Ah heerlijk inderdaad! Maar ik heb ook vrij weinig schaamte:seriousf: Dat scheelt ook wel. Zolang het oprecht is denk ik niet dat je kan overdrijven. Als je echt "gevoel" enz staat te faken hebben ze het toch wel door:D
Printable View
Ah heerlijk inderdaad! Maar ik heb ook vrij weinig schaamte:seriousf: Dat scheelt ook wel. Zolang het oprecht is denk ik niet dat je kan overdrijven. Als je echt "gevoel" enz staat te faken hebben ze het toch wel door:D
Hij schijnt ook geen rijbewijs te hebben. Niks mis mee, maar wat apart voor een multi-miljonair.
Dat losgaan kan ik ook niet, ook om dezelfde reden als Mitch. Ik vind optreden het leukste wat er is, maar tegelijkertijd ook heel intimiderend, waardoor er altijd een stukje faalangst is en ik nooit helemaal los kan gaan. En dat vertaalt zich nog wel eens in houterigheid, verkramping en daardoor domme fouten. Dat is best balen soms, want ik weet dat ik vaak meer kan dan ik laat zien. Testen in een gitaarwinkel is ook zo'n mooi voorbeeld.
Wat mij zo'n enorm fan van Frusciante heeft gemaakt is eigenlijk dat wat ik hier boven beschreef, alleen heeft Frusciante dat op de één of andere manier een plek kunnen geven, hoewel je nog steeds vaak 'domme' foutjes hoort in z'n spel en ik denk dat dat ook te maken heeft met wat ik beschreef, gezien Frusciante me absoluut geen zeker persoon lijkt. Bepaalde dingen van hem, vooral live, vind ik soms tenekrommend, maar dan doet ie vervolgens in mijn ogen weer iets wat echt geniaal is en op dat moment wacht ik altijd. Die man ademt ook echt expressie, zowel in z'n tekortkomingen als in z'n genialiteit. Dat maakt het ook heel breekbaar, maar daarom ook zo mooi voor mij.
Trouwens, al iemand die ook maar iets van 'The Empyrean' heeft? Ik zoek me rot op het internet, maar kom telkens tegen torrent bestandjes aan met een soort activering, waarna je doorgesluisd wordt naar een datingsite, heel irritant. Ik kan niet wachten tot ie in de winkel ligt, maar wil wel zo snel als mogelijk dat album beluisteren, nog voor ie in de winkel ligt.
Eén van m'n andere helden doet er ook op mee, the one and only Johnny Marr!!
Maar mocht iemand het album al op de harde schijf hebben staan; .rar bestandje - e-mail - ikke blij!
KOPEN jeroentje:D
Ik zal vanavond effe kijken of ik em al ergens vandaan kan halen, zal 'm sowieso kopen dus no harm. Dat nummer op Sjon's myspace klinkt wel erg gaaf!
Hier kan je al samples luisteren : http://www.hmv.co.jp/product/detail/2827844
Word een geniaal album! Ik ben meer fan van Frusciante solo . Ik vind RHCP geweldig kwa jams!
Ik weet nog steeds niet hoe ik zijn naam moet uitspreken. John lukt nog wel, maar bij Fr raak ik in de knoop.
Ik, mijn vrienden en mijn huisgenoten zeggen altijd FrusjantieCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Ace 1.15.19
Edit: ik wist dat ergens in een optreden van RHCP Flea zijn naam zegt en dat is dus hier op 1:40
Frusjantee it is :satisfie:
Froesjantee!
Onze buurjongen is fan van de Peppers. Hij zei dat ik een keer die VPRO docu moest kijken. Is al een tijdje geleden maar na het zien van dit topic ben ik gaan YouTube'en. Bizar hoe hij tegen bepaalde dingen aankijkt en wat zijn visie op het leven is (of beter gezegd: toen was).
Aan het begin van die docu wordt zijn naam trouwens ook al meerdere malen voluit genoemd, dus toen wist ik het.
http://nl.youtube.com/watch?v=BAKM_Utl4NY
prachtig stukje, ik vind die liedjes die hij solo covert zo hemels
btw,
THE EMPYREAN IS GELEKT!!!!!!!!!!:dance:
we hadden met de band het leuke idee om i get around van de beach boys net zo te coveren als de peppers hier doen: http://www.youtube.com/watch?v=HuaeHXq8Wm8
Denk probeer het nu ff, maar echt makkelijk is het niet. met name dat solo stukje en zingen tegelijk is best pittig zeg!
