Oorspronkelijk geplaatst door
vulvasonic
Ik begrijp dat dit nogal tegenstrijdig overkomt. En in veel gevallen kan de perfectie van die Blade (en andere perfecte gitaren) goed uitkomen.
Ook ik streef op mijn manier naar een perfecte gitaar. Alle beroemde gitaren van onze bejaarde meesters zijn gitaren die bij lange na niet de perfectie hebben als die van de Blade (bijvoorbeeld). Sterker nog, de constructie van de strat, zoals we die allen kennen, leidt vrijwel altijd tot de aanwezigheid van een 'dood' punt ergens op de hals. Feitelijk is de hals van deze oude instrumenten onder te verdelen in een aantal klankgebieden, waar je op een hele mooie manier gebruik van kunt maken, als je er mee bekend bent door er maar vaak genoeg op te spelen.
Het één is niet 'beter' dan het ander. Het is slechts een andere benadering en een kwestie van voorkeur. Zo ben ik van mening dat het typische geluid van een gitaar mede te danken is aan de 'onmogelijkheid' om het ding zuiver te stemmen, waardoor je altijd gedwongen bent de gitaar 'vals' te stemmen. Op het moment dat een gitaar wordt voorzien van een systeem waarmee dit 'probleem' tot het verleden behoort, haal je tevens een van de karakteristieken van het geluid van de gitaar weg. Een geluid waarmee we inmiddels generaties lang bekend zijn.
Volgens mij was het Jeff Beck die ooit over de strat zei: "It's like knowing its week points are its strong points" (maar dat kan ook een andere beroemde strat speler geweest zijn). :D