je kunt niet opmeten hoeveel gevoel iemand in zijn muziek legt. Over het gevoel van een liedje heeft iedereen zijn eigen mening.
Printable View
je kunt niet opmeten hoeveel gevoel iemand in zijn muziek legt. Over het gevoel van een liedje heeft iedereen zijn eigen mening.
Dat je een gitarist overschat vind is nog tot daar aan toe (hoewel ik het er lang niet altijd mee eens ben), maar je vind Jimmy Page, BB King en Buddy Guy echt slecht?Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door crelis
oke oke, echt slecht is ook weer wat overdreven ja.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Spitfire
maar ik vind ze wel overschat moet ik eerlijk zijn. Omdat ik heel vaak hoor dat bijvoorbeeld BB king super veel gevoel in een noot kan leggen enzo. En dat bijvoorbeeld Yngwie malmsteen alleen maar shred en nooit gevoel legt zijn spel. Met dat hele iedee van " met gevoel spelen is het tegenovergestelde van snel spelen" ben ik het gewoon niet mee eens. Iemand die snel speelt kan ook heel veel gevoel in zijn spel leggen als het mooi bij de muziek past of door het maken van mooie phrasings of door mooie melodien te spelen.
Ik vind dat bb king eigenlijk te vaak hetzelfde loopje speelt in zijn solos. Daarom vind ik het gewoon geen leuke solos om naar te luisteren.
maarja dat is mijn mening.
het is dan ook een andere generatie......
Ik gebruikte de vergelijking met Malmsteen ook omdat ik wel 's een interview met hem heb gelezen waarin hij ongeveer hetzelfde zei, was een interview in de 80's ofzo, lang geleden dus.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door crelis
BB King speelt dan misschien vaak hetzelfde loopje maar dat doet Yngwie ook en zo ken ik er nog wel een paar.
Ik ben zeker met je eens dat je ook gevoel kan leggen in snel spelen maar het wordt er niet makkelijker op.
Yngwie, Tony MacAlpine, Jason Becker zijn/waren er b.v. wel erg goed in.
En ja, het is een mening en allemaal relatief natuurlijk en inderdaad, leuke discussies. :)
Ja, die was ik nog vergeten. :)Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Harry
Als je "niet kan spelen" als BB King betekent dat niet dat je een slechte gitarist bent vind ik. Het gaat er om wat voor muziek je maakt, en dat kan ook zonder heel technisch of zuiver te spelen. En ik houd niet van BB King, ik gebruik het alleen als voorbeeld! :D
Ook vind ik dat je wel kan zeggen dat de ene meer met gevoel speelt dan de ander. Tuurlijk heeft Malmsteen wel een beetje gevoel, maar meestal houdt het op bij "ik begin bij die noot, en dan shred ik de harmonische ladder 4 octaven omhoog in een bend". Wellicht een beetje overdreven, maar hij speelt meestal echt gewoon een toonladder op en neer. Alle noten even lang, en precies hetzelfde patroontje. Ik vind dat je dan heel goed kunt zeggen dat hij met minder gevoel speelt dan iemand anders die een echte melodie in zijn spel zet.
Vai daarentegen, die doet wel creatieve dingen met "6 miljoen noten per seconde". Daarentegen vind ik zijn nummers niks, en die van Malmsteen's beginperiode wel erg goed. En dat is ook belangrijk, want een gitarist is in de eerste plaats een muzikant.
Dus volgens mijn criteria (interessant melodieus pakkend spel, goede muziek) kom ik tot de volgende overgewaardeerde gitaristen:
- Jimi Hendrix - ja, hij heeft een revolutie in de muziek- en gitaar-wereld veroorzaakt, maar de muziek vind ik niet veel aan. Tuurlijk verdient hij alsnog heel veel respect voor het eerdergenoemde, maar dat hij altijd de "god" wordt genoemd vind ik persoonlijk overdreven
- Eric Clapton - heeft op zich een leuk en uniek spel, maar zijn nummers en juist dat spel is zo uitgekauwd dat het juist helemaal niet meer interessant of uniek is. Grof gezegd kopieert hij zichzelf steeds. Nogmaals, het is een belangrijke gitarist geweest en hij heeft leuke dingen gedaan, maar dat hij ook altijd in de top3 staat vind ik overgewaardeerd.
