Het is 2-5-1 omdat het een 2 is die oplost naar een 5 en een 5 die oplost naar een 1, toch?
Printable View
Het is 2-5-1 omdat het een 2 is die oplost naar een 5 en een 5 die oplost naar een 1, toch?
het is een cadens en wel hierom:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door -=JEROEN=-
I (tonica) heeft de neiging zich als V te gedragen richting IV. (de subdominant) Dus die wil oplossen naar IV. II is een variatie op IV. Dus lijkt 't net alsof we richting IV gaan moduleren. Maar dan komt de V (de dominant) en die lost weer op naar I. Zie daar de basis van de spanning die akkoordprogressies moesten oproepen tot ca Debussy/Ravel etc.
Wat ik me dan altijd afvraag bij dat soort regels (duivelskwinten uitgezonderd, daar hebben we tenslotte een kerk voor) Is het een gebruik dat voortkomt uit het feit dat veel mensen het prettig vinden klinken, of heeft dan iemand gezegd dat het zo hoort?Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jimi Hendrix
Of anders gezegd Verklaren de regels de gangbare praktijk, of volgt de praktijk uit de regels?
Eten de Fransen kikkerbilletjes en slakken omdat ze dachten ' dat lijkt een goed culinair idee', of kwam het omdat ze honger hadden en ze even niks anders eetbaars konden vinden?Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Harald
Wat het antwoord op jouw vraag nog wat moeilijker maakt, is dat een heleboel van die muzikale wetten ook bevestigd worden door 'wiskundige' formules en de fysica.
Effe kijken of ik 't nou goed snap:
Van V naar I is de sterkste oplossing (dominant naar tonica). Dus een G wil oplossen naar een C.
Diezelfde C is de V (dominant) van F (tonica), dus de C wil op zijn beurt oplossen naar de F.
Dus de V wil naar I, en diezelfde I wil naar IV. Klopt dat zo?
Maar hoe zit het dan met die II die naar V oplost. Ik dacht dat de II naar I wil oplossen:
1 naar 4
2 naar 1
3 naar 4
4 naar 1 (plagaal)
5 naar 1
6 naar 5
7 naar 1
Klopt dit rijtje?
Waar heb je dat rijtje op gebaseerd? Cadences? Want de VI - IV is een bekende, of de V - vi of de iv - I (ipv IV - I)
Akkoorden kun je opdelen naar hun functie in tonica, predominant (ook wel subdominant, maar mbt functie vind ik predominant wat beter gekozen) en dominant
De akkoorden iii en vi hebben 2 noten gemeen met de tonica en kunnen derhalve als tonica fungeren:
In C heeft de iii EGB (E en G gemeen) en de vi ACE (C en E gemeen).
De akkoorden V en vii* hebben ook 2 noten gemeen en kunnen als dominant fungeren: GBD en BDF
De akkoorden ii en IV hebben ook 2 noten gemeen en kunnen als predominant fungeren: DFA en FAC
In het algemeen geldt: predominant > dominant > tonica
Dus een ii - V - I, of IV - V - I, maar ook ii - vii* - I
Als je dan nog de iii of vi 'toniciseert' kun je bijvoorbeeld krijgen:
IV - V7 - vi - iii - ii7 - vii* - I ofwel:
predominant - dominant - tonica - tonica - predominant - dominant - tonica
Vrij naar Tune Up ( Miles Davis )...
Em7/A7/DM7/DM7/Dm7/G7/CM7/CM7/Cm7/F7/BbM7/BbM7/Bbm7/Eb7/AbM7/AbM7/Abm7/Db7/GbM7/
GbM7/Gbm7/B7/EM7/EM7.
Iemand heeft een keer een dergelijk lijstje hier geplaatst. Ik dacht dat het Jurgen (Hendrix) was en waarschijnlijk is dit meer op losse tonen gebaseerd en niet op cadenzen.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Gesualdo
Zo van: de 2 en 7 willen oplossen naar 1.
Bijv: Asus2 wil A worden.
Of in C mineur wil je G7 horen voor je terug gaat naar Cm, omdat de b (7) lekker harmoniseerd naar c (1).
Maar ik haal dingen nog al eens door elkaar, nooit les gehad in harmonieleer enzo.
Goeie uitleg trouwens over tonica en dominant!