Hij was al een tijdje te downloaden, maar vrijwel alleen maar via gesponsorde sites, of zo'n schijtbestandje waar je een codec voor moest downloaden, wat leidde naar een datingsite.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Micro-e
Maar ik heb 'm nu dan toch eindelijk kunnen lenen. Nog geen recentie mijnerzijds, maar dat komt zeker.
Bedankt voor de tip...ben hem NU aan het luisteren!Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Micro-e
Eerste keer beluisterd nu. Eerste indruk; zware kost. Het is duidelijk Frusciante, maar een compleet andere weg ingeslaan, heel apart. Goed of slecht? Ik durf het nu nog niet te zeggen... Wel één absolute uitschieter; 'Unreachable'. Nog maar een paar keer beluisteren om tot een goed oordeel te komen.
Ik heb hem 2 dagen terug gedownload en sindsdien eigenlijk niet zoveel zin gehad in andere muziek (handig, morgen optreden met m'n eigen band!). Ik ben verslaafd. En verliefd.
Maarja, ik ben ook niet echt objectief. Ook al speel ik lang niet alleen maar dingen waar JF mee te maken heeft, laat staan dat ik alleen maar dingen met JF zou luisteren, toch is denk ik wel bijna mijn hele muzieksmaak en gitaarspel ontwikkeld rond Frusciante. Kan ik niks aan doen, en als ik The Empyrean hoor vind ik dat ook helemaal niet erg!
Zeker een van zijn betere solo albums. Vind het juist nog wel goed te doen in vergelijking met veel andere albums. Gelukkig wat minder experimenteel gedoe met synths etc.
Wat me vooral opvalt is dat z'n zang er erg op vooruit is gegaan. Lange uithalen die juist goed klinken ipv eerdere albums waar het even 'adem inhouden was'. Goed, het blijft nog steeds Frusciante, maar dat heeft ook z'n charmes.
Absolute uitschieters voor mij:
Unreachable: Heerlijke laatste noten van de solo. En hele fijne opbouw naar de climax die daar ook goed bij past.
Central: Lijk qua opbouw veel op unreachable, maar o zo fijn:)
Ik heb 'm nu drie keer beluisterd en het is juist één groot experiment aan keyboard geluiden en studio-effecten. De gitaar is op dit album absoluut van ondergeschikt belang en dat maakt het ook gelijk een stuk minder rauw. Er is geen zelfs geen stem ongemoeid gelaten. Ik vind het geen slecht album, maar ik had toch liever het simplistische van voorgaande albums, desnoods met daarnaast het experimentele, zoals bijvoorld 'Shadows Collide With People' (wat persoonlijk m'n favoriet is). Ik hoor de man nu eenmaal graag gitaar spelen.
Geen slecht album, maar ook zeker niet z'n beste wat mij betreft. Desondanks wel heel interessant en weer een nieuwe Frusciante.
Ik vind dat Frusciante hier lichtjes de mist in gaat. Ik had een heel andere plaat verwacht met vooral andere slagjes/andere ritmes en gevarieerdere drums. Het overgrote deel wat er op de plaat staat, heeft hij ook al allemaal beter gedaan op de vorige.
Heel de plaat verdrinkt in een etherische sfeer naar mijn gevoel. Hoewel ik het vind passen bij de opener is dit lied al te lang uitgesponnen en wordt het gevoel doorgetrokken naar alle volgende nrs.
En Unreachable is idd een pareltje, maar dan enkel het tweede deel. In het begin gebruikt hij weer z'n Carvel/Fallout/Dani California-patroontje. Ik word er gek van dat hij het zelf niet opmerkt.
Toen ik 'To Record Only Water For Ten Days' hoorde, daar hoorde ik instant klassiekers als Going Inside, Invisible Movement, First Season. Nummers die me bij de keel grepen bij de eerste luisterbeurt. Bij dit album blijf ik helemaal op m'n honger zitten.
Als ik dan toch een lichtpuntje moet noemen: God en Today vind ik het herbeluisteren waard. Bij de rest heb ik m'n twijfels. John, je kan beter!
