Grote vermogen was nodig toen er nog geen PA's waren. PA was oorspronkelijk het plaatselijke omroep/toespraak systeem (public address). Toen The Beatles in het Shea stdion niet te horen waren moest alles harder (meer vermogen). Marshall en Hiwatt maakten ook PA versterkers (Kossoff speelde erop). Hiet idee was dat je als bandje je eigen PA moest meenemen. Ik geloof dat Pink Floyd de eerste band was die een groot PA meenam (Grateful Dead had Wall of Sound niet lang daarna, was ook gaaf maar wel veel sjouwen). Ik heb wel eens een folder gezien van Hiwatt waarin stond welke versterker voor welke zaal was ( in de geest van 50 watt voor 1000 man, 100 wat voor zaal van 3000 man, 200 watt voor alles aan zalen met een capaciteit boven de 5000 toeschouwers etc., aantallen weet ik niet meer precies).

De trend vanaf de eerste gitaarversterkers eind jaren veertig was: ze moesten harder, efficiënter (dus meer vermogen ook daadwerkelijk omzetten in geluid ipv warmte) en cleaner. Later kreeg je precies het omgekeerde: het geluid van een 100 watt Marshall maar dan op lager volume (geldt natuurlijk niet voor de efficiëntie van de amp).