Edit: dat rijtje kwam hier vandaan:
http://www.gitaarnet.nl/forum/showth...=1#post1020333
Losse noten zeggen alleen niet zoveel zonder een begeleidende harmonie, behalve in het het kader van een modale context welke puur is gebaseerd op melodielijnen zoals het organum, cantus firmus en faux bordon, in de late Middeleeuwen en vroege Renaissance. De harmonie is dan vrij kaal met intervallen van een kwart en kwint (vanwege de stemming van Pythagoras). Naarmate de terts in zwang raakte (doordat een reine terts i.c.m. een kwint die net iets lager wordt 'getuned', ofwel mean tone temperament (kleiner dan 702 cents) consonanter klinkt dan een 'perfect 5th' met een verschrikkelijk lelijke terts) kwam de nadruk meer te liggen op de harmonie dan op de melodie en werd muziek navenant i.p.v. modaal tonaal richting het einde van de Renaissance en het begin van de Barok.
Dus in de hedendaagse harmonieleer kun je beter spreken over cadences dan over afzonderlijke noten. Vandaar dat ik me afvroeg hoe je aan dat lijstje kwam ;)
Als je niet heel bekend bent met harmonieleer, dan zou je het beste de verschillende cadences kunnen gaan verkennen en wáárom het als cadens gezien wordt. Zoals Jimi Hendrix terecht zegt is een akkoordenprogressie niets anders dan spanning creëren welke je op wilt lossen door middel van de tonica. Dit kan gelukkig op vele manieren. Er zijn conventies voor, maar geen regels, dat is het mooie :)
Hier kwam ik dus net achter door het op de piano te spelen, elk akkoord uit de II-V-I reeks heeft een of twee noten van het volgende akkoord in het rijtje:
Dm: D - F - A (II)
F: F - A - C (V)
C: C - E - G (I)
Verder piel ik maar wat aan. :seriousf:
De V is een G (G7).
Hoi Jeroen, sorry, dit rijtje kan onmogelijk van mijn hand zijn :)Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door -=JEROEN=-
Wel kun je de functies zo zien:
I : tonica
II : subdominant
III : tonica of dominant
IV: subdominant
V: dominant
VI: subdominant of tonica
VII: dominant
IV-I noem je inderdaad een plagale cadens,
V-I een authentieke.
EDIT: Gesualdo en ik zijn 't blijkbaar eens, had zijn post nog niet gezien. Maar ik laat 't maar staan wegens het belang hiervan.
Daar gaat mijn theorie...Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door terrasbeest
Dit was jouw rijtje:
in majeur is de 'wil tot oplossen' van de verschillende tonen als volgt: (->=wil oplossen naar):
2->1 en vice versa
3->4 en vice versa
6->5 en vice versa
7->1 en vice versa
Wat misschien wel handig is om te beseffen, is dat de oneven trappen eigenlijk 'sort of' dezelfde akkoorden zijn, zoals de even trappen dat ook zijn:
- I = iii = V = vii,
- ii = IV = vi
Een akkoord bestaat uit de noten 1, 3, 5, 7 (in het eerste octaaf), dus de trappen I, iii, V en vii hebben een grote overlap. En datzelfde geldt voor de even trappen.
Als je het rijtje van jeroen zo ziet, dan ziet het ernaar uit dat oplossen steeds gaat van een akkoord uit het ene rijtje (even dan wel oneven trappen) naar het andere rijtje (oneven dan wel even trappen).
aha, tonen, niet akkoorden/trappen. Oftewel melodisch ipv harmonisch.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door -=JEROEN=-
Ik denk dat ik iets te kort door de bocht was daar, dat vice versa ding snap ik niet zo zonder context.
Maar wat ik zo te zien daar wilde zeggen is als je bijvoorbeeld een C akkoord (bestaande uit C E G) hebt en daarover een D (=2) speelt, wil die oplossen naar de grondtoon (1).
De 4 (F) naar de 3 (E). De 7 (B) naar de 1 (C). De A (=6) naar de G(=5). Bij een septiemakkoord (maj7 in dit geval) is de 7 een akkoordtoon geworden en ervaren we de dissonante 7 dus als 'consonant'. Dit laatste is een ontwikkeling, in vroegere muziek zul je de 7 altijd horen oplossen, in latere niet/minder vaak/wordt dat een keuze.
