De kunst is om een behoefte te creëren. Niet vragen: "Wat wilt u, dan maken wij het". Nee, "Wij maken iets en u wilt het." En dat ook nog keer op keer waarmaken en voor veel geld verkopen. Steve Jobs had daar een neus voor.
Printable View
Philips by Gibson :ok:
http://www.ed.nl/overig/gibson-combi...lips~a7a5cfc0/
En dat kunnen er tegenwoordig maar heel weinig. Dat zijn de echte visionairs. Net zoals die knakker van Facebook. Briljante genieën. Er mislukken meer nieuwe ideeen dan dat er lukken. Gibson is daar helaas tegenwoordig een voorbeeld van.
In de jaren 50 samen met Fender pioniers, allebei iets briljants bedacht. Maar ze zijn nagemaakt en zelfs beter gemaakt. Wet van de remmende voorsprong, ook de Amerikaanse auto industrie is daar een voorbeeld van.
Als je dat kan ben je idd spekkoper. Voor FB hadden weinig mensen al een hele grote behoefte aan een website waarop ze tegen hun vrienden konden zeggen wat ze gingen eten.
De meeste business is echter een stuk eenvoudig. Gelukkig maar, want niet ieder bedrijf heeft een Jobs en Zuckerberg aan 't roer.... (en overigens is dat ook al geen garantie voor succes).
Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk
Gibson is 'gewoon' een productiebedrijf, eigendom van een investeringsmaatschappij, met een CEO aan
het roer die garant moet staan voor het (opnieuw) genereren van winst. Vaak betreft het dan noodlijdende ondernemingen die in hun bedrijfsvoering volledig zijn vastgeroest en meestal een flinke financiële injectie
nodig hebben om überhaupt te overleven. De CEO wordt aangesteld op basis van zijn ervaring met het herstructureren van bedrijfsprocessen, en natuurlijk niet om de kleur van een pick-up ringetje te bepalen.
Het product of dienst moet in essentie natuurlijk (nog) levensvatbaar zijn, anders steekt ook een investeringsmaatschappij er geen meer geld in.
Als na een paar jaar er weer omzet wordt gegenereerd, of misschien zelfs een beetje winst wordt gemaakt,
is het de hoogste tijd dat de CEO aan zijn volgende klus gaat beginnen, en wordt de onderneming weer verkocht. De courante waarde van een bedrijf is een veelvoud van hun jaarlijkse omzet, en deze is na de interventie (meestal) aanmerkelijk hoger. Uiteraard ligt hier geen enkel ideëel doel ten aanzien van het product of marktpositie aan ten grondslag, het gaat puur om de returns vanuit de investering.
Er zit (helaas) een groot verschil tussen het succesvol produceren van een kwalitatief hoogstaand product,
en het duurzaam succesvol sturing geven aan een groot bedrijf, zo ook bij Gibson.
Gelukkig maken ze nog wel steeds heel redelijke gitaren wat mij betreft.
Eens met Dutch66.
Ik snap Arjan zijn punt overigens wel, maar in mijn ogen is dat meer een directeur/eigenaar van een klein tot middelgroot bedrijf dan een "echte" CEO.
Een CEO moet ook gewoon luisteren naar de baas :D
De kwaliteit van Gibson en Fender is helemaal niet minder, ze maken zelfs de beste gitaren ooit maar je moet er voor betalen.
Ik wil even af zijn van die kermis er om heen, dat is marketing maar heeft niks met de productielijn an sich te maken.
Daarnaast, de plicht van elke companie met werknemers is winst maken, dat was vroeger niet anders. Eind vijftig promoveerde Leo zich zelf ook naar een R&D en consultant baantje omdat hij geen zin had om ook nog eens de hele dag te vergaderen, winkels af te gaan, gitaren te checken en de boel af te sluiten als iedereen allang thuis zat.
Groot verschil met vroeger, gitaren waren booming, nu descending wat betekent dat marketing harder dan ooit aan de bak moet, een grappig artistiek plaatje is allang niet meer voldoende.
Maar dat heeft dus niks met de kwaliteit van de productie te maken.
In het geval van Gibson is het duidelijk. En soms moet je net ff iets creatiever zijn.
https://addicted2success.com/wp-cont...ture-Quote.jpg
Maar ook dat gaat niet op.
