Mijn beide AC30’s klonken het lekkerst als de eindtrap licht over z’n nek ging. Voorwaarde was dat je inderdaad op nagenoeg vol vermogen - loeihard dus - speelde. Om die reden uiteindelijk weggedaan.
Ben toen - ik heb het over de tachtiger jaren - overgegaan op een Marshall buizencombo (type weet ik niet meer), toonregeling beviel niet, en na veel switchen uiteindelijk op een Mesa Boogie Express 5/50 uitgekomen. De 5 Watt stand was ook niet je-van-het, daarna jaren met een passieve attenuator - tussen eindversterker en speaker :soinnocent:- tot volle tevredenheid gespeeld.
Fasedraaier hoort bij de eindversterker, want zonder fasedraaier geen eindversterker. Erik doelt op een PPIMV Erik he?:D
Waarom kan ik overigens gitaarnet nauwelijks meer laden? Is dat werk van m'n hackers of zit er iets anders achter?:sneaky:
Wat een lulkoek.
Maar we leggen het uit...
Een eindversterker is dat apparaat wat vermogen toevoegt aan je signaal. Vermogen in Watten. Daarmee kun je speakers laten wapperen. Hoe hard die eindversterker gaat wordt bepaald door de amplitude van het ingangssignaal. En da's een aangelegenheid die komt van de bron die zit voor de eindversterker.
Dat is een ingangsgevoeligheidsregeling van de amplitude van het ingangssignaal. Dat is volledig in Volten. En het gevolg is een uitgangsvermogensregeling van het vermogen dat naar de speaker gaat. Die gaan in Watten welke een vermenigvuldiging zijn van die ingangsvolten met de door de eindversterker aangeleverde stroom.