Taylor 110ce en een Tanglewood TBF Sapling STO reisgitaartje (altijd met snaren voor Nashville tuning)
![]()
Taylor 110ce en een Tanglewood TBF Sapling STO reisgitaartje (altijd met snaren voor Nashville tuning)
![]()
'08 Taylor 'Alison' 110ce | '03 Tanglewood 'Lizzie' TBF Sap STO | '10Kentucky KM-550 mandoline | '07 Taylor SolidBody Classic
Weet niet of ik ze ooit samen op een foto gepost heb, maar dit is een archief-foto van mijn 2 Washburn D-12 gitaren.
Het groene monster heeft al een tijdje een klankgat element met een endpin-jack vast ingebouwd.
[/IMG]
"Meten is weten, gissen is missen"
Ik heb zo'n Washburn ooit eens gekregen van iemand die ik ergens mee geholpen had.
Ik speel er eigenlijk nooit op, ik vind de hals te dik. Heeft deze gitaar nog een aardige tweedehands waarde?
De mijne zou iets van 30 jaar oud zijn.
Ja hoor, dat mag. Eigenlijk gewoon toeval. Uiterlijk zijn ze gelijk maar verder niet.
De groene D-12 uit 1991 kocht ik in 2003 via Gitaarmarkt voor fun (die kleur!) en als back-up. Ze was nog in nieuwstaat en had voornamelijk ter decoratie in een woonkamer gestaan. Alles was nog origineel en de gitaar was zelfs nog nooit afgesteld geweest.
Die D-12 speelde zo lekker dat het mijn 'main' gitaar werd.
Kort daarna dook er nog een D-12 uit 1988 op op MP in mint conditie die ik voor 85 Euro inclusief koffer kon overnemen. Voor dat geld liet ik die niet liggen.
Hoewel het allebei D-12 modellen zijn, zijn ze toch erg verschillend. Die groene uit '91 heeft duidelijk een V-shape hals, de hals van die uit '88 neigt meer naar C-shape. Verder is het klankkarakter anders. Die groene heeft naar verhouding veel meer bas.
Ik gebruik ze thuis en bij repetities door elkaar, maar zoals gezegd heeft de groene nu een klankgat element vast ingebouwd zodat die meer voor 'live' is. En de aparte groen-zwart gevlekte finish trekt wat meer aandacht op een podium.
"Meten is weten, gissen is missen"
Zoals ik in de post hierboven schrijf, hebben de gitaren een verschillend halsprofiel. Die oudste (die van mij uit '88 - eerste 2 cijfers serienummer) heeft ook zeker een wat steviger aanvoelende hals. Ik heb daar geen moeite mee, ik heb juist niks met smalle en/of dunne halzen.
Waarde is net wat de gek ervoor geeft denk ik. Of ze echt 'vintage' waarde hebben weet ik niet, ik denk het niet. Het zijn geen U.S.A. gitaren. Ik weet dat ze begin jaren '90 iets van Hfl 500 - 700 (guldens dus) gekost moeten hebben, in Euro's zou dat nieuw dus 225 - 320 Euro geweest zijn. Dus het waren redelijke cheapo's. Voor de jongste heb ik in 2003 nog 100 Euro (vraagprijs) betaald, maar die was gewoon echt nog nieuw. De ander heb ik inclusief koffer in heel nette staat voor 85 Euro overgenomen.
Ik denk dat je in je handjes mag knijpen als je nu nog iets in die richting ervoor vangt - en dan moet ze nog in optisch en technisch goede staat verkeren.
Ik vind ze wel fijn spelen en klinken en anderen vinden dat ook, dat het goedkope gitaren zijn interesseert me niet zoveel. Ik zou er zo weer een kopen.
"Meten is weten, gissen is missen"
Martin OMJM waarbij ik het zadel en de brugpinnen vervangen heb voor bone. (pinnen met ebony/abalone inlay)
Recording King RP-06
Crafter TC035/N
Alhambra 1P
Yamaha GL1 (Guitalele) voor in de koffer
![]()
Mijn epi ej200 ce .
Wat aanloop problemen maar nu eindelijk een foutloos exemplaar.
Onversterkt klinkt `ie best goed, versterkt kan je d`r alle kanten mee op.
![]()
Favorieten/bladwijzers