:seriousf:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door M.COM
Je zit in het onderwijs?
Huup huup, Mitch post tevoorschijn!
AUWCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door M.COM
Goed, je mag er uiteraard zo over denken, maar ik denk dat je je wat vergist. Dat Fallout/Dani slagje zit er inderdaad in, maar luister eens naar hoe het precies gespeeld wordt? Elke keer dat een akkoordenschema herhaald wordt, zit er wel iets in dat anders is. De ene keer zit het slagje er inderdaad zo in (trouwens, de eerste helft van Unreachable speelt John zelf niet - ik hoor er niet echt een gitaar in, Josh doet de keys en Flea de bas), de andere keer zit het er een beetje in maar niet één instrument dat het slagje helemaal doet en een derde keer is het slagje helemaal verdwenen. Vind het sowieso een beetje jammer dat je over zoiets als een aanslagpatroon valt terwijl dat echt niet de essentie van het album is.
Dat de plaat 'verdrinkt' in een etherische sfeer kan kloppen, want zo is het bedoeld. Een psychedelisch conceptalbum waarbij de nummers qua akkoorden en ritmes misschien wat standaard catchy zijn, maar de mix/productie is echt compleet anders dan ik gewend ben van muziek en daardoor gaat het juist niet vervelen. Zelfs de nummers waar hetzelfde akkoordenschema 5 minuten lang wordt herhaald, blijven voor mij gewoon spannend.
Ik snap het als je zegt dat hij veel doet wat-ie eerder ook al heeft gedaan, maar dan luister je niet naar het album zoals je ernaar zou kunnen luisteren. Is natuurlijk je goed recht en als je niet van dat etherische houdt, is het gewoon je plaat niet. Zeker als je heel wat anders had verwacht, kan dat. Ik vind het alleen vreemd om te lezen dat het teveel lijkt op zijn oudere werk omdat hij nu niet alleen gitaar, zang en synths gebruikt om mee te experimenteren, ook het mixen en de productie heeft hij gebruikt als instrument, zoniet in het verlengde van de gebruikte instrumenten. Nu heb ik een en ander bijgehouden (een paar interviews en John's blog) dus had ik me al ingelezen voor ik iets van het album gehoord had en dat scheelt denk ik wel in hoe ik naar The Empyrean luister.
Wat je zegt over het studio gebruik, ik vind juist dat ie daarin is door geslaan persoonlijk. De schoonheid in zijn muziek zat 'm wat mij betreft juist altijd in het eerlijke en het simplistische. Ik zie daar helaas weinig van terug. Effecten moeten in mij opinie in dienst staan van het nummer en dat vind ik op dit album te vaak niet. Als Frusciante een bepaald geluid mooi vindt, is dat ook nogal overduidelijk, tot in den treure zou ik bijna zeggen. Beetje overdone.
Fans die Frusciante steevast 'John' noemen, vind ik vaak tenenkrommend trouwens. Net alsof ze hem persoonlijk kennen, of dat het hun broer is of zo.;)
Ik ben blij dat je je AUW!-mening onderbouwd hebt . Om even alle misverstanden te vermijden, ik ben zelf ook een grote fan van Frusciante. Zowel zijn werk bij de RHCP, Ataxia als solo kan ik ten zeerste appreciëren. Misschien dat ik daarom een beetje ontgoocheld ben, ik heb al zoveel van hem gehoord dat het nog moeilijk wordt om creatief te blijven.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door FruscianteFan
Ik heb gewoon bij dit album het gevoel van een gemiste kans. Ik haalde dat voorbeeld van dat aanslagje ook maar aan als een mini-argument om mijn standpunt van "Hij heeft zichzelf niet heruitgevonden op The Empyrean" iets van kracht bij te zetten. Ik vind de algemene feel van het album gewoon niet vernieuwend. Dat etherische werkt voor mij maar voor een paar nummers. Ik kan begrijpen dat je ergens een lijn moet trekken als artiest in je album maar soms heb ik meer het gevoel naar achtergrondmuziek te luisteren dan een echte song.