- Yngwie Malmsteen - ik zei al dat hij erg goede nummers in het begin had, maar zijn solo's zijn echt notenpoeperij. Toen ik klein was vond ik het best leuk, vooral die klassieke dingetjes die hij er in stopte. Maar al snel bleken die toonladders erg eentonig en sinds mijn 16de verlies ik in 3 seconden de aandacht als hij begint te soleren. En zijn nieuwe nummers zijn ook verschrikkelijk.
- John Petrucci - ik weet niet in hoeverre hij verantwoordelijk is voor de muziek van Dream Theater, daar krijgt hij wel mijn respect voor, maar als gitarist vind ik hem denk ik nog erger dan Malmsteen. Hij doet die notenpoeperij wat minder, maar dat wat hij doet vind ik persoonlijk letterlijk het tegenovergestelde van "pakkend". De noten kloppen allemaal wel in het schema, maar het zijn echt de laatste keuze voor zover je het theoretisch kan benaderen. Zo dood als wat. Zelfde geld voor Michael Angelo Batio, maar die is voor zover ik weet in mindere mate geroemd.
Dat was het (wellicht schokkende) lijstje wel zo'n beetje, de rest van de bekende gitaristen verdient het in zekere mate wel vind ik. :D
- Hendrix is GOD
- Clapton was Best OK
- Malmsteen is heden ten dage inderdaad niet te best maar vroeger subliem.
- Petrucci = goeie gitarist/muzikant; vooral op "Images en Words" en "Awake" gaat ie lekker tekeer.
Tegenwoordig vind ik hem "wat minder" maar best nog wel goed.
De meningen lopen wat uiteen blijkt maar weer. :)
Het toffe van die bluesgitaristen zoals BB King is dat ze dat bepaalde loopje de hele tijd nét even wat anders spelen. BB King is één van die gitaristen die met slechts een paar noten het publiek in vervoering kan brengen en dat maakt hem uniek en daarmee ook een goede gitarist. Blues lijkt voor veel mensen constant hetzelfde maar ga het maar eens zelf spelen... hetzelfde geldt overigens voor metal. Je zult zien dat dat 'simpele' van blues allesbehalve makkelijk is.
Hendrix moet je in de tijd plaatsen. Die kerel ging reeds in 1970 dood en als je naar live opnames luistert hoor je de beheersing over zijn instrument en hoe ontiegelijk snel die man toen kon spelen. Ongehoord voor die tijd. Improviseren kon hij ook als geen ander, luister maar hoe vaak hij dat ene nummer weer (totaal) anders speelt. Hetzelfde geldt voor Clapton. Nu lijkt zijn stijl misschien eentonig, simpel en weinig spannend maar in het midden van de jaren '60 en begin '70 was zijn spel en geluid revolutionair en konden maar weinig mensen tippen aan zijn spel en controle over de gitaren. In de loop der tijd hebben meerdere gitaristen natuurlijk dingen van Hendrix & Clapton overgenomen waardoor het lang niet zo speciaal meer lijkt.
Wat misschien dan beter is om dat ene werk, dat ene nummer - uit laten we zeggen 1969 - te vergelijken met ander werk uit die periode. Dan zie je wel hoe uniek of juist misschien hoe ongeïnspireerd het was. Ik merk trouwens wel dat het merendeel van de mensen die die en die artiest overgewaardeerd vindt nauwelijks wat van diens euvre kent :???:
Zo van 'ik heb wel eens wat van hem gehoord en dat was bagger'. Wat is dat nou voor loos statement? Maarja, dit is en blijft een forum vol met verschillende meningen, en dat is maar goed ook.