je kan in cubase een kopie van het stuk audio wat je wil flange'n kopiëren op een los spoor. Als je deze een microscopisch klein stukje bewerkt met een timestretch plugin dan heb je exact het verschijnsel wat je in de originele plaat hoort. Andere classic met het effect is "killer queen"
als je een hele drumtrack wil bewerken moet je even een submixje draaien om dit mee uit te halen.
Live moet je met een gemoduleerde uiterst korte delay werken. maar dat is feitelijk dus een (digitale)flanger... korte delaytijden instellen dus en heel langzame modulatie
het verschil tussen een phaser en een flanger is de manier waarop het effect werkt
een phaser werkt met fasedraaiing door de inverterende eigenschap van transistors te misbruiken. een 4-stage doet dat 4 keer, een 12-stage 12x enz
een flanger werkt met een gemoduleerd delaysignaal.
een chorus is eigenlijk een flanger met langere delaytijden.... (en soms meer parallelle processen tegelijk)
de bijgeluiden van goedkope oplossingen geven het "karakter' aan een pedaaltje. Een oude digitale flanger is misschien maar 8 bits en het vertraagde signaal is dus danig verminkt. Een goedkope phaser heeft ruisende smalbandige transistors die je gitaarsignaal flink verminken
live duurde het tot er zgn "bucketbrigade delay chips" werden uitgevonden voor je überhaupt delay/flange/choruspedaaltjes kon maken. (BBD = analoge vertragingslijnen dat was pas in de tweede helft van de jaren zeventig. De boss chorus was een van de eerste in 1976)
in het grootste deel van de seventies moesten bands, zoals de doobies, live dus met phasers hun studiogeluid proberen op te lossen. Meest gebruikt live waren de XMR phase 90 en EHX-small stone. Daar zou ik eens mee beginnen. Die EHX klonen kosten weinig
zodra de digitale processors uitkwamen was het gedaan met de analoge shit.... die we nu verzamelen



Met citaat reageren


Favorieten/bladwijzers