Ik stoor me er ook aan dat hij steeds blijft steken in die achterhaalde akkoordenschema's en simpele drums die hij constant herhaalt. Bij de Peppers viel ik vaak omver van de creatieve riffs en uitspattingen maar in z'n solowerk is hij stilaan meer geëvolueerd naar steeds een akkoordenreeks met een melodietje erboven. Ik vind het zo jammer want ik weet dat hij fantastische dingen kan schrijven. Maar kijk, ik luister nu net naar 'Dark Light' en rond 5:00 hoor ik weer een akkoordenschema dat hij al eens gebruikt heeft, het lijkt enorm op Carvel
Ik vind het gewoon bizar dat zijn werk bij de Peppers zo gevarieerd is terwijl hij solo vaak herhaalt in mijn ogen. Hij heeft pareltjes gemaakt maar daar tegenover staan veel nummers die zo uit mijn geheugen kunnen verdwijnen.
wat voor patroontje bedoel je juist:DCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door M.COM
Ik heb er speciaal voor jou een slideshow van gemaakt op Youtube :p.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Mattijs
http://nl.youtube.com/watch?v=vFA8F9TZlcE
Nu je het zo bij elkaar hebt gezet, vind ik de overeenkomsten eigenlijk best vergezocht. Dacht dat je echt bedoelde "basnoot op 1, basnoot op 2, rest van het akkoord op 3 en door laten klinken op 4" zoals je het in Dani California duidelijk hoort.
En dat-ie dezelfde akkoorden gebruikt, wie niet? De truc, als je nummers maakt die niet heel ingewikkeld in elkaar zitten wat betreft akkoorden, is denk ik om iets nieuws te doen met combinaties die werken - en daarmee buiten beschouwing laten wat je er al mee hebt gedaan. Otherside, Don't Forget Me en This Cold bestaan voornamelijk uit dezelfde akkoorden (Am F C G) net als 1001 ander liedjes. Toch klinken ze wat mij betreft heel anders. Maar ik moet (wederom) toegeven dat mijn muzieksmaak en gitaarspel zijn ontwikkeld rond John Frusciante, dus mijn blik is nu niet bepaald objectief.
Vergezocht en arrogant? Hm, dat zou ik niet durven zeggen. Ik blijf bij mijn mening dat Dani/Fallout/Carvel en Unreachable bijna identiek klinken. Ik zou het ook niet zeggen als ik er tijdens mijn eerste luisterbeurt niet direct aan moest denken. Het is niet dat ik doelbewust in songs zit te snuisteren op zoek naar gelijkheden, het viel me gewoon op.
In Dark Light heb ik me vergist, maar ik wist dat ik het al eens eerder had gehoord and what do you know?
Als je Dark Light en She Looks To Me naast elkaar legt, hoor je daar wel de gelijkenis.
She Looks To Me, 0:11 - 0:16
Dark Light, 3:40 - 3:45 (ik kan er de zanglijn zo over zingen)
Mijn antwoorden hier beginnen meer en meer op een bash Frusciante te lijken maar het stoort mij gewoon dat ik gelijkenissen begin te ontdekken. Dan denk ik op dat moment automatisch aan andere songs en is de ervaring van die song helemaal om zeep voor mij.
Mijn video gaat er straks ook af want ik wou gewoon mijn punt duidelijk maken. Het is niet mijn intentie dit de hele wereld in te sturen want daarmee zou ik precies doelbewust afbreuk willen doen aan 's mans werk. Het is simpelweg iets wat ik ter discussie wou brengen
Met uitzondering van je eerste voorbeeld van Empyrean lijkt je punt me heel duidelijk. Voel je vooral niet aangevallen zou ik zeggen (ondanks het suffe Youtube commentaar), dit is een hele normale discussie anders had ik al wel aan de rem gehangen.
Ik denk alleen dat je zoiets voor heel wat meer artiesten kunt maken, zeker als ze zo'n lange staat van dienst hebben. M.a.w.: je verbaast je er nu heel erg over en komt nu een beetje over als "wauw, ik heb iets bijzonders gevonden, dat valt me tegen van mijn favoriete gitarist en nu ligt mijn ideaalbeeld aan diggelen". Ik overdrijf het nu een beetje hoor, maar mijn punt is: zo bijzonder zijn dit soort overeenkomsten niet, maak je er niet te druk over in negatieve zin.
