Oorspronkelijk geplaatst door
artnaz
Als je "niet kan spelen" als BB King betekent dat niet dat je een slechte gitarist bent vind ik. Het gaat er om wat voor muziek je maakt, en dat kan ook zonder heel technisch of zuiver te spelen. En ik houd niet van BB King, ik gebruik het alleen als voorbeeld! :D
Ook vind ik dat je wel kan zeggen dat de ene meer met gevoel speelt dan de ander. Tuurlijk heeft Malmsteen wel een beetje gevoel, maar meestal houdt het op bij "ik begin bij die noot, en dan shred ik de harmonische ladder 4 octaven omhoog in een bend". Wellicht een beetje overdreven, maar hij speelt meestal echt gewoon een toonladder op en neer. Alle noten even lang, en precies hetzelfde patroontje. Ik vind dat je dan heel goed kunt zeggen dat hij met minder gevoel speelt dan iemand anders die een echte melodie in zijn spel zet.
Vai daarentegen, die doet wel creatieve dingen met "6 miljoen noten per seconde". Daarentegen vind ik zijn nummers niks, en die van Malmsteen's beginperiode wel erg goed. En dat is ook belangrijk, want een gitarist is in de eerste plaats een muzikant.
Dus volgens mijn criteria (interessant melodieus pakkend spel, goede muziek) kom ik tot de volgende overgewaardeerde gitaristen:
- Jimi Hendrix - ja, hij heeft een revolutie in de muziek- en gitaar-wereld veroorzaakt, maar de muziek vind ik niet veel aan. Tuurlijk verdient hij alsnog heel veel respect voor het eerdergenoemde, maar dat hij altijd de "god" wordt genoemd vind ik persoonlijk overdreven
- Eric Clapton - heeft op zich een leuk en uniek spel, maar zijn nummers en juist dat spel is zo uitgekauwd dat het juist helemaal niet meer interessant of uniek is. Grof gezegd kopieert hij zichzelf steeds. Nogmaals, het is een belangrijke gitarist geweest en hij heeft leuke dingen gedaan, maar dat hij ook altijd in de top3 staat vind ik overgewaardeerd.
- Yngwie Malmsteen - ik zei al dat hij erg goede nummers in het begin had, maar zijn solo's zijn echt notenpoeperij. Toen ik klein was vond ik het best leuk, vooral die klassieke dingetjes die hij er in stopte. Maar al snel bleken die toonladders erg eentonig en sinds mijn 16de verlies ik in 3 seconden de aandacht als hij begint te soleren. En zijn nieuwe nummers zijn ook verschrikkelijk.
- John Petrucci - ik weet niet in hoeverre hij verantwoordelijk is voor de muziek van Dream Theater, daar krijgt hij wel mijn respect voor, maar als gitarist vind ik hem denk ik nog erger dan Malmsteen. Hij doet die notenpoeperij wat minder, maar dat wat hij doet vind ik persoonlijk letterlijk het tegenovergestelde van "pakkend". De noten kloppen allemaal wel in het schema, maar het zijn echt de laatste keuze voor zover je het theoretisch kan benaderen. Zo dood als wat. Zelfde geld voor Michael Angelo Batio, maar die is voor zover ik weet in mindere mate geroemd.
Dat was het (wellicht schokkende) lijstje wel zo'n beetje, de rest van de bekende gitaristen verdient het in zekere mate wel vind ik. :D
