Vocalisten.

Het is voor mij puur technisch gezien een voorbeeld waarom ik dit niks vind voor zo n kind, ik zou haar veel liever iets anders hebben zien zingen, de keuze voor dit lied is vreselijk fout :)
Kiri is een demonstratie van hoe veel er komt kijken bij klassieke zang, het gaat me er niet zo zeer om of het je raakt of dat je t mooie vindt
Voor mij is dit het schoolvoorbeeld van de complexiteit waar ik zo n kind niet aan bloot zou willen stellen
Ik ben niet voor niets met die opleiding gestopt :p

Het leven werd uit de muziek in mij geramd... Dat HOEFT misschien niet zo te zijn,..maar ik werd er ongelukkig van
Als ik zo n kind zie dan denk ik, laat dat nou puur zijn,..blijf er nou toch vanaf..laat ze zich gewoon ontwikkelen , als ze zelf zo graag zingt is milde coaching echt voldoende
En met een klassieke opleiding als je 17 bent is vroeg genoeg, ik was binnen een jaar conservatorium klaar terwijl ik bij mijn allereerste zangles nog in een punkband zong :p

Dat kind was vanavond bij Humberto Tan en ik heb de indruk dat ze het zelf best wel erg leuk vindt. Haar vader was er bij en ik heb niet de indruk dat zij wordt gepushed. Zij is wel een kleine wijsneus en binnenkort staat ze bij Andre Rieu in zijn studio. Ik hoop wel dat zij de kans krijgt om gewoon kind te blijven en niet een soort van Michael Jackson toekomst tegemoet gaat. Zolang zo'n kind het zelf echt leuk vindt heb ik er geen bezwaar tegen.

Gordon zegt 'bambino' hè? Ongeveer op 2:21:

http://www.youtube.com/watch?v=_NfnSgYqM4M

Ik heb vaak de indruk dat klassiek geschoolde zangers hun stem leren te gebruiken als een instrument, met technieken die door overlevering gelden als de beste, en dat ze daardoor in zekere zin min of meer hetzelfde klinken; je hoort een correct bespeelde viool, hoorn, pauk, hobo, stem etcetera. Apenmuziek als blues en pop horen daar natuurlijk niet bij.

In popmuziek is het veel meer de persoonlijkheid van de uitvoerende die op de voorgrond staat; men speelt zich een RSI en zingt zich de knobbels op de banden (ook dat komt onder klassiek geschoolden voor) maar je herkent een stem uit duizenden. Ik vind zingen en gitaarspelen erg leuk en ik wil dat ook zo lang mogelijk kunnen blijven doen; voor mij ligt het qua technische aanpak een beetje in het midden.

Er zijn ook verschillende kunstopvattingen, smaken eigenlijk; de één zegt dat je zo goed mogelijk de werkelijkheid moet weergeven, de ander zegt dat de persoonlijkheid van de kunstenaar in het werk te zien (of te horen) moet zijn en weer een ander vindt dat schoonheid een criterium is. En er zijn er nog meer.

Terugkomend op dat meisje: ze zing uit zichzelf heel zuiver, dat geeft hoop en moed; vooral doorgaan!. Qua inhoud, begrijpen wat ze zingt en uitspraak, (haar 'r' rolt bijvoorbeeld niet) heeft ze nog een hele tijd voor zich.

Die gast met het emohaar en de contactlenzen heeft het volgens mij ook niet gehaald. Als je in de klassieke wereld aan de slag wil, moet je een klassieke opleiding doen en alles leren wat daarbij hoort; als je in de popmuziek een deuk in een pakje boter wil slaan, moet je vooral jezelf zijn en de juiste mensen kennen.

Wat dat betreft is Nina Hagen toch vrij bijzonder. Crossover de ander kant op, daar zou ik geen voorbeeld van weten. Misschien omdat van discipline naar vrijheid makkelijker is dan andersom.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Pepe

Wat dat betreft is Nina Hagen toch vrij bijzonder. Crossover de ander kant op, daar zou ik geen voorbeeld van weten. Misschien omdat van discipline naar vrijheid makkelijker is dan andersom.

---

Ik ook niet zo gauw, en ik ben het helemaal met je eens. Jong geleerd is oud gedaan. Nu weer clipjes van Nina posten?

Het heeft ook met karakter te maken denk ik, voor een klassieke opleiding is het een pre niet creatief te zijn, als je afwijkt van het time tested & true pad val je buiten het idioom wat het definieert.
Ik heb me altijd verbaast dat strikt klassiek geschoolde instrumentalisten totaal van slag raken als ze gevraagd wordt iets te spelen wat niet op papier staat. Popmuziek staat en valt juist met originaliteit. Wat dat meisje met die opera stem gaat doen zal vooral bepaalt worden door haar karakter lijkt me.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door aaronstonebeat

Gordon zegt 'bambino' hè? Ongeveer op 2:21:

http://www.youtube.com/watch?v=_NfnSgYqM4M

Ik heb vaak de indruk dat klassiek geschoolde zangers hun stem leren te gebruiken als een instrument, met technieken die door overlevering gelden als de beste, en dat ze daardoor in zekere zin min of meer hetzelfde klinken; je hoort een correct bespeelde viool, hoorn, pauk, hobo, stem etcetera. Apenmuziek als blues en pop horen daar natuurlijk niet bij.

