Ohhhh wat lekker die Paulo. Ga ik meer naar luisteren.
Printable View
Ik heb via een instructie video get lucky van daft punk ingestudeerd. Na een week oefenen hoef ik bij die slag niet meer na te denken
Maar nu blijkt dat ik opeens zomaar variaties op het origineel ongemerkt ad hoc toe kan passen. Ongelooflijk dat leren gitaarspelen...
Aanrader: http://youtu.be/WOl8GG6U_Bo
Ja natuurlijk is dat zo. Ik heb er ook veel van geleerd, vooral door met een hele goede drummer en (iets minder goede) bassist samen te spelen. Maar het is uiteindelijk de vraag: wat wil je doen? hoe wil je klinken? Als je jazz gaat spelen leer je veel over akkoorden en over improvisatie, maar als je in een bandje Ramones muziek wilt maken dan ga je op een hele andere manier spelen en hoef je dat allemaal niet te weten/kunnen. Er zijn jazz gitaristen die geen kampvuur akkoorden (meer) kunnen spelen. Speel je veel slide gitaar dan word je daar heel goed in, maar als je eigenlijk flamenco wilt doen dan is dat toch weer iets anders. Speel je slaggitaar in een reggaeband dan leer je een andere taal spreken dan wanneer je solo's doet in een metal band. Het een versterkt het ander natuurlijk wel, dat is zo. Maar iemand als Angus Young doet gewoon zijn eigen ding goed en laat al die andere dingen over aan andere mensen die daar weer voor zijn. Dat is uiteindelijk ook wel weer zo. Zoiets zei Jan Akkerman ook over het spelen met Paco: flamenco, daar is hij toch voor?!
Ik weet het niet voor mij ligt dat echt anders
ik haal inspiratie uit alles wat ik leer, als ik dingen schrijf merk ik dat hoe meer ik vaardig ben in verschillende stijlen hoe makkelijk ik tot een geheel kom dat mij bevalt.
ik vind het in een band sowieso een belangrijke skill een strakke betrouwbare bassist, slaggitarist en drummer zijn onontbeerlijk
soleren is leuk, en veel gitaristen leggen zich er op toe, maar ik denk dat een solist strakker wordt als hij ook slag kan spelen en dat blijft oefenen
kun je een eindeloze discussie over voeren, ik vind alles prima, wat voor je werkt en waar je gelukkig van :)
Voor mij is dat juist het blijven ontdekken, ik ga me vervelen, als ik het "kunstje" in de vingers heb wil ik "meer"
en er is nog zoveel meer haha
Ik speel gewoon al zo ontzettend lang mijn tokkelbegeleidinkjes a la simon and garfunkel, eve cassidy , joan baez, joni mitchell..
joni mitchell was trouwens ook veel met slag bezig in haar nummers, de afwisseling spreekt mij ook aan
ik wil het allemaal kunnen al zal ik waarschijnlijk altijd het meest in mijn comfortzone zijn als ik tokkeltjes doe :)
Maar als iemand blij is met drie akkoorden en 1001 kampvuurliedjes met die drie akkoorden dan is dat ook mooi :)
Sorry kerel, maar dat is geen instructievideo maar de YT oprisping van een gast die niet al te best speelt.
Overigens is het liedje op zich niet meer dan 4 akkoorden (hetgeen de 'instructeur' omstandig probeert uit te leggen). Het zit 'm vooral in het gevoel voor het nummer krijgen, waardoor je in de aanslag van de snaren de variaties maakt.
Nile Rodgers legt het zelf ook uit:
https://www.youtube.com/watch?v=JcaVlNIZMFQ
Volgens mij heb ik dit van Paulo Mendonca al eerder hier gepost, maar nogmaals:
https://www.youtube.com/watch?v=M64IAWoAbqo
2e nummer begint rond 8:00
https://www.youtube.com/watch?v=cvTKUPlqx0A
2e nummer begint rond 5:10
deel 2:
https://www.youtube.com/watch?v=k6fKfgjIGa8
2e nummer begint rond 8:10
En als uitsmijter:
https://www.youtube.com/watch?v=Aesluu0oyhU
@woldhek, ik snap niet helemaal wat er zo erg was aan die reactie, Erik heeft namelijk wel een punt, dat is niks persoonlijks.
Kijk naar wat Nile rodgers doet..die slag is echt anders en funkier.
dat wil niet zeggen dat jij het niet goed doet maar slag is gewoon niet zo simpel als t lijkt, en geloof me dat ondervind ik aan den lijve hoor..elke les weer haha, moet je eens kijken hoe mijn leraar dat doet ( de groovemaster van grunnen haha) en dan denk ik ooooooo dat moet lukken, tot ik er mee "aan de slag ga"
funk zit hem echt in iets anders dan alleen maar weten waar de up of down stroke zit
niks persoonlijks maar in dit geval geef ik Erik wel gelijk :makeup:
Ik ben het hier niet zo heel erg mee eens. Als je wil klinken als de gitarist van de Ramones, moet je vooral dat gaan oefenen. Maar als je je eigen stijl wilt gaan ontwikkelen, zijn al die verschillende stijlen juist wel verrekte handig. Als je nog lerend bent, kun je niet genoeg verschillende stijlen aanleren. Het maakt je breder en uiteindelijk kun je er meer van jezelf van maken.
