Printable View
Ik ben ook niet van de barre's, dat beperkt enorm de opschuivende drieklank met de 4 variatie,
zeg maar hoe je zo'n toets moet zien,
barre heeft, however, zijn plek in het cowboy & kampvuur repertoire en het powerchord,
of bij rockabillysurf: je pakt een G barre maar ipv je wijsvinger over alle 6 laat je hem een basloopje maken,
beetje zoals Jerry Lee Lewis naar zijn linkerhand kijkt
de wijsvinger laat ik regelmatig los en zet hem dan weer ergens neer en Ik laat de pink ook varieren geeft leuke effecten (vind ik dan) Ik gebruik meestal 011 Pas nog een Gibson songwriter gekocht daar zit standaard 012 op maar meteen een paar setjes 011 gekocht doe ik er binnekort opCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pepe
Goodie.
Maar weet je dan ook wat je grondtoon is en wat je pink dan voor toevoeging doet kwa theorie?
Niet echt belangrijk (zolang het maar goed klinkt) maar is geinig voor de weet en je niet telkens het zelfde wiel moet uitvinden.
Wat er op de akoestische gitaren zit weet ik niet... 011 denk ik? Die verwissel ik 1 keer in de 10/15 jaar.
De elektrisch is 010 maar voor de twangy gitaren is dat met de 052 en 042 bottom, gevoelsmatig voelt dat gewoon beter hoewel de klank niet echt zal verschillen van de reg. set.
Door de barré als voorbeeld te nemen heb ik wellicht de indruk gewekt dat dát specifiek het probleem is. Het probleem doet zich echter voor in nagenoeg elke situatie waarin ik met mijn wijsvinger ‘platte’ druk moet uitoefenen, en dat is wel heel vaak bij het ‘overbruggen’ van (delen van) de hals, zoals inderdaad bij barré's. Met plat bedoel ik dan met liggende vinger. Met solo’s heb je dat niet; dan druk je met je vingertop. Dat levert (nog) geen problemen op.
@ Waardevolle suggesties Gus!
Ik let meer op de klank als het goed klinkt doe ik het vaker theorie ben ik niet goed meer in.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Fobo
De afstelling van je gitaar als je van .010 naar een maatje dunner gaat verandert amper.
Verder is het interessant om te overwegen andere merken te proberen, denk bijvoorbeeld aan ernie ball of dunlop (beiden in mijn ervaring erg "soepel") of Curt Mangan (iets stugger dan de eerderen, niet zo stug als d'addario).
De levensduur van die eerdere 2 is dan wel bij lange na niet wat een d'addario XS set doet, maar goed. Je kan wel spelen.
Denk daarnaast aan iets als extra magnesium of magnesiumolie.
Had toevallig nog ’n setje d’Addario EXL 120 liggen, dus die maak ik eerst ‘op’. Dat lukt al aardig want de hoge E is al gebroken; wacht nu op een bestelling losse ‘E-tjes’.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door R.J
Magnesium helpt bij spierproblemen, niet bij het ontbreken van kraakbeen, maar dank voor de suggestie.
Heb je het over akoestisch of elektrisch?Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door R.J
Ik heb de XL d'addario snaren voor elektrische gitaar nooit als stug ervaren.
Electrisch dus, de EXL 120 die ik op mijn eerste gitaar had ervoer ik wel degelijk als een klap stugger dan ernie ball slinkies.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door D3nnis
Verschilt dus ook van persoon tot persoon, test en doe wat goed voelt. :seriousf:
ontbreken van kraakbeen doet inderdaad weinig wat tegen helaaschCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Fobo
Glucosamine dan?
Geinig, ik zal het nog eens proberen; het is heel lang geleden dat ik slinkies gebruikt heb.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door R.J
Is iedereen zo merkvast dan? Ooit wel altijd Ernies gebruikt, maar dat kwam omdat dit de enige waren die ik altijd per doos kon kopen hier in de buurt. Sinds het online kopen, boeit het mij allemaal wat minder.
Oh ik ben zeker merkvast! Voor mijn bassen Rotosound (vroeger Elixer) en mijn gitaren altijd Fender 010.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Erik de Perik
Merkvast.....ja, maar het merk wisselt weleens, het gaat in perioden.
Ik heb heel lang Curt mangan gebruikt.
Best prima vwb geluid, ook prima levensduur, maar niet per se goedkoop.
Ik koop nu liever d'addario xl in van die doosjes waar 10 setjes in zitten voor niet te veel geld.
Vroeger kon ik niet meer d'addario spelen want die sloegen helemaal pikzwart uit, en werden dan ook heel ruw, met minder dan 1 uur spelen, maar daar heb ik tegenwoordig minder last van.
Het viel me nu op dat die d'addario's vanaf nieuw bij mij veel stemvaster zijn dan de Curt mangan snaren.
Ook een keer Roto yellows besteld omdat die goedkoop waren, maar die zijn bij mij wel heel snel dof/dood.
Er was ooit een tijd (>30 jaar geleden ;) ) dat ik niet voor minder ging dan Dean Markley Blue Steel :cooler:
Relatief dure setjes snaren destijds, maar ze gingen in mijn beleving ook echt langer mee. "CRYOGENIC ACTIVATED" stond er op het pakje met een korte uitleg. Marketing technisch hadden ze een goed verhaal want ik bleef lang dit merk trouw.
Toch werd het later (Power) Slinky's van Ernie Ball en ook daar bleef ik bij hangen.
Snaardikte maakt klankmatig best wel wat uit. Dunnere snaren is dunner geluid / lager volume. Qua afstelling van je gitaar hangt het een beetje af van de 'stijfheid' van de hals. Een dunne hals zal er gevoeliger voor zijn en zal eerder een kleinere correctie door de halspen nodig hebben.
ja ik heb dus een reis gemaakt van D'addario EXL120 naar EB slinky/super slinky, dan op de les paul een tijdje EB full nickel, daarna dunlop, curt mangan en nu d'addario XS, met die dunne coating.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door D3nnis
Voor de les paul heb ik nog 2 setjes dunlop liggen, die speel ik toch veel minder.
glucosamine, vitamine c en mangaan zouden geen verkeerd doen, edoch, check even voordat je iets slikt wat absoluut niet mag met de medicatie die je krijgt.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door lcvanderhelm
Ik heb óók een tijdje met die Blue Steels gespeeld, maar dat was omdat ze juist zo goedkoop waren bij Thomann.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Plant
Even een update ten aanzien van alle suggesties, waarvoor overigens nogmaals hartelijk dank!
De suggestie van Tabula Rosa: nooit aan gedacht maar heel logisch. Ik heb het geprobeerd met de Tele - dikkere hals maar net zo vlak als de rest - maar dat levert geen voordeel. Door de dikkere hals moet mijn duim verder ‘naar beneden’ en dat voelt niet prettig. Ben nog niet in de gelegenheid geweest een gitaarhals met een andere radius te proberen. Los daarvan vind ik de Tele nog steeds maar niks ;).
Suggestie van Gus om ‘Japanse akkoorden’ te gaan gebruiken: die zijn blijkens de video toch vooral bedacht om andere tooncombies te realiseren; voor het (mijn) speelgemak levert het weinig tot niets op.
Andere akkoorden bedenken (substituties), of - zoals anderen ook al suggereerden - minder tonen van (barré-)akkoorden gebruiken werkt wel goed. Moet er wel heel erg bij nadenken, automatismes afleren, voelt soms alsof je opnieuw moet leren gitaar spelen.
Een halve toon lager spelen ging wel oke, maar bracht minder dan ik me had voorgesteld, en brengt weer andere problemen, die weliswaar opgelost kunnen worden maar waarvan wat mij betreft de voordelen ten opzichte van de nadelen te weinig opleveren.
Dunnere snaren (0.009 nu van d’Addario) werkt best wel goed; ik hoef merkbaar minder kracht uit te oefenen, akkoorden laten zich ook makkelijker ‘zetten’. De hals hoefde niet te worden bijgesteld. Dat gaat ‘m dus voorlopig worden.
Ergo conclusio: ik zag het even heel somber in maar kan weer vooruit.
En daar gaat het om :ok:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Fobo