je kunt niet opmeten hoeveel gevoel iemand in zijn muziek legt. Over het gevoel van een liedje heeft iedereen zijn eigen mening.
Printable View
je kunt niet opmeten hoeveel gevoel iemand in zijn muziek legt. Over het gevoel van een liedje heeft iedereen zijn eigen mening.
maar ik vind ze wel overschat moet ik eerlijk zijn. Omdat ik heel vaak hoor dat bijvoorbeeld BB king super veel gevoel in een noot kan leggen enzo. En dat bijvoorbeeld Yngwie malmsteen alleen maar shred en nooit gevoel legt zijn spel. Met dat hele iedee van " met gevoel spelen is het tegenovergestelde van snel spelen" ben ik het gewoon niet mee eens. Iemand die snel speelt kan ook heel veel gevoel in zijn spel leggen als het mooi bij de muziek past of door het maken van mooie phrasings of door mooie melodien te spelen.
Ik vind dat bb king eigenlijk te vaak hetzelfde loopje speelt in zijn solos. Daarom vind ik het gewoon geen leuke solos om naar te luisteren.
maarja dat is mijn mening.
het is dan ook een andere generatie......
Ik gebruikte de vergelijking met Malmsteen ook omdat ik wel 's een interview met hem heb gelezen waarin hij ongeveer hetzelfde zei, was een interview in de 80's ofzo, lang geleden dus.
BB King speelt dan misschien vaak hetzelfde loopje maar dat doet Yngwie ook en zo ken ik er nog wel een paar.
Ik ben zeker met je eens dat je ook gevoel kan leggen in snel spelen maar het wordt er niet makkelijker op.
Yngwie, Tony MacAlpine, Jason Becker zijn/waren er b.v. wel erg goed in.
En ja, het is een mening en allemaal relatief natuurlijk en inderdaad, leuke discussies. :)
Als je "niet kan spelen" als BB King betekent dat niet dat je een slechte gitarist bent vind ik. Het gaat er om wat voor muziek je maakt, en dat kan ook zonder heel technisch of zuiver te spelen. En ik houd niet van BB King, ik gebruik het alleen als voorbeeld! :D
Ook vind ik dat je wel kan zeggen dat de ene meer met gevoel speelt dan de ander. Tuurlijk heeft Malmsteen wel een beetje gevoel, maar meestal houdt het op bij "ik begin bij die noot, en dan shred ik de harmonische ladder 4 octaven omhoog in een bend". Wellicht een beetje overdreven, maar hij speelt meestal echt gewoon een toonladder op en neer. Alle noten even lang, en precies hetzelfde patroontje. Ik vind dat je dan heel goed kunt zeggen dat hij met minder gevoel speelt dan iemand anders die een echte melodie in zijn spel zet.
Vai daarentegen, die doet wel creatieve dingen met "6 miljoen noten per seconde". Daarentegen vind ik zijn nummers niks, en die van Malmsteen's beginperiode wel erg goed. En dat is ook belangrijk, want een gitarist is in de eerste plaats een muzikant.
Dus volgens mijn criteria (interessant melodieus pakkend spel, goede muziek) kom ik tot de volgende overgewaardeerde gitaristen:
- Jimi Hendrix - ja, hij heeft een revolutie in de muziek- en gitaar-wereld veroorzaakt, maar de muziek vind ik niet veel aan. Tuurlijk verdient hij alsnog heel veel respect voor het eerdergenoemde, maar dat hij altijd de "god" wordt genoemd vind ik persoonlijk overdreven
- Eric Clapton - heeft op zich een leuk en uniek spel, maar zijn nummers en juist dat spel is zo uitgekauwd dat het juist helemaal niet meer interessant of uniek is. Grof gezegd kopieert hij zichzelf steeds. Nogmaals, het is een belangrijke gitarist geweest en hij heeft leuke dingen gedaan, maar dat hij ook altijd in de top3 staat vind ik overgewaardeerd.
- Yngwie Malmsteen - ik zei al dat hij erg goede nummers in het begin had, maar zijn solo's zijn echt notenpoeperij. Toen ik klein was vond ik het best leuk, vooral die klassieke dingetjes die hij er in stopte. Maar al snel bleken die toonladders erg eentonig en sinds mijn 16de verlies ik in 3 seconden de aandacht als hij begint te soleren. En zijn nieuwe nummers zijn ook verschrikkelijk.
- John Petrucci - ik weet niet in hoeverre hij verantwoordelijk is voor de muziek van Dream Theater, daar krijgt hij wel mijn respect voor, maar als gitarist vind ik hem denk ik nog erger dan Malmsteen. Hij doet die notenpoeperij wat minder, maar dat wat hij doet vind ik persoonlijk letterlijk het tegenovergestelde van "pakkend". De noten kloppen allemaal wel in het schema, maar het zijn echt de laatste keuze voor zover je het theoretisch kan benaderen. Zo dood als wat. Zelfde geld voor Michael Angelo Batio, maar die is voor zover ik weet in mindere mate geroemd.
Dat was het (wellicht schokkende) lijstje wel zo'n beetje, de rest van de bekende gitaristen verdient het in zekere mate wel vind ik. :D
- Hendrix is GOD
- Clapton was Best OK
- Malmsteen is heden ten dage inderdaad niet te best maar vroeger subliem.
- Petrucci = goeie gitarist/muzikant; vooral op "Images en Words" en "Awake" gaat ie lekker tekeer.
Tegenwoordig vind ik hem "wat minder" maar best nog wel goed.
De meningen lopen wat uiteen blijkt maar weer. :)
Het toffe van die bluesgitaristen zoals BB King is dat ze dat bepaalde loopje de hele tijd nét even wat anders spelen. BB King is één van die gitaristen die met slechts een paar noten het publiek in vervoering kan brengen en dat maakt hem uniek en daarmee ook een goede gitarist. Blues lijkt voor veel mensen constant hetzelfde maar ga het maar eens zelf spelen... hetzelfde geldt overigens voor metal. Je zult zien dat dat 'simpele' van blues allesbehalve makkelijk is.
Hendrix moet je in de tijd plaatsen. Die kerel ging reeds in 1970 dood en als je naar live opnames luistert hoor je de beheersing over zijn instrument en hoe ontiegelijk snel die man toen kon spelen. Ongehoord voor die tijd. Improviseren kon hij ook als geen ander, luister maar hoe vaak hij dat ene nummer weer (totaal) anders speelt. Hetzelfde geldt voor Clapton. Nu lijkt zijn stijl misschien eentonig, simpel en weinig spannend maar in het midden van de jaren '60 en begin '70 was zijn spel en geluid revolutionair en konden maar weinig mensen tippen aan zijn spel en controle over de gitaren. In de loop der tijd hebben meerdere gitaristen natuurlijk dingen van Hendrix & Clapton overgenomen waardoor het lang niet zo speciaal meer lijkt.
Wat misschien dan beter is om dat ene werk, dat ene nummer - uit laten we zeggen 1969 - te vergelijken met ander werk uit die periode. Dan zie je wel hoe uniek of juist misschien hoe ongeïnspireerd het was. Ik merk trouwens wel dat het merendeel van de mensen die die en die artiest overgewaardeerd vindt nauwelijks wat van diens euvre kent :???:
Zo van 'ik heb wel eens wat van hem gehoord en dat was bagger'. Wat is dat nou voor loos statement? Maarja, dit is en blijft een forum vol met verschillende meningen, en dat is maar goed ook.
Zo is dat!
Ik ben het met je eens dat je het in de tijd moet plaatsen, maar het moet ook niet te zwaar wegen vind ik. Want muziek is muziek, en als het goede muziek is is het tijdloos. In zijn tijd was Hendrix zonder twijfel de beste gitarist, maar tegenwoordig zijn er naar mijn meningen mensen (geweest) die betere muziek maken/hebben gemaakt.
Wat die rond 1969 betreft, ik vind dat Ritchie Blackmore veel te weinig credits krijgt voor die tijd. Hij speelde toen ook al geen nummer of laat staan solo hetzelfde, en toen al bijna met de snelheid van Malmsteen. En nu ik er over nadenk denk ik dat hij toen al aan het sweepen was terwijl de rest van de wereld daar zo'n 10-15 jaar extra voor nodig had...
Ik spreek me nu een beetje tegen omdat ik dus vind dat je het niet te veel in zijn tijd moet plaatsen als je muziek in het algemeen oordeelt (tenzij je over invloedrijke/revolutionaire gitaristen praat), maar nu we het toch over hebben...
Wat me opvalt aan dit lijstje is dat John petrucci erin staat. Ik vind Petrucci geen overgewaardeerde gitarist. Ook niet ondergewaardeerd ofzo. Ik vind juist dat Petrucci prachtige gitaarsolo met veel gevoel kan spelen. Ook snap ik niet helemaal wat je bedoelt met deze zin: De noten kloppen allemaal wel in het schema, maar het zijn echt de laatste keuze voor zover je het theoretisch kan benaderen. Zo dood als wat.
Ik ben ook niet echt een Yngwie Malmsteen fan ofzo maar omdat hij toch al als voorbeeld werd genoemd ben ik daar maar op door gegaan. Het is idd wel zo dat Malmsteen vaak dezelfde toonladder op en neer speeld idd. En als zijn liedjes lijken ook wel op elkaar idd. Maar toen ik hem far beyond the sun live hoorde spelen kreeg ik er wel even kippevel van( dat bedoel ik positief ) vooral zijn vibratos met de whammy bar geven naar mijn mening een mooi effect aan zijn spel.
Misschien dat je niet van hun stijl houdt, maar het gevoel waar zei mee spelen, het is gewoon de blues. Het gaat niet om je notenkeuze, maar om de feel die je in je noten legt. Dan gaan ze allemaal goed klinken,
En Jimmy Page, die man is een held voor wat die gedaan heeft! Ik kan me niet bevatten dat je dat slecht vind.
Tjsa sorry. Ik zou je graag willen blijmaken door te zeggen dat ik hem geweldig vind maar ik wil niet liegen. Ik luister er gewoon niet zo graag naar.Citaat:
En Jimmy Page, die man is een held voor wat die gedaan heeft! Ik kan me niet bevatten dat je dat slecht vind.
Dat verschil in mening kan komen omdat ik uit 1990 kom en dus nooit de periode waarin Led Zeppelin populair was meegemaakt.
Ik kom uit '92, en ik vind ze helemaal te gek. Maar goed, leeftijd doet er niet toe.
Maar dat je er niet graag naar luistert hoeft nog niet te betekenen dat je ze slecht vind, ik luister bijvoorbeeld niet graag naar metal, sterker nog, ik vind het zwaar bagger, maar blijkbaar heeft zo'n band wel iets goeds in zich, anders heb je niet een paar miljoen fans. Ik vind het dus geen slechte muziek, ik vind het alleen kut om ernaar te luisteren
hmm :P
meestal luister men ergens niet naar omdat hij/zij het wel slecht vind.:P
"niet lusten" of "niet zo lekker" is een beetje vergelijking v.w.b. de vergelijking met "slecht" en "niet leuk".
Nuance verschil?
Edit: moet natuurlijk zijn "vies" en "niet lusten"/"niet zo lekker". :P
ik heb het idee dat nuances bij Crelis niet helemaal overkomen :???:
De details, kun je ook zeggen...
Wat zijn eigenlijk de criteria waaraan een gitarist moet voldoen om in aanmerking te komen voor de kwalificatie 'overschatte gitarist'? :dontgeti:
In mijn optiek kan er nooit sprake zijn van 'overschatting'. Als een muzikant in staat is, met zijn spel en muziek, een grote groep mensen te 'raken' en daarmee op een voetstuk wordt gezet, dan is dat ALTIJD terecht.
Techniek, kennis, geluid, snelheid, feel..., al die aspecten (en meer) dragen bij aan een uniek geluid dat bepalend is voor de emotie die het oproept bij mensen. Geen enkel afzonderlijk aspect mag als maatstaf dienen om een negatief waarde-oordeel toe te kennen aan de kwaliteiten van de persoon in kwestie.
En dat is dus MIJN mening. :)
In feite is deze hele discussie irrelevant. Wat ik mooi vind, dat kan jij lelijk vinden en andersom. Muziek is een kwestie van smaak en gevoel, er zijn geen absolute waarheden als in deze is goed en deze is slecht. Misschien is de een technisch beter dan de andere maar dat betekend niet automatisch dat dat ook beter is. of slechter: gewoon anders
Ja, dat is wel een beetje (veel) waar natuurlijk!
Bij gitaristen geldt dat denk ik ook meer dan bij zangers denk ik.
Ik bedoel, als mensen bewust muziek gaan maken voor een bepaald publiek, de grote massa, wat op zich ook best een soort van kunst KAN zijn natuurlijk, krijg ik toch vaak wel een vieze smaak in de mond.
Ik doel dan een beetje op Frans Bouwer, Jan Smit, en dat soort muziek.
Op zich niet "slecht" natuurlijk maar ik krijg er een vieze smaak (paling? ;)) van in de mond.
Als Clapton, Frusciante en al die shred gitaristen over 10/30 jaar dood zijn, weet ik bijna zeker dat ze opeens veel meer gewaardeerd worden. Gitaristen krijgen dan zo een stempeltje met ´legende´, zoals nu bij Hendrix en SRV het geval is, en talloze andere gitaristen.
