Huup huup, Mitch post tevoorschijn!
Printable View
Huup huup, Mitch post tevoorschijn!
AUWCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door M.COM
Goed, je mag er uiteraard zo over denken, maar ik denk dat je je wat vergist. Dat Fallout/Dani slagje zit er inderdaad in, maar luister eens naar hoe het precies gespeeld wordt? Elke keer dat een akkoordenschema herhaald wordt, zit er wel iets in dat anders is. De ene keer zit het slagje er inderdaad zo in (trouwens, de eerste helft van Unreachable speelt John zelf niet - ik hoor er niet echt een gitaar in, Josh doet de keys en Flea de bas), de andere keer zit het er een beetje in maar niet één instrument dat het slagje helemaal doet en een derde keer is het slagje helemaal verdwenen. Vind het sowieso een beetje jammer dat je over zoiets als een aanslagpatroon valt terwijl dat echt niet de essentie van het album is.
Dat de plaat 'verdrinkt' in een etherische sfeer kan kloppen, want zo is het bedoeld. Een psychedelisch conceptalbum waarbij de nummers qua akkoorden en ritmes misschien wat standaard catchy zijn, maar de mix/productie is echt compleet anders dan ik gewend ben van muziek en daardoor gaat het juist niet vervelen. Zelfs de nummers waar hetzelfde akkoordenschema 5 minuten lang wordt herhaald, blijven voor mij gewoon spannend.
Ik snap het als je zegt dat hij veel doet wat-ie eerder ook al heeft gedaan, maar dan luister je niet naar het album zoals je ernaar zou kunnen luisteren. Is natuurlijk je goed recht en als je niet van dat etherische houdt, is het gewoon je plaat niet. Zeker als je heel wat anders had verwacht, kan dat. Ik vind het alleen vreemd om te lezen dat het teveel lijkt op zijn oudere werk omdat hij nu niet alleen gitaar, zang en synths gebruikt om mee te experimenteren, ook het mixen en de productie heeft hij gebruikt als instrument, zoniet in het verlengde van de gebruikte instrumenten. Nu heb ik een en ander bijgehouden (een paar interviews en John's blog) dus had ik me al ingelezen voor ik iets van het album gehoord had en dat scheelt denk ik wel in hoe ik naar The Empyrean luister.
Wat je zegt over het studio gebruik, ik vind juist dat ie daarin is door geslaan persoonlijk. De schoonheid in zijn muziek zat 'm wat mij betreft juist altijd in het eerlijke en het simplistische. Ik zie daar helaas weinig van terug. Effecten moeten in mij opinie in dienst staan van het nummer en dat vind ik op dit album te vaak niet. Als Frusciante een bepaald geluid mooi vindt, is dat ook nogal overduidelijk, tot in den treure zou ik bijna zeggen. Beetje overdone.
Fans die Frusciante steevast 'John' noemen, vind ik vaak tenenkrommend trouwens. Net alsof ze hem persoonlijk kennen, of dat het hun broer is of zo.;)
Ik ben blij dat je je AUW!-mening onderbouwd hebt . Om even alle misverstanden te vermijden, ik ben zelf ook een grote fan van Frusciante. Zowel zijn werk bij de RHCP, Ataxia als solo kan ik ten zeerste appreciëren. Misschien dat ik daarom een beetje ontgoocheld ben, ik heb al zoveel van hem gehoord dat het nog moeilijk wordt om creatief te blijven.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door FruscianteFan
Ik heb gewoon bij dit album het gevoel van een gemiste kans. Ik haalde dat voorbeeld van dat aanslagje ook maar aan als een mini-argument om mijn standpunt van "Hij heeft zichzelf niet heruitgevonden op The Empyrean" iets van kracht bij te zetten. Ik vind de algemene feel van het album gewoon niet vernieuwend. Dat etherische werkt voor mij maar voor een paar nummers. Ik kan begrijpen dat je ergens een lijn moet trekken als artiest in je album maar soms heb ik meer het gevoel naar achtergrondmuziek te luisteren dan een echte song.