Ik vind het juist fantastisch dat john zoveel nieuws probeerd en imo toch echt goeie muziek maakt. Hoeveel effecten hij dit keer ook gebruikt heeft, het blijven toch die relexte luister liedjes. Zeer geslaagd album vind ik het. Erg knap stukje werk en vind dat het zijn musicale inzicht alleen positiever benadrukt.:)Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Klaasj Vaak
En waarom zouden we john frusciante niet gewoon john mogen noemen? Dat is toch gewoon zijn naam... Patty brad ken k ook niet persoonlijk maar die noem je toch ook gewoon Patty Brad. :???:
Tuurlijk mag je hem John noemen wanneer je wilt, wie ben ik om dat te verbieden. Valt me alleen vaak op dat de naam John vaak genoemd wordt als een soort bekende, een broer of zo. Doet men bij andere gitaristen ook niet en heeft een beetje een hoog fanboy gehalte in mijn ogen. John is logischerwijs meer informeel dan Frusciante, of John Frusciante. That's all, niks kwaads mee bedoeld verder, puur een gevoel.;)
Wat betreft de enorme laag aan effecten, eigenlijk is het helemaal niet vernieuwend, alleen maar heel veel.
Vergezocht omdat je het in eerste instantie had over de slagjes en vervolgens in het youtube filmpje Fallout, Dani (inderdaad hetzelfde slagje), Carvel (lijkt er een beetje op), Unreachable (zie mijn eerste reactie op jouw post) en Dark/Light tegenover elkaar zet. Dark/Light heeft daar verder niets mee te maken, hoewel je gelijk hebt dat het behoorlijk lijkt op She Looks To Me.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door M.COM
Verder vond ik het vergezocht, precies om de reden die Mitch aangeeft.
Ik vind het arrogant dat je zegt het vreemd te vinden dat John het niet van zichzelf doorheeft dat-ie wel vaker hetzelfde gebruikt. Hoe kom je erbij dat hij het zelf niet doorheeft? Sterker nog, hij heeft wel vaker gezegd dingen te gebruiken die klinken zoals hij klinkt. Dingen zoals twee noten die meer dan een octaaf uit elkaar liggen zoals in untitled #2, Scar Tissue en Murderers.
Maar goed, mijn youtube commentaar was misschien wat overdreven.
John, Dan, Thom, Jonny, Jonsi, Josh... het is zo saai om je helden bij voor- en achternaam te noemen.
Hoe dan ook, M.Com heeft wel gelijk dat Frusciante zichzelf weleens herhaalt. Ik vind het niet storend. Sterker nog, als je een bepaald idee goed kunt gebruiken voor meerdere liedjes, die er allemaal mooier van worden, waarom zou je zo'n patroon dan maar één keer gebruiken?
edit: 'storend' kan negatiever overkomen dan je het zelf waarschijnlijk bedoelt. Als je maar weet dat ik niet probeer om je over te laten komen als een JF-basher.
Oi! :confused:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door FruscianteFan
Ik zeg juist dat op één fragment na hij een goed punt heeft met zijn filmpje, het ligt allemaal wel heel dicht bij elkaar. De verwondering daarna is wat dik aangezet, arrogant zou ik het niet willen noemen. Eerder naïef ;)
Voor john hoef je niet zo vel te typen. Denk dat dat de reden is:PCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Klaasj Vaak
Voor John Frusciante is het gebruik van veel effecten wel nieuw en daar gaat hij imo er goed mee om. Je moet er van houden idd en nee het is niet wat je
van hem verwacht, maar ik kan er erg waarderen:)
Frusciante is nou eenmaal een muzikant die nummers schrijft op basis van zijn gevoel. Aangezien hij nogal fase wisselingen heeft (van punk funker tot halve hippy) veranderd zijn muziek ook mee.