De auto is niet uitgevonden, die is ontstaan omdat iemand de verbrandingsmotor uitvond, dat was de uitvinding. En dan denkt iemand die koetsten bouwt.... hmmm... kan ik dat misschien...
Zo gaan die dingen. En als zoiets een oplossing is voor een probleem dan heb je wat.
De consument denkt helemaal niet in behoeftes en oplossingen, die denkt in problemen. Marketing denkt in behoeftes en dat kan je creëren door mensen te laten denken dat het hun leven verrijkt maar voor echte vooruitgang heb je geen thinkers maar tinkers nodig.
I'm on a roll, Ik schud die one liners zo uit mijn mouw :D
Echt? Ik heb de afgelopen jaren verschillende Gibson's in handen gehad, diverse modellen in verschillende prijscategoriën, met grove fouten, zoals fingerboard smaller dan de neck (aantal 2016 modellen) scheve naad bij bookmatched top, hele lichte dunne streep in rosewood toets, binding smaller dan de body (dus je voelt een duidelijke rand tussen body en binding), slecht afgewerkte frets, enz. enz. enz.
En dan heb ik het nog niet eens over die hele goedkope modellen van rond de € 500,- want daar zouden de Gibson-honden geen brood van lusten. Hoe kan het dat bijv. een fabrikant als Ibanez een nagenoeg hoge en constante kwaliteit kan leveren en Gibson niet? Trek een willekeurige Ibanez van € 500,- van de muur en je zal geen onregelmatigheid kunnen vinden (overigens ben ik geen Ibz-fan, het dient als voorbeeld).
Dat zal best maar ik heb het over wat er gebouwd wordt, niet over de vent aan het eind van de assembly line.
Misschien heb ik wat meer geluk maar de Bluesmaster, CS junior en Es 330 zijn easily de beste gitaren die ik heb, samen met de Marr jag en de Anderson Mad Cat.
Mijn SG junior is trouwens easily de beroerdst gitaar die ik heb op een oude Eko na.
Ik heb het dan over de kwaliteit van toon, niet over een scheef fretje of zo.
Maar toch mooi van Ibanez? Ik heb daar een rits van gehad daar kan je je nauwelijks een buil aan vallen. Of G&L, Godin en Yamaha bijvoorbeeld.
Als je geen zin hebt in zoeken en alles wat je van de muur trekt moet pico bello zijn adviseer ik zeker zoiets.
Ach, al deze dingen zijn gewoon de laatste stuiptrekkingen van een bedrijf in doodstrijd. Ze zijn al "junk" (rating: Caa2, outlook: negative) en wachten op een wonder of de deurwaarder en die laatste lijkt voorlopig het meest waarschijnlijk.
Ik zie het als de combinatie van twee treurige verhalen. Elektrisch gitaar pionier Gibson, dat verkocht en ontmanteld werd en het sindsdien steeds slechter is gaan doen en Philips een bedrijf dat ooit overal bovenop zat, zowel qua consumenten als industrietoepassingen en compleet verkwanseld is door verderfelijke lui als een Cor Boonstra of idioten als Jan Timmer en Roel Pieper. Ex-Philips bedrijven als ASML en NXP doen het buitengemeen goed. Ok Philips is ook een bedrijf dat Agent Orange produceerde op een paar kilometer van de Dam waar de hippies protesteerden tegen de Vietnamoorlog... maar het zou zomaar kunnen zijn dat Philips binnen een jaar of 5 overgenomen wordt en dat geeft de Nederlander geen moed.
Tja dat is er ook zo eentje, 'de man aan het einde van de productielijn', die dan zou bepalen wat acceptabel is ...
Zonder er echt inhoudelijk op in te gaan, dit is immers GN, maar de beste man is inmiddels echt vervangen door (moderne) productie methodieken. Misschien dat z'n stoeltje er nog wel staat, maar fouten in de deelprocessen zijn echt al veel eerder gedetecteerd, simpelweg omdat dit minder 'waiste', en daarmee een goedkoper productieproces oplevert.
