De laatste stappen. Top er op:



Ik vond nog een restje pearloid binding. Voor de broodnodige bling...



Voor de halsverbinding heb ik dit keer gekozen voor een bolt-on constructie. Je weet nooit of het allemaal hopeloos misloopt, en in dat geval is er dan misschien nog wat te redden...



Het bepalen van de halshoek is hierbij een heel gedoe:



En als het eenmaal lijkt te kloppen, kan de toets op de hals.



De top krijgt een laagje Vintage Amber, en een sunburst.



De kop wordt ook zwart (vooral uit camouflage-oogpunt), en de hals krijg ook een sunburst.



De body in de lak. Weer zo'n interessant weetje: de hals van een viool wordt normaal gesproken niet gelakt. Er trekt olie van je handen in, als je er genoeg op speelt. Ik weet van gitaarhalzen ook dat je af en toe last van een glimmende laklaag hebt, en bij violen schijnt dat nog meer te spelen. (Heb ik allemaal maar van horen zeggen natuurlijk...)



En dan is dit het totaalplaatje:



Eindoordeel van onze ervaringsdskundige: er valt op te spelen. Hij is niet eens zo heel zwaar (al is hij wel twee keer zo zwaar uitgevallen als de echte viool).

Testje met de koptelefoon: Het element doet heel weinig, want hij staat een gigantisch eind van de snaren af. Een eventuele volgende keer moet die een stuk hoger, of gewoon maar helemaal niet. De piëzo daarentegen pikt meer op dan ik had gehoopt. Die kan behoorlijk schreeuwen, vooral op de hoogste twee snaren. En dan blijkt dat je het element weer een beetje als een soort toonregeling kunt gebruiken. Als je de piëzo vol aan zet, en dan het element er bij mengt, wordt alles wat minder schel en beter gebalanceerd.

Rechtstreeks de versterker in gaat dus ook niet heel hard. Als je de versterker helemaal open draait, hoor je wel wat, maar overtuigend is anders. De koptelefoonversterker als voorversterker geeft dan weer een flinke bak met herrie. Het ding heeft nogal een gebruiksaanwijzing, qua volume en toon.

Maar al met al: voor iemand die in feite totaal geen benul heeft van vioolbouw, vind ik dat hij er niet onaardig uit is gekomen. Misschien dat de jongedame dus inderdaad zelf zo'n ding als profielwerkstuk kan bouwen (met de nodige begeleiding). Dan heeft ze er zelf ook eentje. Want deze houd ik natuurlijk voor mezelf! Moet ik er alleen wel op leren spelen... Volgende uitdaging...