over get lucky gesproken
https://www.youtube.com/watch?v=XzrZ---GijU
Ik snap je wel maar het blijft allemaal lastiger dan het lijkt. Ik doe dat allemaal al heel erg lang (ben nu bijvoorbeeld ook weer bezig met dingen van Michael Schenker na te spelen) en het grote dilemma is: ja, ik word steeds "beter", maar tegenwoordig dus vooral beter in het naspelen van anderen. Toen ik 20 was en met mijn eigen band speelde had ik een (hele) eigen manier van spelen die goed pastte bij de drummer en bassist en de eigen nummers die we schreven etc. (hoewel er toen ook allerlei invloeden van anderen in mijn spel zaten hoor, maar ik was wel zelf iets aan het ontwikkelen en had net als Santana destijds min of meer besloten niet meer te proberen als anderen te klinken, wat eigenlijk wel als een soort bevrijding werkte). Het probleem is dat hoe meer ik gitaristen kopieer en hoe beter ik daar in word hoe moeilijker het wordt om niet als die lui te klinken. Ik hou van gitaristen met een eigen manier van spelen (Van Halen, Brian May etc.) of bands met een eigen benadering / eigen sound. Tsja. Het is allemaal een beetje lastig. Als je meer theorie weet wordt het bijvoorbeeld steeds moeilijker om te spelen/denken als een gitarist die dingen allemaal niet weet (en die lui vind ik vaak veel leuker). Het blijft een trade off. Als je veel dingen kopieert en leert en verschillende stijlen verkent krijg je er iets voor terug, maar je levert ook weer iets in. Elk voordeel heb immers zijn nadeel :-)
De kunst is natuurlijk om ze niet te kopiëren, maar om eruit te halen wat voor jou werkt. Ik ben beïnvloed door de blues, rock&roll en heel erg door Normaal, Jovink en Mooi Wark. Dat hoor je er wel doorheen. Maar dankzij al mijn side projects en mijn huidige bandje komt er steeds meer bij waardoor ik steeds meer ga klinken als mezelf. Ik probeer ook niet te kopiëren (behalve bij ons Johnny Cash tributebandje, daar probeer ik wel zoveel mogelijk de sound van Luther Perkins te benaderen), maar ik gebruik veel dingen die ik gedaan heb wel in mijn huidige bandje. Dat kan gelukkig ook, want ondanks dat het bestaande liedjes zijn kunnen we daar wel onze eigen draai aan geven. En daarvoor is veel kennis van verschillende stijlen best wel onmisbaar.
Ritmisch strak spelen is waar het om gaat helemaal bij slaggitaar. Zet een beat op en speel mee tot je erbij neervalt.
Milko sluiten.
Ben ik het helemaal mee eens.
Doe zelf ook steeds minder.
Lekker veel aandacht op wat ik doe, heel bewust getimed, met heel bewuste frictie, string attention.
Lynchian way, the only way. :ok:
Ik vind dat het erg afhangt van wat je taak is op een bepaald moment
als je in een band speelt moet je in de eerste plaats oren hebben
oren om te horen wat je speelt
oren om te horen wat de mensen om je heen spelen
de muzikaliteit om te kunnen leiden maar ook om te kunnen volgen.
als je zelf zingt en jezelf begeleid moet je oren hebben voor wat je zelf doet, hoe je zingt en hoe je dat begeleid
daar heb je meer vrijheid in omdat jij weet waar je heen wilt
als je werkt met een band waar zang leidend is ( zang is eigenlijk altijd leidend mits de vocalist weet wat ie doet haha) moet je wel strak blijven , ritme is basis. het zou gaan rommelen als iedereen maar wat om de maat heen gaat vogelen
als je in je eentje speelt kun je prima wat meer vrijheid nemen. Het lukt mij ook beter om strakke ritmes te spelen als ik er niet bij zing trouwens, dat is een tekortkominkje in mijn concentratie
ik denk dat een goede strakke betrouwbare slaggitarist meer waarde kan hebben dan een pielende virtuose solist in een band.
maar ik denk dat je met slag ook heel erg creatief kunt worden.
is het ook een kwestie van smaak denken jullie? ik persoonlijk houd niet van gerommel het mag van mij wel wat strakker als het om slag gaat
Hangt ervan af wat je wil. Als je een strakke bas en drum hebt die het ritme dragen, kun je daar als gitarist best doorheen klooien. Maar je kunt er ook voor kiezen om de (een) gitaar mee te laten doen in die ritmesectie. Puur een kwestie van smaak.
Eens maar dan moet er wel afspraak over bestaan denk ik.
Slag is mijn kracht niet hoor, niet veel gedaan, maar ik leer snel en veel de laatste tijd. Ik zal niet snel slaggitarist worden in een band (ook geen leadguitar trouwens ) Ik heb wel veel met kleine ensembles dingen gedaan, daarbij speel ik wel vaak mijn eigen begeleiding ondersteund door slaggitarist en bassist.
Vaker speel ik helemaal alleen en omdat je dan dus de enige gitarist bent mag dat wel lekker doorlopen onder je zang en goed op de maat zijn. Zo zal ik in een tokkelpatroontje altijd proberen iets van een basritme eronder te houden dat doorloopt. dat geeft dynamiek
en dan binnen het akkoord in breaks een stukje van de melodie terug te pakken terwijl je bas wel door laat lopen
is geen slag maar dat probeer ik toch wel heel strak te houden
ik wil mijzelf ook graag beter met slag leren begeleiden, daarin vind ik dan vooral je dynamiek belangrijk, de droge tsjak ( bij een 4/4 op de 2 en de 4 )van gedempte snaren is dan als de snaredrum. nou ja zoiets dus
Ja, als je in je eentje speelt zijn er weer heel andere wetten en regels. Daarbij moet je inderdaad wel zelf een ritme spelen, en dan zijn ritme en kadans erg belangrijk. Anders raakt je publiek de draad kwijt, en dat schiet helemaal niet op. :)