Vertrek bij Empire Coverband

Eind april de knoop doorgehakt en bekend gemaakt aan mijn bandmaten dat ik na 7 jaar stop bij Empire.
De Corona periode heeft me de afgelopen maanden aan het denken gezet of ik als 40+-er de komende jaren maf wil blijven doen in feesttenten en 30+ optredens per jaar wil blijven doen.
Ik merkte dat de periode zonder boekingen me tot het besef heeft gebracht dat ik het wekelijkse repeteren en tussen maart en eind september optreden elk jaar niet mis.
Ik ben er na ruim 20 jaar onafgebroken in bandjes gespeeld te hebben, op uitgekeken en wil zelf bepalen of en wanneer ik muziek wil maken en wellicht andere hobby’s weer wil oppakken en in de voorjaars -en zomerperiode leuke dingen wil doen met m’n gezin.
Gelukkig begrepen de jongens van de band het volkomen en afgelopen vrijdag afscheid genomen en ook kennis gemaakt met mijn vervanger, een hele goeie gitarist en een jonge aardige gast die echt klikte met de anderen.
Toch een hele hoge drempel waarover ik heen moest om het bekend te maken maar gelukkig dat ze snel een ander hebben kunnen vinden en ik ga lekker genieten van m’n vrije tijd die ik nu meer zal hebben.😁
Ook de freule en de kids zijn er heel blij mee dat papa vaker thuis is. We zullen zien wat de toekomst brengt, maar voorlopig ff geen band voor mij.

je wordt ouder papa, geef het maar toe.


Maar herkenbaar, ik had aanzienlijk minder optredens, vond de optredens altijd heel leuk om te doen maar was het gedoe ervoor en erna spuugzat. Ik ben ook nog iets ouder dan 40+
Heb dus 1 optredende band opgezegd, en heb mijn andere band omgezet naar project: 3 vaste leden (zeer goed bevriend) , nummers schrijven en opnemen en bevriende muzikanten in laten zingen / bassen. En lekker iedere maandagavond in het oefenhok, want dat vind ik nog steeds geweldig.

Goede keuze Arjan! Gezin gaat voor en thuis wat spelen is ook best leuk!

Dappere keuze! Jullie draaiden best goed, leuke filmpjes ook, die jullie in de coronatijd hebben gemaakt. Maar ik snap het heel goed, bijna elke week een optreden is echt veel. Ik voorspel dat je binnen twee jaar wel weer op zoek gaat naar een clubje, maar geniet eerst maar lekker van je rust!

Ik moet zeggen dat ik in de afgelopen Corona-tijd het oefenen wel heb gemist, maar dat het 2 extra avonden per week thuis zijn ook wel erg prettig was. Een van mijn bands is sinds vorige week weer begonnen en daar bleek dat ik het toch best wel had gemist. Het sjouwen naar en van een optreden is dan wel weer minder. Maar het blijft een rare gewaarwording hoe snel iets went. Toch ga ik maar door, met 60+ heb ik geen zin meer om zelf te stoppen en wacht ik tot ik door omstandigheden zal moeten. Maar voor jou zo te zien een goed besluit, ongeacht hoe lang je het volhoudt. :-)

Als ik het zo hoor is het de juiste keuze. Kan me voorstellen dat het toch even een speciaal moment is hoor. Maar je moet het echt willen en echt leuk vinden en er andere dingen voor aan de kant willen / kunnen zetten. Zodra dat niet meer goed voelt houdt het op. Dat is ook wel het mooie van muziek, je kunt jezelf niet voor de gek houden, je voelt het en hoort het meteen als het niet langer werkt.

Je hebt er lang genoeg over nagedacht om voor jou het juiste te besluiten. Als je gezin je weer zat is, zoek je gewoon weer een leuk bandje op.

