Ik vind dat Frusciante hier lichtjes de mist in gaat. Ik had een heel andere plaat verwacht met vooral andere slagjes/andere ritmes en gevarieerdere drums. Het overgrote deel wat er op de plaat staat, heeft hij ook al allemaal beter gedaan op de vorige.

Heel de plaat verdrinkt in een etherische sfeer naar mijn gevoel. Hoewel ik het vind passen bij de opener is dit lied al te lang uitgesponnen en wordt het gevoel doorgetrokken naar alle volgende nrs.

En Unreachable is idd een pareltje, maar dan enkel het tweede deel. In het begin gebruikt hij weer z'n Carvel/Fallout/Dani California-patroontje. Ik word er gek van dat hij het zelf niet opmerkt.

Toen ik 'To Record Only Water For Ten Days' hoorde, daar hoorde ik instant klassiekers als Going Inside, Invisible Movement, First Season. Nummers die me bij de keel grepen bij de eerste luisterbeurt. Bij dit album blijf ik helemaal op m'n honger zitten.

Als ik dan toch een lichtpuntje moet noemen: God en Today vind ik het herbeluisteren waard. Bij de rest heb ik m'n twijfels. John, je kan beter!