Hoewel ik van alle kampen de beredeneringen begrijp vind ik dit met afstand het grootse kulargument dat ik in de 20 jaar dat ik deze discussies voorbij zie komen gehoord heb. De hele marketing rondom zo'n beetje alles wat op gitaristen gericht is staat bol van termen als vintage, reissue, VOS, NOS, handbuild, hand wirered, point to point, paper in oil, PAF en weet ik wat ons er al een halve eeuw van moet overtuigen dat geluid van vroeger te kunnen benaderen.
Dat iets dat niet bijdraagt aan het creëren van wat nieuws is voor het gros van de overpriced shit in gitaarland niet van toepassing en een Gibson gaat rustig 4 keer over de kop als en ingevlogen Mexicaan onder toeziend oog van Tom Murphy op de zelfde plek een kras heeft gezet als op de gitaar van iemand met wat aanzien.
Daarnaast zou je evengoed het tegenovergestelde zou kunnen beweren. Juist doordat modelling al die bestaande effecten en modellen in één apparaat van een paar honderd euro en ter grote van een schoenendoos beschikbaar maakt kan iedere 16 jarige met een bijbaantje experimenteren met het splitsen van z'n signaal, diverse versterkermodellen naast elkaar laten lopen en meerdere synths, reverb, delay's, phazers, flagners stapelen, er een whammy overeen gooien, opnemen en de wereld in slingeren. Juist door deze technische verandering zijn de mogelijkheden praktisch eindeloos.
Favorieten/bladwijzers