Tussen jouw besluit en mijn besluit liggen 40+ jaren, maar de vraagstelling en de uitkomst zijn niet veel veranderd.
Zoals sommige gitaren horen bij bepaalde fasen in je leven, zo maakt deel uitmaken van een band (of soms meerdere bands tegelijk) daar ook deel van uit.
Je hebt iets moeten overwinnen, dat snap ik heel goed. Maar tijd om andere dingen te gaan doen. En waarom zou je met bandwerk, ook de muziek vaarwel kussen?
Je zult zeker een nieuwe draai eraan geven, gok ik. Veel plezier!
Vriendelijke groet, Gus

Klinkt als een weloverwogen besluit, en dan is het ook goed.
Heb ongeveer hetzelfde (als net zestig plusser) gehad, zes, zeven jaar geleden, maar toen is de hele band wegens geen synergie meer gestopt. Het was na zo’n veertien jaar gewoon op.
Ben toen wel in een soortement gat gevallen; ’n paar jaar nauwelijks nog gitaar gespeeld met verlies van techniek en routine als gevolg.
Ben het nu weer voorzichtig aan het oppakken, zonder al te hoge verwachtingen.
Vind het raar om in m’n uppie te spelen. Ben wel van plan om met vriend(en) wat vrijblijvend te gaan rommelen; in elk geval geen vast band meer.

klinkt bekend.
op een gegeven moment is het werk aan het worden. krijg je sleur. en gaat het gezeur je tegenstaan.
ik heb 38 jaar de regelneef uitgehangen. En honderden optredens geregeld. op een gegeven moment wil je gewoon met een koel drankje in de hand simpele optredens in een kroegie doen met toffe peren. zonder zo een circus er om heen.

diva/zangperikelen hebben me wat dat betreft op een gegeven moment echt over de streep getrokken. :soinnocent:

Thanks mannen !
Mooie woorden en het blijft een drempel om na 24 jaar te stoppen. Mooie woorden ook van jou, Gus. Erg mooi gezegd 👌
Of en hoe ik muziek ga maken ben ik nog aan het uitzoeken. Wellicht ga ik me meer in de plug-ins op de computer en meespelen en opnemen met backing tracks verdiepen. Zoiets wat Chieltje doet op dit forum lijkt me wel tof om te doen.
Maat van me die in een metal band speelt heeft hier veel verstand van dus ik denk dat ik bij hem in de leer ga. Een interface om aan te sluiten op de laptop/pc heb ik al plus audacity dus dat moet goedkomen!
Ook pak ik regelmatig m’n akoestische steel string om Robben Ford/blues dingetjes te doen.
M’n gitaar zooi staat thuis in de hobby kamer die we nog verder gaan inrichten, maar we zijn net verhuisd dus dat komt nog !
In ieder geval zal ik gitaar spelen blijven doen thuis want dat is nog steeds leuk.
Wat Showband terecht aangaf, het gedoe van een band eromheen vind ik niet meer leuk en het hele tijd beschikbaar moeten zijn voor repetities, meetings en gigs gingen me tegenstaan. Dus het is prima zo.
Nu op vrijdagavond lekker series kijken ipv repeteren is ook niet verkeerd ! 😁

Of wellicht een bandje beginnen met eigen werk? En dan op een lager pitje?
24 jaar in een coverband spelen vind ik al een prestatie op zich. Coverbands is toch een heel andere wereld dan eigen werk bands.

Eigen werk is ook een optie natuurlijk.
Maar we zullen zien wat de toekomst brengt.
Ik speel al meer dan 30 jaar gitaar dus ik zal het hoe dan ook blijven doen maar in welke vorm weet ik nog niet.
Misschien pak ik wel wat op met die metal maat van me, misschien prog rock/metal componeren. Why not ? Die vrijheid heb ik nu voor mezelf om dat te gaan bedenken.

Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor je weer in een gezelschap muziek maakt :D

Enerzijds kan ik me bestellen dat je geniet van de tijd met je gezin etc, anderzijds is het juist nu geen reet aan om in een feesttent-band te spelen.....misschien versterkt dat elkaar?