In popmuziek is het veel meer de persoonlijkheid van de uitvoerende die op de voorgrond staat; men speelt zich een RSI en zingt zich de knobbels op de banden (ook dat komt onder klassiek geschoolden voor) maar je herkent een stem uit duizenden. Ik vind zingen en gitaarspelen erg leuk en ik wil dat ook zo lang mogelijk kunnen blijven doen; voor mij ligt het qua technische aanpak een beetje in het midden.

Er zijn ook verschillende kunstopvattingen, smaken eigenlijk; de één zegt dat je zo goed mogelijk de werkelijkheid moet weergeven, de ander zegt dat de persoonlijkheid van de kunstenaar in het werk te zien (of te horen) moet zijn en weer een ander vindt dat schoonheid een criterium is. En er zijn er nog meer.

Terugkomend op dat meisje: ze zing uit zichzelf heel zuiver, dat geeft hoop en moed; vooral doorgaan!. Qua inhoud, begrijpen wat ze zingt en uitspraak, (haar 'r' rolt bijvoorbeeld niet) heeft ze nog een hele tijd voor zich.

Die gast met het emohaar en de contactlenzen heeft het volgens mij ook niet gehaald. Als je in de klassieke wereld aan de slag wil, moet je een klassieke opleiding doen en alles leren wat daarbij hoort; als je in de popmuziek een deuk in een pakje boter wil slaan, moet je vooral jezelf zijn en de juiste mensen kennen.

---

Je vat het wel mooi samen inderdaad
Ik ben t alleen niet geheel met je eens dat klassiek geschoolde vocalisten allemaal min of meer hetzelfde klinken, ik hoor enorme verschillen, klankkleur, interpretatie, etc
Ik heb ( ten overvloede weer dezelfde info misschien) klassieke zang gestudeerd en wij kregen juist veel lessen die gewijd waren aan persoonlijkheid, interpretatie, je eigen klankkleur behouden, neem Maria Callas, of luister naar jesse norman, dat is geen enkel vergelijk,..en toch twee grootheden
Ik snap wel dat veel mensen het niet mooi vinden,.dat mensen die niet zo in die muziek zitten het niet horen,..maar een stem..ook een klassiek geschoolde stem is uniek,..er is wel zoeiets als techniek, mar er is niet maar 1 techniek, ook daar zijn verschillen van opvatting in, ik ben geschoold vanuit de ontspanning, actieve mondstand , ademsteun etc etc
Je ziet ook technieken waarbij ze werken met het afdekken met de bovenlip om het geluid kleiner te maken, waar ik dat dus leerde door ademsteun te geven
Ik zing geen klassiek mer, het is niet iets dat je " een beetje" kunt doen
Het vraagt discipline om er dagelijks veel mee bezig te zijn, toen ik een kindje met " problemen " kreeg werd het ondoenlijk,..een nacht niet slapen voor een concert is een kleine ramp, in het begin zing je je er op techniek doorheen, maar na eepaar weken ga je echt de mist in
Knobbeltjes komen overal voor, absoluut,..maar bij vanuit ontspanning geschoolde klassieke vocalisten toch echt een heel stuk minder :)

Zou het zo kunnen wezen dat als je strikt zingt wat er op papier staat,er totaal geen gevoel of emotie meer overspringt vanuit de zanger /zangeres.Ik heb eens een stuk muziek gehoord gespeeld door een robot op een orgel,dat klonk nergens naar.Daarna speelde een organist van hetzelfde papier,maar dat klonk een stuk aangenamer.Ik denk dat dat met klassieke muziek ook het geval is.Het wordt als het ware te keurig gespeeld.

Klopt, zo is er een significant verschil tussen een krantenbericht voorlezen en een gedicht voordragen.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door johanb

Zou het zo kunnen wezen dat als je strikt zingt wat er op papier staat,er totaal geen gevoel of emotie meer overspringt vanuit de zanger /zangeres.Ik heb eens een stuk muziek gehoord gespeeld door een robot op een orgel,dat klonk nergens naar. Daarna speelde een organist van hetzelfde papier,maar dat klonk een stuk aangenamer.Ik denk dat dat met klassieke muziek ook het geval is.Het wordt als het ware te keurig gespeeld.

---

'Te keurig'?
Nou luister ik al lang naar vele soorten muziek, maar zoals je hier klassiek typeert, heb ik dat nooit zo ervaren.
Hoort juist tot mijn luisterervaringen met de meeste diepgang.:lovelove:

Dit in tegenstelling tot de gemiddelde :noob: :blast: :metal: popmuziek van na 1980, daar wordt ik meestal gestresst, of als het echt heel erg is, verdrietig van.
Mijn emoties varieren dan van 'en dit zou muziek moeten zijn?' :dontgeti: tot 'deze prutsers zijn rijk en beroemd? :eek: Nee serieus, dat meen je niet!'

Maar het kan nog erger:
Ik heb een tijdje geloofd dat buren een slecht afgeveerde wasmachine hadden of zoiets.
Blijkt dat hun zoontje DJ is, die dance mixes maakt.
Volgens mij een ideaal middel om, bij onwettige verhoorpraktijken, onwillige verdachten meteen te laten bekennen.
Ik zou in ieder geval al na een paar minuten alles toegeven -ook wat ik niet gedaan had- om maar van zo'n marteling verlost te worden.

En ik begrijp nu, dat er hele hordes mensen zijn die zich daar vrijwillig aan blootstellen.
Ieder het zijne, denk ik dan. Doe mij maar muziek.