Verder vind ik Zappa onderschat, en Hendrix onderschat, omdat er nog steeds geen 30 meter hoog standbeeld van die man is, en die zou er toch wel eens moeten gaan komen! :soinnocent:
Maar het gaat er toch ook niet om wat je fysiek op je gitaar kan, maar juist wat je te vertellen hebt. En er zijn zat geniale dingen gedaan die meer subtiel zijn en dus moeilijker te horen. Ik bedoel, een gitaarpartij van George Harrison is vaak minder opvallend dan een solo van Hendrix ofzo, dat staat meer op de voorgrond, maar het is misschien wel meer baanbrekender en unieker, of hoe je het zelf opneemt, maar het is subtieler ingespeelt.
Ik denk ook dat veel anonieme mensen de muziek de nu bekende dingen hebben meegegeven, maar dat de 'groten' het allemaal in hun spel meenamen en het zo bekend maakten. Hendrix moet toch ook ergens zijn invloeden vandaan halen? En nee, dat waren niet alleen Bob Dylan en Hubert Sumlin.
Youre totally right man:hippie:
Zappa was geweldig maar ook zijn zoon dweezil is een goede gitarist, kijk naar zappa plays zappa check out the dvd trailer.
http://www.zappaplayszappa.com/
Ja, hij is bij nader inzien niet echt mega-populair om hem "overgewaardeerd" te noemen. Wat ik bedoel met: "De noten kloppen allemaal wel in het schema, maar het zijn echt de laatste keuze voor zover je het theoretisch kan benaderen. Zo dood als wat.": Als een stuk in Am is speelt hij in de A mineur ladder, zonder een extra "vage" noot of wat. Niet dat het een vereiste is, maar zelfs in de "goede" toonladder zijn er noten die niet altijd super klinken. En hij lijkt net die verkeerde te pakken, en er ontbreekt sowieso "zangerige" melodie aan zijn partijen. Grof gezegd natuurlijk, heel af en toe heeft hij wel wat leuks en soms valt het ook wel mee.
Wat je hierboven over Malmsteen hebt gezegd vind ik inderdaad zeer waar. Vibrato's/whammy's i.c.m. zijn goede nummers is fantastisch! :)
Al die legendes gaan trouwens ook altijd op rare manieren dood, want dan word je pas echt legende.
Kurt Cobain
J. Hendrix
SRV
Dimebag Darrell
ga nog maar effe door.
Frusciante is wat anders, die is er boven op gekomen. Ook een soort legende.
van:
http://hellovegetables.com/wp-conten...iante-1994.jpg
naar:
http://www.expressnightout.com/conte...ruscante-1.jpg
Hij lijkt ergens op, maar waarop? Kan ook een forumlid zijn.
Volledig waar. Mijn vingers jeuken ook om deze portie onzin dicht te gooien maar er is blijkbaar een grote groep ondergewardeerde gitaristen die het heerlijk vinden om anderen overschat te noemen dus ik laat het maar open :D
Smaakloze, grappig bedoelde vergelijkingen tussen gitaristen en geestelijk gestoorde massamoordenaars mogen voortaan achterwege blijven.
Poging twee:
http://blog.cleveland.com/top_entert...ium_barney.jpg
?
naar:
http://www.expressnightout.com/conte...ruscante-1.jpg
Hij lijkt ergens op, maar waarop? Kan ook een forumlid zijn.[/QUOTE]
Die knakker van Black crowes?
http://www.stltoday.com/blogzone/the...isrobinson.jpg
Wat vinden jullie eigenlijk van die kerel van The Byrds, Jim McGuinn. Bijvoorbeeld 8 Miles high (ik vind zo 1 2 3 op youtube geen filmpje).
Dat gitaarspel stelt technisch niet zoveel voor. Erg slordig, per ongeluk half gedempte noten, maar het past echt perfect bij die band, dat nummer en bij die visuele dingen die ze bij hun act hadden. Ik vind het bijzonder gaaf, veel interessanter en prettiger klinken dan van die technische shredders als Malmsteen, wat toch meer een fysieke, maximalistische benadering is van het concept muziek. Maar goed, het moet je aanspreken.
Met de eerste twee ben ik het absoluut eens, maar Jimi Hendrix moet ik zeggen dat hij wel echt ziel heeft gelegd in zijn gitaarwerk, vind ik erg prettig om te luisteren. Misschien technisch niet indrukwekkend en eerlijk gezegd live (wanneer hij wel live te zien was) ook niet zo. Desalniettemin wel een artiest die z'n faam op een manier verdient.
Mja, ik zou zeggen dat elke pop-artiest overschat word. xD
Ik ben het helmaal met je eens
Jimi is god