Als er in productie stap 1 al iets fout gaat, is het natuurlijk verre van efficiënt om te wachten totdat die 'ouwe baas' in stap 23 iets afkeurt, alle kosten zijn dan al gemaakt ... Het is het verschil tussen QC, dus een controle op kwaliteit, en QA (Quality Assurance), waarbij je er voor zorgt dat iedere stap in het proces tenminste aan een bepaalde kwaliteit voldoet. Mocht het iemand interesseren, google eens Lean/Six Sigma/TPM, of QMS, ik hou me er dagelijks mee bezig ...
Maar waarom heeft mijn Studio of Traditional dan toch scherpe fretjes of bijvoorbeeld ietwat scheve inlays?
Nou simpelweg omdat de 'normen' voor de deelprocessen bij een dergelijke gitaar gewoon wat lager liggen dan bijvoorbeeld bij een True Historic. Vandaar ook dat een Studio soms een uitstekende gitaar is, maar als het even tegenzit, en je dus bij al die verschillende stappen tegen het randje van afkeur afzit, eigenlijk een waardeloze plank oplevert ...
Ibanez heeft een dergelijk productieproces, in navolging van automotive gigant Toyota en 'godfather' van LEAN manufacturing, tot in de perfectie gerealiseerd, vandaar ook dat ze ook eigenlijk geen slechte planken produceren.
Da's toch van de zotte? Als ik 3K te besteden heb, dan verwacht ik dat alle gitaren van 3K die ik van de muur trek pico bello zijn. Bij Gibson kan ik dat (al jaren) niet meer verwachten.
Je moet zoeken, hiermee geef je dus eigenlijk al aan dat Gibson gemiddeld pure crap maakt en als je zoekt je wellicht een goed exemplaar kan vinden......
Nee, voor mij heeft Gibson vanaf eind jaren '90 helemaal afgedaan. Als het jou nog steeds blij kan maken, is dat mooi voor jou :)
Het is overdrachtelijk bedoeld he, ik dacht dat dat wel duidelijk was but not obviously.
Ik zei al, ik kan weinig zeggen over kwaliteit in het algemeen, enkel over de gitaren die ik heb maar het is natuurlijk niet ok als nieuwe producten flaws vertonen. Bovendien ben ik makkelijk, ik vind het vanzelfsprekend om een nieuwe gitaar af te stellen en desnoods te buffen, dingetje aan te draaien of iets anders overkomelijk te fixen. Ik krijg zelfs gitaren van gerespecteerde luthiers terug die ik nog even bij moet werken. Het hoort niet maar er hoort zoveel niet, fact of life. De een kan daar beter mee om gaan dan de ander natuurlijk.
Maar wat ik zeg, ik wil bepaalde dingen in een instrument horen. Een secondary attack na de initial decay met diphthong bijvoorbeeld, vierkant hoog zonder brittle rafels en geen woosh in het laag en bij een akoestisch gitaar wil je de windingen van de lage snaren horen, bij wijze van. Een sustain die niet langzaam mindert na de 14.
Als ik een gitaar uit een rek haal die DIE eigenschappen heeft maar een los fretje, dan sla ik die wel zelf even vast.
Ik denk dat ik daar vrij alleen in sta want daar gaat nooit de discussie over, het gaat over slechte afwerking en gelijk heb je natuurlijk.
Nou niet bewust lager houdt, maar eerder 'andere' specificaties (lees minder stringente normen) hanteert,
waardoor er per cyclus van een deelproces meer productie overblijft. Belangrijke voorwaarde is natuurlijk
wel dat een fabrikant de verschillende stappen in het proces tot in perfectie beheerst, waardoor er werkelijk
'sturing' kan worden gegeven. Het moeten weloverwogen beslissingen of misschien beter concessies zijn,
waarbij de vraag heeft iets voor een klant nou echt een meerwaarde centraal staat.
Je zou kunnen zeggen dat de 'kans' op bijvoorbeeld een scheef mechaniekje op een Studio gewoon wat groter is, dan op een plank uit een duurdere serie. De 'norm' voor een Studio is dan bijvoorbeeld (slechts) 'goed functionerende mechanieken' Er voor zorgen dat deze ook kaarsrecht gemonteerd worden heeft geen echte meerwaarde voor het uiteindelijk functioneren, en kan dus uit kostenoverweging achterwege gelaten worden.
