Selah Sue en de herwaardering van de klassieke gitaar...

**Mr.Fingers** · 15 januari 2012, 12:16

http://www.stubru.be/programmas/zetm...ereldveroveren

Ja, herwaardering van de klassieke gitaar...

Als zij synoniem is voor de herwaardering van de klassieke gitaar, dan ben ik dat voor de herwaardering van de bulbul Tarang en het euphonium!

**Gerth** · 15 januari 2012, 13:26

Met "herwaardering van de klassieke gitaar" bedoelde ik niet dat zij het instrument terug superpopulair zou maken ofzo... ik doelde eerder op het feit dat zij de nylonstring (want het is geen typische klassieke gitaar, alhoewel zij daar wel op begonnen is) kiest op een terrein waar de steelstring toch wel 99 procent (of meer) uitmaakt. Ik wou wat zij doet dan ook zeker niet vergelijken met wat een "echt" (en inderdaad in principe technisch veel betere) klassiek gitarist op zijn instrument kan doen. Het gaat hier echter om een singer/songwriter die haar songs heel goed solo kan brengen en die qua instrument toch wel een minder voor de hand liggende keuze heeft gemaakt. Het lijkt mij dus inderdaad ook niet haar bedoeling om een typische "mooie" nylonstring-klank te bekomen (zoals bv. in "Fragile"), maak gebruikt haar gitaar gewoon als functioneel verlengstuk van haarzelf om haar songs te kunnen brengen, zonder hierin te willen schitteren.

Zonder te willen discussiëren over smaak vind ik het wel vreemd dat ze hier zo dikwijls "fake" genoemd wordt en dat er niet meer objectief respect aan de dag gelegd wordt voor iemand die zo zelfzeker en op een geheel eigen manier aan de weg timmert, risico's durft nemen en met haar voetjes op de grond staat. En dan die vergelijking met Katie Melua... heb er ook een greatest hits van liggen... heb veel respect voor wat ze kan en ze verdient alle succes, maar Selah Sue hoeft van haar zeker geen lesje in authenticiteit te krijgen, dacht ik zo...

**Harald** · 15 januari 2012, 13:58

Maar wat voor herwaardering van de klassieke gitaar wil je dan???

Gaat het erom dat mensen op nylon spelen, ongeacht de klank die ze eruit halen. Er beginnen nog steeds hele hordes kinderen op een 3/4 klassiek gitaartje, en de klassieke gitaarscene is misschien klein, maar volgens mij nog steeds levendiger dan ooit. Je mist alleen iemand als Francis Goya (nee, die mis ik helemaal niet

) die in de 70er begin 80er jaren nog wel eens op tv mocht opdraven om een sterk uitgekleed klassiek deuntje voorzien van feestorcastratie ten berde te brengen. De welbekende Romance, maar dan alleen de melodie, van dat soort werk... Dat helpt ook niet.

Als je nylon wilt horen ben je bij de klassieke jongens of de flamenco, of de zuidamerikanen het beste af. Die snappen dat instrument. Voor de rest krijg je studiogitaristen die snel een themaatje moeten inspelen, en er dan liefst een plectrum bij pakken... Ja, zelfs ik moet ergens enig purisme kwijt blijkbaar

Het gaat om de muziek, niet om het instrument. Dat staat ten dienste van de muziek. Als ik iets schrijf wat mooier is op nylon, doe ik het met mijn klassieke gitaar. En een enkele keer is er een klassiek gitaarstuk waarvan ik stiekem vind dat het beter werkt op steel string, zoals Sunburst van Andrew York. Maar goed, bleek ook te kloppen. Kende het van John Williams, maar de originele opname van Andrew York zelf blijkt op staalsnarige gitaar te zijn

**Gerth** · 15 januari 2012, 14:49

Ik vond het gewoon "opmerkelijk" dat zij haar toch wel modernere werk brengt op een nylon- ipv van een steelstring en dat bevestigde op de één of andere manier mijn eigen voorliefde voor het meer "organische" van de nylonstring (lichter gebouwde gitaar, zachtere spanning, en toch meer "trilling" en rendement), [U]ongeacht[U] het genre (!).

Het was dus zeker niet de bedoeling om haar te vergelijken met diegenen die zogenaamde "meer aangepaste" of "traditionele" stukken brengen op klassieke gitaar.

Ik heb alle respect voor de traditie van een bepaald instrument maar heb tegelijkertijd een hekel aan het denken in "hokjes". Ik vraag mij af of klassieke pianisten ook grijs haar krijgen als ze een vleugel op een rockconcert zien staan. Gelukkig denkt niet iedereen zo en hebben we bijvoorbeeld een klassiek geschoolde toppianist, Jef Neve, die al jaren toert met Gabriel Rios.

Dit topic was in de eerste plaats puur positief bedoeld en ik vind het breder gebruiken van een traditioneel instrument eerder een verrijking dan een reden tot discussie.

Denken jullie nu écht dat Selah Sue zélf vindt dat zij te vergelijken valt met een klassieke meester? Zij is wie ZIJ is en ze brengt haar eigen werk heel eerlijk, fragiel, authentiek en vooral met veel respect, en het feit dat zij voor haar eigen dingen een nylonstring gebruikt getuigt eerder van eigenheid en lak aan hokjes, waar ik haar alleen maar kan in bijtreden.

**Harald** · 15 januari 2012, 17:06

Als het dat is zie je volgens mij een probleem dat er niet is. De klassieke gitaar is ook in die zin nooit weg geweest.

Maar, als je er eentje gebruikt, gebruik hem dan voor die toon. En daar komt een zekere techniek bij kijken. Heeft niets met hokjes te maken trouwens. Genoeg voorbeelden van mooi gebruik van de klassieke gitaar buiten de klassieke muziek.

**Gerth** · 15 januari 2012, 19:45

Oorspronkelijk geplaatst door Harald

Als het dat is zie je volgens mij een probleem dat er niet is. De klassieke gitaar is ook in die zin nooit weg geweest.

Maar, als je er eentje gebruikt, gebruik hem dan voor die toon. En daar komt een zekere techniek bij kijken. Heeft niets met hokjes te maken trouwens. Genoeg voorbeelden van mooi gebruik van de klassieke gitaar buiten de klassieke muziek.

Da's dan goed nieuws...

Misschien was dit topic ook iets minder "serieus" bedoeld en was het meer te doen om wat (extra) gezonde aandacht te trekken voor iemand die de nylonstring zeer duidelijk en altijd gebruikt.

Met die toon ben ik ook wel akkoord; ik zit er zelf ook niet op de "plectrummen" maar pluk meestal met "halve" nagels, met af en toe een strum "op zijn spaans"

**stijnkenens** · 16 januari 2012, 14:35

Bof, herwaardering, het is niet omdat je op een groot podium terecht komt, met een nylon string, dat het een herwaardering is.
De nylon string wordt al jaren gebruikt voor het lichtere werk, in manouche, en ook op grotere podia.

En daarnaast: Selah Sue met een goede begeleidingsband is best te pruimen, maar dat zal niet aan haar liggen.
Selah solo: bof, ik heb nooit geweten wat Milow daar nu eigenlijk in gezien heeft. Een mekkerende geit die denkt dat ze kan scatten, met de blonde versie van het kapsel van Amy Winehouse...

s.