Ah gevonden ;)

Stoere keuze. Ik merk ook dat je door Corona of iig de lockdown even uit de situatie gehaald wordt waarin je eigenlijk vanuit een soort automatisme doorgaat met dingen die je altijd doet. Die je in de basis leuk vindt maar ook tijd vergen en dat gaat altijd ten koste van aandacht aan iets anders. En nu wordt dat automatisme doorbroken en heb je gelegenheid om het eens van een afstandje te bekijken. Kan verhelderend zijn.

Mijn muzikale leven heeft weinig om het lijf maar ik merk het aan andere dingen ook. De grap is dat ik de laatste maanden nu band en sport stillig ik meer sport en meer speel dan daarvoor. Niet de dingen van mijn band, maar ben met een soort bucketlist van solo’s/nummers waarvan ik niet wist dat ik ‘m had bezig. Ik hoor mensen klagen over de situatie terwijl ik juist denk; laat het nog maar ff zo.

En idd; er is nog een middenweg tussen niet spelen en 30 x per jaar spelen. Beetje ongedwongen eens per twee weken beetje repeteren kan ook leuk zijn.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Exact wat je zegt. Je gaat vanuit een automatisme door met dat wat je altijd deed. Valt dat stil, ga je terugkijken en vooruitkijken. Wat wil je nog en wat niet meer. Op dat punt was ik met Empire en muziek maken aanbeland.
Ik wil zelf bepalen wat en hoe ik hobby’s wil gaan doen ipv van in een strak regime spelen en repeteren.
Ook al repeteer je met een redelijke band 2x in de week, dan komt het nog meer aan op zelfdiscipline om liedjes te oefenen omdat een band toch moet draaien. Waar ik achter ben gekomen is dat een band vaak alles of niets is. Of je repeteert je suf en speelt niet of nauwelijks of je speelt heel veel en repeteert alleen als het qua optredens rustig is.
De oefenruimte bandjes zijn vaak matig en de bands die juist optreden zijn knettergoed, waardoor je weer echt druk werd in het verleden.
Dus ja, gewoon lekker thuis spelen, misschien dat ik fietsen (spinning) weer oppak en heb nu lekker tijd voor m’n gezin en de meiden thuis vinden het ook veel leuker nu papa meer thuis is😉

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Da Vinci

En nu wordt dat automatisme doorbroken en heb je gelegenheid om het eens van een afstandje te bekijken. Kan verhelderend zijn.

---

Klopt, zo ervoer ik het ook. Tegelijkertijd merkte ik dat ik momenten om te gaan spelen ging uitstellen - 'eerst even dit’ en dat soort kul-argumenten. Kwam ook omdat ik een beetje was afgeleerd om alleen te spelen en ik weinig méér inspiratie dan het obligate blues-idioom had. Kortom de lust om te spelen werd een beetje een last, de verplichting om te spelen. Niet goed natuurlijk.

Is het ook niet de uitzichtloosheid van deze tijd waardoor we minder gemotiveerd zijn om een bandje in leven te houden? De thuissituatie is lastig nu, je bent continu aan het improviseren en dat vreet energie. Dus nu is het wel even lekker om er niet al te veel dingen naast te hebben. Als we straks weer onze draai gaan vinden komt denk ik de motivatie ook wel weer om andere dingen weer op te pakken.

Ik merk het ook bij mezelf. Normaal gesproken waren we nu met onze Oranjevereniging keihard aan het voorbereiden voor de feestweek. Dat is niet echt routine, want dit zou mijn derde editie zijn als bestuurslid. Ook de voorbereiding van Opwekking en het evenement zelf gingen niet door. Dingen waar ik normaal gesproken erg druk mee ben, en wat ik ook hartstikke leuk vind. Maar nu ben ik blij dat ik naast het goochelen tussen thuiswerk en privé niet heel veel dingen ernaast heb.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Kim Wilson

Is het ook niet de uitzichtloosheid van deze tijd waardoor we minder gemotiveerd zijn om een bandje in leven te houden? De thuissituatie is lastig nu, je bent continu aan het improviseren en dat vreet energie. Dus nu is het wel even lekker om er niet al te veel dingen naast te hebben. Als we straks weer onze draai gaan vinden komt denk ik de motivatie ook wel weer om andere dingen weer op te pakken.

