Gisteren was het weer zo'n avond, eerste aflevering van 'Holland's got talent' en met de eerste kandidate was het meteen raak. Een meisje van negen jaar die een van de mooiste stukken van Puccini zong en met een kleur, zuiverheid en zo naturel dat ik er de bibbers van kreeg. Deze 'O Mio Babbino Caro' staat veelvuldig op youtube, van grootheden als Callas, Schwarzkopf en al die andere operamutsen, maar dit kleine meisje was van een klasse die je zelden tegenkomt. Op de vraag of ze zangles had was het antwoord 'nee' en ik hoop dat ze geen leeraar of lerares krijgt die dat naturelle er uit gaat halen.

Gedurende de avond vertelde iemand me dat Tim Knol zichzelf als een van de beste zangers van dit land beschouwt.

En laat in de avond kwam ik op een docu over de opnamen van Jan Smit, in een beroemde studio ergens aan de overkant van de Noordzee. Prachtige studio, geweldige muzikanten en alles in een keer tegelijk opgenomen zoals het hoort. Laat ik voorop stellen dat ik Jan Smit een prima gozer vind, niks mis mee, maar als hij dan begint te zingen gaan mijn ballen verschrompelen en krijg ik associaties met het mekkeren van een geit.

Hetzelfde heb ik met Tim Knol, lijkt me een schat van een vent, maar als hij zingt loop ik gillend weg, zo vals zingen is op zich een prestatie, maar niet aan mij besteed.

Een meisje van negen zonder coaching, zonder ervaring, die Jan en Tim volkomen zoek zingt, dat maakt mijn hele weekend dan wel weer goed.