Er is maar een echte elektrische gitaar en die heet Telecaster

[heinz3110]

Vroeger vond ik 't altijd een lelijk ding, maar nu vind ik de eenvoud juist mooi. Gewoon een plank met snaren. Heel eenvoudig om eigen te maken met allerlei modificaties. Mooiste blijven wel die vintage teles met country twang.

Een beetje goede tele kan met gemak van twang naar dikke jazz hoor. In dat opzicht vind ik een tele net zo veelzijdig - en karakteristiek! - als een strat. Het enige wat voor de strat pleit is het middenelement. En nee, niet de laffe tussenstandjes #2 en #4 dus.

[telerocker]

Vroeger vond ik 't altijd een lelijk ding, maar nu vind ik de eenvoud juist mooi. Gewoon een plank met snaren. Heel eenvoudig om eigen te maken met allerlei modificaties. Mooiste blijven wel die vintage teles met country twang.

Kun je nagaan: Ik had ooit pointy headstock gitaren, maar besloot het roer om te gooien. Ik ging van een Jem 77 FP naar een American Series tele. Een setje Suhr-T's erin en gaan. Nooit spijt van gehad.

[telerocker]

Een beetje goede tele kan met gemak van twang naar dikke jazz hoor. In dat opzicht vind ik een tele net zo veelzijdig - en karakteristiek! - als een strat. Het enige wat voor de strat pleit is het middenelement. En nee, niet de laffe tussenstandjes #2 en #4 dus.

Dat midden element als standalone gebruik ik dus juist nooit.

[heinz3110]

Dat midden element als standalone gebruik ik dus juist nooit.

..Is voor mij de charme van de strat: prikt vaak goed door de bandmix heen omdat het precies de goede middenmoot is, niet te dun (brug) en niet de dik(nek). Niet dat ik brug en nekpickup van een strat niet charmant vind - integendeel. De tussenstandjes klinken voor mij vaak wat non-descript en verdwijnen in de mix. Zonder dat middenelement geluid zou ik geen strat hoeven.

[Kim Wilson]

Het mooiste van een strat vind ik die tussenstandjes. Dat heerlijke glasachtige clean, door een iets overstuurde amp, heerlijk!

Er zijn echter maar weinig gitaren die zo door de mix prikken als een tele op het brugelement. Rauw en agressief als je je gitaar op z’n flikker geeft, maar subtiel als je rustig speelt. Wel onvergeeflijk, je krijgt wat je erin stopt. Hard werken, maar met de juiste techniek gaat ie leven.

[D3nnis]

Hard werken, maar met de juiste techniek gaat ie leven.

Techniek? O jee, niks voor mij dus

Ik geef overigens niet veel om het middenelement solo op een strat. Dan liever brug + halselement als middenstand.

Ik heb 1 gitaar met 3 P90's. Middelste P90 solo vind ik nog wel leuk.

[RoryVDW]

Dit had jij nog niet ontdekt?

Ewel neen...kweet gat in mijn cultuur...gewoon omdat ik ze vroeger nie graag zag🙈

[heinz3110]

Hard werken, maar met de juiste techniek gaat ie leven.

Het ontzag voor een tele dat het hard werken is heb ik wel vaker gehoord, maar heb daar eigenlijk nooit wat van gesnapt. Onvergeeflijk snap ik dan weer wel, omdat het zo open en direct kan klinken.... tja, voor mij is een tele echt thuiskomen.

[Pepe]

Tele is harder werken omdat je er harder op kàn werken.
Strat is vrij onbeholpen voor de rechterhand, dat is plectrum. En je kan niet dubbelstops benden want dan gaat alles flat.
De tele heeft bovendien een autoritaire toon die door alles heen banjert. Strat spelers moeten daarvoor dan een midhup overdrive gebruiken want die brugpickup klinkt gay. Whimpy is de technische term.

[Plant]

Nu ik erover nadenk, gebruik ik nooit tussenstanden. Dus ook niet bij 2 elementen.
Ongeacht de gitaar rag ik de 3- of 5-standenschakelaar in een keer door naar het hals- of brugelement.
Clean is hals, scheur is brug.
2 elementen en een 2-standenschakelaar is al genoeg.