---

Zal per persoon verschillen. Voor mij is die lock-down meer een verademing dan een energie-vretende improvisatie ;)

Normaal gesproken ben ik 2 x in de week een avond sporten en 1 x repeteren. Dat betekent bij mij voor acht uur weg en rond middernacht terug. Op donderdag standaard later en met iets te veel bier ;)

Verder ben ik met alle reistijden mee minimaal 60 uur per week van huis voor mijn werk en is dat allemaal een beetje passen en meten naast het onregelmatige rooster van mijn vrouw incl bijbehorende race tegen de klok om de kids op tijd op te halen, hun voetbaltrainingen en wedstrijden....

Per saldo bouw je dan door de hele week een klein slaaptekort op en op donderdag probeer ik bijvoorbeeld altijd de kids op tijd in bed te leggen zodat ik nog ff 30 minuten kon pakken voordat ik weer door moest. Op een gegeven moment weer je niet beter, maar bij die lock-down viel ineens alles weg en toen ik nergens meer naartoe hoefde merkte ik pas hoe ik daarvoor continu aan het haasten was om overal te zijn en aan mijn slaap te komen.

Als ik mensen hoorde zeggen dat het nu allemaal zo druk was thuis verbaasde dat me wel een beetje omdat ik in hetzelfde schuitje zat en het juist als heerlijk rustig ervaarde. Zat rond acht uur op zolder achter mijn pc, at tussen de middag samen met mijn vrouw en kinderen en ging dan tot een uurtje of half zes door. En dat was het dan. Ipv 2-3 keer per week met het avondeten thuis was ik nu elke avond en elke middag thuis met eten. Als de kids op bed lagen ging ik even een stukje wandelen of fietsen, maar was dan gewoon op tijd thuis natuurlijk. Lang geleden dat ik het zo rustig had :)


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Zal idd verschillen per persoon. Thuiswerken, een vrouw die Corona heeft gehad en er nog steeds niet bovenop is, drie thuis scholende kinderen en mijn eigen werk en privé wat door genoemde omstandigheden steeds meer door elkaar heen loopt, het was de afgelopen vier maand allesbehalve normaal te noemen. Daarbij mis ik nu echt de interactie met mijn collega’s. Het is zo’n leuke club, en ik leef enorm op van contact met mensen. Ik zit nu op mijn eigen eilandje, en dat voelt erg beperkt. Woon-werk kostte me al niet zoveel tijd, ik was altijd al op tijd thuis. Dus voor mij is het eigenlijk alleen maar drukker geworden. Vooral mentaal.

Jouw vrouw ook nog niet erboven op? Hier gaat het nu eindelijk een beetje de goede kant op. Hoewel natuurlijk allemaal erg vervelend was het ook wel weer een voordeel dat ze de hele periode thuis is geweest eigenlijk. Ze kon niet heel veel natuurlijk maar de kids in de gaten houding ging nog wel en dat heeft mij toch de nodige uren ontlast tov wanneer ze gewoon aan het werk zou zijn geweest.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Nee, ze loopt nu bij de fysio om iets wat lijkt op conditie op te bouwen. Het is nu echt nul. En het zal idd per persoon verschillen. Deze situatie past mij gewoon niet. Ik werk beneden in de bijkeuken, dus dicht bij het gezinsleven. Dus werk en privé lopen al snel door elkaar. En buiten de huisbubbel zie ik maar heel weinig mensen. Ik vind het maar niks. Het enige voordeel wat ik eruit haal is dat ik behoorlijk veel aan het fietsen ben. Wat deels ook nodig is om het hoofd weer even leeg te maken.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Kim Wilson

Nee, ze loopt nu bij de fysio om iets wat lijkt op conditie op te bouwen. Het is nu echt nul. En het zal idd per persoon verschillen. Deze situatie past mij gewoon niet. Ik werk beneden in de bijkeuken, dus dicht bij het gezinsleven. Dus werk en privé lopen al snel door elkaar. En buiten de huisbubbel zie ik maar heel weinig mensen. Ik vind het maar niks. Het enige voordeel wat ik eruit haal is dat ik behoorlijk veel aan het fietsen ben. Wat deels ook nodig is om het hoofd weer even leeg te maken.

