Het is stipt 22:00 uur als ik jazzcafé Dizzy aan de Rotterdamse 's-Gravendijkwal binnenstap; volgens de programmaboekjes de tijd waarop bassist Gary Willis, vergezeld door drummer Sebastiaan Cornelissen en toetsenist Rob van Bavel, zijn opwachting zal maken om het massaal uitgelopen jazzminnende Rotterdamse publiek op een gratis optreden te vergasten. Het enige geluid dat mij bij binnenkomst echter tegemoet treedt, is het geluid van druk converserend publiek en gekletter van glazen. Het geluid, kortom, dat iedereen kent die wel eens een café bezoekt. Geen muziek dus, ook niet uit de boxen. Een jazzcafé zonder de klanken van een schetterende trompet, een ploppende contrabas of een hobbelende drumriff; een vervreemdend gevoel op zijn minst.
Na in een lichte staat van anomie mijn eerste biertje te hebben besteld, ervaar ik een eerste gevoel van geruststelling als ik over de hoofden heen achter op het podium een herkenbaar petje heen en weer zie schuifelen. Gelukkig, Willis is in ieder geval present. Technisch mankementje of zo, de show zal zo wel beginnen. Een half uur en nog twee pilsjes verder is het dan eindelijk zo ver. Uit betrouwbare bronnen heb ik vernomen dat er één of andere kist niet openging. Ja, dat kan ook nog gebeuren. Ikzelf ken Willis' boek '101 Bass Tips. Stuff all the Pros know and use' uit mijn hoofd, en als je alle 101 tips trouw opvolgt kan je als bassist feitelijk niets gebeuren. Behalve dan natuurlijk één of andere kist die niet opengaat. Maar de show is on, en hoe!
Gary Willis had 16 jaar lang, samen met gitarist Scott Henderson, de roemruchte groep Tribal Tech geleid, toen hij in 1996 besloot solo te gaan. In datzelfde jaar werd zijn CD 'No Sweat' (met de geweldige Dennis Chambers op drums) uitgebracht, twee jaar later gevolgd door 'Bent', waarop Willis de wetten van de jazz letterlijk lijkt te willen 'buigen'. Als iemand die bepaald geen Tribal Tech fan was (en is) heb ik Willis' stap altijd een zeer verstandige gevonden. Minstens zo verstandig echter, is zijn recente samenwerking met de jonge Nederlandse drummer Sebastiaan Cornelissen en met pianist Rob van Bavel. Van Bavel en Cornelissen hadden al twee albums op hun naam staan toen de laatste de samenwerking met Willis zocht. Die samenwerking heeft geleid tot de onlangs uitgebrachte CD 'Timeline' (met Lale Larson op toetsen).
Om de CD te promoten maakt het trio deze weken een kleine toer door Nederland, waarbij de Maasstad, thuisbasis van het bekende jazzcafé Dizzy, gelukkig niet werd overgeslagen. Want dat de energie en het vakmanschap van de drie heren het lange wachten meer dan goed maakte die dinsdagavond, is nog eufemistisch uitgedrukt. Van Bavel, Cornelissen en hun beroemde Amerikaanse vriend weten het Rotterdamse publiek van het begin tot het einde te boeien met pompende moderne jazz, waarbij vooral de stuwende kracht van Cornelissen wat mij betreft een opvallende factor is.
De ruiten van het overvolle Dizzy wasemen binnen de kortste keren dicht, en het normaal zo rustige jazzpubliek staat binnen twee nummers te swingen alsof het is uitgelopen voor een concert van een dampende R&B-band. Als mijn ogen me niet hebben bedrogen, heb ik zelfs even iemand zien headbangen. Het trio Van Bavel, Willis en Cornelissen zet een overtuigende set neer en een enthousiaste Cornelissen weet tijdens de korte pauze die de heren nemen dan ook heel wat CD'tjes te slijten. Terwijl hij zijn handel drijft, staat een vriendelijke Gary Willis de toegestroomde bassisten met de meest opmerkelijke vragen over zijn instrument en zijn manier van spelen vriendelijk te woord. Van het technisch vrij ingewikkelde verhaal dat ik kreeg op mijn vraag waarom een ervaren fretloze bassist als hij op een bas met fretlines speelt, heb ik helaas weinig onthouden. Maar dat ik hier één van meest swingende bassisten van dit moment aan het werk heb gezien, zal ik niet snel vergeten.
De CD 'Timeline' heb ik helaas nog niet kunnen beluisteren; natuurlijk heb ik hem die avond wel aangeschaft, en uiteraard heb ik hem als de eerste de beste groupie door Cornelissen en Willis van een handtekening laten voorzien, maar door een ongelukkig misverstand is hij in de jaszak van iemand anders mee naar huis gegaan. Op basis van het optreden van dit powertrio durf ik een positief koopadvies echter blind te geven. Zoals gezegd, het was een korte toer en op 4 juni staat het laatste optreden alweer gepland. En wanneer Willis weer vanuit zijn thuisbasis New Mexico over zal vliegen om zijn Hollandse kornuiten te vergezellen is natuurlijk afwachten. Als hij echter komt, dan zal hij zijn ritmesectiemaat Sebastiaan Cornelissen vast wel weer opzoeken. Een periodieke blik op www.sebastiaancornelissen.com zal dus wel voldoende zijn.
Relevante links:
top
|