Waar heb jij nu GAS voor?

[vulvasonic]

Je bent verkikkerd op een Explorer en vond een Flying V ook wel leuk maar je kon er niet zittend mee spelen... wat dacht je van een Random Star oftewel een Charvel Desolation DST 1 FR.. ook met stop tail verkrijgbaar als je geen Floyd wil en (was) ook in massieve kleuren, waaronder zwart.... of moet het per se een Gibson zijn??? volgens mij maakt ESP de random star ook nog als (edit Gus G model

Sorry, maar al binden ze Doutzen Kroes spiernaakt vast op zo'n Random Star, dan nóg zou ik door de lelijkheid van die monsterlijke plank het arme meisie helemaal onder kotsen. Ik kan er niets aan doen, maar ik ben nogal kieskeurig als het om puntige gitaarmodellen gaat. Je schrijft dat ik de Flying V 'ook wel leuk vond. Dat heb je verkeerd begrepen. Ik vond ze absoluut niet mooi, maar oude zakken als ikzelf kunnen zich wellicht nog de hoes herinneren van het meest succesvolle album van de Germaanse hardrock formatie 'Accept', waarop twee witte Flying V's tegen elkaar aan te zien waren (die twee witte V's waren hun handelsmerk - ik heb ze nog live gezien in de Vereeniging te Nijmegen. Ik was nog zooooooo jong. En de enige twee merken die er toe deden waren Fender en Gibson. De hele ambiance van die band, plus het enthousiasme van mijn vrienden..... en dan ineens de mogelijkheid om heel goedkoop aan zo'n ding te kunnen komen..., tsja onder die omstandigheden ga je het toch ergens achter in een heel klein hersenkamertje overwegen, zelfs al vind je er eigenlijk geen kloten aan.
En als ik een Lenny Kravitz zich de lul uit de broek zie spelen met een ouwe V, dan weet ik dat best te waarderen, maar dat heeft meer met de uitstraling en de lul van Kravitz te maken, dan met die mislukte pijl met snaren.


Overigens betwijfel ik de ergonomische kwaliteiten van zo'n Random Star. Het is niet de bedoeling dat ik met dit soort uitlatingen je zieltje knak. Ieder z'n ding, toch? Maar Allejeeses, wat is die mislukte, retever uitgescheurde anus met snaren een ronduit walgelijke verschijning. Vandaar dat ik ervoor gekozen heb jouw plaatje te verwijderen om plaats te maken voor die twee witte V's van Accept. Voor vele jonge gitaristen een kleddernatte jongensdroom. Voor mij een tergend langzaam, met hulp van mijn linker hand opgewekte, alles bij elkaar niet meer dan een onder de voorhuid verscholen gebleven en uiteindelijk tot niet meer dan een laffe druppel voorvocht uitgeknepen treurnis. Dát is wat de V voor mij betekende. In tegenstelling tot de bloedmooie Explorer. Na een blik op een random Explorer, eerder die dag, was een bezoek aan mij op de slaapkamer van mijn ouderlijk huis, als een excursie in een druipsteengrot.

mooie post Mario. Ik heb een tijd een explorer gehad. En verkocht i.v.m. echtscheiding (jaja). Op zich geen spijt want ik heb nog genoeg mooie gitaren, maar ooit komt ie weer terug .De combi met Bigsby en zwarte slagplaat was erg mooi
Dit was de mijne:

Mijn excuses, maar na enkele vreemde crashes is jouw foto verdwenen.
Maar inderdaad, een prachtige gitaar!!!! Nu heb ik een Explorer met Bigsby altijd een wat aparte combi gevonden, maar sinds ik één van mijn helden heb zien spelen op zijn favoriete gitaar, een Explorer met drie humbuckers en een Bigsby, ben ik volledig om. Ik heb het hier over de geweldige gitarist en zanger Bill Spooner van de meest onderschatte band ooit, 'The Tubes'. Normaal bekend om hun extravagante shows en ingewikkelde muziek (hun fantastische nummer 'White Punks on Dope werd later als openingsnummer op het beste - en debuutalbum van de Nina Hagen Band gebruikt. Ik weet trouwens niet eens zeker of het wel Bill Spooner was, die het nummer schreef, zong en speelde, want info over deze briljante band is zeer sumier. Volgens mij weet Pepe er meer van.
Anyway, ik heb het over het enige nummer wat de band ooit een bescheiden hitje opleverde. En het mag dan wel een heel stuk 'commerciëler klinken dan al hun andere werk, maar man, probeer het nummer voor de lol eens volledig uit te zoeken. Ik wil alleen maar aangeven dat het geen heikneuters waren.

Jammer dat ik de originele video niet kon vinden. Maar dit was overigens wél..... enfin, dat wordt wéér een lang verhaal.

Ik hou niet zo van gouden hardware, maar op zo'n korina Explorer hoort dat gewoon. Eén van de weinige Gibsons waar mijn hart spontaan sneller van gaat slaan.

Ik ben gek op gouden hardware!!! Ik vind het fantastisch hoe het slijt. Héérlijk. Binnen 3 jaar heb je een gerelicte gitaar. Lekker toch?
Het is niet dat ik een specifieke voorkeur heb voor goud, maar ik schrik er ook niet van af. Het heeft allemaal wel wat. Ik was alleen nooit zo van zwarte hardware, maar zelfs dáár heb ik (dankzij Fredje Dons - gouwe gozer!!!) mijn mening over bij moeten stellen. En ik heb ooit een waanzinnig mooie Ibanez RG 570 EX-CP gehad met hele aparte hardware, alsof ze titanium in een bad met olie hadden gegooid. Ik denk dat ik wat dat betreft mijn oogkleppen definitief heb afgezet en ik ben gewoon gaan genieten van alles wat men te bieden heeft.

Enige alternatief voor een Explorer is wat mij betreft een Ibanez Destroyer of evt. een Iceman.
Niet zo'n foeilelijke neppert van ESP, Charvel of wat dan ook. Die '58-er is een serieuze GAS-gitaar, beauty!

Ja, toevallig dat je juist die twee noemt. Ik weet nog dat ik me zat af te moppen op de achterkant van de hoes van 'Killers' (Iron Maiden). Dingetje (ik ben zijn naam kwijt) is voor die hoes door Robert Ellis (die naam herinner ik me dan weer wel - Robert Ellis was de eerste echte pop/rock-fotograaf ) op een geweldige manier vereeuwigd met zijn Ibanez Destroyer. Dat stukkie op de kont van de Destroyer vond ik esthetisch zeer verantwoord. Ik moet zeggen dat ik er destijds warmer voor liep dan nu..., maar toch. En met de Iceman heb ik ook altijd wat gehad. Het enige probleem dáármee vond ik de onlosmakelijke verbondenheid met de band Kiss. En dáár had ik dan weer helemaal geen kut mee (zacht uitgedrukt).

Zware GAS voor de YAMAHA SA2200 VIOLIN SUNBURST

Waarachtig machtig prachtig, mienjong!!!

Zo, bijna 7 uur. Het is weer mooi geweest.