Klassieke muziek

[edje kadetje]

Dit is trouwens mijn andere klassieke werkje: Schizophrenia.
https://www.youtube.com/watch?v=Rva9GqjPQBI

Voor dit nummer had ik 90% van de melodieën en akkoorden al een tijd klaarliggen omdat er eerst een rockversie van het nummer was (Schizo: https://www.youtube.com/watch?v=YDEG4olDIAE).

De finale heb ik pas bedacht toen ik het klassieke stuk aan het schrijven was, en die heb ik uiteindelijk ook instrumentaal toegevoegd aan de rock-versie. Hier hebben beide stukken elkaar dus beïnvloed.


En over muziektheorie: Een groot deel van het nummer staat in C#locrian#6. Voor het refrein gaat dat naar D-major en dan voor de instrumentale finale naar Bm.

C#locrian#6 = c#-d-e-f#-g-a#-b-c#. Natuurlijk had ik eerst de riff bedacht - niet gehinderd of beperkt door enige kennis - en zocht pas daarna uit dat er een toonladder is waar die riff dan in past. Toen heb ik de wetenschap van die toonladder wel gebruikt om de akkoorden te vormen die erbij horen:
C#dim, D-augmented - Em - F# - G - A#dim - Bm.
Zoals je in een normale majeur- of mineur-toonladder akkoorden kunt vormen uit de noten in die toonladder.


Deze akkoorden worden gebruikt in de coupletten. Gezien de vreemde aard van deze akkoorden en toonladder, is het niet vreemd dat het refrein een soort opluchting is voor het oor. (De aanduiding Dim gebruik ik hier voor een akkoord bestaande uit drie tonen: de root, minor third, minor fifth).

[Fobo]

Ik heb het stuk een paar keer beluisterd, en een paar dingen vielen me op.
Als eerste: ik vind het erg knap dat je zo’n complexe muziekstructuur met uitgebreide orkestratie hebt neergezet, waarvoor complimenten!
Als tweede vind ik dat je in de val van ‘veel is mooi’ bent getrapt; het zit ontzettend vol en er zijn nauwelijks rustpassages, waardoor - zo ervoer ik dat tenminste - er een soort gejaagdheid ontstaat. De afzonderlijke delen gaan nagenoeg naadloos in elkaar over, en dat vind ik jammer.
Het derde punt betreft de opname: veel instrumenten ‘vloeien in elkaar over’ en dat lijkt mij niet de bedoeling. Het geheel klinkt in mijn oren vrij vlak en twee-dimensionaal - de instrumenten sterven niet ’naturel’ uit, maar daar zou wellicht nog wat aan te doen zijn.
Het lijkt mogelijk alsof ik de boel afkraak, maar niets is minder waar; nogmaals, ik vind het erg knap!

[edje kadetje]

Ik heb het stuk een paar keer beluisterd, en een paar dingen vielen me op.
Als eerste: ik vind het erg knap dat je zo’n complexe muziekstructuur met uitgebreide orkestratie hebt neergezet, waarvoor complimenten!
Als tweede vind ik dat je in de val van ‘veel is mooi’ bent getrapt; het zit ontzettend vol en er zijn nauwelijks rustpassages, waardoor - zo ervoer ik dat tenminste - er een soort gejaagdheid ontstaat. De afzonderlijke delen gaan nagenoeg naadloos in elkaar over, en dat vind ik jammer.
Het derde punt betreft de opname: veel instrumenten ‘vloeien in elkaar over’ en dat lijkt mij niet de bedoeling. Het geheel klinkt in mijn oren vrij vlak en twee-dimensionaal - de instrumenten sterven niet ’naturel’ uit, maar daar zou wellicht nog wat aan te doen zijn.
Het lijkt mogelijk alsof ik de boel afkraak, maar niets is minder waar; nogmaals, ik vind het erg knap!

Heel veel dank dat je de moeite hebt genomen het meerdere keren te besluiteren. En veel dank voor de complimenten.
De kritiekpunten zie ik als evenzovele adviezen.
Veel is mooi is een beetje waarom ik deze klassieke stukken heb gemaakt. Als ik in een rock-idioom zoveel motiefjes wil stoppen, loop ik heel snel tegen allerlei beperkingen aan. In klassieke muziek gaat dat wat beter; er zijn zoveel instrumenten, dat je veel mogelijkheden heb. Dus veel is mooi is een bewuste keuze. Dat neemt niet weg dat ik me steeds bewust moet blijven van deze valkuil. Dat jij daar op wijst, helpt mij in het volhouden van het zoeken naar de balans.
De sound vind ik zelf wonderwel gelukt. Gezien uiteraard hoe het is gemaakt. Er is niks gespeeld en dus geen echte instrumenten. Ik vind dat ze goed werk hebben geleverd in wat er mogelijk is. En ja dat heeft ook enorm veel beperkingen. Vooral in dynamiek moet ik nog veel ontwikkelen. Merk ik bijvoorbeeld in piano-partjien. En als je daar iets aan doet, knapt het enorm op. Maar ja, het kost ook verschrikkelijk veel tijd.
En tijd heb ik wel (in de trein naar werk) maar uiteindelijk ook niet grenzeloos.

Ik heb een grote i-symphonic instrumentenlijst gedownload hiervoor, die gebruik ik naast de set die standaard in Garageband zit.

Je geeft aan dat het vlak en plat klint. Daar ga ik dan nog eens naar luisteren en kijken. Beetje ruimtelijker maken, zou kunnen helpen.

Nogmaals, heel leuk dat je geluisterd hebt!

[Fobo]

Vooral in dynamiek moet ik nog veel ontwikkelen. Merk ik bijvoorbeeld in piano-partjien. En als je daar iets aan doet, knapt het enorm op.
Je geeft aan dat het vlak en plat klint. Daar ga ik dan nog eens naar luisteren en kijken. Beetje ruimtelijker maken, zou kunnen helpen.

Paar suggesties: zorg dat de verschillende instrumenten niet teveel in het zelfde toonbereik zitten en maak voor elke instrumentgroep een eigen EQ, een eigen reverb/delay, en zet ze duidelijk in het stereobeeld (panning), niet alleen links-rechts maar ook voor-achter. Op je instrumenten zou je wat aan de decay kunnen doen, voor een meer natuurlijk 'uitsterftijd’.
Maar, zoals je zelf al schreef, het kost veel tijd.