---

Mijn vrouw heeft ook fysio gehad maar was redelijk zinloos. Er worden nl. twee elementaire zaken door elkaar gehaald. Fysio is nl prima voor mensen wiens spierkracht enorm achteruit is gegaan door een lange tijd niks doen, bijvoorbeeld bij een ziekenhuisopname. Die moeten dat opbouwen en dat kan onder begeleiding van een fysio snellere Maar als jouw longen nog niet hersteld zijn kan je naar de fysio gaan wat je wil maar dan bouw je gewoon niks op. Beide groepen krijgen nu het etiket ex-Corona patiënt en de behandeling die daar bij hoort.

Men ziet nu ook dat het juist de mensen met relatief milde klachten tijdens het virus een lang herstel hebben. Blijkbaar manifesteert het virus zich daar ook op dat vlak anders dan bij mensen met zware klachten.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Nou, het valt onder fysiotherapie, maar het is gewoon een sportschool met haar persoonlijke trainer. Ze krijgt een combinatie van kracht en cardiotraining. Degene die haar begeleidt weet heel goed waar die mee bezig is en kan nu een persoonlijke training geven. Ze merkt nu al vooruitgang.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Kim Wilson

Vooral mentaal.

---

Dat is het precies. Opeens zaten zowel mijn vrouw als ik thuis. Wij hebben geen extra kamertje met 5 kinderen, dus zaten we samen met de laptop aan de tafel in de huiskamer, via MS Teams aan het werk. Ook geen school/werk van de kids, dus iedereen thuis. Lichamelijk geen punt, maar psychisch een grote kluif. Buiten alle herrie om je heen (je bent niet aan het werk, want thuis...) mis je alle tools die je op je werk wel hebt. Ik zat na twee weken door alle stress weer op mijn werk, mijn vrouw is verhuisd naar onze slaapkamer. Ook zij zal blij zijn als zij weer aan de gang kan en weer eens wat anders kan zien dan 17".

Vandaag het eerste filmpje online van m’n opvolger. Het gitaarwerk is in goeie handen de komende jaren:

https://youtu.be/XfKt2mP3F5o

En een superchille gast 👍

Leuk is dat, kun je ook eens naar een concert van je 'eigen' band gaan.
Kun je meteen eens afluisteren wat het publiek nou werkelijk van de band vind :eek: :confused: :soinnocent:

Klopt, je kijkt toch anders naar een band als je er niet (meer) deel van uitmaakt.
Maar leuk voor ze dat ze een waardige vervanger voor mij gevonden hebben. Voelt toch goed dat je het goed achterlaat.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door arjanb01

Klopt, je kijkt toch anders naar een band als je er niet (meer) deel van uitmaakt.
Maar leuk voor ze dat ze een waardige vervanger voor mij gevonden hebben. Voelt toch goed dat je het goed achterlaat.

---

Goed om te horen Arjan! Ook sportief van je!

Dappere keuze! Moet voor jou de juiste beslissing zijn, anders had je het niet gedaan natuurlijk.

Maar ik ben juist blij dat ik eindelijk deze week weer een optreden heb staan en in September de theater-tour hopelijk begint.... maar ik ben ook pas 47 natuurlijk.... 😆 😆 😆

Maar succes ermee en follow your heart zou ik zeggen! Niet stiekem al een nieuw projectje in gedachten?

Thanks, Jasper!
Nee nog geen nieuwe projecten in gedachten. Wie weet zal ik ooit zoiets als wat jij doet doen, hadden jullie je home base bij mij in de buurt, had ik misschien wel meegedaan. 😉
Maar ik ben er nog niet uit en ik geniet nu van m’n vele vrije tijd die ik zelf kan invullen.