Ibanez Wh10v2

[EuroCinema]

Ik moet zeggen dat ik geen enkele ervaring heb met welke WH10 of WF10 dan ook, maar ik weet wel zeker dat mensen met het origineel ook wel doorhadden dat-ie tone zoog.

In 1987 was tonesuck voor mij als puberale WH10-eigenaar in elk geval totaal geen issue. Ik herinner me ook niet dat bladen als guitar player er veel aandacht aan besteedden indertijd. Een normale set-up voor bandjes die ik toen kende was bijvoorbeeld (super)strat->tamelijk primitieve wireless->compressor-distortion-chorus-flanger-delay->transistoramp of buizenamp a la Twin met veel headroom. En daartussen dan soms ergens een wah. Waarbij die pedaaltjes allemaal Boss of Ibby waren (niet true bypass) met vaak nog regenboogsnoertjes ertussen. Hoezo transparantie, dynamiek etc? Je gitaar was bijna een soort midi-controller waarmee je je effecten aanstuurde Als het dof/slap werd, gooide je er gewoon NOG een pedaal bij, een enhancer of zoiets, of een dimension c en als dat soort verdwenen oppeppers. Tijden veranderen, en interesses/obsessies van gitaristen ook.