De "magie" zit misschien in het feit dat je een model hebt wat minder bekend is / gebruikt is. Dus met andere woorden, je gaat wat sneller een eigen manier van spelen ontwikkelen op zo'n ding omdat je minder geneigd zult zijn anderen na te doen (een strat, tele, LP, SG geeft je heel snel allerlei aanknopingspunten om in de voetsporen van anderen te treden). Bovendien kun je op zo'n gitaar achter de brug spelen voor speciale space effecten enzo.

Maar eeeh .... ik heb er zelf ooit eentje gehad en kon er echt heel weinig mee (low output, dunne toon, geen spanning op de snaren door de korte mensuurlengte). De Jazzmaster is een ander verhaal, vind ik dan, die voelt meer "Fender" door de "normale" scale lengte.