Disclaimer, bovenstaand dient uiteraard slechts als voorbeeld van zo'n beslissing (go/no go moment) in een modern productie proces.
Ergo, de instappers van Gibson zijn dus niet per definitie mindere gitaren, maar voldoen slechts aan andere normen, inherent aan de doelgroep en hun specifieke verwachtingspatroon.
Maar Dutch, voor een CNC moet 0,1mm plaatsnauwkeurugheid een eitje zijn.
"putjes" tbv bevestiging mechaniek maken stelt dan dus ook niks voor, en positie is geborgd (of mallen gebruiken).
Zou betekenen dat alleen de echte afkeur dan bij wijze van spreken naar studio zou verhuizen (wat betreft productie, buiten houtselectie etc), maar dat zou toch een zeer laag percentage moeten zijn?
Dirk Witte? Jazeker!
Vroeger had je nog NL Muziek in Almere, waar ik genoemde voorbeelden heb gezien, Feedback, Big One. En recent bij Huijgens in Hengelo.
Maar nu impliceer je eigenlijk weer dat Gibson gemiddeld genomen crap maakt en je eigenlijk alleen "de goede" gitaren bij de gespecialiseerde zaken kan vinden. Da's toch ook weer van de zotte?
Zeker, ook ik stel nog wel eens wat bij, draai een schroefje of boutje nog even extra aan.
Maar grove fouten, zoals eerder door mij genoemd hadden de winkel m.i. niet mogen bereiken.
Ik begrijp je verwondering hoor, maar misschien komt dat omdat je de werking van een productiemachine als
één geheel (feilloos) proces ziet, terwijl het in werkelijkheid een heel scala aan verbonden deelprocessen betreft,
die allemaal van invloed kunnen zijn op het uiteindelijk resultaat.
Ik heb een meer bedrijfskundige achtergrond, maar denk bijvoorbeeld aan het onderhoud en de daaropvolgende
vrijgave voor productie van een machine. Of het cyclisch vervangen van slijtage gevoelige onderdelen die de
nauwkeurigheid moeten borgen. Het opleiden van bedienend personeel, allemaal deelprocessen die een wezenlijk
onderdeel van een productie stap uitmaken, en waar het in de praktijk gewoon misgaat.
Verder denk ik niet dat 'afkeur' naar de productielijn van de Studio zou verhuizen, al was het alleen maar omdat
je dan inderdaad afhankelijk zou zijn van fouten uit een van de andere productie runs ...
Ik impliceer helemaal niks? Ik zeg, ik ben niet zo'n gitarenrek trekker dus ik ben niet zo op de hoogte van de stand der zaken maar ik heb een paar Customshoppers die gewoon erg goed zijn dus het verbaast me iemand te horen die een totaal andere ervaring heeft.
Met gespecialiseerde zaken bedoel ik natuurlijk dat er liefde, aandacht en verantwoordelijkheid voor datgene is wat er hangt. Bij Dijkman en Keymusic durf ik daar mijn hand niet voor in het vuur te steken wat trouwens niet wil zeggen dat het er niet is.
Ik ken de geluiden op fora ook: Gibson is niet meer wat het geweest is. Maar het landschap is veranderd. Vroeger hingen er een paar Gibson in een winkeltje, soms maanden of jaren totdat ze verkocht werden. Nu bestellen mensen blind dozen en dat is precies wat de winkel doet, dozen verkopen. En ook Gibson en Fender zijn opgeschaald en onpersoonlijker geworden. Tot eind tachtig kende je alle inspectienamen op Fenders, die stonden er 20 jaar op. Nu weet ik soms niet eens uit welk land een gitaar komt.
En mensen hebben veel minder geduld, het moet instant gratification zijn. Schroefje niet goed? Dan wil ik een nieuwe doos en ondertussen roep ik schande op een forum.
Ten goede of kwade, tijden zijn veranderd.
Die liefde is natuurlijk ook maar heel betrekkelijk, uiteindelijk hebben ze een zaak te runnen die minimaal een beetje winstgevend moet zijn. Als dat niet zo is, zullen ze het met alleen liefde echt niet redden.
Ken je dat? Zo'n groenteboer die zijn appeltjes bekijkt, een gebutste eruit haalt en er een paar omdraait omdat ze er dan leuker uitzien? En een beetje doodgaat als een klant er ruw mee omgaat.
