Ik ben nogal een liefhebber van klassieke muziek. Gezien mijn voorliefde voor prog rock zal het niemand verbazen dat ik bij klassieke muziek ook de voorkeur geef aan de grote klassieke symphonieën met beel pathos en dramatiek. Mijn favoriete stukken zijn bv de zesde symphonie van Tsjaikovski (Pathetique) en de zevende van Shostakovich (de leningrad-symphonie).

Ik heb in de afgelopen jaren (decennia) al verschillende kleinere dingetjes in de combinatie van rock en klassiek gedaan.
Zo heb ik een melodie uit de 7e symphonie van Shostakovich ooit gebruikt als instrumentaal stuk in een nummer (niet mijn eigen nummer trouwens, maar geschreven door de onvolprezen Matthy van Klaveren).
Bedoelde melodie te vinden vanaf 2:26, daarna op de akkoorden die ik zelf bedacht bij die melodie, m'n eigen geïmproviseerde solo/melodie:
https://www.youtube.com/watch?v=eAx7...p=gAQBiAQB8AUB

En afgelopen tijd heb ik de akkoord-progressie van eerste prelude van Bach in C majeur, gebruikt als startpunt voor een instrumentaal nummer: (wel in Am omgewerkt)
https://www.youtube.com/watch?v=Ez0FkuB8fwU

Maar echt klassieke muziek schrijven, dat had ik nog nooit gedaan. Tot afgelopen jaar.
Toen ik bezig was met een nummer met als werktitel fates dream (omdat ik 30 jaar geleden toen ik de riffs bedacht, geïnspireerd was door fates warning en dream theater) schreef ik een zangmelodie en die nam ik op met een hobo-geluid. Dat doe ik wel vaker om aan anderen direct duidelijk te maken dat die lijn de zanglijn moet zijn. Ik vond het zo mooi klinken dat ik er nog een cello bijbedacht en een piano en zo verder. Totdat ik een zo groot stuk met klassieke instrumenten had dat ik er een zelfstandig stuk van heb gemaakt. Het rock-stuk heb ik even laten liggen. Dit is het resultaat:
https://www.youtube.com/watch?v=xKS54P1Vw0o