opgehouden te bestaan. En, vreemd genoeg, een strat blijft altijd mooi, of er nu een slagplaat op zit of niet, slechts één humbucker of drie single coils, met een monsterlijk grote Floyd Rose, of voorzien van een vaste brug...., extra schakelaartjes en knopjes, ik kan me zelfs geen lelijke kleur bedenken.
En IEDERE KEER, ook nu weer, als ik een stratocaster zie, ongeacht haar hoedanigheid (de strat is ook de enige gitaar die niet geslachtsloos is - een stratocaster is overduidelijk vrouwelijk) word ik weer even smoorverliefd. Alsof je je weer even realiseert waarom de vrouw die naast je zit en met wie je twee kinderen hebt en met wie je een bestaan hebt opgebouwd, waarin voor beiden een enorme sleur is ontstaan - en alletwee staan jullie op het randje van een burn out - maar....... dan weet je ineens weer waarom juist ZIJ de vrouw moest zijn met wie je je leven wilde delen en waarmee je stokoud en zielsgelukkig moest worden. In de hectiek van het bestaan is het geluk van de prille liefde naar de achtergrond verwezen, maar soms.... soms voel je de warmte van het zonlicht en lijkt al dat door jezelf opgedrongen gehaast als een deken van rust over je heen te vallen en in dat zonlicht zie je haar gezicht veranderen in die ongedwongen jonge, maar bloedmooie verschijning. En dat is het gezicht van de liefde. Voor mij is elke stratocaster weer een andere mooie herinnering aan de tijd dat liefde nog puur en echt was. Zo waanzinnig veel mooie herinneringen.....

En DÁT is wat de stratocaster doet met mij. Het liefst zou ik ze in iedere kleur bezitten (en meer). Een tortoise slagplaat zou óók bloedmooi staan op dat goud.
Het is een prachtige strat en stiekem ben ik een beetje jaloers. Maar goed, ik denk dat 5 stratocasters genoeg zijn. Gefeliciteerd met je aanschaf en heel veel plezier ermee!!!

Mooi stukje proza!

En pasqual, vette strat!

[Tupelo]

Schitterend, alsof ik mijn Tolstoj opensla, prachtig geschreven.

[Feter]

Prachtige strat! Persoonlijk vind ik die single-ply slagplaat veul vetter.
Die "Gilmour" switch vind ik wel een hele gave optie, die wil ik zelf ook nog eens gaan doen.
Veel plezier ermee!

Edit: Potdomme lees net dat stukje poëzie van Vulvasonic, heb een hele doos kleenex weg gesnotterd.

[MikeD]

als vulvasonic losgaat, kan de rest z'n pen maar beter even in z'n kokertje houden....

[motorhan]

Ik heb een Fender slagplaat erin gezet en er komen van de 11 gaten in de nieuwe slagplaat maar een stuk of 5 gaatjes overeen van de originele 8 gaatjes. Ik heb de nieuwe slagplaat eerst los op de juiste plaats gelegd en de nieuwe gaten aangemerkt. De gaten die geen functie meer hadden of die niet helemaal pasten heb ik dichtgemaakt en vervolgens heb ik nieuwe gaatjes geboord waar nodig.
Dit kan je natuurlijk tegenhouden omdat je moet gaan boren in een originele gitaar maar persoonlijk houdt mij dit niet tegen. In mijn ogen wordt de gitaar er beter van ( in ieder geval mooier én een mooi sluitende slagplaat! ). Hetzelfde geldt voor aanpassingen in de wiring: ook hier geldt dat de gitaar er naar mijn mening beter van wordt.
Enfin, je moet zelf de overweging maken of je de gitaar helemaal origineel wilt laten óf dat je het er voor over hebt om aanpassingen te maken. Ik denk dat het niet bijster veel uit gaat maken bij eventuele verkoop.

Ik heb inmiddels een 3 laags slagplaat Wit kunnen kopen.
kost 21.00€ incl verzenden
Webwinkel
Custom world guitar parts
customworldguitarparts@gmail.com

[Joost de Ruig]

Rare jongens toch bij Fender. Met 17 verschillende Strats in de catalogus, kriigt iemand uit de custom shop vrije hand om binnen een retailprice van €900 Strat nummer 18 te ontwerpen. Op zich geslaagde ontwerpen (ben zelf blij met mijn CP50) maar met de namen Classic Player '50 én '60 verwacht je eigenlijk vintage specs en niet:

- 2-point tremelo
- locking tuners
- afwijkende 5-standen wiring
- non classic colors

Op de onzinnige wiring na allemaal prima specs, maar kies dan een andere naam. Of niet?

Dat er ten behoeve van het speelgemak voor een andere radius en fretdraad is gekozen, is een consessie die ik beter snap.

Voor een occassion betaal je tussen de €450 en €600 en is daarmee binnen dat segment een van de beste en mooiste Strats op de markt. Nummer 18 weliswaar (waanzin) maar echt een prima ding. Waarom maak ik mij dan eigenlijk druk om een naampje? Maak me ook niet druk, maar wou het ff kwijt