Ik denk dat het voor een band ook belangrijk is dat ze weten wat ze willen en kunnen en mogen. Ik stoor me namelijk best wel eens aan het volume van onze bassist. Maar hoe komt dat: hij staat er vlak voor, waarbij z'n geluid nog niet 'uitgesmeerd' is, en ik sta wat verder, waarbij het dus veel ruimer overkomt (en dus harder). Ik vraag 'm eigenlijk elke repetitie weer of het wat zachter kan, maar dan 'gaat ie zeiken dat 'ie zichzelf niet hoort'. En waarschijnlijk is dat oprecht. Ik moet dat op een manier oplossen waardoor we allebei tevreden zijn. Als dat lukt, moet zoiets ook in een live-situatie kunnen. Want het gaat in dit geval om inzicht en, zoals Han al zei, sociale vaardigheden. Meestal kom je daar wel een eind mee: aan de geluidsman zéggen wat je wilt horen. En sommige zijn inderdaad stubborn. "Ze hebben jaren ervaring en wij niet, dus zij weten wel hoe het moet klinken." Dat is ten dele ook waar, maar zij kennen onze sound niet en ik denk dat dáár ook een groot probleem zit. Niet iedere band wil op dezelfde manier gemixt worden en een band weet meestal zelf goed hoe ze zichzelf willen horen.
Het feit dat de meeste muzikanten altijd net wat harder willen dan de andere bandleden spreekt denk ik ook niet in ons voordeel. Ik heb namelijk gauw de neiging mijn eigen vocals en gitaar, in de studio, harder te draaien. Misschien dat geluidsmensen dat weten en dat er daardoor problemen ontstaan?