In 'mijn tijd' (niet lachen) kende ik verschillende mensen met deze gitaar en ik heb er dan ook vaak op gespeeld. Qua uiterlijk was het al helemaal mijn ding. Zo ging er al snel een doos tissues doorheen bij een snelle blik op haar achterkant.
Qua bespeelbaarheid waren ze allemaal perfect. En ook qua geluid waren ze perfect. En juist DAT ging me uiteindelijk steeds meer tegenstaan.
Die plank is te gemakkelijk en te lief. Ik ging steeds meer houden van de kleine tekortkomingen van de Fender strats. Je kunt er namelijk zo geweldig je voordeel mee doen, als je eenmaal weet wat de sterke en zwakke punten zijn van een gitaar.
Het blijft een BLOEDMOOIE gitaar, maar voor mij iets te 'plat'. :)