Seymour Duncan heeft iets supergaafs gelanceerd

[Orpheo]

het verschil is dat bij die tubescreamer-variaties (!) duidelijk is wat het origineel is, wat de basis is/was. net als met amps en gitaren. BKP doet alsof zij het wiel uitgevonden hebben, maar dat is niet zo. no way. en daar erger ik me aan. kopieeren is geen probleem, maar zeg gewoon waar je je 'inspiratie' vandaan hebt gehaald.

verder is het bij BKP niet eens een variatie maar een schaamteloze kopie van het een of ander, overwound of underwound of gewoon precies hetzelfde, maar dan met een andere magneet (configuratie). that's all.

[Pepe]

Dat verschil is er niet hoor, zo'n Lovepedal presenteert het ook als eigen ontwerp.

Wat je andere punt betreft, een schaamteloze kopie maar dan overwound of met andere magneten dan wel configuraties.. dat is geen kopie natuurlijk. Dat is een variatie.

[Orpheo]

@pepe: gedeeltelijk (niet) mee eens; de fabrikant noemt het immers zelf ook een 'overwound xx' of 'underwound xx'. een variatie zou ik dan adorneren met een eigen naam...

[Pepe]

Ach, dat doet toch iedereen? Duncan noemt het dan '59 model, Larry noemt het paf pro.. ik vind het allemaal prima hoor.

[Fiendish]

@pepe: gedeeltelijk (niet) mee eens; de fabrikant noemt het immers zelf ook een 'overwound xx' of 'underwound xx'. een variatie zou ik dan adorneren met een eigen naam...

Daar ben ik het weer niet mee eens; nergens in de pickup beschrijvingen worden er bij BKP vergelijkingen gemaakt met bestaande modellen van Dimarzio of SD, hoogstens zijn er verwijzingen naar de vroege PAF types, en aangezien elke pickup een eigen naam heeft snap ik je opmerking over de variaties een eigen naam geven niet helemaal.

[Orpheo]

Daar ben ik het weer niet mee eens; nergens in de pickup beschrijvingen worden er bij BKP vergelijkingen gemaakt met bestaande modellen van Dimarzio of SD, hoogstens zijn er verwijzingen naar de vroege PAF types, en aangezien elke pickup een eigen naam heeft snap ik je opmerking over de variaties een eigen naam geven niet helemaal.

ik bedoelde de originele fabrikant....

@pepe: de '59 word gewonden op de leesona winders (die gibson in de 50ies gebruikte; die exemplaren!) met 42 plain enamel wire en de juiste magneten. de paf pro is 43 awg poly draad... just sayin.

[Mitch]

Ja, maar zo blijven we hangen in details en feitjeskennis. Kom eens uit je comfort zone en probeer het eens wat breder te zien. Als het een variatie is, dan is het niet hetzelfde. Dat de basis op iets lijkt, is volledig normaal in allerlei takken van gitaarsport. Je kunt niet verwachten dat iedere fabrikant met een geheel eigen ontwerp komt.

[Tristan]

De winding patterns kunnen niet eens hetzelfde zijn toch, want Bareknuckle staat erop voor dat ze de coils asymmetrisch winden en Seymour Duncan mocht dat tot niet zo lang geleden niet doen vanwege een octrooi van DiMarzio als ik de verhalen goed begrepen heb?

Daarnaast, als je het geheel nog breder ziet, dan is de grootste vernieuwing van Bareknuckle misschien wel de bedrijfsstructuur / bedrijfspolitiek.
Je stuurt een mailtje naar ze, krijgt binnen korte tijd een mailtje terug met advies, en kennelijk weten ze daar wat ze doen, want de meeste mensen zijn er ontzettend tevreden over.
Een beetje het customshop voor de gewone mens idee.
Ik denk dat deze aanpak van Bareknuckle de voornaamste reden is dat veel mensen ermee weglopen.

[GretschGuy]

Wat de nieuwe SD pickups betreft: 't idee dat als je in één pu de spoelwindingen van twee verschillende pu's gebruikt, je de sonische eigenschappen van beide pu's krijgt, is behoorlijk onzinnig. Vergelijkbaar met: als je 'n esdoorn hals op 'n mahonie body schroeft, krijg je alle sonische eigenschappen van Fender en Gibson in één gitaar.

Wat je in beide gevallen krijgt, is iets dat anders klinkt als beide samenstellende ontwerpen. Of dat iets goeds is, is subjectief. Er bestaat geen 'standaard' waarmee kan worden bepaald of 'n gitaar of pu goed klinkt.

De rest van dit draadje bewijst maar één ding. Hoe subjectiever 'n technisch vraagstuk is ('hoe maak je 'n zo goed mogelijk klinkende pu?'), hoe meer voodoo, pseudo-wetenschap en als objectieve waarheid gepresenteerde subjectieve waarnemingen de discussie vervuilen.

[Mitch]

Ja, daar raak je een heel goed punt. Asymmetrie in spoelen is hartsikke zinnig (ik zou niet anders meer willen in humbuckers), maar de claim dat het precies het beste van twee onderdelen verenigt is zeer moeilijk hard te maken. Opener: ja. Breder klankspectrum: ja. Maar verder blijft het toch een kwestie van perceptie. Je weet specs vantevoren en als je daarna gaat luisteren, ben je niet meer onbevooroordeeld, je associaties worden beïnvloed. Klein huiselijk voorbeeldje: mijn stiefzoon proefde gisteren voor 't eerst een physalis. "Smaakt naar tomaat" was zijn oordeel. Nou smaakt dat in de verste verte niet naar tomaat, maar het gevoel bij doorbijten (sappig/pitjes) was in dit geval sterk vergelijkbaar. Gevoel en smaak worden in de hersens door elkaar gegooid in een poging tot associatie en zo komt -ie tot een indruk, die hij daarna onder woorden brengt.
Tot zover het mini-college neurowetenschappen