Ik stoor me er ook aan dat hij steeds blijft steken in die achterhaalde akkoordenschema's en simpele drums die hij constant herhaalt. Bij de Peppers viel ik vaak omver van de creatieve riffs en uitspattingen maar in z'n solowerk is hij stilaan meer geëvolueerd naar steeds een akkoordenreeks met een melodietje erboven. Ik vind het zo jammer want ik weet dat hij fantastische dingen kan schrijven. Maar kijk, ik luister nu net naar 'Dark Light' en rond 5:00 hoor ik weer een akkoordenschema dat hij al eens gebruikt heeft, het lijkt enorm op Carvel
Ik vind het gewoon bizar dat zijn werk bij de Peppers zo gevarieerd is terwijl hij solo vaak herhaalt in mijn ogen. Hij heeft pareltjes gemaakt maar daar tegenover staan veel nummers die zo uit mijn geheugen kunnen verdwijnen.
wat voor patroontje bedoel je juist:DCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door M.COM
Ik heb er speciaal voor jou een slideshow van gemaakt op Youtube :p.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Mattijs
http://nl.youtube.com/watch?v=vFA8F9TZlcE
Nu je het zo bij elkaar hebt gezet, vind ik de overeenkomsten eigenlijk best vergezocht. Dacht dat je echt bedoelde "basnoot op 1, basnoot op 2, rest van het akkoord op 3 en door laten klinken op 4" zoals je het in Dani California duidelijk hoort.
En dat-ie dezelfde akkoorden gebruikt, wie niet? De truc, als je nummers maakt die niet heel ingewikkeld in elkaar zitten wat betreft akkoorden, is denk ik om iets nieuws te doen met combinaties die werken - en daarmee buiten beschouwing laten wat je er al mee hebt gedaan. Otherside, Don't Forget Me en This Cold bestaan voornamelijk uit dezelfde akkoorden (Am F C G) net als 1001 ander liedjes. Toch klinken ze wat mij betreft heel anders. Maar ik moet (wederom) toegeven dat mijn muzieksmaak en gitaarspel zijn ontwikkeld rond John Frusciante, dus mijn blik is nu niet bepaald objectief.
Vergezocht en arrogant? Hm, dat zou ik niet durven zeggen. Ik blijf bij mijn mening dat Dani/Fallout/Carvel en Unreachable bijna identiek klinken. Ik zou het ook niet zeggen als ik er tijdens mijn eerste luisterbeurt niet direct aan moest denken. Het is niet dat ik doelbewust in songs zit te snuisteren op zoek naar gelijkheden, het viel me gewoon op.
In Dark Light heb ik me vergist, maar ik wist dat ik het al eens eerder had gehoord and what do you know?
Als je Dark Light en She Looks To Me naast elkaar legt, hoor je daar wel de gelijkenis.
She Looks To Me, 0:11 - 0:16
Dark Light, 3:40 - 3:45 (ik kan er de zanglijn zo over zingen)
Mijn antwoorden hier beginnen meer en meer op een bash Frusciante te lijken maar het stoort mij gewoon dat ik gelijkenissen begin te ontdekken. Dan denk ik op dat moment automatisch aan andere songs en is de ervaring van die song helemaal om zeep voor mij.
Mijn video gaat er straks ook af want ik wou gewoon mijn punt duidelijk maken. Het is niet mijn intentie dit de hele wereld in te sturen want daarmee zou ik precies doelbewust afbreuk willen doen aan 's mans werk. Het is simpelweg iets wat ik ter discussie wou brengen
Met uitzondering van je eerste voorbeeld van Empyrean lijkt je punt me heel duidelijk. Voel je vooral niet aangevallen zou ik zeggen (ondanks het suffe Youtube commentaar), dit is een hele normale discussie anders had ik al wel aan de rem gehangen.
Ik denk alleen dat je zoiets voor heel wat meer artiesten kunt maken, zeker als ze zo'n lange staat van dienst hebben. M.a.w.: je verbaast je er nu heel erg over en komt nu een beetje over als "wauw, ik heb iets bijzonders gevonden, dat valt me tegen van mijn favoriete gitarist en nu ligt mijn ideaalbeeld aan diggelen". Ik overdrijf het nu een beetje hoor, maar mijn punt is: zo bijzonder zijn dit soort overeenkomsten niet, maak je er niet te druk over in negatieve zin.
Ik vind het juist fantastisch dat john zoveel nieuws probeerd en imo toch echt goeie muziek maakt. Hoeveel effecten hij dit keer ook gebruikt heeft, het blijven toch die relexte luister liedjes. Zeer geslaagd album vind ik het. Erg knap stukje werk en vind dat het zijn musicale inzicht alleen positiever benadrukt.:)Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Klaasj Vaak
En waarom zouden we john frusciante niet gewoon john mogen noemen? Dat is toch gewoon zijn naam... Patty brad ken k ook niet persoonlijk maar die noem je toch ook gewoon Patty Brad. :???: