Printable View
het Haar logo is nogal makkelijk te kopiëren (standaard fonts, zwarte print) dus wellicht nodigt dit uit om ze vervalsen, de mensen die een haar strat zoeken weten (meestal :D ) waar ze naar moeten kijken omdat Eriks body shape iets afwijkt van een standaard strat. het eerste de best pandjeshuis weet dat niet en dan is het vrij gemakkelijk zo'n gitaar in omloop te brengenCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door D3nnis
Zit wat in. Moet eerlijk bekennen dat ik net nog zo naïef was om te denken dat als je dan rotzooi verkoopt met neplogo, dat je dan iets van de grote merken erop plakt :D
Misschien speelt en klinkt ie wel net zo goed als een echte!
nee als je de boel goed wil flessen kun je beter achter de boutique merken aangaan, iedere "afwijking" kun je dan uitleggen als custom made en de koper heeft meestal alleen plaatjes van een originele gitaar op het internet gezien wat het moeilijk maakt om een goede vergelijking te maken
Niet gek gedacht, maar wel een minder groot publiek denk ik? Moet wel zeggen dat ik in dit geval de bouwer zou raadplegen alvorens tot koop over te gaan.
minder groot publiek inderdaad maar je hebt uiteindelijk maar 1 koper nodig :) . er wordt de laatste tijd heel erg (goed) vervalst in de 58-59-60 les pauls en dan niet een chineesje met een gibson logo maar perfecte replica's of geretopte jaren 50 les pauls (52/56) dan heb je het over winst marges van er 150 K, dat stimuleert een vervalser wel om even zijn best te doen
Het is met boutique strats veel gemakkelijker om dit te doen en mensen nemen niet altijd de tijd om een bouwer te contacten omdat ze bang zijn dat de deal weg loopt, en daar wil men nog wel eens misbruik van maken. Ik heb inmiddels een behoorlijke hoeveelheid boutique gitaren en dan weet je wel waar je op moet letten maar ik heb exemplaren gezien waar ik achter af van hoorde dat ze fake waren, en ik alleen (achteraf) met veel moeite kon ontdekken dat ze ook echt fake waren. Als voorbeeld begin jaren 80 charvels , het is vrij gemakkelijk om een productie charvel om te toveren in een pre -pro (pre productie) charvel; je wissel je neckplate met serie nummer om voor een messing exemplaar zonder nummer; alleen moet je dan wel weten dat er geen 22 frets pre pros zijn, de gitaar een klein decal met een langwerpige border moet hebben, er geen pre pro's zijn met een floyd vanaf de fabriek (dus als er geen vintage trem holes zijn naast de floyd posts is hij nep ) en je moet gotoh crown head tuners hebben of gooth's met een 90 graden lipje voor de schroef (worden niet meer gemaakt) etc
Met een haar of een suhr let je op de bodyshape, headstock shape, skunkstripe, gebruikte lak, hardware etc, als je het eenmaal gezien heb dan vergeet je het niet meer
Na dit kleine, verhelderende college van Fred Dons ga in elk geval forumleden raadplegen alvorens ik nog een tweedehands boutique strat of Gibson aanschaf. Thx!
Er wordt niet alleen de laatste tijd goed vervalst. Ik kan me nog herinneren dat Anne Geert Bonder zijn Firebird verkocht om in London een Gold top te kopen. Nam een expert mee, alles goed en wel. Thuis gekomen bleek het een fake te zijn. Dat was eind zeventig, begin tachtig?
Er zullen best een hoop fakes allang in omloop zijn maar het maakt niet uit zolang ze niet ontmaskert worden. Voor Fender Custom shops hou ik al helemaal mijn hart vast.
http://link.marktplaats.nl/a1018562379
Je kan dit pedaal bij de echte bouwer voor een paar tientjes krijgen (https://www.facebook.com/tailormadepedals?fref=ts)!
met goed vervalst bedoel ik dat zelfs experts als Gruhn, Ganz, Dapra het niet meer zeker weten of een gitaar echt is, de meeste 70ties fakes zijn met de kennis van nu, internet, naslagwerken etc wel te herkennen maar er zijn gitaren (meestal uit london btw) die echt tot aan de frees marks gekopieerd zijn en alleen maar ontdekt omdat bijvoorbeeld het serie nummer niet blijkt te kloppen of al eerder vast gelegd was voor een andere gitaar (gibson nummers liepen door alle modellen heen)Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pepe
Er zit bijvoorbeeld een gast op Ebay, Finditonlyhere, die al jaren en jaren een blijkbaar onafzienlijke bron van oude Fender parts heeft. Ik heb er wel eens een mailtje aan gewaagd om hem te wijzen op een paar anomalies maar daar wordt natuurlijk niet op gereageerd.
Later las ik dat hij, of course, allang bekend was op de Amerikaanse fora en er met een grote boog omheen gelopen werd en niet alles zal fake zijn wat hij verkoopt (?) maar dat hij er gewoon mee wegkomt zal ook een grote mate van wishful thinking bij de koper zijn wanneer je 600 euro voor een body betaald en het haast onmogelijk is dat bedrag terug te krijgen.
Het is dan van alle kanten slimmer om je body gewoon als genuine door het leven te laten gaan.