Ik wel.
Uitstervend ras, ook wel evolutie.
Maar je moet de discussie nu niet richting de verantwoordelijkheid van de handelaar leggen. Het blijft een feit dat Gibson mijns inziens voor zijn gitaren teveel vraagt en/ of de QC ver ondermaats is.
Ik moet helemaal niks natuurlijk. Maar als het een FEIT is, ja, dan zijn we er wel uit.
Alle Gibson die ik gehad heb mankeerde werkelijk niets aan, sterker nog ik ben altijd verbaast over de schiterende afwerking van die dingen.
Ik heb nu nog een simpele Classic (weliswaar toch nog een gitaar van 1600 euro) waar ik echt gewoon mee in mijn handen kan zitten om van te genieten. Puntgaaf glad als een baby en een geweldige sound.
Ik heb zoals DML weet ook jaren op Fender gespeeld en dat doe trouwens nog, nooit een slecht exemplaar gehad of zelfs maar gezien.
Ik heb ook jaren gitaren af lopen stellen en repareren van een muziekzaak in Zeeland .
Alle Fenders daar gedaan nooit een slechte gehad op het afstel werk na.
Dus Dennis ik weet niet in welke zaken jij kom welke hasj je normaal rook maar het wordt toch echt tijd om eens naar een andere soort uit te kijken.
Laat ik DML dan bijstaan, ik heb ze zeer zeker wel gezien en daar is geen genotsmiddel aan te pas gekomen. Fenders met ruimte in de neckpocket waar je een pakje kaarten kon tussen leggen en dan vielen ze er nog uit (ja, bij wijze van ja) en Gibsons die als een drol klonken en het geld daardoor niet waard waren, maar ook vaak met erg slecht afgewerkte frets en binding. Ik zou zeggen; was nou maar naar Specsavers gegaan!
@benwave: lucky man! ik heb 9 gibsons gehad en aan 6 stuks was wel iets aan. (2 terug moeten sturen omdat het TE erg was).
verder ga ik niet op gibson in... enigste dat ik kan zeggen is dat ik nooit nog iets van dat merk wil ;)
Ohja, heb ik ook nog gehad, de R6. Ook fantastisch maar 2 goldtops leek me overkill. Onzin natuurlijk, what was I thinking. Worden R6's überhaupt nog gemaakt?
Ik zit al een tijdje op het spoor van een '72 goldtop die in Duitsland wordt aangeboden maar veel te veel, had gehoopt dat de prijzen wel weer naar beneden zouden gaan but no dice dus het blijft bij plaatjes kijken.
Ook zo'n periode waarin de Gibsons een slechte naam hebben maar ondertussen gewoon keihard mee zijn gestegen.
http://sweetspot-guitars.de/Cheveret...eGoldtop-2.jpg
Oh, ik was even confuus :D
Het gaat er toch niet om in welke winkels ik kom? Alsof het de schuld is van de winkels dat daar slechte exemplaren hangen.
Ik heb ook twee Gibson's gehad waar werkelijk waar niets mee aan de hand was, dus ze kunnen het echt wel. Maar dat de kwaliteit steeds alle kanten op schiet vind ik verre van okay. Anno 2017 is dat echt niet meer nodig, andere fabrikanten hebben dat ondertussen al wel bewezen.
Btw, de hasj laat ik al een tijdje staan. Coke is het nieuwe hasj, jij weet tog, Ben!
Zo'n R6 Goldtop is één van de weinige Gibsons waar ik slappe knieën van krijg. Mijn vriend, die nog geen 600 meter verderop woont, heeft een 71 Goldtop met P90's met een voor mij redelijk chunky neck. Desondanks speelt hij makkelijk. Die gitaar heeft ook een enorme vibe en sustain, wat maar weer bewijst dat seventies Gibsons erg goed kunnen zijn. De P90's zijn wel supergevoelig en hissen dat het een lieve lust is, qua afscherming kan dat wel beter, maar wat een sound. Ik heb al zo vaak geprobeerd die gitaar te kopen. Dat is nou zo'n plank waar de mojo vanaf druipt. Hij kan er echter geen afstand van doen, ook al speelt hij niet meer in bands. Dat begrijp ik volkomen.