Ja wie doet dat nou, beetje respect mensen!Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Klaasj Vaak
vanaf nu is het Meneer Frusciante voor iedereen die hem niet persoonlijk kent.
een talk-to-the-hand smiley vind ik hier wel op zijn plaats:
:stop:
Wel ja, slagje/patroon/riff, het maakt niet uit, je begrijpt wel wat ik bedoel. Maar geef toe, het is bijna identiek. En kan je me dat artikel bezorgen waarin hij beweert dat hij wel vaker dingen gebruikt die 'klinken zoals hij klinkt'? Wat ik hieronder vanuit jouw visie versta is dat hij opzettelijk dezelfde segmenten zou gebruiken omdat het zo goed klinkt.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door FruscianteFan
Ik ben me ook bewust van zijn gebruik van lage/hoge noot-techniek. Dat legt hij uit in het filmpje voor Guitar World. Maar Murderers en Scar Tissue hebben qua ritme en riff niks gemeen. Het is dezelfde techniek maar compleet anders gebruikt. En dat is niet het geval bij mijn voorbeelden (buiten Dark Light, daar zat ik fout maar ik heb al uitgelegd bij welk ander lied ik het plaatste). Daar kopieert hij gewoon.
Nu, als ik eerlijk ben zou ik dat overigens een fancy uitleg vinden om niet te hoeven zeggen dat je je eigen plagieert. Ik vind dat je als artiest vooruitstrevend mag zijn en steeds moet zoeken naar andere invloeden enz. En wanneer ik storend zei, bedoelde ik dat idd een beetje te sterk. Ik zou eerder zeggen jammer, want zo verliest voor mij heel die song zijn charme. Fallout vond ik een prachtig nr. maar na de release van Dani California heeft dat nr. nu veel van z'n pracht verloren voor mij.
En ja, als ik eerlijk ben, dan begin ik mijn grip op John Frusciante (voila, z'n hele naam, bete zo? :p) te verliezen. The Empyrean was de plaat waarvan ik gehoopt had dat hij ze niet zou maken. Het ligt zo in het verlengde van de vorige en dat is iets waar ik niet overheen kan. Tel daarbij de soms onoriginele gitaarpartijen (mijn mening!!) die mij vaak aan eerder werk doen denken en dan ben ik nogal teleurgesteld. Maar goed, na zovele albums en geweldig muzikaal vertoon moet het ergens stoppen denk ik dan :).
Het klinkt misschien arrogant, daar ben ik me van bewust, maar als je tussen de regels leest kan je wel merken dat ik het inderdaad zo niet bedoel.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Mitch
Maar wat me wel verbaasd is wat je daarna zegt ... Ik vraag me al een tijdje af wat er naïef aan is?
Het is naïef om te verwachten van een artiest dat hij of zij zichzelf nooit zal herhalen.
Er zijn meerdere interviews waarin John het heeft over technieken "that sound like me". Zo zegt hij trouwens ook dat hij de techniek van de solo in Enough Of Me, waar hij op één gitaar min of meer twee solo's los van elkaar speelt, vaker heeft geprobeerd maar nog niet zo vaak heeft toegepast omdat het juist heel anders klinkt dan hoe hij normaal klinkt.
http://www.musicradar.com/news/guita...w-album-190446
Niet het enige interview, maar hij heeft het er wel heel even over (verder een mooi interview trouwens).
Ik heb niet gelezen dat het gebruik van dezelfde akkoorden en patroontjes is omdat ze klinken zoals hij klinkt, maar hij zegt het weleens van bepaalde technieken. Misschien is het met akkoorden meer het geval dat hij per nummer bekijkt wat mooi is, en er niet zoveel rekening mee wil houden of hij dat al vaak heeft gedaan. Ik weet het niet precies, ik kan me niet herinneren dat hij er letterlijk iets over heeft gezegd.
Verder blijf ik het vreemd vinden dat je het jammer vindt dat de plaat in het verlengde ligt van het voorgaande, ik hoor dat namelijk niet.
Juist. Dat je de 'schokkende' ontdekking doet dat één van je favoriete artiesten die wordt geroemd om zijn inventiviteit wel eens vervalt in het herhalen van hetzelfde truukje. Da's wel schattig :D
Iets heel anders, zijn de Peppers nu definitief uit elkaar, of... Ik weet van hun sabbatical year, maar Frusciante schijnt ook wat andere dingen door te hebben geschemerd omtrent de Peppers?
Check effe deze link: http://www.musicradar.com/news/guita...w-album-190446Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Klaasj Vaak
Ergens halverwege/onderaan staan 3 soundclips. Dat is een interview onderverdeeld in 3 stukken. Aan het eind van het derde clipje word er even iets aangestipt, maar hij is vrij kortaf erover. Ik denk niet dat RHCP nog bij elkaar komt, eerlijk gezegd.