John frusciante

[caliban]

Ik vind zijn spel gewoon niet dat sprankeltje magie hebben.

[humbucker]

En ik ken er dan maar weinig die meer emotie in hun spel kunnen leggen dan John..

Meningen hé

[Riky]

En ik ken er dan maar weinig die meer emotie in hun spel kunnen leggen dan John..

Meningen hé

een van de weinige gitaristen die bij een gevoel kan losmaken alleen al bij het aanslaan van een A akkoord.

[caliban]

een van de weinige gitaristen die bij een gevoel kan losmaken alleen al bij het aanslaan van een A akkoord.

Dat moet ik wel sarcastisch opnemen. Ik vind David Gilmour qua gevoel leggen in zijn spel een van de betere gitaristen, maar een A blijft een A. Gilmour herken ik ook niet na 1 noot (tenzij zijn sound misschien), maar pas na een volledige lick.

[Rinze]

Dat moet ik wel sarcastisch opnemen. Ik vind David Gilmour qua gevoel leggen in zijn spel een van de betere gitaristen, maar een A blijft een A. Gilmour herken ik ook niet na 1 noot (tenzij zijn sound misschien), maar pas na een volledige lick.

Een A-akkoord is niet één noot, bestaat uit minstens drie

[Riky]

niks geen sarcasme. Een A is ook niet zomaar een A. Ik zeg niet dat ik gelijk kan horen dat het John frusciante is (misschien ook wel), maar dat hij mij met een simpel A akoord al kan raken.

[FruscianteFan]

Dat moet ik wel sarcastisch opnemen. Ik vind David Gilmour qua gevoel leggen in zijn spel een van de betere gitaristen, maar een A blijft een A. Gilmour herken ik ook niet na 1 noot (tenzij zijn sound misschien), maar pas na een volledige lick.

Gilmour is, net als BB King, Frusciante en Greenwood, uitstekend te herkennen aan één enkele noot. Één noot à la Shine On You Crazy Diamond, en je hoort of het Gilmour is of niet.

Dat terzijde, in sommige gevallen is een enkele noot of akkoord van Frusciante ook bij mij genoeg om mijn adem weg te nemen. Om het voorbeeld van de A maar aan te houden: With No one begint ermee. Prachtig!

[Rakker]

Hij schrijft misschien geen 15 minuten durende prog nummers in 7/8 maat ofzo

Dan zou ik eens naar Ataxia luisteren als ik jou was, daar doet Josh Klinghoffer tevens ook nog eens mee.

[LesPas89]

De live sound en performance van Frusciante hebben een enorm grote indruk op mij gemaakt. Het was voor mij een van de redenen om te gaan spelen, een aantal jaren geleden.

Ik lees hier dat hij geen unieke stijl zou hebben. Dat is natuurlijk een mening, oké. Maar youtube bijvoorbeeld eens John Frusciante, en je krijgt talloze lessons/improvisaties in zijn stijl. Het kan ook niet anders. Als je zoveel materiaal maakt, over zo'n lange periode, dan heb je gewoon een eigen, unieke stijl. Punt.

Wat vinden deze mensen eigenlijk van zijn soloalbums?

Ik vind het doodzonde dat hij eruit is. Of de Peppers nu minder worden? Weet ik niet. Ze zullen sowieso niet meer zijn zoals ze waren (logisch), en dat vind ik minder.
RHCP was voor mij Frusciante. En hoe die John K. ook speelt, live zal hij altijd vergeleken woden met Frusciante, en dat is niet te winnen in mijn ogen.

[Tankman]

Dan zou ik eens naar Ataxia luisteren als ik jou was, daar doet Josh Klinghoffer tevens ook nog eens mee.

Zal ik doen, ben wel benieuwd. Maar je snapt dus wel dat ik dat als voorbeeld gebruik en ff ter plekke heb verzonnen...gewoon lukraak wat getalletjes om mijn mening te onderbouwen...