Ik denk nog steeds: alle waar naar z’n geld’. Vroegâh, toen Japan gitaren begon te maken (maar toen zaten de meesten van jullie nog in pappa’s verrekijker) zeiden puristen ook van dat dat niks kon zijn. Tegenwoordig maken de Japanse fabrikanten onlosmakelijk deel uit van de gitarenwereld. Daarna kwamen Mexico, Korea, Maleisië, Indonesië, Taiwan (misschien niet allemaal en/of de correcten volgorde), en nu dus ook China.
Bottom line - althans bij de gekende merken - is zoveel mogelijk kwaliteit te bieden voor zo weinig mogelijk geld (=arbeidsloon). De invloed van de fabrikanten op het productieproces en de keuzes van materialen is evident. Door de verregaande rationalisatie van, en controle op het arbeidsproces én de zorg voor goede hardware worden in China dus gewoon goede gitaren gebouwd.
De Vintage gitaar die ik heb besteld kost € 320; daar koop je inderdaad geen topkwaliteit voor (daar ben ik ook niet naar op zoek), maar naar het schijnt kan hij de vergelijking met een gelijksoortige Squier (Mexico?) glansrijk doorstaan.
Daarnaast zijn er minor fabrikanten/leveranciers - ik noem een Alibaba - voor wie kwaliteit volstrekt geen issue is, en dat vind je terug in de prijs. Die moet je dus ook niet in een vergelijk meenemen.




Met citaat reageren

Favorieten/bladwijzers