Dan. Als je de tonen verlaagt of verhoogt dmv kruis of mol (alteraties), zal die toon bij een kruis naar boven willen oplossen en bij een mol omlaag.
Dus #4(F#)->5 (G)
b7 (Bb) -> 6 (A) (dan is de 6 dus een akkoordtoon of je zult nog verder omlaag moeten naar de 5 (G)).
#1 (C#) -> 2 (D)
b2 (Db) -> 1 (C)
Dit is modaal gedacht (vanuit C), maar in toonsoorten kom je deze dingen vanzelf tegen.
Bijv. #4 op de IV (toon B tov F-akkoord is #4). (Romeinse cijfers: akkoorden, arabische cijfers: tonen)
Wanneer ervaar je een toon als akkoordtoon? als je er nadruk aan geeft: spelen op sterke maatdelen, lang aanhouden etc etc.
Context: http://www.gitaarnet.nl/forum/showth...=1#post1020333Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jimi Hendrix
In snap niet zo goed hoe G7 'ongeveer' hetzelfde is als bijvoorbeeld C. Of hoe een Dm 'ongeveer' hetzelfde is als een Am. De opdeling in tonica, predominant en dominant die Jimi Hendrix en ik hanteren is wat gebruikelijker en zeker praktischer als je het hebt over functies.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door HouseMetalJazz
Sluitend verhaal. Een mooi voorbeeld van de #4 die wil oplossen naar de 5 zie je in combinatie met de b6 die wil oplossen naar de 5, ofwel de gecombineerde harmonische functie van een 'augmented 6th' akkoord.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jimi Hendrix
precies, tonen.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door -=JEROEN=-
dit stukkie staat er ook nog onder:
Klopt wel maar is wellicht verwarrend. Hierboven heb ik 't al wat duidelijker opgeschreven (mag ook wel, dat vorige was in 2006...)Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jimi Hendrix
Gesualdo:
Wat ik bedoelde is dat akkoorden veelal zijn opgebouw uit de 1e, 3e, 5e en 7e toon van de desbetreffende ladder. Dus als je in de toonsoort C het Cmaj7-akk neemt:
- c - e - g - b (oftewel de 'I')
dan lijkt die erg sterk op het akkoord dat wordt opgebouwd vanaf de 3e (de e = Em):
- e - g - b
en als we daar een septiem op doen - de d - is Em7, dan hebben we:
- e - g - b - d
en die lijkt weer sterk op het G-akkoord (g - b - d), en overigens ook op Cmaj9.
En dat komt doordat we ervan uitgaan dat akkoorden bestaan uit de on-even tonen 1 - 3 - 5 - 7. De op basis van die on-even tonen gebouwde akkoorden, volgen deze regelmaat qua tonen.
Maar til er niet te zwaar aan. Het is een dingetje dat ik vaak hanteer.
Iets anders: Op de gitaar zal het bij gebrek aan een 7e snaar niet lukken (tenzij je Vai heet) maar in wezen kun je alle tonen van een ladder in een akkoord proppen: C13 = 1 - 3 - 5 - 7 - 9 - 11 - 13. De andere akkoorden uit die toonsoort zijn dan 'omkeringen' van dit akkoord.
Je kan 13 akkoorden ook bekijken als het samenvoegen van 2 akkoorden.
C13, bvb , wordt dan een C triad + Bmin7b5 of: Een Cmaj7+ Dmin triad.
Met akkoorden kan je alle richtingen uit.
Nog uit Cmaj : Bmin7b5 is een G9 zonden de grondtoon. Een Cmaj7 is een Emin triad met een C in de bas.
http://www.youtube.com/watch?v=n2YroOswm0E
Ook interessante bezigheid :
http://www.youtube.com/watch?v=abw5zrTygsc
Bedoel je niet in bovenstaande post Cmaj13 ipv C13?
Het opsplitsen van een akkoord in meerdere akkoorden is het product van het stapelen van tertsen.
C - E - G - B - D - F# (M3, m3, ....). Cmaj9#11 = C + Bm. Ik zou het dus ook zien als tertsstapeling en niet zozeer
als meerdere akoorden tegelijk. Aangezien onze oren door de jaren heen zo gecondioneerd zijn op het horen van tertsen, hoor je
dus ook niet dat er sprake is van 2 akkoorden.